ΕΣΥΝ: Αντίθετα αποτελέσματα θα έχει η δημιουργία χώρων «εποπτευόμενης χρήσης» ναρκωτικών

Την κατη­γο­ρη­μα­τι­κή του αντί­θε­ση στην προ­σπά­θεια της κυβέρ­νη­σης με τη σύμπνοια κομ­μά­των της αντι­πο­λί­τευ­σης για τη δημιουρ­γία χώρων «επο­πτευό­με­νης χρή­σης» ναρ­κω­τι­κών ουσιών στο κέντρο της Αθή­νας εκφρά­ζει με ανα­κοί­νω­σή του το Εθνι­κό Συμ­βού­λιο κατά των Ναρ­κω­τι­κών (ΕΣΥΝ), τονί­ζο­ντας ότι όχι μόνο δεν προ­κύ­πτει από που­θε­νά η απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα αυτού του μέτρου εκεί όπου εφαρ­μό­στη­κε, αλλά αντί­θε­τα θα ενθαρ­ρύ­νει τη χρή­ση, θα μειώ­σει το κίνη­τρο για θερα­πεία, θα συμ­βά­λει στη νομι­μο­ποί­η­ση στη συνεί­δη­ση της νέας γενιάς της ύπαρ­ξης και χρή­σης ναρ­κω­τι­κών ουσιών.

Το ΕΣΥΝ στην ανα­κοί­νω­σή του ανα­φέ­ρει τα εξής:

«Πρό­κει­ται για ενέρ­γεια που θα ενθαρ­ρύ­νει τη χρή­ση, θα μειώ­σει το κίνη­τρο για θερα­πεία, θα συμ­βά­λει στη νομι­μο­ποί­η­ση στη συνεί­δη­ση της νέας γενιάς της ύπαρ­ξης και χρή­σης ναρ­κω­τι­κών ουσιών.

Στό­χος είναι να γκε­το­ποι­η­θούν οι χρή­στες, να μην είναι ορα­τοί στις πιά­τσες, να ”καθα­ρι­στεί” το Κέντρο της Αθή­νας προ­κει­μέ­νου να κατα­στεί του­ρι­στι­κά θελ­κτι­κό. Να διευ­κο­λυν­θούν οι επεν­δύ­σεις των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμφερόντων.

Ουσια­στι­κά το κρά­τος θα παρέ­χει το χώρο στο χρή­στη ώστε να κάνει νόμι­μα χρή­ση οποιασ­δή­πο­τε ναρ­κω­τι­κής ουσί­ας που θα φέρ­νει ο ίδιος.

Το επι­στη­μο­νι­κό προ­σω­πι­κό θα παρα­βρί­σκε­ται ως θεα­τής στη χρή­ση, θα δίνει συμ­βου­λές ώστε αυτή να είναι “ασφα­λής”, θα παρεμ­βαί­νει άμε­σα σε περί­πτω­ση ανά­γκης ώστε να περιο­ρι­στούν οι θάνατοι.

Ποιος είναι όμως αυτός που μπο­ρεί να ελέγ­ξει το θάνα­το όταν την ίδια στιγ­μή προ­σφέ­ρει χώρο σε αυτόν; Ακό­μα και αν ελεγ­χθεί ο αριθ­μός των θανά­των εντός του χώρου τι γίνε­ται εκτός αυτού; Τι γίνε­ται με το ψυχι­κό και κοι­νω­νι­κό θάνα­το που ούτως ή άλλως συνο­δεύ­ει τη χρήση;

Ήδη από τη δεκα­ε­τία του ’90 έχουν λει­τουρ­γή­σει τέτοιοι χώροι σε πολ­λές χώρες της Ευρώ­πης, στις ΗΠΑ, στον Κανα­δά και την Αυστρα­λία. Είναι συχνές οι παρεμ­βά­σεις του Διε­θνούς Συμ­βου­λί­ου Ελέγ­χου των Ναρ­κω­τι­κών (INCB) που επι­ση­μαί­νουν ότι η λει­τουρ­γία τους δεν συνά­δει με τις διε­θνείς συμ­βά­σεις για την κατα­πο­λέ­μη­ση των ναρ­κω­τι­κών. Από τα ίδια τα στοι­χεία που δίνει η κυβέρ­νη­ση της Ολλαν­δί­ας και το υπουρ­γείο Υγεί­ας προς το Ευρω­παϊ­κό Κέντρο Παρα­κο­λού­θη­σης Ναρ­κω­τι­κών, δεν προ­κύ­πτει από που­θε­νά η απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα αυτού του μέτρου ως προς τη μεί­ω­ση της χρή­σης ή ως προς τη μεί­ω­ση των θανά­των από ηρω­ί­νη. Σήμε­ρα στην Ολλαν­δία δια­γρά­φε­ται στα­θε­ρά αύξη­ση της χρή­σης ηρω­ί­νης, μια τάση που είναι ανο­δι­κή εδώ και δεκα­ε­τί­ες και συμ­βα­δί­ζει με την αντια­πα­γο­ρευ­τι­κή πολι­τι­κή στην κάν­να­βη. Επι­πλέ­ον, τα στοι­χεία δεί­χνουν ότι από τα «shooting rooms» στην Ολλαν­δία δεν υπάρ­χει τάση έντα­ξης χρη­στών σε πρό­γραμ­μα θεραπείας.

Οι συγκε­κρι­μέ­νοι σχε­δια­σμοί είναι ενταγ­μέ­νοι στην πολι­τι­κή της “μεί­ω­σης της βλά­βης”, που επι­κε­ντρώ­νει στην αντι­με­τώ­πι­ση των προ­βλη­μά­των που δημιουρ­γεί η χρή­ση και δεν αντι­με­τω­πί­ζει τη χρή­ση ως πρόβλημα.

Ανα­ρω­τιό­μα­στε, από την άλλη, ακό­μα σε αυτή την κατεύ­θυν­ση, τι έχει γίνει μέχρι τώρα για τους χρή­στες υψη­λού κιν­δύ­νου που επικαλούνται;

Τι γίνε­ται με την υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση των προ­γραμ­μά­των στο δρό­μο (street work); Για­τί αυτή τη στιγ­μή καλύ­πτο­νται από τέτοιες δρά­σεις μόνο οι 1.700 από τους χιλιά­δες ενέ­σι­μους χρή­στες που υπάρ­χουν στην Αττι­κή; Σύμ­φω­να με τα στοι­χεία του ΚΕΘΕΑ για το 2017, η παρο­χή υπη­ρε­σιών στο πεδίο της μεί­ω­σης της βλά­βης, μέσω των street work, εμφα­νί­ζε­ται συγκρι­τι­κά μειω­μέ­νη και περιο­ρί­στη­κε στην περιο­χή της πρω­τεύ­ου­σας. Συγκε­κρι­μέ­να, για το ΚΕΘΕΑ “Εξέ­λι­ξις” υπήρ­χαν 10 άτο­μα προ­σω­πι­κό στο δρό­μο για όλη την Αττι­κή και αυτό την “καλή” περί­ο­δο που έπαιρ­νε χρη­μα­το­δό­τη­ση και από το ίδρυ­μα “Νιάρ­χος”.

Τι γίνε­ται με τα Κέντρα Άμε­σης Πρό­σβα­σης (“στέ­κια”), χώρους ελεύ­θε­ρους από ουσί­ες που δίνουν στους εξαρ­τη­μέ­νους τη δυνα­τό­τη­τα να παρα­μεί­νουν σημα­ντι­κό διά­στη­μα της ημέ­ρας μακριά από την πιά­τσα και να έχουν άμε­ση πρό­σβα­ση σε φρο­ντί­δα (ιμα­τι­σμό, σίτι­ση, στέ­γα­ση, εξε­τά­σεις κλπ.);

Ο εξαρ­τη­μέ­νος μπο­ρεί να βοη­θη­θεί στην από­φα­ση να αλλά­ξει τη ζωή του και να απαλ­λα­γεί από τα ναρ­κω­τι­κά μόνο όταν κύριος στό­χος είναι η παρα­κί­νη­ση και η προ­ε­τοι­μα­σία του εξαρ­τη­μέ­νου για απαλ­λα­γή από κάθε ουσία.

Πόσο αυτό είναι εύκο­λο και δεν υπο­σκά­πτε­ται αυτός ο στό­χος, όταν το ίδιο το κρά­τος δια­μορ­φώ­νει “ταυ­τό­τη­τα” στο χρή­στη, περι­θω­ριο­ποιώ­ντας τον ακό­μα περισσότερο;

Οι χρή­στες υψη­λού κιν­δύ­νου που επι­κα­λού­νται δεν είναι ένας στα­τι­κός πλη­θυ­σμός. Τρο­φο­δο­τεί­ται συνέ­χεια από νέους ανθρώ­πους, όσο παρα­μέ­νουν οι αιτί­ες που οδη­γούν στη χρή­ση. Όσο δεν εφαρ­μό­ζε­ται αντι­ναρ­κω­τι­κή πολι­τι­κή με ενιαία φιλο­σο­φία στην πρό­λη­ψη, θερα­πεία και κοι­νω­νι­κή επανένταξη.

Πού είναι το ενδια­φέ­ρον του υπουρ­γεί­ου Υγεί­ας για την πρό­λη­ψη και τη θερα­πεία όταν τα κέντρα πρό­λη­ψης και τα θερα­πευ­τι­κά προ­γράμ­μα­τα υπο­στε­λε­χώ­νο­νται και συνο­λι­κά υποχρηματοδοτούνται;

Ο λαός και η νεο­λαία δεν πρέ­πει να συμ­βι­βα­στούν με τη διά­δο­ση των ναρ­κω­τι­κών και με κανέ­να μέτρο που ανα­πα­ρά­γει τη διά­δο­ση του φαι­νο­μέ­νου. Οι νέοι άνθρω­ποι δεν έχουν έλλει­ψη από “χώρους για να σου­τά­ρουν ηρω­ί­νη”, έχουν ανά­γκη από χώρους για να μορ­φω­θούν, να αθλη­θούν, να εκφρα­στούν πολι­τι­στι­κά. Η νεο­λαία έχει ανά­γκη από χώρους που θα ενι­σχύ­ουν την ολο­κλή­ρω­ση της προ­σω­πι­κό­τη­τάς της και όχι χώρους που θα απο­δέ­χο­νται την απο­χή της από τη ζωή.

Μαζι­κά και οργα­νω­μέ­να να παλέ­ψου­με για:

Αντι­ναρ­κω­τι­κή πολι­τι­κή με τη δημιουρ­γία απο­κλει­στι­κά δημό­σιου και δωρε­άν Ενιαί­ου Φορέα Πρό­λη­ψης — Θερα­πεί­ας — Κοι­νω­νι­κής Επανένταξης.

Στή­ρι­ξη και αύξη­ση των “στε­γνών” θερα­πευ­τι­κών προ­γραμ­μά­των ως το κύριο μοντέ­λο θεραπείας.

Να ενι­σχυ­θεί ο ρόλος των Κέντρων Πρό­λη­ψης. Να εφαρ­μο­στούν προ­γράμ­μα­τα εκπαί­δευ­σης για τις εξαρ­τή­σεις σε όλες τις σχο­λι­κές βαθ­μί­δες, στην Τρι­το­βάθ­μια Εκπαί­δευ­ση και τα στρατόπεδα.

Μέτρα για την αντι­με­τώ­πι­ση της σχο­λι­κής διαρ­ρο­ής, μέτρα για την προ­στα­σία των ανέρ­γων και των ευά­λω­των κοι­νω­νι­κά ομά­δων. Ενί­σχυ­ση της δωρε­άν αθλη­τι­κής και πολι­τι­στι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας των νέων ανθρώπων.

Προ­γράμ­μα­τα έγκαι­ρης παρέμ­βα­σης που στο­χεύ­ουν στους νέους που πει­ρα­μα­τί­ζο­νται με τις ουσίες.

Πολ­λα­πλα­σια­σμό των κέντρων ενη­μέ­ρω­σης, των προ­γραμ­μά­των δρά­σης στο δρό­μο, των κέντρων υπο­στή­ρι­ξης χρη­στών με κρα­τι­κή χρηματοδότηση.

Να στα­μα­τή­σει κάθε επι­χει­ρη­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα ιδιω­τι­κών φορέ­ων και ΜΚΟ στους τομείς της Πρό­λη­ψης και της Απεξάρτησης.

Δεν είναι ελευ­θε­ρία να ψάχνεις τη φυγή. Σκέ­ψου — Ονει­ρέ­ψου — Πάλεψε».