Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα ΚΚΕ: Ανακοίνωση για την προσπάθεια καθιέρωσης «ευρωπαϊκής μέρας» αντικομμουνισμού στην ΕΕ

Με αφορ­μή την υπο­γρα­φή του Συμ­φώ­νου Ρίμπε­ντροπ — Μόλο­τοφ στις 23 Αυγού­στου 1939, ανά­με­σα στην ΕΣΣΔ και τη Γερ­μα­νία, το περιε­χό­με­νο του οποί­ου δια­στρε­βλώ­νει συστη­μα­τι­κά η ΕΕ για να ξανα­γρά­ψει την Ιστο­ρία σε βάρος των λαών, γίνε­ται προ­σπά­θεια και φέτος να κατο­χυ­ρω­θεί αυτή η ημε­ρο­μη­νία ως «Ευρω­παϊ­κή μέρα μνή­μης για τα θύμα­τα των ολο­κλη­ρω­τι­κών καθε­στώ­των», εξι­σώ­νο­ντας χυδαία τον κομ­μου­νι­σμό με τον ναζισμό.

Η ανι­στό­ρη­τη αυτή αθλιό­τη­τα επι­χει­ρεί να κρύ­ψει ότι το Σύμ­φω­νο Μόλο­τοφ — Ρίμπε­ντροπ επήλ­θε μετά τη Συμ­φω­νία του Μονά­χου το 1938 (μετα­ξύ Γερ­μα­νί­ας, Ιτα­λί­ας, Βρε­τα­νί­ας και Γαλ­λί­ας), που παρα­χώ­ρη­σε στη Γερ­μα­νία τη Σου­δη­τία, δια­με­λί­ζο­ντας την Τσε­χο­σλο­βα­κία. Κίνη­ση που χάρι­ζε την προηγ­μέ­νη βιο­μη­χα­νι­κή βάση της Τσε­χο­σλο­βα­κί­ας στον Χίτλερ, ανοί­γο­ντάς του τον δρό­μο να επι­τε­θεί στον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λό του, τη Σοβιε­τι­κή Ενω­ση, γεγο­νός που το Σύμ­φω­νο μη επί­θε­σης Μόλο­τοφ — Ρίμπε­ντροπ καθυ­στέ­ρη­σε για 21 πολύ­τι­μους μήνες.

Αλλω­στε, πριν από το εν λόγω Σύμ­φω­νο, η Βρε­τα­νία και η Γαλ­λία είχαν σπεύ­σει να υπο­γρά­ψουν ανά­λο­γο Σύμ­φω­νο με τη ναζι­στι­κή Γερ­μα­νία, το 1938, απορ­ρί­πτο­ντας, μάλι­στα, τα καλέ­σμα­τα για Συμ­φω­νία με τη Σοβιε­τι­κή Ενω­ση, ενώ η Πολω­νία είχε υπο­γρά­ψει αντί­στοι­χη συμ­φω­νία με τον Χίτλερ από το 1934.

Σε ανα­κοί­νω­σή της με αυτήν την αφορ­μή η Ευρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του ΚΚΕ σημειώνει:

«Με αντι­κομ­μου­νι­στι­κές φιέ­στες και ψηφί­σμα­τα η ΕΕ, το Ευρω­κοι­νο­βού­λιό της, οι εκά­στο­τε προ­ε­δρί­ες της, όπως τώρα η σλο­βε­νι­κή, οι κυβερ­νή­σεις κι άλλα αντι­δρα­στι­κά κέντρα και ΜΚΟ επι­χει­ρούν εδώ και χρό­νια να καθιε­ρώ­σουν την 23η Αυγού­στου ως “Ευρω­παϊ­κή μέρα μνή­μης για τα θύμα­τα των ολο­κλη­ρω­τι­κών καθεστώτων”.

Επι­στρα­τεύ­ο­ντας το ψεύ­δος, τη δια­στρέ­βλω­ση και κάθε είδος ανι­στό­ρη­της αθλιό­τη­τας επι­διώ­κουν την απα­ρά­δε­κτη εξί­σω­ση του κομ­μου­νι­σμού με το τέρας και τις θηριω­δί­ες του φασι­σμού, που το ίδιο το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα γεν­νά. Αδυ­να­τώ­ντας να επι­κα­λε­στούν θετι­κά για την καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα που υπε­ρα­σπί­ζο­νται και η οποία γίνε­ται όλο και πιο απο­κρου­στι­κή, κατα­φεύ­γουν στον αντι­κομ­μου­νι­σμό, το τελευ­ταίο όπλο τους, με στό­χο τη συκο­φά­ντη­ση του πραγ­μα­τι­κού, του ταξι­κού τους αντιπάλου.

Ο ξεπε­σμός των ατεκ­μη­ρί­ω­των ισχυ­ρι­σμών τους και ο βια­σμός της ιστο­ρι­κής αλή­θειας μαρ­τυ­ρούν ανη­συ­χία για το μέλ­λον της εξου­σί­ας των καπι­τα­λι­στών και όχι σιγου­ριά. Ο αντι­κομ­μου­νι­σμός απο­τε­λεί ανα­πό­σπα­στο στοι­χείο της σύγ­χρο­νης προ­πα­γάν­δας τους για­τί αντι­λαμ­βά­νο­νται ότι δεν μπο­ρούν να δικαιο­λο­γη­θούν τα αδι­καιο­λό­γη­τα, τα αδιέ­ξο­δα του σύγ­χρο­νου καπι­τα­λι­σμού: Οι αλλε­πάλ­λη­λες κρί­σεις και η εργα­σια­κή ζού­γκλα, οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί πόλε­μοι και οι επεμ­βά­σεις, η προ­σφυ­γιά και η εξα­θλί­ω­ση, οι λαοί να αφή­νο­νται εκτε­θει­μέ­νοι και αθω­ρά­κι­στοι στην παν­δη­μία και στα φυσι­κά φαινόμενα.

Ανη­συ­χούν για­τί όλα τα παρα­πά­νω δημιουρ­γούν το έδα­φος για να μπο­ρέ­σει ο λαός να βγά­λει συμπε­ρά­σμα­τα, για μια νέα ανά­τα­ση του κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος. Με την πρω­το­πό­ρα δρά­ση των κομ­μου­νι­στών οι ίδιοι οι λαοί μπο­ρούν να προ­στα­τέ­ψουν την ιστο­ρι­κή αλή­θεια από το ψέμα και την παρα­χά­ρα­ξη, να βρουν τον δρό­μο τους παίρ­νο­ντας στα χέρια την εξου­σία και την οικο­νο­μία, απαλ­λαγ­μέ­νοι από τα δεσμά της ΕΕ και κάθε ένω­σης του κεφα­λαί­ου, για να χαρά­ξουν τον δρό­μο που υπη­ρε­τεί τις δικές τους ανά­γκες, τον σοσια­λι­σμό — κομμουνισμό».

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα