Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα ΚΚΕ: Οι λαοί να δικάσουν και να καταδικάσουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο

Σε ανα­κοί­νω­σή της σχε­τι­κά με το ψήφι­σμα για «σύστα­ση ειδι­κού δικα­στη­ρί­ου για τη Ρωσία», η Ευρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του ΚΚΕ αναφέρει:

«Το κοι­νό ψήφι­σμα Λαϊ­κού Κόμ­μα­τος, Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών, Φιλε­λεύ­θε­ρων, Πρά­σι­νων και ακρο­δε­ξιών για τη σύστα­ση “ειδι­κού δικα­στη­ρί­ου για τον πόλε­μο επι­θε­τι­κό­τη­τας της Ρωσί­ας”, συνι­στά ένα ακό­μη βήμα κλι­μά­κω­σης και έντα­σης της εμπλο­κής της ΕΕ στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία με όλα τα μέσα. Αντα­να­κλά την πολε­μι­κή φρε­νί­τι­δα του πολι­τι­κού προ­σω­πι­κού της ΕΕ στη στρα­τιω­τι­κή σύγκρου­ση του ευρω­α­τλα­ντι­κού στρα­το­πέ­δου με την καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία που αιμα­το­κυ­λά­νε τον ουκρα­νι­κό και ρωσι­κό λαό, φορ­τώ­νο­ντας με οδυ­νη­ρές συνέ­πειες, φτώ­χεια και βάσα­να τους λαούς της Ευρώπης.

Επι­χει­ρεί να ξεπλύ­νει τα εγκλή­μα­τα των ιμπε­ρια­λι­στών των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ σε ολό­κλη­ρο τον πλα­νή­τη, τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους τους στη Γιου­γκο­σλα­βία, στο Ιράκ, στη Συρία, στο Αφγα­νι­στάν, στη Λιβύη και σήμε­ρα στην Ουκρα­νία. Να αθω­ώ­σει τις αιμα­τη­ρές ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις των ευρω­α­τλα­ντι­κών δυνά­με­ων σε ολό­κλη­ρο τον κόσμο, να σβή­σει από τη συλ­λο­γι­κή μνή­μη τα αμέ­τρη­τα θύμα­τά τους.

Η κατα­δι­κα­στέα στρα­τιω­τι­κή εισβο­λή της καπι­τα­λι­στι­κής Ρωσί­ας στην Ουκρα­νία δεν δίνει άλλο­θι στο ευρω­α­τλα­ντι­κό στρα­τό­πε­δο που είναι βου­τηγ­μέ­νο στο αίμα των λαών.

Οι λαοί να απορ­ρί­ψουν τα πολε­μι­κά παρα­λη­ρή­μα­τα των ιμπε­ρια­λι­στών και από τις δύο πλευ­ρές. Με την αυτο­τε­λή πάλη τους για τα δικά τους συμ­φέ­ρο­ντα να δικά­σουν και να κατα­δι­κά­σουν οι ίδιοι τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, τις αστι­κές κυβερ­νή­σεις και τις ενώ­σεις των μονο­πω­λί­ων που τον διευ­θύ­νουν, το βάρ­βα­ρο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα που υπη­ρε­τούν όλοι τους».

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο