Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Ευχαριστώ τους Αμερικανούς…»

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Ήταν 31 Γενά­ρη 1996, 26 χρό­νια πριν, όταν από το βήμα της Βου­λής ο τότε πρω­θυ­πουρ­γός Κ. Σημί­της εξέ­φρα­ζε τις ευχα­ρι­στί­ες του στην κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ.

Λίγες μόλις ώρες πριν, είχαν προη­γη­θεί η συντρι­βή του ελλη­νι­κού ελι­κο­πτέ­ρου, το κατέ­βα­σμα της ελλη­νι­κής σημαί­ας από τη βρα­χο­νη­σί­δα Ίμια και η απο­χώ­ρη­ση των ελλή­νων στρα­τιω­τών απ’ αυτήν.

Εκεί­νο το «ευχα­ρι­στώ» προς τους αμε­ρι­κα­νούς ήταν ο ορι­σμός της ντρο­πής και του εθνι­κού εξευ­τε­λι­σμού. Δεν ήταν μια αυθόρ­μη­τη έκφρα­ση, ούτε φιλο­φρό­νη­ση της στιγ­μής. Ήταν μια σύγ­χρο­νη εκδο­χή του αλή­στου μνή­μης «στρα­τη­γέ μου, ιδού ο στρα­τός σας» και των ανα­ρίθ­μη­των «ευχα­ρι­στώ» που το πολι­τι­κό προ­σω­πι­κό της εγχώ­ριας αστι­κής τάξης απηύ­θυ­νε κατά το παρελ­θόν στους ιμπε­ρια­λι­στές: Τσώρ­τσιλ, Τρού­μαν, Μάρ­σαλ, Βαν Φλιτ, Πιου­ρι­φόι, κλπ.

Από τις ευχα­ρι­στί­ες Σημί­τη προς τις ΗΠΑ πέρα­σαν πάνω από δύο δεκα­ε­τί­ες. Μεσο­λά­βη­σε η – αμε­ρι­κα­νι­κής κοπής – Συμ­φω­νία της Μαδρί­της το 1997, η οποία ανα­γνώ­ρι­σε «ζωτι­κά συμ­φέ­ρο­ντα της Τουρ­κί­ας στο Αιγαίο».

Δυό χρό­νια αργό­τε­ρα, η κυβέρ­νη­ση του ΠΑΣΟΚ έδω­σε «γη και ύδωρ» στους αμε­ρι­κα­νο­ευ­ρω­παί­ους φονιά­δες για το ΝΑΤΟι­κό σφα­γείο της Γιου­γκο­σλα­βί­ας. Ακο­λού­θη­σε η συν­δρο­μή της Ελλά­δας στον «πόλε­μο κατά της τρο­μο­κρα­τί­ας» και σε σει­ρά αμε­ρι­κα­νο­να­τοι­κών ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων σε Μέση Ανα­το­λή και Βόρεια Αφρι­κή (Αφγα­νι­στάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, κλπ.)

Από το «ευχα­ρι­στώ» του Σημί­τη φτά­σα­με στην ψήφι­ση από τη Βου­λή της κατά­πτυ­στης και επι­κίν­δυ­νης Ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κής Συμ­φω­νί­ας για τις βάσεις. Μιας συμ­φω­νί­ας που εμπλέ­κει τη χώρα και το λαό μας ακό­μη βαθύ­τε­ρα στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια στην περιο­χή, καθι­στώ­ντας την ελλη­νι­κή επι­κρά­τεια, από την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη έως την Σού­δα, στρα­τιω­τι­κό στό­χο σε περί­πτω­ση γενι­κευ­μέ­νης πολε­μι­κής εμπλοκής.

Νέα Δημο­κρα­τία, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και τα υπό­λοι­πα αστι­κά κόμ­μα­τα είναι συνε­χι­στές της πολι­τι­κής που χάρα­ξε εκεί­νο το ντρο­πια­στι­κό «ευχα­ρι­στώ» του 1996. Είναι δεδο­μέ­νοι και προ­βλέ­ψι­μοι υπο­στη­ρι­κτές των σχε­δια­σμών των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στην περιοχή.

Ο ελλη­νι­κός λαός έχει πλη­ρώ­σει με αίμα τις δια­χρο­νι­κές γονυ­κλι­σί­ες των αστών πολι­τι­κών στις ΗΠΑ. Ο ρόλος των αμε­ρι­κα­νών ιμπε­ρια­λι­στών στην Ελλά­δα και την Κύπρο είναι γνω­στός, κατα­γε­γραμ­μέ­νος στις μαύ­ρες σελί­δες της ιστορίας.

Απέ­να­ντι στα «ευχα­ρι­στώ» των κυβερ­νή­σε­ων και των αστι­κών δυνά­με­ων προς τους υπε­ρα­τλα­ντι­κούς συμ­μά­χους τους, ο λαός πρέ­πει να αντι­τά­ξει την ανυ­πο­χώ­ρη­τη πάλη του στέλ­νο­ντας μήνυ­μα ανυ­πα­κο­ής ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στές και τους ντό­πιους «ΗΠΑ­λήλ­λους» τους.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο