ΕΦΥΓΕ από τη ζωή η εικαστικός ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΜΠΑΡΜΠΟΓΛΟΥ

Η Ζωγρα­φιά Πασιά – Μπάρ­μπο­γλου γεν­νή­θη­κε στο Σιδη­ρό­κα­στρο Σερ­ρών, όπου και πέρα­σε τα πρώ­τα χρό­νια της ζωής της. Σπού­δα­σε στην ΑΣΚΤ Αθή­νας (1945 — 1949) με καθη­γη­τή στη ζωγρα­φι­κή τον Ουμ­βέρ­το Αργυ­ρό και απο­φοί­τη­σε με διακρίσεις.

Το 1941 ήταν εθε­λό­ντρια του Ελλη­νι­κού Ερυ­θρού Σταυ­ρού και παρα­ση­μο­φο­ρή­θη­κε αργό­τε­ρα γι αυτό. Συμ­με­τεί­χε στην ΕΠΟΝ της Ανώ­τα­της Σχο­λής Καλών Τεχνών και πήρε μέρος στο καλ­λι­τε­χνι­κό της συνερ­γείο, αγω­νί­σθη­κε για στα ιδα­νι­κά του σοσια­λι­σμού και πάλε­ψε για ένα καλύ­τε­ρο αύριο.

Η γνω­ρι­μία της με τον Από­στο­λο Μπάρ­μπο­γλου ήταν το 1948 και το 1951 ξεκί­νη­σαν την κοι­νή ζωή τους. Το 1955 οι δύο δημιουρ­γοί φεύ­γουν για μετεκ­παί­δευ­ση στο Παρί­σι. Ακο­λού­θη­σε σπου­δές, για δύο χρό­νια, στην “Ecole des Beaux Arts de Paris” με δάσκα­λο τον J. Souverbie. Το 1959 στην γκα­λε­ρί «Ζυγός», η Ζωγρα­φιά Μπάρ­μπο­γλου πραγ­μα­το­ποιεί την πρώ­τη της ατο­μι­κή έκθε­ση ζωγρα­φι­κής. Την περί­ο­δο 1955–1975, στρά­φη­κε στο κόσμη­μα όπου σχε­δί­α­σε και δημιούρ­γη­σε έργα σε χαλ­κό, μπρούν­τζο, αρζα­ντό, ημι­πο­λύ­τι­μες πέτρες.

Ακό­μη, συμ­με­τεί­χε σε πολ­λές ομα­δι­κές παρου­σιά­σεις στην Ελλά­δα και το εξω­τε­ρι­κό (Παρί­σι το 1956, Μόντε Κάρ­λο το 1972, Μόσχα το 1988 με το ΕΕΤΕ), αλλά και ατο­μι­κές εκθέ­σεις (Ένω­ση Πτυ­χιού­χων ΑΣΚΤ, Πύρ­γος Τήνου κ.ά.).

Έργα της υπάρ­χουν στο Υπουρ­γείο Πολι­τι­σμού, το Μου­σείο Κατσί­γρα στη Λάρι­σα και σε ιδιω­τι­κές συλ­λο­γές. Όπως η ίδια δήλω­σε: “Έχω ζήσει τον πόλε­μο του ’40, που ήμουν εθε­λό­ντρια νοσο­κό­μα, τον εμφύ­λιο όταν βρι­σκό­μουν στην ΑΣΚΤ, το Πολυ­τε­χνείο… Στην επο­χή μας λεί­πει το όνει­ρο και το οξυ­γό­νο του καλ­λι­τέ­χνη είναι το όνειρο”.

Το 2014, η Οργα­νω­τι­κή Επι­τρο­πή της Έκθε­σης του ΕΕΤΕ «Τέχνη και Αντί­στα­ση» μαγνη­το­σκό­πη­σε ανα­μνή­σεις της από τη δρά­ση των εικα­στι­κών στην Κατο­χή και τον Εμφύλιο.

Έφυγε από τη ζωή η εικαστικός Zωγραφιά Μπάρμπογλου | ΔΤ-ΕΕΤΕ

Η καλ­λι­τε­χνι­κή δια­δρο­μή της Ζωγρα­φιάς Μπάρ­μπο­γλου ήταν συν­δε­δε­μέ­νη με τον αγώ­να για την Ειρή­νη και τα δικαιώ­μα­τα των δημιουρ­γών και των γυναικών:
Συμ­με­τεί­χε στις εκθέ­σεις και κινη­το­ποι­ή­σεις της Ελλη­νι­κής Επι­τρο­πής για τη Διε­θνή Ύφε­ση και Ειρή­νη (ΕΕΔΥΕ). Μέλος της Ομο­σπον­δί­ας Γυναι­κών Ελλά­δας –παραρ­τή­μα­τος Υμητ­τού (διε­τέ­λε­σε Πρό­ε­δρος). Ακό­μη, δίδα­ξε στο Επι­μορ­φω­τι­κό Κέντρο του δήμου Υμηττού.

Ήταν μέλος του Επι­με­λη­τη­ρί­ου Εικα­στι­κών Τεχνών Ελλά­δος από το 1960 (διε­τέ­λε­σε μέλος του ΔΣ τις διε­τί­ες 1986–1988 και 1994–1996), και μέλος του ΔΣ του Οργα­νι­σμού Δια­χεί­ρι­σης Έργων Εικα­στι­κών Τεχνών και των εφαρ­μο­γών τους (ΟΣΔΕΕΤΕ).

Δεί­τε (Ριζο­σπά­στης) “Εικό­νες” μιας κοι­νής δημιουρ­γι­κής πορείας