Μεγάλα παιγνίδια παίζονται στην πλάτη των εργαζομένων με αφορμή τον κίνδυνο εξάπλωσης του κορονοϊού.Μέσα σε αυτά, στο επικοινωνιακό παιγνίδι της Κυβέρνησης, και ο εμπαιγμός και των καλλιτεχνών, χωρίς αιδώ… Τα λεγόμενα «μέτρα ανακούφισης» που έχουν εξαγγελθεί, έχουν τυπικές προϋποθέσεις πέρα κι έξω από τη φύση της καλλιτεχνικής δημιουργίας, με αποτέλεσμα: Οι περισσότεροι καλλιτέχνες που πλήττονται από τα έκτακτα μέτρα για την αντιμετώπιση του κορονοϊού, ΔΕΝ θα πάρουν την αποζημίωση ειδικού σκοπού. Οι προϋποθέσεις που θέτει η σχετική Υπουργική Απόφαση είναι εκτός εργασιακής πραγματικότητας των εικαστικών (αλλά και όλων των καλλιτεχνών).. Είμαστε υποχρεωμένοι να τονίσουμε ξανά οτι η Καλλιτεχνική Δημιουργία καθόλου ΔΕΝ έχει τα χαρακτηριστικά της “επιχειρηματικής δραστηριότητας”, παρά μόνον ως προς την προσπάθεια του καλλιτέχνη να επιβιώσει από αυτήν. Άρα από τη φύση της δεν μπορεί να έχει τις ίδιες προϋποθέσεις στο “δικαίωμα αποζημίωσης”. Καλλιτεχνικά έργα δημιουργούμε, κι αυτά χρειάζονται πολύ χρόνο έρευνας, πολύ χρόνο μελέτης, κατάθεση ψυχής. Τα πολύ λίγα και περιστασικά έσοδα δεν μπορούν να μετρηθούν με τρίμηνα, με δηλώσεις ΦΠΑ, με προϋποθέσεις που αφορούν άλλα, σημαντικά για τη ζωή των ανθρώπων, αλλά διαφορετικής φύσης αγαθά, όπως τα είδη διατροφής ή καταναλωτικά αγαθά που διακινούνται με πυκνότητα.
Η Κυβέρνηση, αλλά και οι πρηγούμενες Κυβερνήσεις, αντιμετωπίζουν την Τέχνη με όρους αγοράς και αυτό οδηγεί την καλλιτεχνική δημιουργία στον εκμαυλισμό… Για τη λογική των Κυβερνήσεων, σημαντικοί για την κοινωνία δημιουργοί σήμερα απαξιώνονται, θεωρούνται γραφικοί, βαρύδια. Αποκτούν αξία οι εικαστικοί καλλιτέχνες μόνο όταν, νεκροί πια, θα γεμίσουν με τα έργα τους τα Μουσεία και θα φέρουν κέρδη από πωλήσεις και εισιτήρια.…
Όμως εμείς, ΣΗΜΕΡΑ θα απαντήσουμε σε όλους εκείνους που απαξιώνουν την ανθρώπινη εργασία, με τη φράση του Μπ. Μπρέχτ: «.…Η τελευταία λέξη δεν ειπώθηκε ακόμα.…».
Από τη σελίδα facebook της Εύας Μελά, προέδρου του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος
