Ζούκερμπεργκ, facebook, οι… πίπες (καπνού), μια αφαίρεση κειμένου κι ένας αποκλεισμός

Γρά­φει ο Στέ­λιος Κανά­κης //

Αγα­πη­τέ Ζούγκυ,

Επί­τρε­ψέ μου να σε λέω έτσι ένε­κα οικειό­τη­τας. Απο­φεύ­γω το Μαρ­κου­λιό, διό­τι φέρ­νει προς το Κρη­τι­κό και θα μπλέ­κα­με με την επώ­νυ­μη λεβε­ντιά, χώρια που εσύ δεν έχεις καμία σχέ­ση με Κρήτη.

Πολύ με πίκρα­νες. Τόσα χρό­νια μαζί, με ειδο­ποιείς για τον και­ρό, με ρωτάς τι κάνω, δια­σκε­δά­ζεις την ηλε­κτρο­νι­κή ανυ­παρ­ξία μου. Αλλά αίφ­νης, με απέ­κλει­σες 24 ώρες από το μέσο σου και μου αφαί­ρε­σες δημο­σί­ευ­ση. Μετά από τόσα χρό­νια συνερ­γα­σί­ας και…φιλίας — μπο­ρώ να πω, μου φέρ­θη­κες σκάρτα.

Η δημο­σί­ευ­ση που αφαί­ρε­σες ήταν η παρακάτω:

«Μέρες που είναι, να θυμά­στε πως, ως… περή­φα­νο έθνος, πολε­μή­σα­με τους Μπολ­σε­βί­κους. Κι αργό­τε­ρα τους… Κορε­ά­τες. Βοη­θή­σα­με στη διά­λυ­ση της Γιου­γκο­σλα­βί­ας. Βάλα­με το χερά­κι μας και στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Συρία κλπ. Όπου μας κελεύ­ουν τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά αφε­ντι­κά μας. Άμα χρεια­στεί και… πίπες κάνου­με. Ως έθνος φυσικά».

Την αφαί­ρε­σες με το αιτιο­λο­γι­κό πως δεν ακο­λου­θού­σε τους όρους της κοι­νό­τη­τας. Και πως το fb: «δια­γρά­φει τις δημο­σιεύ­σεις που στρέ­φο­νται κατά ατό­μων με βάση τη φυλή, την εθνι­κό­τη­τα, την εθνο­τι­κή κατα­γω­γή, τις θρη­σκευ­τι­κές πεποι­θή­σεις, τον σεξουα­λι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό, το φύλο ή ενδε­χό­με­νη ανα­πη­ρία».

Για­τί Ζού­γκυ μου; Για­τί μου φέρ­θη­κες έτσι; Τι ακρι­βώς σε πεί­ρα­ξε; Σε τι στρά­φη­κα κατά; Μα όταν εκστρα­τεύ­σα­με ενα­ντί­ον των Μπολ­σε­βί­κων δεν υπήρ­χε το Μέσον σου. Το ίδιο και στην Κορέα, όπου στο όνο­μα του ιμπε­ρια­λι­στι­κού σου κρά­τους φυτέ­ψα­με 195 νεκρούς, σακα­τέ­ψα­με ακό­μη 610 και χάσα­με 4 ολο­καί­νουρ­για αερο­πλά­να, που μόλις μας είχα­τε που­λή­σει. Ακό­μη και στη Γιου­γκο­σλα­βία το αγνο­ού­σα­με το fb. Όσο για το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία, η δική σου χώρα και η τάξη που εκπρο­σω­πείς είναι που τα έκα­νε κώλος. Σ’ αυτό ακρι­βώς το ιμπε­ρια­λι­στι­κό κρά­τος σου ανα­φέρ­θη­κα, σχε­τι­κά με τις πίπες (τις οποί­ες αν ήσουν καλο­προ­αί­ρε­τος, θα τις εκλάμ­βα­νες ως τα γνω­στά όργα­να των καπνι­στών), που κάνου­με ως έθνος. Στο κάτω-κάτω, δικό μας είναι το έθνος, το κάνου­με ό,τι θέλουμε.

Είναι προ­φα­νές, πως η συγκε­κρι­μέ­νη ανα­φο­ρά στα γνω­στά καπνι­κά όργα­να είναι που σε πεί­ρα­ξε. Δεν ξέρω τι παι­δι­κά τραύ­μα­τα φέρεις, αλλά πρέ­πει να το κοι­τά­ξεις αυτό. Λεφτά έχεις. Διό­τι δεν σε φαντά­ζο­μαι ανι­στό­ρη­το — κοτζάμ από­φοι­το του Χάρ­βαρντ, ώστε να αγνο­είς την ιστο­ρι­κό­τη­τα των όσων ανάφερα.

Εγώ στά­θη­κα κύριος και αξιο­πρε­πής στη… σχέ­ση μας. Ποτέ δεν ανά­φε­ρα τις καταγ­γε­λί­ες των συμ­φοι­τη­τών σου στο Χάρ­βαρντ σχε­τι­κά με το ότι τους έκλε­ψες την ιδέα για το facebook, ούτε τις άλλες πως οι πρώ­τοι σου επεν­δυ­τές είχαν δια­συν­δέ­σεις με την βρα­ζι­λιά­νι­κη μαφία. Ούτε στο τι ρόλο παί­ζει το facebook — πάντα κατά τα λεγό­με­να των κακε­ντρε­χών και των ζουλιάρηδων.

Δεν ανα­φέρ­θη­κα, επί­σης, στα τόσα εγκλή­μα­τα της χώρας σου, μιλιά δεν έβγα­λα για Ινδιά­νους, Δρέσ­δη, Χιρο­σί­μα και Ναγκα­σά­κι, Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή, Βιετ­νάμ κι ολού­θε στον κόσμο. Για τάξη και κρά­τος δολοφόνων.

Αυτό όμως που με πλή­γω­σε ιδιαί­τε­ρα και θα συν­νε­φιά­ζει στο μέλ­λον τη σχέ­ση μας είναι η επι­λε­κτι­κό­τη­τα της ευαι­σθη­σί­ας σου. Ανέ­χε­σαι κάθε φασι­στοει­δές να αλω­νί­ζει στο Μέσο σου, ανή­κεις στην εγκλη­μα­τι­κή παγκό­σμια αστι­κή τάξη, υπη­ρε­τείς τη χώρα-βια­στή των πάντων και σε πεί­ρα­ξε μια… πίπα (εννοώ, πάντα, το όργα­νο του καπνι­στή). Αν υπο­νο­ού­σα κάτι άλλο, αν και το δικό μου μυα­λό ήταν χυδαίο, αν η ψυχή μου ήταν τραυ­μα­τι­σμέ­νη από τα μικρά­τα μου, θα είχα ανα­φερ­θεί και σε κατα­πό­σεις ή όχι. Δεν ανα­φέρ­θη­κα όμως.

Ευτυ­χώς, εμείς, ως έθνος, είμα­στε προ­ο­δευ­τι­κό­τε­ροι και απο­νή­ρευ­τοι σε σχέ­ση με εσάς τους μεγα­λο­α­στούς Αμε­ρι­κα­νούς και πιθα­νόν, όχι τόσο ευαί­σθη­τοι. Αλλιώς, κάπο­τε που είχα σχέ­ση με κυρία εκπά­γλου κάλ­λους που την έλε­γαν Τσι­μπού­κη, θα έπρε­πε να με συλ­λαμ­βά­νουν όπο­τε χρη­σι­μο­ποιού­σα το επώ­νυ­μό της. Χώρια που με αυτό το επώ­νυ­μο έχου­με και πλη­θώ­ρα πανε­πι­στη­μια­κών καθηγητών.

Με εκτί­μη­ση

_______________________________________________________________________________________________________

Στέλιος Κανάκης Διδάσκει στην επαγγελματική εκπαίδευση και παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο του βιβλίου. Έχει γράψει, υπό μορφή ημερολογίων τα «Με τη μουσική του κόσμου», «Οι μουσικοί του κόσμου» και «Δώδεκα μήνες συνθέτες».  Επίσης το «Ιερές Βλακείες» Εμπειρία Εκδοτική 1η και 2η έκδοση – Εκδόσεις Εντύποις 3η και 4η και το «Η Αγρία Γραφή» Εκδόσεις ΚΨΜ.
[email protected] Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ