Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ζωγραφική: Γιούρι Νεπρίντσεφ, ο δημοφιλέστερος ζωγράφος του Σοβιετικού — Ρωσικού λαού.

Γρά­φει η Τασ­σώ Γαΐ­λα  Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.

Γιού­ρι Νεπρίν­τσεφ (ρωσικά‑Ю́рий Миха́йлович Непри́нцев), ο Σοβιε­τι­κός κι αργό­τε­ρα Ρώσος ζωγρά­φος και ακα­δη­μαϊ­κός, που αγα­πή­θη­κε από το λαό της ΕΣΣΔ ‑Ρωσί­ας όσο λίγοι καλλιτέχνες.

Ο Γιού­ρι Νεπρίν­τσεφ το 1951 παρου­σί­α­σε στην Πανε­νω­σια­κή Έκθε­ση Τέχνης στη Μόσχα το έργο του “Ξεκού­ρα­ση μετά τη Μάχη” (Ρωσι­κά-Отдых после боя) απο­σπώ­ντας τις καλύ­τε­ρες κρι­τι­κές από τους τεχνο­κρι­τι­κούς και το λαό. Κι είναι το έργο του ζωγρά­φου που θα τον κάνει τον πιο δημο­φι­λή καλ­λι­τέ­χνη στο Σοβιε­τι­κό λαό.

Ξεκούραση μετά τη Μάχη

Ξεκού­ρα­ση μετά τη Μάχη, Rest after the Battle όπως είναι διε­θνώς γνω­στός ο πίνα­κας αυτός, λάδι σε καμ­βά 192Χ300 εκ., το έργο κορω­νί­δα του καλ­λι­τέ­χνη που φιλο­τέ­χνη­σε το 1951 και στο οποίο ο δημιουρ­γός μετα­φέ­ρει ταλα­ντού­χα την ιδέα της πνευ­μα­τι­κής ενό­τη­τας των ανθρώ­πων στα χρό­νια των στρα­τιω­τι­κών δοκιμασιών.

Το θέμα του πίνα­κα ο Νεπρί­ντεφ εμπνεύ­στη­κε κυρί­ως από τις προ­σω­πι­κές του εμπει­ρί­ες στα πεδία των μαχών εφό­σον μόλις μετά την έναρ­ξη του πολέ­μου προ­σφέρ­θη­κε να συμ­με­τά­σχει εθε­λο­ντι­κά στον πόλε­μο στην πρώ­τη γραμ­μή του μετώ­που και κατε­τά­γει στον Κόκ­κι­νο Στρα­τό. Υπη­ρέ­τη­σε στο Τάγ­μα Μαχη­τι­κών, στον Στό­λο της Βαλ­τι­κής με την κόκ­κι­νη σημαία και στην υπε­ρά­σπι­ση του Λένινγκραντ.

Το έργο το φιλο­τέ­χνη­σε στο διά­στη­μα 1949–1951 και μετά την παρου­σί­α­ση του το 1951 στην Πανε­νω­σια­κή Έκθε­ση της Μόσχας , το 1952 απέ­σπα­σε το βρα­βείο Στά­λιν Α’Πτυχίου (Κρα­τι­κό βρα­βείο ΕΣΣΔ 1952). Αμέ­σως άρχι­σαν οι  ανα­πα­ρα­γω­γές του έργου και μέχρι σήμε­ρα εκα­τομ­μύ­ρια ανα­πα­ρα­γω­γές του έχουν δια­δο­θεί σε όλη τη χώρα κάνο­ντας το “Ξεκού­ρα­ση μετά τη μάχη” ένα από τα πιο διά­ση­μα κι αγα­πη­μέ­να έργα της Σοβιε­τι­κής καλής τέχνης. Εδώ να σημειώ­σω ότι οι ενδια­φε­ρό­με­νοι μπο­ρούν εύκο­λα και με μικρό σχε­τι­κά κόστος να απο­κτή­σουν αντί­τυ­πο του έργου από τις Ευρω­παϊ­κές κλπ γκα­λε­ρί που ανα­πα­ρά­γουν και δια­θέ­τουν προς πώλη­ση διαρ­κώς το έργο.

Ο Γιού­ρι Νεπρίν­τσεφ φιλο­τέ­χνη­σε τρεις παραλ­λα­γές του “Ξεκού­ρα­ση μετά τη Μάχη”. Η πρώ­τη του 1951 — ήδη αναφέρθηκε‑, δηλα­δή το αυθε­ντι­κό πρω­τό­τυ­πο έργο δωρή­θη­κε το 1952 στην Λαϊ­κή Δημο­κρα­τία της Κίνας και στον ηγέ­τη του ΚΚΚ (Κομου­νι­στι­κό Κόμ­μα Κίνας) Μάο Τσε­τούνγκ το 1952. Κατό­πιν και το 1953 φιλο­τέ­χνη­σε τη δεύ­τε­ρη παραλ­λα­γή του έργου για την Γεωρ­για­νή Αίθου­σα του Μεγά­λου Παλα­τιού του Κρεμ­λί­νου και τέλος το 1955 την τρί­τη εκδο­χή για την Κρα­τι­κή Πινα­κο­θή­κη Τρετιάκοφ.

Το “Ξεκού­ρα­ση μετά τη Μάχη” θεω­ρεί­ται ως μία από τις καλύ­τε­ρες ενσαρ­κώ­σεις της εικό­νας του Σοβιε­τι­κού ανθρώ­που και μπή­κε στο “Χρυ­σό Ταμείο” της Σοβιε­τι­κής ζωγραφικής.

Το έργο για τον Νεπρίν­τσεφ έγι­νε το απο­κο­ρύ­φω­μα της δημιουρ­γι­κό­τη­τας του αν κι ο καλ­λι­τέ­χνης δημιούρ­γη­σε πλή­θος έργων με θέμα­τα από τον Μεγά­λο Πατριω­τι­κό Πόλε­μο και φυσι­κά πολ­λά τα έργα του με άλλα θέμα­τα, τοπία της Ρωσί­ας κλπ όπως βλέ­πε­τε και εδώ στο αφιέρωμα.

Όπως ανα­φέ­ρει η Ρωσι­κή σελί­δα Zivopis kak Vietsnost  μία παραλ­λα­γή του πίνα­κα της Κρα­τι­κής Πινα­κο­θή­κης Τρε­τιά­κοφ εκτί­θε­ται συνε­χώς σε μεγά­λες καλ­λι­τε­χνι­κές εκθέσεις.

Η σελί­δα: Russian Centre in Colombo — Rossotrudnichestvo representative in Sri Lanka ‑από όπου κι η φωτο­γρα­φία του πίνακα‑, ανα­φέ­ρει σχε­τι­κά για τον ζωγρά­φο με αφορ­μή τα 111 χρό­νια από τη γέν­νη­ση του: Ο Γιού­ρι Νεπρίν­τσεφ είναι ο πιο διά­ση­μος στο είδος του, στους πίνα­κες μάχης. Μετά τον Β’ Παγκό­σμιο πόλε­μο δημιούρ­γη­σε μία σει­ρά έργων αφιε­ρω­μέ­νων στον αγώ­να του Σοβιε­τι­κού λαού ενα­ντί­ον των Ναζί με κορω­νί­δα το έργο του “Ξεκού­ρα­ση μετά τη μάχη” (Embassy of the Russian Federation in Sri Lanka and to the Maldives).

Γιούρι Μιχαήλοβιτς Νεπρίντσεφ
Ζωγράφος & Ακαδημαϊκός 

Ο Γιού­ρι Νεπρίν­τσεφ καλ­λι­τέ­χνης του λαού της ΕΣΣΔ, σοσια­λι­στής , χαρά­κτης, ζωγρά­φος και Ακα­δη­μαϊ­κός γεν­νή­θη­κε στις 15 Αυγού­στου 1908 στην Τιφλί­δα της Γεωρ­γί­ας όπου εργα­ζό­ταν ο πατέ­ρας του Μιχα­ήλ Νικο­λά­γιε­βιτς ως αρχι­τέ­κτο­νας. Μέλος της Ακα­δη­μί­ας Καλ­λι­τε­χνών της ΕΣΣΔ ο Γ.Ν., σπού­δα­σε στην Ακα­δη­μία Καλών Τεχνών στο Λένιν­γκραντ από το 1934–1939, ενώ στο Λένιν­γκραντ είχε έρθει για σπου­δές από το 1926 και εργα­ζό­ταν ήδη σαν γρα­φί­στας, εικο­νο­γρά­φος και σχε­δια­στής όταν άρχι­σε σπου­δές στην Ακα­δη­μία του Λένιν­γκραντ όπου υπήρ­ξε μαθη­τής του κορυ­φαί­ου Σαβίνσκι.

Άρχι­σε να διδά­σκει ζωγρα­φι­κή στο Ινστι­τού­το ζωγρα­φι­κής Ρέπιν το 1948 και καθη­γη­τής του Ινστι­τού­του έγι­νε το 1954 διδά­σκο­ντας συνο­λι­κά σχε­δόν 50 έτη.

Τα καλύ­τε­ρα έργα του είναι εμπνευ­σμέ­να από την καθη­με­ρι­νή ζωή , απει­κο­νί­ζουν σκη­νές από τη ζωή που έζη­σε ο Σοβιε­τι­κός λαός στο μέτω­πο και μετό­πι­σθεν στη διάρ­κεια του Μεγά­λου Πατριω­τι­κού πολέ­μου 1941–48 και δια­κρί­νο­νται για τη ζωντά­νια των χαρα­κτή­ρων. Στο κύκλο χαλ­κο­γρα­φιών του με θέμα το Λένιν­γκραντ (1960–67), ο καλ­λι­τέ­χνης απέ­δω­σε με μεγά­λη δρα­μα­τι­κό­τη­τα τη σκλη­ρή και τρα­γι­κή ζωή στο Λένιν­γκραντ στη διάρ­κεια της πολιορ­κί­ας του.

Άλλα έργα του: Ζήτω το Λένινγκραντ/1947. Η ιστο­ρία του πατέρα/1955,Το τράμ έφτα­σε στο μέτω­πο 1962, Στη μνή­μη των πεσό­ντων 1967, Ναύ­τες του στό­λου της Βαλ­τι­κής 1970, Οι στρα­τιώ­τες έρχο­νται 1971 κλπ. (τα δύο τελευ­ταία έργα είναι τέμπερα).

Ο Γ. Ν., μέλος της Ακα­δη­μί­ας Τεχνών της ΕΣΣΔ από το 1938, τιμή­θη­κε με δύο παρά­ση­μα και αρκε­τά μετάλ­λια, ανά­με­σα τους και το βρα­βείο Λένιν το 1970.

Ο Γ.Νεπρίντσεφ απε­βί­ω­σε στις 20 Οκτω­βρί­ου 1996 στην Αγία Πετρού­πο­λη (Λένιν­γκραντ) μόνι­μο τόπο κατοι­κί­ας του.

Έργα του εκτί­θε­νται στο Κρα­τι­κό Μου­σείο Ρωσί­ας, στην γκα­λε­ρί Τρε­τιά­κοφ, σε άλλα μου­σεία και ιδιω­τι­κές συλ­λο­γές της Ρωσί­ας, στη Γαλ­λία, Αγγλία, Η.Π.Α, Κίνα, Ιτα­λία, Ιαπω­νία, κλπ.

Πηγές βιογραφικού:Μεγάλη Σοβιε­τι­κή Εγκυκλοπαίδεια,1978 και Wikipedia.

Σημεί­ω­ση: η πλή­ρης ονο­μα­σία του αρι­στουρ­γή­μα­τος του Γιού­ρι Νεπρίν­τσεφ είναι: “Ξεκού­ρα­ση μετά τη μάχη _Βασίλι Τέρ­κιν”.
Στο αφιέ­ρω­μα μας και τα έργα του: Απρί­λης 1942, λιθο­γρα­φία 1967- Ψαράς, λάδι 1958,  Ναύ­τες Η μάχη του Λένιν­γκραντ, πόστερ.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο