Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ηλέκτρα Στρατωνίου: Μια λέξη μόνο, μια… ΞΥΠΝΗΣΤΕ

“Στρα­τιώ­τες της Ειρή­νης οι στί­χοι μου, φύλα­κες των συνό­ρων της Ανθρω­πιάς και της Αγάπης !

Δεν βάζουν συρ­μα­το­πλέγ­μα­τα, ενώ­νουν πατρί­δες, θάλασ­σες, βου­νά, αδελ­φώ­νουν λαούς, μοι­ρά­ζουν ψωμί και κρασί
στους πει­να­σμέ­νους ‚ντύ­νουν τους γυμνούς” .….

Πικροί και­ροί και αρνεί­ται τα πολ­λά λόγια η γλώσ­σα, τις περιτ­τές σκέ­ψεις ο νους!

Και Όλοι προσ­δο­κούν στο Αύριο και ζουν το Τώρα !

-ΤΩΡΑ ΛΟΙΠΟΝ — ΤΩΡΑ !!! ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΜΟΝΟ — ΜΙΑ .….
— ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΛΑΟΙ !!! ΞΥΠΝΗΣΤΕΕΕΕ !!!

ilektra1

 Η ΠΟΙΗΣΗ;

Ένα πλα­σμα­τά­κι που προχθές
γεν­νή­θη­κε στην Αθήνα,
από γονείς φορείς του κορονοιού !
Η Ζωή είναι Ποίημα !
Αιώ­νες τώρα φωνάζει:
‑Σε Νίκη­σα θάνατε !!!

ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΕΣ ‑1-

Ήρθαν εργο­λά­βοι του θανά­του στις γειτονιές,
με φέρε­τρα, σταυ­ρούς, κεριά και σάβανα .
Γέμι­σαν τα σοκά­κια, τις αυλές , τις αλάνες,
άπλω­σαν στα κατώ­φλια μας την μακάβρια
πρα­μά­τεια τους , βγή­καν οι νεκροθάφτες .
Άρπα­ξαν τα σκε­πάρ­νια οι γριές
κάρ­φω­σαν σανί­δες στα παραθύρια,
έβγα­λαν απ΄ τις κού­νιες τους οι μάνες τα μωρά ,
στα υπό­γεια έκρυ­ψαν τα εργα­λεία οι άνδρες ,
μεταμ­φί­ε­σαν σ΄ εφιάλ­τες οι έφη­βοι τα όνειρα,
μη ζηλέ­ψουν οι εργο­λά­βοι και τους τα θάψουν !
Ήρθαν πάλι οι νεκροθάφτες …
Κι εγώ σύν­νε­φο έγι­να να σε κρύψω!
Τρο­μά­ζω και ψάχνω σε ανώ­νυ­μες πλατείες
με αγάλ­μα­τα σπα­σμέ­να, σ΄ εξωκ­κλή­σια ψάχνω,
και ορφα­νε­μέ­να θρα­νία ερει­πω­μέ­νων σχολειών.
Στων Πανε­πι­στη­μί­ων — ψάχνω να σε βρω –
τις αυλές που χορ­τά­ρια­σαν, σ’ εργο­στά­σια φαντάσματα ,
με ξεχα­σμέ­νες απερ­γί­ες κι αγα­να­κτι­σμέ­να συνθήματα
που αιω­ρού­νται τρα­γι­κά στις ματω­μέ­νες τσιμινιέρες !
‑Βγή­καν οι νεκρο­θά­φτες . ‑Παντού σε ψάχνω…
Νυχτώ­θη­καν τα μάτια μου, στα λεω­φο­ρεία, στα τράμ,
στου φαντά­ρου τη βρώ­μι­κη στολή ,
στων ποι­η­τών τις λευ­κές σελί­δες των βιβλίων,
που δεν μπό­ρε­σαν ακό­μη να γράψουν !
‑Σε ψάχνω !!!
‑Ελπί­δα μου , αγά­πη, αγά­πη μου !
‑Άκου­σέ με ! Πρό­σε­χε ! ‑Βγή­καν οι νεκροθάφτες.
‑Μην πλη­σιά­σεις την πρα­μά­τεια τους!
‑Μεί­νε μακριά, πρό­σε­χε… πρόσεχε!
‑Άκου­σέ με ! Εδώ είναι πάλι ! –
— Κρυμ­μέ­νοι μένουν, Πάντα εδώ!
‑Στις γει­το­νιές των φτωχών !!!

ilektra4

ΠΡΟΣΦΥΓΑΚΙ

Στη πρώ­τη ανά­σα σου μυρω­διά από αίμα,
μπα­ρού­τι, ξινι­σμέ­νο γάλα, μου­χλια­σμέ­νο ψωμί.
Το πρώ­το σου άκου­σμα πολυ­βό­λου ριπή,
κραυ­γή αγω­νί­ας, σίδε­ρα και πέτρες,
ανά­με­σα στα παγω­μέ­να μπού­τια της μάνας σου!
Στο φλάς των ματιών σου ένας μαύ­ρος καπνός,
και πελά­γου αλμύρα,-καρχαρία σκιά -
και λυγ­μός δελ­φι­νιού που ζητά­ει πατρίδα !
— Προ­σφυ­γά­κι μωρό !
Σα χρυ­σή σερ­πα­ντί­να ο ομφά­λιος λώρος σου,
μια κλω­στή ματω­μέ­νη μπερ­δε­μέ­νη στα φύκια ,
ένα κλά­μα αστα­μά­τη­το φωνά­ζει: — Βοήθειαα !!…
Οι στε­ριές δεν σε θέλουν, τ’ άγρια βρά­χια ραγίζουν…
Κοραλ­λέ­νια στε­φά­νια — το κορ­μά­κι το άψυχο -
νεκρο­λού­λου­δα του βυθού σου στολίζουν!
……………………………………….
«Κι αχχχ …νάνι νάνι νάνι του ….
οι αγγέ­λοι να΄ναι πλάϊ του» ….
‑Καλόν ύπνο μωρό μου !!!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο