Μυριάδες άστρα τ΄ ουρανού,
ασήμι απ΄ τα φεγγάρια,
από τον ήλιο τον χρυσό,
της θάλασσας τα ψάρια,
κοράλλια, βράχια, ακρογιαλιές,
του κάμπου τα λουλούδια,
πουλιά που γλυκοκελαΐδούν
για την ζωή τραγούδια!
Πλατιά του κόσμου αγκαλιά
φιλιά που ψάχνουν χείλη,
δάκρυα που πλημυρίζουνε
σε κάτασπρο μαντήλι!
Ξενύχτια κι αναστεναγμοί
νανούρισμα σε κούνιες,
χέρια δροσιά στον πυρετό
παρηγοριά στην λύπη,
ψωμί στην σκάφη ζυμωτό,
νερό απ΄ το πηγάδι,
βασιλικός στην πόρτα μας,
καντήλι στο σκοτάδι!
Δυο — τρείς σταγόνες οι χαρές
ποτάμια είναι οι πόνοι,
στου πόλεμου την καταχνιά
τον γιό της ψάχνει μόνη !
Ξεχνάει πατρίδα, σύνορα,
μια βάρκα το κορμί της
χωρίς πανιά, χωρίς κουπιά,
ναύτης η αντοχή της,
κρύβει στον κόρφο ένα παιδί
κι αλμύρα η πνοή της!
‑Ποια είναι Αυτή που όνομα
και ύπαρξη δεν έχει;;
Ο εαυτός της άγνωστος
και πια δεν τον κατέχει!
Μοιάζει να είναι πέρδικα
που΄ χει φτερά σπασμένα,
σαν τίγρης μοιάζει, λέαινα,
με νύχια ακονισμένα!
‑Αυτή είναι ο άξονας,
είναι η ροή της πλάσης!
Γεννάει το θαύμα της Ζωής
ΠΟΤΕ μην το ξεχάσεις!
‑Αυτή είναι που απ΄ τα μάτια της
φως δίνει στα δικά μας,
και από το αίμα της καρδιάς
ποτίζει την καρδιά μας!
‑Γυναίκα ήταν κι αδερφή,
κόρη και ερωμένη,
ήταν μια Στέλλα, Αθηνά, Μαρία,
Μελπομένη, Ηλέκτρα ήταν,
Χαρίκλεια και Αργυρώ, Ελένη!!!
Κι έγινε ΜΑΝΑ — ΜΑΝΑ ΜΑΣ-!!!
‑ΜΗΤΕΡΑ ΤΙΜΗΜΕΝΗ!!!
Κι ως την στερνή την ώρα της …
για ΠΑΝΤΑ ΜΑΝΑ μένει!!!
________________________________________________________________________________
Η Ηλέκτρα Στρατωνίου γεννήθηκε στη Χαλκιδική, έζησε σε πολλά μέρη της Ελλάδας και στο εξωτερικό. Είναι ζωγράφος, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκδόσει τρεις ποιητικές συλλογές: «Ποιήματα» (1989, Γερμανία), «Στο ναρκοπέδιο του μυαλού» (2011, Αθήνα) και «Σςςς… ο Θεός κοιμάται» (2014, Αθήνα). Η Ηλέκτρα είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε. Ε. Λ.).
