Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ηλέκτρα Στρατωνίου: Πρέπει να έχεις οργώσει, να έχεις σπείρει, να έχεις θερίσει στις καρδιές και στις γειτονιές των ανθρώπων

Με αφορ­μή την κυκλο­φο­ρία της ποι­η­τι­κής ανθο­λο­γί­ας «Γράμ­μα­τα της ποί­η­σης» το Ατέ­χνως μίλη­σε με την Ηλέ­κτρα Στρα­τω­νί­ου. Τη συνέ­ντευ­ξη επι­με­λή­θη­κε ο Ειρη­ναί­ος Μάρα­κης.

***

– Σε μια επο­χή που μας θέλουν σιω­πη­λούς και να σκύ­βου­με κεφά­λι και ενώ διά­φο­ροι ισχυ­ρί­ζο­νται ότι η ποί­η­ση πεθαί­νει, μιλά­νε οι ποι­η­τές; Κι αν μιλά­νε, τι λένε;

-Η ποί­η­ση γεν­νή­θη­κε στην Ελλά­δα, από την στιγ­μή της ύπαρ­ξης τους οι Έλλη­νες έγραφαν!

Τρα­νή από­δει­ξη ο Όμη­ρος με την Οδύσ­σεια του, ένα έργο που το γνω­ρί­ζει, το διδά­σκε­ται και το μελε­τά­ει ο κόσμος σε όλα τα πλά­τη και τα μήκη της γης ! Από τότε ως σήμε­ρα χιλιά­δες ποι­η­τές δεν έπα­ψαν να γρά­φουν για όλα όσα οι άνθρω­ποι ζού­νε, ιστο­ρι­κές, πολι­τι­κές, κοι­νω­νι­κές καθη­με­ρι­νές κατα­στά­σεις, για θανά­τους, αγά­πες, έρω­τες, πολέ­μους, προ­δο­σί­ες, ηρω­ι­σμούς, θυσί­ες, ελπί­δες, όνει­ρα, αγώ­νες ! Έτσι λοι­πό όχι μόνον δεν πεθαί­νει η ποί­η­ση αλλά, ανθεί , εξε­λίσ­σε­ται και γίνε­τε δυνα­τή φωνή, που κανείς δεν μπο­ρεί να την φιμώσει!

Με λίγα λόγια οι ποι­η­τές έγρα­φαν, γρά­φουν και θα γρά­φουν, για Όλα αυτά !

– Πες μας Ηλέ­κτρα, τι σε εμπνέ­ει στην ποί­η­ση σου. Αλή­θεια, αρκεί η έμπνευ­ση για να γρα­φτεί ένα καλό ποί­η­μα ή χρειά­ζε­ται και κάτι περισσότερο;

– Τα θέμα­τα μου είναι ανθρω­πο­κε­ντρι­κά, με ενδια­φέ­ρει κάθε τι που έχει να κάνει με την ύπαρ­ξη του, την κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κή του κατά­στα­ση, τα πάθη του, τις αγω­νί­ες του , τα όνει­ρα του ! Εμπνέ­ο­μαι από τους αγώ­νες του για την ελευ­θε­ρία, την ειρή­νη, την ισό­τη­τα, την δικαιο­σύ­νη ! Σκλη­ρά και άγρια τα χρό­νια που ζού­με! Η Παγκο­σμιο­ποί­η­ση είναι ένα όπλο θανά­του στα χέρια των καπι­τα­λι­στών και των ιμπε­ρια­λι­στών, έγι­νε για να χωρί­σει –να εξα­φα­νί­σει – τους λαούς της γης και όχι να τους ενώ­σει, μετέ­τρε­ψαν το όνει­ρο των ανθρώ­πων για μια Σοσια­λι­στι­κή κοι­νω­νία, σε έναν αιμα­το­βαμ­μέ­νο εφιάλ­τη. Παρ΄ όλα αυτά πάντα υπάρ­χει χώρος στα ποι­ή­μα­τα μου για την ομορ­φιά του κόσμου, ανοί­γω παρά­θυ­ρα στον έρω­τα ‚την αγά­πη, την ελπί­δα, στους αγώ­νες αντί­στα­σης και πάλης των εργα­τών, γρά­φω συν­θή­μα­τα των φοι­τη­τών, σκου­πί­ζω δάκρυα πέν­θους και ξενι­τιάς στα μάτια των μανά­δων, των ορφα­νών και καλω­σο­ρί­ζω τους πρό­σφυ­γες στ’ ακρο­γιά­λια του Αιγαί­ου! Σίγου­ρα για να γρά­ψεις ποί­η­ση δεν φτά­νει η έμπνευ­ση, πρέ­πει να έχεις οργώ­σει , να έχεις σπεί­ρει, να έχεις θερί­σει στις καρ­διές και στις γει­το­νιές των ανθρώ­πων, τα σοκά­κια της κοι­νω­νί­ας όπου ζεις να έχεις περ­πα­τή­σει, τότε μόνο μπο­ρείς να «ζυμώ­σεις» και να φας –να ταΐ­σεις- γλυ­κές φέτες ψωμί της ποί­η­σης ! Χρειά­ζε­ται λοι­πόν δου­λειά επί­πο­νη και διαρκής!

– Συμ­με­τέ­χεις στην ποι­η­τι­κή ανθο­λο­γία «Γράμ­μα­τα της ποί­η­σης» που κυκλο­φό­ρη­σε πρό­σφα­τα από τις εκδό­σεις Ατέ­χνως και στην οποία παλιό­τε­ροι ποι­η­τές συνυ­πάρ­χε­τε με νεό­τε­ρους δημιουρ­γούς. Μίλη­σε μας για αυτή την συνύπαρξη.

– Η αλή­θεια είναι πως τέτοιου είδους συνυ­πάρ­ξεις σε μια ποι­η­τι­κή ανθο­λο­γία, σπά­νια συμ­βαί­νουν ! Εγώ θα το έλε­γα «δημιουρ­γι­κό μπό­λια­σμα» κάτι σαν μυστι­κή συναλ­λα­γή, μετα­ξύ παλαιό­τε­ρων και και­νούρ­γιων δημιουρ­γών! Εμείς δεί­χνου­με αγά­πη, εμπι­στο­σύ­νη και περη­φά­νια καλω­σο­ρί­ζο­ντας τους νέους ποι­η­τές, προ­σθέ­το­ντας τους σαν κρί­κους στην ατσά­λι­νη αλυ­σί­δα, που πριν πολ­λά χρό­νια έφτια­ξαν οι Σπου­δαί­οι Ποι­η­τές μας ! Εκεί­νοι πάλι μας έδω­σαν ανά­σες φρέ­σκες, χαμό­γε­λα χαράς και υπο­σχέ­σεις πως θα παλέ­ψουν μέσα από τα γρα­πτά τους, να φτιά­ξουν πιο όμορ­φο το αύριο! Η ποι­η­τι­κή ανθο­λο­γία «Γράμ­μα­τα της ποί­η­σης» με τους 19 συμ­με­τέ­χο­ντες, είναι το βιβλίο που αξί­ζει κάποιος να διαβάσει!

____________________________________________________________________ 

Η Ηλέκτρα Στρατωνίου γεννήθηκε στη Χαλκιδική, έζησε σε πολλά μέρη της Ελλάδας και στο εξωτερικό. Είναι ζωγράφος, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές: «Ποιήματα» (1989, Γερμανία), «Στο ναρκοπέδιο του μυαλού» (2011, Αθήνα) και «Σςςς… ο Θεός κοιμάται» (2014, Αθήνα). Η Ηλέκτρα είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (ΕΕΛ).

____________________________________________________________________ 

Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ

ilektra eikastikoΗ ποί­η­ση είναι άλλο πράγμα !
Δεν μοιά­ζει με κανένα
είδος γρα­πτού λόγου!
Εδώ δεν μετρά­νε τα πτυχία…
Μετρά­ει το φως
και η θέρ­μη της ψυχής!
Στο χαρ­τί δεν ται­ριά­ζεις λέξεις,
μόνο χτύ­πους της καρδιάς
και την μελω­δία του αίματος
που κυλά στις φλέ­βες σου!
Δεν θέλει να προσθέτεις
λόγια- λόγια –λόγια …
παρά να αφαι­ρείς πρέπει
και στο τέλος να μένει
μόνο η άχνα της ανά­σας σου
και το άρω­μα της αγάπης
και του πόνου…
της Ζωής τα πάθη
και τα – αιμά­τι­να χνάρια –
του απλού ανθρώπου!…

21/2/2018

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο