Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ηλίας Σιώρας: Η οργή και αγανάκτηση των γιατρών να εκφραστεί με αγωνιστική ψήφο

Γρά­φει ο Ηλί­ας Π. Σιώ­ρας //
Υπο­ψή­φιος ΔΗ.ΠΑ.Κ. σε ΙΣΑ και ΠΙΣ, αντι­πρό­ε­δρος ΕΙΝΑΠ

Ενό­ψει των εκλο­γών στους ιατρι­κούς συλ­λό­γους, ο αντι­πρό­ε­δρος της ΕΙΝΑΠ, Ηλί­ας Σιώ­ρας, υπο­ψή­φιος με το ΔΗΠΑΚ, κάνει παρέμ­βα­ση ζητώ­ντας από τους συνα­δέλ­φους του να στη­ρί­ξουν την παρά­τα­ξη που εκπροσωπεί.

Οι νέοι για­τροί οι άνερ­γοι, οι νοσο­κο­μεια­κοί για­τροί (μόνι­μοι, επι­κου­ρι­κοί, ειδι­κευό­με­νοι) οι μισθω­τοί των ιδιω­τι­κών επι­χει­ρή­σε­ων υγεί­ας, οι εργα­ζό­με­νοι στην Π.Φ.Υ. (ΠΕΔΥ, κέντρα υγεί­ας, ΤΟΜΥ) και οι αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νοι στις γει­το­νιές ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΟΦΕΛΟΣ ψηφί­ζο­ντας χρε­ω­κο­πη­μέ­νες ηγε­σί­ες (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ κ.λπ.) σε ΙΣΑ και ΠΙΣ, ούτε κυβερ­νη­τι­κές παρα­τά­ξεις (ΣΥΡΙΖΑ). Όλοι αυτοί υλο­ποί­η­σαν ή ανέ­χτη­καν αντι­δρα­στι­κούς νόμους που αφο­ρούν, μισθούς, συντά­ξεις, άγρια φορο­λο­γία, και τόσα άλλα που έφε­ραν σε από­γνω­ση την πλειο­ψη­φία των γιατρών.

Δεν έχουν επί­σης κανέ­να λόγο να εμπι­στευ­τούν παρα­τά­ξεις που συμ­μά­χη­σαν στην πρά­ξη με τους παρα­πά­νω, είτε με την εκκω­φα­ντι­κή αδρά­νειά τους, είτε με ψευ­το­ε­πα­να­στα­τι­κές κορώ­νες όταν στή­ρι­ζαν «δια­κρι­τι­κά» δήθεν την Κυβέρ­νη­ση στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με την Ε.Ε. (π.χ. ΑΡΣΙ).

Αντί­θε­τα, έχουν κάθε λόγο να ενι­σχύ­σουν τη ΔΗΠΑΚ που είπε την αλή­θεια από την αρχή της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης, και πριν απ΄αυτήν, που δεί­χνει στα­θε­ρά ότι ο δρό­μος της διε­ξό­δου υπάρ­χει και βρί­σκε­ται σ΄ένα ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΩΡΕΑΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ.

Η επί­θε­ση στα δικαιώ­μα­τά μας – εργα­σία, μισθοί, συντά­ξεις, ωρά­ριο, προ­ϋ­πο­λο­γι­σμοί υγεί­ας, κάλυ­ψη του πλη­θυ­σμού, συνε­χί­στη­κε αδιά­λει­πτα και με σφο­δρό­τη­τα είτε βρί­σκο­νταν στην Κυβέρ­νη­ση οι μνη­μο­νια­κοί, είτε οι «αντι­μνη­μο­νια­κοί». Η επί­θε­ση συνε­χί­ζε­ται και στη «μετα­μνη­μο­νια­κή εποχή».

Ανα­σφά­λεια και ομη­ρία συμ­βά­σε­ων ορι­σμέ­νου χρό­νου, επι­κου­ρι­κοί, ατε­λεί­ω­τες εφη­με­ρί­ες, «σκο­τω­μέ­νοι» ειδι­κευό­με­νοι, εκπαί­δευ­ση στα χέρια πολυ­ε­θνι­κών, ελλεί­ψεις προ­σω­πι­κού και εξο­πλι­σμού, καρι­κα­τού­ρα υπη­ρε­σιών Π.Φ.Υ., αύξη­ση ιδιω­τι­κής ιατρι­κής και φαρ­μα­κευ­τι­κής δαπά­νης από την τσέ­πη των ασθε­νών, στραγ­γα­λι­σμός των για­τρών της γει­το­νιάς από τις επι­χει­ρή­σεις υγεί­ας και την άγρια φορο­λο­γία, σύντα­ξη εξευ­τε­λι­στι­κή στα βαθειά γερά­μα­τα – και τόσα άλλα που βιώ­νου­με. Και η μετα­νά­στευ­ση για­τρών καλά κρατεί.

ΟΧΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ! Μην στηρίξετε:

– τις παρα­τά­ξεις που αντι­προ­σω­πεύ­ουν την αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή που εφαρ­μό­ζουν δια­χρο­νι­κά ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ – ΝΔ — ΠΑΣΟΚ και απο­δε­δειγ­μέ­να λει­τούρ­γη­σαν και

– λει­τουρ­γούν δια­λυ­τι­κά τόσο στους χώρους υγεί­ας , όσο και στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνημα,

– αλλά ούτε συν­δι­κα­λι­στι­κούς τυχο­διώ­κτες κάθε μορ­φής και απόχρωσης

Είναι σίγου­ρο πως με οργά­νω­ση και αγώ­να μπο­ρού­με να δημιουρ­γή­σου­με προ­ο­πτι­κή νίκης, σε συμ­μα­χία με εργα­ζό­με­νους, άνερ­γους, συντα­ξιού­χους, νέους και γυναί­κες να κατα­κτή­σου­με όλον τον υλι­κό και πνευ­μα­τι­κό πλού­το που δημιουρ­γεί η κοι­νω­νία για ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ, στον αντί­πο­δα της σημε­ρι­νής απα­ξί­ω­σης της ανθρώ­πι­νης ύπαρ­ξης. Εκεί θα βρει ο κάθε για­τρός το πεδίο να βιώ­σει όλες τις επι­στη­μο­νι­κές, εργα­σια­κές και κοι­νω­νι­κές ανα­ζη­τή­σεις. Στο σύστη­μα που η υγεία θα είναι κοι­νω­νι­κό αγα­θό και όχι εμπό­ρευ­μα. Ο αστα­μά­τη­τος καθη­με­ρι­νός αγώ­νας μας στα Νοσο­κο­μεία στα Κ.Υ. στις γει­το­νιές σ΄αυτή τη στρα­τη­γι­κή εντάσ­σε­ται. Παλεύ­ου­με για κάθε δίκαιο αίτη­μα, μικρό ή μεγά­λο. Μας γνω­ρί­ζε­τε. Ποτέ δεν ξεγε­λά­σα­με τους συνα­δέλ­φους. Ποτέ δεν τους χτυ­πή­σα­με υπο­κρι­τι­κά την πλά­τη. Ήμα­σταν και παρα­μέ­νου­με μπρο­στά στους αγώ­νες. ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΑ!! ΨΗΦΟ ΣΤΗ ΔΗ.ΠΑ.Κ. Είναι η μόνη δύνα­μη που μπο­ρεί να βάλει φρέ­νο στην απα­ξί­ω­ση του πασπα­λι­σμέ­νου με χρυ­σό­σκο­νη συν­δι­κα­λι­σμού και στην κάθε είδους κυβερ­νη­τι­κή καμαρίλα.

Πηγή: iatropedia

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο