Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ηλίας Σιώρας: Συνεχίζουμε με χαμόγελο και αισιοδοξία

Του Ηλία Π. Σιώ­ρα //

Φοι­τη­τι­κές εκλο­γές Γενά­ρης 1977! Πριν 45 χρό­νια. Στοn Σύλ­λο­γο Φοι­τη­τών Ιατρι­κής Αθή­νας (ΣΦΙΑ) για πρώ­τη φορά ανα­δει­κνύ­ε­ται πρώ­τη δύνα­μη η «Παν­σπου­δα­στι­κή».

Μετα­πο­λί­τευ­ση, το λαϊ­κό και φοι­τη­τι­κό κίνη­μα σε άνο­δο, τα αμφι­θέ­α­τρα γεμά­τα, οι μνή­μες των βασα­νι­στη­ρί­ων και της τρο­μο­κρα­τί­ας της χού­ντας νωπές, η αντι­πα­ρά­θε­ση στις σχο­λές έντονη!

Ένα μήνα πριν τις εκλο­γές, μια ομά­δα μελών της ΠΑΣΠ (μετα­ξύ των οποί­ων και ο υπο­γρά­φων) απο­χω­ρή­σα­με ομα­δι­κά από την ΠΑΣΠ βλέ­πο­ντας νωρίς το ρόλο του ΠΑΣΟΚ και κυρί­ως ότι η ηγε­σία του έκα­νε ύπου­λο αντι­κομ­μου­νι­σμό (κάτι μας …θυμί­ζει σήμε­ρα και για άλλα κόμ­μα­τα) και απο­φα­σί­σα­με ομα­δι­κά να ψηφί­σου­με «Παν­σπου­δα­στι­κή»! Είχα­με βιώ­σει ανεί­πω­τη χαρά και πανη­γυ­ρί­σα­με με την ΚΝΕ Ιατρι­κής, αφού και μεις είχα­με συμ­βά­λει στην πρωτιά.

Πέρα­σαν χρό­νια πολ­λά. Η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία, ο οπορ­του­νι­σμός και η παλι­νόρ­θω­ση του καπι­τα­λι­σμού μετά τη διά­λυ­ση της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, έφε­ραν τρο­με­ρό πισω­γύ­ρι­σμα στο κίνη­μα και στην ελπί­δα για καλύ­τε­ρη ζωή.

Ξεκι­νή­σα­με πάλι τον αγώ­να στο χώρο της Υγεί­ας με ελά­χι­στες δυνά­μεις. Μαύ­ρα τα χρό­νια ως το 1996.

Στο Σωμα­τείο του «Ευαγ­γε­λι­σμού» ξεκι­νή­σα­με με ποσο­στό 9%, ενώ ήμα­σταν πρώ­τη δύνα­μη το 1987.

Στην ΕΙΝΑΠ με έναν εκλεγ­μέ­νο στους 15, ενώ είχα­με πριν τη θέση του προέδρου.

Στην ΟΕΝΓΕ είχα­με 2 αντι­προ­σώ­πους στο 27μελές Γενι­κό Συμβούλιο.

Στον ΣΦΙΑ μετά βίας φτά­να­με ποσο­στά από 5 έως 7%, όταν σάρω­νε η ΔΑΠ και οι …διά­φο­ροι απο­χω­ρή­σα­ντες από την ΚΝΕ το 1989–91 έκα­ναν πολι­τι­κό bulling στα παι­διά της ΠΣΚ, ακό­μα και κατά τη διάρ­κεια συσκέ­ψε­ων στα αμφιθέατρα.

Δεν πτοη­θή­κα­με!!! Με οδη­γό το ιστο­ρι­κό πρω­το­σέ­λι­δο του «Ριζο­σπά­στη» που την κρί­σι­μη στιγ­μή έλε­γε «Η Ελπί­δα είναι εδώ», με οδη­γό την ιδε­ο­λο­γία μας, με την πεί­ρα των χιλιά­δων αγω­νι­στών του ΚΚΕ που ποτέ δεν τα «δίπλω­σαν», με επα­να­στα­τι­κή υπο­μο­νή, αντλώ­ντας δύνα­μη από τις αγω­νί­ες του λαού, ΑΝΤΕΞΑΜΕ.

Παλέ­ψα­με με θεούς και δαί­μο­νες. Η δικτα­το­ρία του κεφα­λαί­ου που δέχε­ται και ευνο­εί τα πάντα, εκτός από τους ταξι­κούς αγώ­νες, κυρί­ως όταν καθο­δη­γού­νται από τους κομ­μου­νι­στές, δεν μας λύγι­σε. Και δήθεν αρι­στε­ρούς, και ψευ­το­ε­πα­να­στά­τες δέχε­ται, αρκεί να μην αμφι­σβη­τούν την κυριαρ­χία του.

Με τον αγώ­να μας, χρό­νο με το χρό­νο η θέση μας στη συνεί­δη­ση του λαού βελ­τιω­νό­ταν. Οι εργα­ζό­με­νοι και οι ασθε­νείς μας όλο και περισ­σό­τε­ρο μας εμπι­στεύ­ο­νταν και μας επιβράβευαν.

Οι φοι­τη­τές της Ιατρι­κής, της Νοση­λευ­τι­κής, της Οδο­ντια­τρι­κής, της Κτη­νια­τρι­κής και όλων των Επαγ­γελ­μά­των Υγεί­ας εκτί­μη­σαν πολύ θετι­κά τους αγώ­νες και το ήθος μας.

Και φτά­σα­με στο ΣΗΜΕΡΑ με ένα πλα­τύ χαμό­γε­λο αισιο­δο­ξί­ας. Η επι­μο­νή και η επα­να­στα­τι­κή καρ­τε­ρία νίκησαν.

  • Το 9% στον «Ευαγ­γε­λι­σμό» το 1991, έγι­νε 49% το 2022 (πρώ­τη δύνα­μη), μετά από συνε­χή βασα­νι­στι­κή ανο­δι­κή πορεία.
  • Η 1 έδρα στην ΕΙΝΑΠ έγι­ναν 4 (2η δύναμη).
  • Οι 2 έδρες στην ΟΕΝΓΕ (από τις 27 στο Γενι­κό Συμ­βού­λιο) έγι­ναν 10 (πρώ­τη δύναμη).
  • Το 7% στους φοι­τη­τές Ιατρι­κής Αθή­νας έγι­νε 42% (πρώ­τη δύναμη).
  • Αντί­στοι­χα ποσο­στά σχε­δόν σε όλες τις Σχο­λές Επαγ­γελ­μά­των Υγείας .
  • Έπε­ται συνέχεια…

Έχου­με δικαί­ω­μα να είμα­στε αισιόδοξοι.

Έχου­με δικαί­ω­μα να ονει­ρευό­μα­στε με νεα­νι­κή ορμή όπως πριν 45 χρόνια!!!

Μπο­ρεί το σημεί­ω­μα αυτό να γρά­φτη­κε με αφορ­μή τις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές, αντα­να­κλά όμως τον τιτά­νιο αγώ­να που κάνουν όσοι στρα­τεύ­ο­νται με το δίκιο του λαού, δεν υπο­χω­ρούν στις δυσκο­λί­ες που βάζει το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα, έχουν στό­χο μια άλλη δίκαιη, σοσια­λι­στι­κή κοινωνία.

Διδα­σκό­μα­στε από τα λάθη μας. Παίρ­νου­με δύνα­μη από τις επι­τυ­χί­ες μας. Συμ­βάλ­λου­με στη δημιουρ­γία αξιών που θα γαλου­χή­σουν και τις γενιές που έρχονται.

*Ο Ηλί­ας Π. Σιώ­ρας είναι ιατρός, περι­φε­ρεια­κός σύμ­βου­λος Αττι­κής με τη «Λαϊ­κή Συσπείρωση»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο