Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ηλ. Σιώρας: «Εμείς δεν ορκιστήκαμε στην Τρόικα και στην ΕΕ. Εμείς ορκιστήκαμε…»

Σχο­λιά­ζει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Τι νόη­μα έχει η ιατρι­κή αν δεν υπη­ρε­τεί τον άνθρω­πο;  Πώς θα δικαιω­θεί ο για­τρός  αν δε θέσει τον εαυ­τό του  και την επι­στή­μη του στην υπη­ρε­σία του λαού του; Αν δεν παλέ­ψει για ένα καλύ­τε­ρο επί­πε­δο υπη­ρε­σιών υγείας;

Σήμε­ρα στα πλαί­σια της κινη­το­ποί­η­σης των εργα­ζο­μέ­νων του νοσο­κο­μεί­ου «Ευαγ­γε­λι­σμός», ο εκπρό­σω­πός τους, κομ­μου­νι­στής για­τρός, ερω­τή­θη­κε αν από το δημο­σιο­γρά­φο (με δεδο­μέ­νες τις ελλεί­ψεις που υπάρ­χουν στα νοσο­κο­μεία και τις άθλιες συν­θή­κες στις οποί­ες δου­λεύ­ουν οι για­τροί και το υπό­λοι­πο προ­σω­πι­κό του νοσοκομείο):

  • Εγώ σαν ασθε­νής θα μπω. Θα βγω από τον Ευαγγελισμό;

και απά­ντη­σε ο Ηλί­ας Σιώ­ρας (αυτός είναι ο πρό­ε­δρος του Σωμα­τεί­ου Εργα­ζο­μέ­νων Νοσο­κο­μεί­ου Ευαγγελισμού):

  • (…) θα μπεί­τε και θα βγεί­τε για­τί δεν έχου­με ορκι­στεί στην τρόι­κα και στην ΕΕ, έχου­με ορκι­στεί στον ελλη­νι­κό λαό και στον Ιππο­κρά­τη. (02.14)

Έτσι για να θυμού­μα­στε, τον Μανό­λη Σιγα­νό, τον Πέτρο Κόκ­κα­λη, τους για­τρούς της Εθνι­κής Αντί­στα­σης, τον Γρη­γό­ρη Λαμπρά­κη. Τους για­τρούς της Κού­βας που προ­σφέ­ρουν τις υπη­ρε­σί­ες τους στην Αφρι­κή και στη λατι­νι­κή Αμερική.

Και όλους εκεί­νους τους για­τρούς που απορ­ρί­πτο­ντας τη λογι­κή της στρε­βλής κοι­νω­νι­κής κατα­ξί­ω­σης, με κρι­τή­ριο την οικο­νο­μι­κή απο­κα­τά­στα­ση, προ­σπα­θούν να θερα­πεύ­σουν ή να απα­λύ­νουν τον πόνο του αρρώ­στου και μάχο­νται για τα δίκια του λαού.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο