ΗΜΕΡΙΔΑ του ΚΚΕ για τις σιδηροδρομικές μετάφορές — Δ. Κουτσούμπας: Για να κερδίσουμε τη ζωή που μας αξίζει πρέπει να χάσει το κεφάλαιο (VIDEO — ΦΩΤΟ)

«Για να κερ­δί­σου­με τη ζωή που μας αξί­ζει πρέ­πει να χάσει το κεφά­λαιο. Δεν υπάρ­χει άλλη διέ­ξο­δος, απ’ τον δρό­μο της ανα­τρο­πής. Και αυτό τον δρό­μο μπο­ρού­με να τον ανοί­ξου­με γρή­γο­ρα αν πιστέ­ψου­με στη δύνα­μή μας. Γι’ αυτό πρέ­πει να ενι­σχυ­θεί τώρα το ΚΚΕ. Ισχυ­ρό ΚΚΕ παντού και στην κάλ­πη στις 21 Μάη. Όσο πιο ισχυ­ρό το ΚΚΕ, τόσο πιο ισχυ­ρός ο λαός την επό­με­νη μέρα», τόνι­σε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημή­τρης Κου­τσού­μπας στην ειση­γη­τι­κή ομι­λία του στην Ημε­ρί­δα της ΚΕ του ΚΚΕ με θέμα: «Οι θέσεις του ΚΚΕ για τις σιδη­ρο­δρο­μι­κές μετα­φο­ρές» στο κατά­με­στο αμφι­θέ­α­τρο «Μελί­να Μερ­κού­ρη» στο ΣΕΦ. Κόσμος παρα­κο­λου­θεί και σε αίθου­σα έξω από το αμφιθέατρο!

Ο Δ. Κου­τσού­μπας σημεί­ω­σε ότι πρέ­πει «να κατα­δι­κα­σθούν όλοι οι πολι­τι­κοί συνέ­νο­χοι για το έγκλη­μα των Τεμπών, όλοι οι συνέ­νο­χοι για την κλο­πή του εισο­δή­μα­τός μας, την ισο­πέ­δω­ση των δικαιω­μά­των μας, τα διαρ­κή εγκλή­μα­τα που αφο­ρούν την Υγεία και την Ασφά­λειά μας». Ανέ­δει­ξε την θέση του ΚΚΕ για «καθο­λι­κές, ασφα­λείς, ποιο­τι­κές και φθη­νές μετα­φο­ρές και συγκοι­νω­νί­ες για τον λαό» που «μπο­ρεί να δια­σφα­λί­σει μόνο το νέο κοι­νω­νι­κό σύστη­μα, ο σοσια­λι­σμός». Πρό­σθε­σε ότι «το ΚΚΕ, δεν δίνει τη μάχη, ενά­ντια στην πολι­τι­κή της “απε­λευ­θέ­ρω­σης” και της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης, με τη σημαία του χτες, της επι­στρο­φής στο κρα­τι­κό μονο­πώ­λιο της δικτα­το­ρί­ας του κεφα­λαί­ου αλλά με τη σημαία της κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σής τους, με την εργα­τι­κή τάξη, τον λαό στο τιμό­νι της εξουσίας».

Υπο­γράμ­μι­σε ότι «αυτή τη λύση, με την μελέ­τη και της ιστο­ρι­κής πλέ­ον πεί­ρας, η οποία δια­σφα­λί­ζει σύγ­χρο­νες και ασφα­λείς μετα­φο­ρές για τον λαό, φωτί­ζει με το ανα­τρε­πτι­κό του Πρό­γραμ­μα εξου­σί­ας — δια­κυ­βέρ­νη­σης το ΚΚΕ» και πρό­σθε­σε πως «δεν περι­μέ­νου­με παθη­τι­κά κάποια στιγ­μή που αυτή θα υλο­ποι­η­θεί στο μέλ­λον. Είμα­στε καθη­με­ρι­νά μπρο­στά στους αγώ­νες που ανοί­γουν τον δρό­μο της ανα­τρο­πής. Είμα­στε μπρο­στά στους αγώ­νες ενά­ντια στην επι­κίν­δυ­νη πολι­τι­κή “απε­λευ­θέ­ρω­σης” της ΕΕ. Είμα­στε μπρο­στά στους αγώ­νες για άμε­σες προ­σλή­ψεις μόνι­μου προ­σω­πι­κού τώρα, για ουσια­στι­κή εκπαί­δευ­ση των εργα­ζό­με­νων, για ουσια­στι­κές αυξή­σεις με 35ωρο — 5μερο — 7ωρο, για τη συντή­ρη­ση και τον εκσυγ­χρο­νι­σμό του τεχνο­λο­γι­κού εξο­πλι­σμού και την υπο­δο­μή, για τη λει­τουρ­γία ολο­κλη­ρω­μέ­νου συστή­μα­τος ασφα­λεί­ας στις Μεταφορές».

Το παρών έδω­σαν εργα­ζό­με­νοι από πολ­λούς κλά­δους, ανά­με­σα τους αυτός των Μετα­φο­ρών, νέοι και νέες και άνθρω­ποι όλων των ηλι­κιών, γεμί­ζο­ντας το Αμφι­θέ­α­τρο αλλά και το φουα­γιέ όπου υπήρ­χαν οθό­νες για να μπο­ρέ­σουν όλοι να παρα­κο­λου­θή­σουν την ημερίδα.

Συγκί­νη­ση σκόρ­πι­σε στην έναρ­ξη το δρώ­με­νο με την συμ­με­το­χή μικρών παι­διών και μαθη­τών και το όποιο ολο­κλη­ρώ­θη­κε με το τρα­γού­δι “Άπνοια” της Νατά­σας Μπο­φί­λιου με τους τρα­γου­δι­στές να ξεπη­δά­νε ανά­με­σα από το κοι­νό όπου είχαν πάρει θέση. Στη συνέ­χεια προ­βλή­θη­κε βίντεο για το έγκλη­μα στα Τέμπη και τις μεγα­λειώ­δεις κινη­το­ποι­ή­σεις του λαού και της νεο­λαί­ας. Πριν τις ομι­λί­ες κρα­τή­θη­κε ενός λεπτού σιγή.

Τους παρευ­ρι­σκό­με­νους καλω­σό­ρι­σε ο Πέτρος Μαρ­κο­μι­χά­λης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμ­μα­τέ­ας της ΤΟ Μετα­φο­ρών της ΚΟ Αττικής.

Ακο­λού­θη­σαν παρεμ­βά­σεις που ανέ­δει­ξαν διά­φο­ρες πλευ­ρές του θέμα­τος από τους:

Θωμάς Χόν­δρος, Καθη­γη­τής στο Πανε­πι­στή­μιο Πατρών, «Οδι­κές και σιδη­ρο­δρο­μι­κές μετα­φο­ρές στην Ελλά­δα. Ασφά­λεια — εξέ­λι­ξη και προοπτικές».

Δρ. Εύη Γεωρ­γιά­δου, χημι­κός μηχα­νι­κός ΕΜΠ, μέλος αντι­προ­σω­πεί­ας ΤΕΕ, «Απο­τε­λεί το ανθρώ­πι­νο λάθος την πραγ­μα­τι­κή αιτία των ατυ­χη­μά­των μεγά­λης έκτασης;».

Αντώ­νης Μεγρέ­μης, αντι­πρό­σω­πος επι­χει­ρη­σια­κού συμ­βου­λί­ου του βρε­τα­νι­κού σωμα­τεί­ου RMT (Rail, Maritime & Transport Union), «Το μάθη­μα των βρε­τα­νι­κών σιδηροδρόμων».

Μάν­θος Ιμπριά­λος, Πολι­τι­κός Μηχα­νι­κός, «Οι συνέ­νο­χοι για την απου­σία συστή­μα­τος τηλε­διοί­κη­σης στο σιδη­ρο­δρο­μι­κό άξονα».

Δρ. Βασί­λης Όψι­μος, επι­θε­ω­ρη­τής εργα­σί­ας, «Η υπε­ρο­χή του σοσια­λι­σμού: Η πεί­ρα της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης στις σιδη­ρο­δρο­μι­κές μεταφορές».

Ηλί­ας Τρε­βλός, μέλος ΔΣ ΠΟΣ-ΟΣΕ, «Η πεί­ρα απ’ τον αγώ­να των σιδηροδρομικών».

Από­στο­λος Ευθυ­μιά­δης, μηχα­νο­λό­γος ηλε­κτρο­λό­γος: Έλλει­ψη επί­βλε­ψης στο σιδη­ρό­δρο­μο έφε­ρε η «απε­λευ­θέ­ρω­ση».

Δημή­τρης Γουρ­τής, Επι­τρο­πή Υγιει­νής και Ασφά­λειας ΗΣΑΠ, «Δυνα­μώ­νου­με τον αγώ­να για σύγ­χρο­νες — ασφα­λείς — φτη­νές μαζι­κές μεταφορές».

Όπως ανα­κοι­νώ­θη­κε στην ημε­ρί­δα η εισή­γη­ση και οι παρεμ­βά­σεις θα συμπε­ρι­λη­φθούν το επό­με­νο διά­στη­μα σε έκδο­ση της Σύγ­χρο­νης Εποχής.

Η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα

Από το βήμα της σημε­ρι­νής Ημε­ρί­δας, θέλου­με να χαι­ρε­τί­σου­με τους χιλιά­δες νέους και νέες τους εργα­ζο­μέ­νους που, με τις μεγά­λες, συγκλο­νι­στι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις τους, ματαί­ω­σαν το σχέ­διο της άρχου­σας τάξης, να κου­κου­λώ­σει με ένα πέπλο σιω­πής τους δια­χρο­νι­κούς ενό­χους και τις αιτί­ες του προ­δια­γε­γραμ­μέ­νου εγκλή­μα­τος στα Τέμπη.Θέλουμε να δεσμευ­τού­με στους συγ­γε­νείς των θυμά­των της μεγά­λης αυτής τρα­γω­δί­ας, ότι θα συνε­χί­σου­με να βαδί­ζου­με μπρο­στά, στον αγώ­να για να στα­μα­τή­σει να θυσιά­ζε­ται η ανθρώ­πι­νη ζωή στον βωμό του καπι­τα­λι­στι­κού κέρδους.

Για να ανοί­ξει ο δρό­μος της ανατροπής.

Φίλες και φίλοι,Εδώ και ένα μήνα συνε­χί­ζε­ται από την κυβέρ­νη­ση και τα κόμ­μα­τα του συστή­μα­τος, η προ­κλη­τι­κή προ­σπά­θεια συγκά­λυ­ψης των πραγ­μα­τι­κών ενό­χων και των αιτιών του εγκλήματος.

Κυβέρ­νη­ση και ΣΥΡΙΖΑ, συνε­χί­ζουν να προ­κα­λούν, με το άθλιο πινγκ-πονγκ σχε­τι­κά με τα ποσο­στά ευθύ­νης της σημε­ρι­νής και της προη­γού­με­νης κυβέρ­νη­σης. Υπουρ­γοί εξα­κο­λου­θούν να προ­βάλ­λουν το εξορ­γι­στι­κό αφή­γη­μα, ότι για όλα φταί­ει ο σταθ­μάρ­χης. Στε­λέ­χη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ ισχυ­ρί­ζο­νται ότι η βαθιά εξέ­τα­ση του θέμα­τος, οδη­γεί σε διά­χυ­ση ευθυ­νών και ότι μονα­δι­κός υπεύ­θυ­νος είναι η κυβέρ­νη­ση Μητσο­τά­κη. Μας καλούν να απαλ­λά­ξου­με τους υπό­λοι­πους ένο­χους για να μη δια­χυ­θούν οι ολο­φά­νε­ρες δια­χρο­νι­κές ευθύ­νες τους που ανα­δει­κνύ­ει με δρα­μα­τι­κό τρό­πο η ίδια η ζωή.

Τι κι αν έχουν δει το φως της δημο­σιό­τη­τας οι αλλε­πάλ­λη­λες καταγ­γε­λί­ες που προει­δο­ποιού­σαν για τον κίν­δυ­νο μεγά­λου ατυ­χή­μα­τος στις σιδη­ρο­δρο­μι­κές μετα­φο­ρές!!! Οι αλλε­πάλ­λη­λες καταγ­γε­λί­ες του ΚΚΕ στη Βου­λή, οι ανα­κοι­νώ­σεις συν­δι­κα­λι­στών του ΠΑΜΕ, τα εξώ­δι­κα σωμα­τεί­ων είναι πολύ γνω­στά και δεν χρειά­ζε­ται να τα επαναλάβουμε.

Τι κι αν απο­κα­λύ­πτο­νται συνε­χώς οι τρα­γι­κές ελλεί­ψεις σε προ­σω­πι­κό, στην υπο­δο­μή, την ανα­γκαία εκπαί­δευ­ση, την οργά­νω­ση και την ουσια­στι­κή εφαρ­μο­γή κανο­νι­σμών, τον ανα­γκαίο συντο­νι­σμό υπευ­θύ­νων, τη λει­τουρ­γία συστή­μα­τος τηλε­διοί­κη­σης και φωτο­σή­μαν­σης… Τα κόμ­μα­τα και τα παπα­γα­λά­κια του συστή­μα­τος, συνε­χί­ζουν το σίριαλ της κοροϊ­δί­ας και της δια­στρέ­βλω­σης της αλήθειας.

Και τι δεν ακού­σα­με όλες αυτές τις μέρες!!!

Ότι «αυτά συμ­βαί­νουν μόνο στην καθυ­στε­ρη­μέ­νη Ελλά­δα και όχι στην Ευρώ­πη». Ότι «η κατά­στα­ση ήταν πολύ καλή μέχρι να ανα­λά­βει η σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση» και αντί­στρο­φα, ότι «τα μόνα θετι­κά βήμα­τα τα έκα­νε η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ».

Λες και δεν γνω­ρί­ζουν για τα προη­γού­με­να ατυ­χή­μα­τα, όπως στο Άδεν­δρο της Θεσ­σα­λο­νί­κης το 2017 και τα πορί­σμα­τά τους, τις συνε­χείς βλά­βες, τα μεγά­λα προ­βλή­μα­τα και τις καθυ­στε­ρή­σεις όλα αυτά τα χρόνια.

Λες και δεν έχει ακου­στεί τίπο­τα, για τα οργα­νω­τι­κά μέτρα και τα τεχνο­λο­γι­κά μέσα, που μπο­ρού­σαν να απο­τρέ­ψουν και να περιο­ρί­σουν τις συνέ­πειες του όποιου ανθρώ­πι­νου λάθους και τα οποία έλειπαν.

Λες και δεν έχουν δια­βά­σει τις εκθέ­σεις της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης, όπου μόνο του 2021, σε ένα χρό­νο μέσα, έγι­ναν 1.339 σημα­ντι­κά σιδη­ρο­δρο­μι­κά ατυ­χή­μα­τα με 683 νεκρούς, που 97 από αυτά αφο­ρού­σαν συγκρού­σεις τρένων…

Συνε­χί­ζουν να μας βομ­βαρ­δί­ζουν με όλες τις παραλ­λα­γές συγκά­λυ­ψης της αλή­θειας: Ότι υλο­ποι­ή­θη­κε μία «κακή ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση» με ανα­ξιό­πι­στους επεν­δυ­τές, ότι θα μας σώσει «η σωστή υλο­ποί­η­ση της πολι­τι­κής της ΕΕ» ή κάποια, γενι­κά κι αφη­ρη­μέ­να, «επα­να­κρα­τι­κο­ποί­η­ση».

Κου­βέ­ντα για την ταμπα­κιέ­ρα για τη ρίζα του προ­βλή­μα­τος. Κου­βέ­ντα για το σημε­ρι­νό σύστη­μα, όπου οι Μετα­φο­ρές, η Ενέρ­γεια, οι Επι­κοι­νω­νί­ες, η Υγεία, η ίδια εργα­τι­κή δύνα­μη, απο­τε­λούν εμπο­ρεύ­μα­τα. Κου­βέ­ντα για το τι σημαί­νει στην πρά­ξη για τη ζωή, την ασφά­λεια και το εισό­δη­μα των εργα­ζο­μέ­νων και των επι­βα­τών, η επι­χει­ρη­μα­τι­κή λει­τουρ­γία των σιδη­ρο­δρο­μι­κών μετα­φο­ρών με γνώ­μο­να το καπι­τα­λι­στι­κό κέρ­δος. Κου­βέ­ντα για τις αρνη­τι­κές συνέ­πειες για τον λαό από την υλο­ποί­η­ση της πολι­τι­κής «απε­λευ­θέ­ρω­σης» στην Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση και στη Βρε­τα­νία, με όλες τις παραλ­λα­γές ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων και κρα­τι­κο­ποι­ή­σε­ων τα προη­γού­με­να χρόνια.

Η αλή­θεια είναι ότι σε ολό­κλη­ρη την ΕΕ, σε ολό­κλη­ρο τον καπι­τα­λι­στι­κό κόσμο, οι μετα­φο­ρές εμφα­νί­ζουν τις ίδιες «παθο­γέ­νειες». Μετα­φο­ρές που γίνο­νται απρό­σι­τες για τον λαό, με συνε­χείς εκπτώ­σεις στην ασφά­λεια, με ένα δίκτυο που ανα­πτύσ­σε­ται μόνο εκεί που συμ­φέ­ρει το κεφά­λαιο. Η αιτία είναι απλή. Οι καπι­τα­λι­στι­κές σχέ­σεις παρα­γω­γής, το κίνη­τρο του κέρ­δους, δια­μορ­φώ­νουν την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα των Μεταφορών.

Η μορ­φή που έχουν οι επι­χει­ρή­σεις των μετα­φο­ρών αλλά­ζει με βάση τα εκά­στο­τε στρα­τη­γι­κά συμ­φέ­ρο­ντα του κεφαλαίου.

Παλιά ήταν κρα­τι­κές. Σήμε­ρα η λεγό­με­νη απε­λευ­θέ­ρω­ση των σιδη­ρο­δρο­μι­κών μετα­φο­ρών, είναι ο κοι­νός τόπος που προ­ω­θεί την περαι­τέ­ρω εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση, και κάνει τις μετα­φο­ρές ακό­μα ακρι­βό­τε­ρες και, όπως τρα­γι­κά απο­δεί­χθη­κε, επι­κίν­δυ­νες για τον λαό.

Τις τελευ­ταί­ες δεκα­ε­τί­ες, σε ολό­κλη­ρο τον καπι­τα­λι­στι­κό κόσμο, εμφα­νί­ζε­ται η τάση της στα­δια­κής διά­λυ­σης των κρα­τι­κών μονο­πω­λί­ων, της λεγό­με­νης «απε­λευ­θέ­ρω­σης» και της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης των κρα­τι­κών επι­χει­ρή­σε­ων που δρα­στη­ριο­ποιού­νταν σ’ αυτούς τους κλάδους.

Για­τί συμ­βαί­νει; Αντα­να­κλά τη διό­γκω­ση του υπερ­συσ­σω­ρευ­μέ­νου κεφα­λαί­ου, το οποίο δεν βρί­σκει κερ­δο­φό­ρα διέξοδο.

Σε αυτές τις συν­θή­κες, η ευρω­ε­νω­σια­κή πολι­τι­κή προ­σπα­θεί να δια­σφα­λί­σει νέα πεδία επεν­δυ­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας για τους μονο­πω­λια­κούς ομίλους.

Η ανά­πτυ­ξη της σχε­τι­κής ευρω­παϊ­κής πολι­τι­κής, δεν ήταν μονό­πρα­κτο έργο. Έγι­νε τμη­μα­τι­κά σε διά­στη­μα δεκα­πέ­ντε ετών, από πολ­λές δια­φο­ρε­τι­κές κυβερ­νή­σεις, κάθε «χρώ­μα­τος», εξέ­λι­ξη που από μόνη της θρυμ­μα­τί­ζει τυχόν φλη­να­φή­μα­τα περί «νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρης δοξα­σί­ας» αποκλειστικά.

Η ΕΕ δια­δρα­μά­τι­σε οργα­νι­κό ρόλο στην εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση και των σιδη­ρο­δρο­μι­κών μεταφορών.

Η απε­λευ­θέ­ρω­ση προ­ω­θή­θη­κε από μια μεγά­λη αλυ­σί­δα ευρω­παϊ­κών οδη­γιών και πακέ­των σιδη­ρο­δρο­μι­κής πολι­τι­κής, που είχαν ως στό­χο τον βαθ­μιαίο δια­χω­ρι­σμό υπο­δο­μής και χρή­σης και τη βαθ­μιαία άρση όλων των φραγ­μών για την υλο­ποί­η­ση της ενιαί­ας σιδη­ρο­δρο­μι­κής αγοράς.

Σε αντί­θε­ση με τη μόνι­μη φιλο­λο­γία, προ­ερ­χό­με­νη κυρί­ως από στε­λέ­χη του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ, που προ­σπα­θούν να καθα­γιά­σουν την πολι­τι­κή της ΕΕ. Ανα­φέ­ρο­νται στην «απε­λευ­θέ­ρω­ση» των σιδη­ρό­δρο­μων και στη μετέ­πει­τα ιδιω­τι­κο­ποί­η­σή τους, ως ελλη­νι­κή πρω­το­τυ­πία, τη στιγ­μή που η συγκε­κρι­μέ­νη πολι­τι­κή ακο­λου­θεί­ται σε ολό­κλη­ρη την Ευρω­παϊ­κή Ένωση.

Αρχι­κά προ­ω­θή­θη­κε η οδη­γία 440 του 1991, που έκα­νε λόγο για το λογι­στι­κό δια­χω­ρι­σμό μετα­ξύ της υπο­δο­μής και της εκμε­τάλ­λευ­σης. Δια­χω­ρι­σμό, με τον οποίο απο­κρυ­σταλ­λώ­νε­ται, σε πρω­τό­λειο επί­πε­δο, η βασι­κή στό­χευ­ση της πολι­τι­κής της «απε­λευ­θέ­ρω­σης».

Επό­με­νο ουσια­στι­κό βήμα στην προ­ώ­θη­ση της «απε­λευ­θέ­ρω­σης», ήταν ένα σύνο­λο από ευρω­παϊ­κές οδη­γί­ες που βασί­στη­καν και επε­ξέ­τει­ναν την οδη­γία 440/91. Πρό­κει­ται για τις οδη­γί­ες 12/2001,13/2001 και 14/2001 που συμπυ­κνώ­θη­καν και έγι­ναν γνω­στές ως το πρώ­το σιδη­ρο­δρο­μι­κό πακέ­το της ΕΕ.

Ακο­λου­θεί ένα δεύ­τε­ρο σύνο­λο οδη­γιών, οι οδη­γί­ες 49/2004, 50/2004 και 51/2004 που γίνο­νται γνω­στές, ως το δεύ­τε­ρο σιδη­ρο­δρο­μι­κό πακέ­το της Ευρω­παϊ­κής Επι­τρο­πής, το οποίο εισά­γει την πλή­ρη «απε­λευ­θέ­ρω­ση» όλων των εμπο­ρευ­μα­τι­κών σιδη­ρο­δρο­μι­κών μετα­φο­ρών στην ΕΕ από τις αρχές του 2007. Απο­τε­λεί έτσι ορό­ση­μο στην ιστο­ρία της «απε­λευ­θέ­ρω­σης» των σιδη­ρό­δρο­μων στην ΕΕ, του­λά­χι­στον για τις μετα­φο­ρές εμπορευμάτων.

Επό­με­νο βήμα, το τρί­το σιδη­ρο­δρο­μι­κό πακέ­το του 2007. Εκεί εισά­γε­ται η «απε­λευ­θέ­ρω­ση» των διε­θνών επι­βα­τι­κών μετα­φο­ρών από το 2010.

Απο­κο­ρύ­φω­μα όλων, τελευ­ταία ήρθε η οδη­γία του 2012 που αφο­ρά τη «δημιουρ­γία ενιαί­ου ευρω­παϊ­κού σιδη­ρο­δρο­μι­κού χώρου» και που ουσια­στι­κά ενο­ποιεί τις προη­γού­με­νες οδηγίες.

Στη χώρα μας, η δια­χρο­νι­κή πολι­τι­κή για την «απε­λευ­θέ­ρω­ση» των σιδη­ρό­δρο­μων στην Ελλά­δα, ακο­λου­θεί την αντί­στοι­χη πολι­τι­κή της ΕΕ, η βασι­κή στό­χευ­ση της οποί­ας συνί­στα­ται στη δημιουρ­γία μιας ενιαί­ας αγο­ράς σιδη­ρο­δρο­μι­κών δρα­στη­ριο­τή­των, στην οποία να μπο­ρούν να επεν­δύ­σουν απρό­σκο­πτα οι μονο­πω­λια­κοί όμι­λοι της ΕΕ.

Όμως, η δημιουρ­γία μιας ενιαί­ας σιδη­ρο­δρο­μι­κής αγο­ράς, απαι­τού­σε την από­σπα­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης του μετα­φο­ρι­κού έργου από την σιδη­ρο­δρο­μι­κή υπο­δο­μή. Αυτό είναι και το βασι­κό­τε­ρο στοι­χείο της ευρω­παϊ­κής πολι­τι­κής της «απε­λευ­θέ­ρω­σης»: ο δια­χω­ρι­σμός της σιδη­ρο­δρο­μι­κής υπο­δο­μής από το μετα­φο­ρι­κό έργο. Μόνο έτσι δια­σφα­λί­ζε­ται η δυνα­τό­τη­τα χρή­σης της υπο­δο­μής από άλλες επι­χει­ρή­σεις, μόνο έτσι ανοί­γει ο δρό­μος για τη διείσ­δυ­ση των ομί­λων στις σιδη­ρο­δρο­μι­κές μετα­φο­ρές. Οι συνέ­πειες της πολι­τι­κής αυτής είναι, όπως απο­δει­κνύ­ε­ται συνε­χώς, τρα­γι­κές για τα εργα­τι­κά λαϊ­κά στρώματα.

Η «απε­λευ­θέ­ρω­ση» έχει δύο βασι­κούς, συμπλη­ρω­μα­τι­κούς μετα­ξύ τους άξο­νες, τον δια­χω­ρι­σμό και την πλή­ρη εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση. Δια­χω­ρι­σμός σημαί­νει ότι πολ­λές δια­φο­ρε­τι­κές επι­χει­ρή­σεις αντα­γω­νί­ζο­νται και δρα­στη­ριο­ποιού­νται πάνω στο ίδιο δίκτυο. Το «μπά­χα­λο» συνεν­νό­η­σης μετα­ξύ ΟΣΕ, και «Hellenic Train» δεν έτυ­χε. Πέτυ­χε. Είναι το νομο­τε­λεια­κό απο­τέ­λε­σμα της ίδιας της πολι­τι­κής της «απε­λευ­θέ­ρω­σης» των σιδη­ρο­δρο­μι­κών μεταφορών.

Κυρί­ως όμως, η ενο­χή της πολι­τι­κής της «απε­λευ­θέ­ρω­σης» βρί­σκε­ται αλλού. Στό­χος της, όπως ανα­φέ­ρα­με και προη­γου­μέ­νως, δεν είναι άλλος απ’ την αξιο­ποί­η­ση των σιδη­ρο­δρο­μι­κών μετα­φο­ρών, ως πεδί­ου κερ­δο­φό­ρας τοπο­θέ­τη­σης κεφα­λαί­ων. Κι εδώ βρί­σκε­ται ο πυρή­νας του προβλήματος.

Επι­χει­ρη­μα­τι­κή λει­τουρ­γία με γνώ­μο­να το κέρ­δος, σημαί­νει αύξη­ση των τιμών και συνε­χή συμπί­ε­ση του λεγό­με­νου «κόστους». Σημαί­νει μεί­ω­ση της συντή­ρη­σης «στο απο­λύ­τως ελά­χι­στο», μεί­ω­ση του προ­σω­πι­κού, μεί­ω­ση της εκπαί­δευ­σής του. Σημαί­νει περιο­ρι­σμό των επεν­δύ­σε­ων για την ασφά­λεια, για­τί έτσι περιο­ρί­ζε­ται το ονο­μα­ζό­με­νο «κόστος».

Και όσο και αν προ­σπα­θούν οι διά­φο­ροι απο­λο­γη­τές του καπι­τα­λι­σμού να απο­δώ­σουν αυτή την κατά­στα­ση σε ελλη­νι­κή ιδιαι­τε­ρό­τη­τα, δεν μπο­ρούν να κρύ­ψουν πως η ζού­γκλα της καπι­τα­λι­στι­κής αγο­ράς είναι ο τελι­κός υπεύθυνος.

Οι σιδε­ρέ­νιοι νόμοι της καπι­τα­λι­στι­κής αγο­ράς έχουν αυτό το περιε­χό­με­νο, ανε­ξάρ­τη­τα με το αν ο ιδιο­κτή­της μιας τέτοιας επι­χεί­ρη­σης είναι ιδιώ­της ή το κράτος.

Η κρα­τι­κή επι­χεί­ρη­ση απο­τι­μά την παρα­γω­γι­κό­τη­τά της σε σύγκρι­ση με τις υπό­λοι­πες του κλά­δου, με ιδιω­τι­κο­οι­κο­νο­μι­κά κρι­τή­ρια. Εκτί­θε­ται στον καπι­τα­λι­στι­κό αντα­γω­νι­σμό, κυνη­γά­ει τα «θετι­κά» οικο­νο­μι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα, αξιο­ποιώ­ντας, νομο­τε­λεια­κά, τις ίδιες μεθό­δους με τους ιδιώτες.

Το απο­τέ­λε­σμα, σε ολό­κλη­ρη την Ευρώ­πη ήταν και είναι αρνη­τι­κό για τον λαό. Αυξή­σεις στις τιμές των εισι­τη­ρί­ων, περιο­ρι­σμός των δρο­μο­λο­γί­ων, αύξη­ση της συχνό­τη­τας των ατυ­χη­μά­των, κατα­στρο­φι­κή αξιο­ποί­η­ση των υπο­δο­μών του δικτύ­ου, «μάχη» κατα­σκευα­στι­κών ομί­λων για τις εργο­λα­βί­ες, μεγά­λη επι­τά­χυν­ση της συγκέ­ντρω­σης της «σιδη­ρο­δρο­μι­κής πίτας» σε μια χού­φτα μονο­πώ­λια, σε πανευ­ρω­παϊ­κό επίπεδο.

Αξί­ζει να ανα­φέ­ρου­με πως στη Μεγά­λη Βρε­τα­νία, όπου η απε­λευ­θέ­ρω­ση των σιδη­ρο­δρο­μι­κών μετα­φο­ρών έχει συντε­λε­στεί ήδη από το 1970, το πραγ­μα­τι­κό κόστος (απο­πλη­θω­ρι­σμέ­νο) της σιδη­ρο­δρο­μι­κής μετα­κί­νη­σης, από το 1997 έως το 2009, αυξή­θη­κε πάνω από 20%.

Αντί­στοι­χα στη Γερ­μα­νία, στο ίδιο χρο­νι­κό διά­στη­μα, η αύξη­ση του πραγ­μα­τι­κού κόστος υπερ­βαί­νει το 15%, ενώ και στην Ολλαν­δία υπερ­βαί­νει το 10%, για να ανα­φέ­ρου­με ορι­σμέ­να μόνο χαρα­κτη­ρι­στι­κά παραδείγματα.

Αξί­ζει να σημειώ­σου­με ότι στις μεγά­λες οικο­νο­μί­ες της ΕΕ δοκι­μά­στη­καν, συνυ­πάρ­χουν, όλες οι μορ­φές ιδιο­κτη­σί­ας, κρα­τι­κή, ιδιω­τι­κή και μικτή, χωρίς καμιά ουσια­στι­κή βελ­τί­ω­ση για τον λαό.

Ο πραγ­μα­τι­κός ένο­χος πίσω απ’ το δυστύ­χη­μα στα Τέμπη, πίσω απ’ την απα­ξί­ω­ση ενός δικτύ­ου και την μετα­τρο­πή των σιδη­ρό­δρο­μων σε μία γραμ­μή Αθή­να — Θεσ­σα­λο­νί­κη, την οποία προσ­διό­ρι­ζαν ως άγο­νη, είναι η ίδια η πολι­τι­κή της ΕΕ για τους σιδη­ρό­δρο­μους. Όλες οι μέχρι σήμε­ρα κυβερ­νή­σεις έχουν υλο­ποι­ή­σει την συγκε­κρι­μέ­νη πολι­τι­κή μέχρι κεραίας.

Η προώθηση της ευρωενωσιακής πολιτικής έγινε βαθμιαία.

Η πρώ­τη πρά­ξη του δρά­μα­τος έγι­νε το 1997 από την κυβέρ­νη­ση του ΠΑΣΟΚ, που προ­χώ­ρη­σε στην προ­σαρ­μο­γή της εθνι­κής νομο­θε­σί­ας με την κοι­νο­τι­κή, εισά­γο­ντας στο εθνι­κό δίκαιο τις ευρω­παϊ­κές οδη­γί­ες 91/440, 95/18 και 95/19.

Ένα χρό­νο αργό­τε­ρα, ο νόμος 2671/1998 για τον ΟΣΕ, υλο­ποί­η­σε την εθνι­κή πλέ­ον νομο­θε­σία και προ­χώ­ρη­σε στην εσω­τε­ρι­κή ανα­διάρ­θρω­ση του ΟΣΕ, εφαρ­μό­ζο­ντας το λογι­στι­κό δια­χω­ρι­σμό υπο­δο­μής και εκμε­τάλ­λευ­σης, ανοί­γο­ντας τον δρό­μο για τη συνέχεια.

Ακο­λου­θεί το 2005, από την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, το ΠΔ 41/2005, με το οποίο υλο­ποι­ή­θη­κε η εναρ­μό­νι­ση της ελλη­νι­κής νομο­θε­σί­ας με το πρώ­το σιδη­ρο­δρο­μι­κό πακέ­το της ΕΕ.

Τον ίδιο χρό­νο, υλο­ποιεί­ται η πρώ­τη μεγά­λη ανα­διάρ­θρω­ση του εται­ρι­κού σχή­μα­τος του ΟΣΕ. Δημιουρ­γεί­ται η εται­ρία «ΤΡΑΙΝΟΣΕ», ως συνέ­νω­ση της «ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟΣ ΑΕ» (μιας ήδη υπάρ­χου­σας θυγα­τρι­κής του ΟΣΕ) και των υπό­λοι­πων δρα­στη­ριο­τή­των παρο­χής σιδη­ρο­δρο­μι­κών υπη­ρε­σιών του ΟΣΕ. Αρχι­κά η «ΤΡΑΙΝΟΣΕ» παρα­μέ­νει θυγα­τρι­κή του ομί­λου ΟΣΕ.

Τέλος, το 2008 η «ΤΡΑΙΝΟΣΕ» ανε­ξαρ­τη­το­ποιεί­ται από τον ΟΣΕ. Τελι­κά η ανε­ξαρ­τη­το­ποί­η­ση της «ΤΡΑΙΝΟΣΕ» ολο­κλη­ρώ­νε­ται με το τελευ­ταίο νομο­θέ­τη­μα της κυβέρ­νη­σης του ΠΑΣΟΚ που αναι­ρεί και τον τελευ­ταίο ενα­πο­μεί­να­ντα συν­δε­τι­κό κρί­κο των δύο εται­ρειών, παρα­χω­ρώ­ντας το τρο­χαίο υλι­κό του ΟΣΕ στην κυριό­τη­τα της «ΤΡΑΙΝΟΣΕ» και αντι­κα­θι­στώ­ντας το μέχρι τώρα ισχύ­ον καθε­στώς ενοι­κί­α­σης του υλι­κού από την «ΤΡΑΙΝΟΣΕ».

Η επό­με­νη πρά­ξη του δρά­μα­τος, έγι­νε με το νόμο του ΠΑΣΟΚ του 2010 για τους σιδη­ρο­δρό­μους, που ήταν ο τελευ­ταί­ος κρί­κος μιας μακράς αλυ­σί­δας μεταρ­ρυθ­μί­σε­ων που ως σύνο­λο συνι­στούν την «απε­λευ­θέ­ρω­ση» των σιδη­ρο­δρο­μι­κών μετα­φο­ρών. Αυτός ο νόμος, υλο­ποιεί την ολο­κλή­ρω­ση του δια­χω­ρι­σμού ΟΣΕ και «ΤΡΑΙΝΟΣΕ», το δια­χω­ρι­σμό υπο­δο­μής και εκμε­τάλ­λευ­σης, ενώ προ­βλέ­πει μια εκτε­νή λει­τουρ­γι­κή ανα­δια­μόρ­φω­ση των σιδη­ρο­δρο­μι­κών επιχειρήσεων.

Η κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ, στη συνέ­χεια, ήταν αυτή που προ­χώ­ρη­σε στην πώλη­ση της «ΤΡΑΙΝΟΣΕ» στους Ιτα­λι­κούς Σιδη­ρό­δρο­μους ενώ στη συνέ­χεια, κατά τη διάρ­κεια της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ, ολο­κλη­ρώ­θη­κε η δια­δι­κα­σία απορ­ρό­φη­σης της εται­ρεί­ας συντή­ρη­σης τρο­χαί­ου υλι­κού απ’ την «ΤΡΑΙΝΟΣΕ».

Φίλες και φίλοι

Η απε­λευ­θέ­ρω­ση των σιδη­ρο­δρο­μι­κών μετα­φο­ρών είναι κυριο­λε­κτι­κά συντα­γή αύξη­σης της επι­κιν­δυ­νό­τη­τας, για τους σιδη­ρο­δρο­μι­κούς και τους επι­βά­τες. Σε ένα σύστη­μα μεγά­λης πολυ­πλο­κό­τη­τας, μεγά­λης ευαι­σθη­σί­ας και πολ­λών κιν­δύ­νων, δρα­στη­ριο­ποιού­νται πολ­λές δια­φο­ρε­τι­κές επι­χει­ρή­σεις, η κάθε μία απ’ τις οποί­ες, στο­χεύ­ει στο μεγα­λύ­τε­ρο δυνα­τό κέρ­δος, στο­χεύ­ει στο να μετα­κυ­λί­σει το κόστος στις υπό­λοι­πες. Στο­χεύ­ει στο να αυξή­σει όσο γίνε­ται τα περι­θώ­ρια κέρ­δους της. Εδώ πρέ­πει να συνυ­πο­λο­γί­σου­με και τον αντα­γω­νι­σμό από τους ομί­λους που έχουν επεν­δύ­σει σε μεγά­λους οδι­κούς άξο­νες και μια ανα­βάθ­μι­ση των σιδη­ρο­δρο­μι­κών μετα­φο­ρών μπο­ρεί να επι­δρά­σει αρνη­τι­κά στην κερ­δο­φο­ρία τους.

Όλες οι παρά­με­τροι που αφο­ρούν την πρό­λη­ψη και τον περιο­ρι­σμό των συνε­πειών μεγά­λων ατυ­χη­μά­των μπαί­νουν στη ζυγα­ριά κόστους — οφέ­λους για τον κάθε όμι­λο και για το κρά­τος του κεφαλαίου.

Με γνώ­μο­να την καπι­τα­λι­στι­κή κερ­δο­φο­ρία λαμ­βά­νο­νται οι απο­φά­σεις: Για τον αριθ­μό των προ­σλή­ψε­ων, τον ρυθ­μό και τις ώρες εργα­σί­ας, το ύψος των μισθών και την ουσια­στι­κή εκπαί­δευ­ση των εργαζόμενων.

Με βάση τις δεσμεύ­σεις και τις κατευ­θύν­σεις της ΕΕ, και την στρα­τη­γι­κή του κεφα­λαί­ου, επι­λέ­γει το αστι­κό κρά­τος, ποιες επεν­δύ­σεις θα ιεραρ­χή­σει και ποιο ύψος κον­δυ­λί­ων θα δια­θέ­σει. Έτσι δεν περισ­σεύ­ουν κον­δύ­λια στην Ελλά­δα για τη συντή­ρη­ση και τη φύλα­ξη των γραμ­μών, τον εξο­πλι­σμό και του σιδη­ρο­δρο­μι­κού υλι­κού, για τον ουσια­στι­κό έλεγ­χο της λει­τουρ­γί­ας των σιδη­ρο­δρό­μων, ενώ δίνο­νται πλου­σιο­πά­ρο­χα κον­δύ­λια για το σχέ­διο «Sea2Sea», τη σιδη­ρο­δρο­μι­κή δια­σύν­δε­ση των λιμα­νιών της Βόρειας Ελλά­δας, της Βουλ­γα­ρί­ας και της Ρουμανίας.

Το πιο χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα, είναι η τρο­μα­κτι­κή καθυ­στέ­ρη­ση στη λει­τουρ­γία του συστή­μα­τος τηλε­διοί­κη­σης, που απο­τε­λεί έναν από τους παρά­γο­ντες για την απο­τρο­πή και τον περιο­ρι­σμό των συνε­πειών του όποιου ανθρώ­πι­νου λάθους χει­ρι­σμού. Πρό­κει­ται για την περι­βό­η­τη πλέ­ον σύμ­βα­ση 717/2014 που δεν έχει ακό­μα ολο­κλη­ρω­θεί, 8,5 χρό­νια μετά την ανά­θε­σή της, με ευθύ­νη των κυβερ­νή­σε­ων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, Κυβερ­νή­σε­ων, που απο­δεί­χθη­καν πολύ ικα­νές να υλο­ποι­ή­σουν με δια­δι­κα­σί­ες fast-track πολ­λά κερ­δο­φό­ρα επεν­δυ­τι­κά σχέ­δια των ομί­λων, αλλά εδώ κινή­θη­καν με ρυθ­μούς χελώ­νας, με καθυ­στε­ρή­σεις και πάγω­μα των δια­δι­κα­σιών για προ­βλέ­ψι­μα προ­βλή­μα­τα στα περισ­σό­τε­ρα αντί­στοι­χα δημό­σια έργα.

Δυστυ­χώς δεν πρό­κει­ται για τη μονα­δι­κή έλλει­ψη, τη μονα­δι­κή καθυ­στέ­ρη­ση. Αρνη­τι­κό είναι το πρό­ση­μο σε όλες τις κρί­σι­μες παρα­μέ­τρους που αφο­ρούν την ασφά­λεια των μετα­φο­ρών. Η υπο­στε­λέ­χω­ση και η υπο­βαθ­μι­σμέ­νη λει­τουρ­γία των αρμό­διων κρα­τι­κών αρχών για τους σιδη­ρο­δρό­μους, είναι ένα ακό­μα χαρα­κτη­ρι­στι­κό παράδειγμα.

Φυσι­κά κάθε αστι­κό κόμ­μα προ­σπα­θεί να συγκα­λύ­ψει τη συνε­νο­χή του στο δια­χρο­νι­κό έγκλη­μα. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξα­κο­λου­θεί να μιλά για τις δικλεί­δες ασφα­λεί­ας που υπήρ­χαν μέχρι το 2019 και κατάρ­γη­σε η κυβέρ­νη­ση Μητσο­τά­κη και προ­βάλ­λει ως σωτή­ρια λύση «την αξιο­ποί­η­ση του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης για την ανά­τα­ξη ενός δημό­σιου δικτύ­ου μετα­φο­ρών και για επα­να­δια­πραγ­μά­τευ­ση των συμ­βά­σε­ων»! Ο πρό­ε­δρος του ΠΑΣΟΚ μιλά απρο­κά­λυ­πτα για επι­στρο­φή στο δημό­σιο, εξυ­γί­αν­ση, και στη συνέ­χεια ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση με νέους όρους! Ο Βαρου­φά­κης στις παλαιό­τε­ρες συνε­ντεύ­ξεις του, εξη­γού­σε ότι τάχθη­κε υπέρ της εισό­δου ιδιω­τών στον ΟΣΕ, για­τί το ελλη­νι­κό κρά­τος δεν είχε τις δυνα­τό­τη­τες για επεν­δύ­σεις… Και στις πιο πρό­σφα­τες, ότι δια­φω­νού­σε με την επι­λο­γή της ιτα­λι­κής εται­ρεί­ας για­τί επί­σης δεν μπο­ρού­σε να κάνει επεν­δύ­σεις… Χρεια­ζό­ταν, με άλλα λόγια, μια δια­φο­ρε­τι­κή πετυ­χη­μέ­νη ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση!!! Κανείς τους δεν αμφι­σβη­τεί το βασι­κό πλαί­σιο της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης και της «απε­λευ­θέ­ρω­σης» της ΕΕ.

Η τρα­γω­δία του 2023 είναι επο­μέ­νως το ουσια­στι­κό απο­τέ­λε­σμα της πολι­τι­κής ΕΕ — ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης για σιδη­ρο­δρο­μι­κές μετα­φο­ρές — εμπό­ρευ­μα, που υλο­ποιούν, με θαυ­μα­στή ακρί­βεια, όλες οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις όλη την προη­γού­με­νη περί­ο­δο. Γι’ αυτό και οι από­ψεις για τάχα ελλη­νι­κή ιδιαι­τε­ρό­τη­τα, ή για την νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρη παρα­φω­νία των ελλη­νι­κών σιδη­ρο­δρό­μων κόντρα στην «ευρω­παϊ­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα» που είναι φιλι­κή με τα τρέ­να, απλά, στε­ρού­νται σοβαρότητας.

Τι απο­δει­κνύ­ουν όλα όσα προ­α­να­φέ­ρα­με; Απο­δει­κνύ­ουν ότι όσο κινού­μα­στε στις ράγες του καπι­τα­λι­στι­κού κέρ­δους και του εχθρι­κού για το λαό κρά­τους, δεν υπάρ­χει μικρό­τε­ρο κακό! Θα πηγαί­νου­με απ’ το κακό στο χει­ρό­τε­ρο. Σε αυτή την αντι­λαϊ­κή κατεύ­θυν­ση που καθο­ρί­ζει η πολι­τι­κή «απε­λευ­θέ­ρω­σης» της ΕΕ και η στρα­τη­γι­κή του κεφα­λαί­ου, συμ­φω­νούν σήμε­ρα ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ25, όλα τα κόμ­μα­τα του συστή­μα­τος. Για αυτό δεν υπάρ­χουν περι­θώ­ρια για άλλες αυταπάτες.

Κανείς δεν πρέ­πει να παγι­δευ­τεί ξανά από την προ­σφο­ρά κάλ­πι­κων λύσε­ων σωτη­ρί­ας, από μία δήθεν «πιο προ­ο­δευ­τι­κή κυβέρ­νη­ση» την επό­με­νη μέρα. Δεν θα μας σώσει μία καλύ­τε­ρη ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση, ένας δήθεν πιο αυστη­ρός δημό­σιος έλεγ­χος, ούτε μία «επα­να­κρα­τι­κο­ποί­η­ση χωρίς απο­ζη­μί­ω­ση». Όσο οι μετα­φο­ρές απο­τε­λούν εμπό­ρευ­μα και οι σιδη­ρο­δρο­μι­κές επι­χει­ρή­σεις λει­τουρ­γούν μέσα στην καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μία, η κατά­στα­ση δεν μπο­ρεί να αλλά­ξει ριζι­κά, ουσιαστικά.

Ακό­μα και αν ανή­κουν οι επι­χει­ρή­σεις μετα­φο­ρών στο κρά­τος του κεφα­λαί­ου, θα λει­τουρ­γούν με γνώ­μο­να το κέρ­δος τους και τα στρα­τη­γι­κά συμ­φέ­ρο­ντα της άρχου­σας τάξης. Θα ξεζου­μί­ζουν τους εργα­ζο­μέ­νους τους, θα χαρα­τσώ­νουν τους επι­βά­τες, θα λαμ­βά­νουν μέτρα ασφα­λεί­ας μόνο με κρι­τή­ριο τη σχέ­ση κόστους — οφέ­λους για την επι­χεί­ρη­ση και το κρά­τος. Η ίδια η μονο­πω­λια­κή τους φύση, λέει, ότι αν δεν το πρά­ξουν αυτό, θα γίνουν ζημιο­γό­νες, θα φορ­τώ­σουν ζημιές στους εργα­ζό­με­νους φορο­λο­γού­με­νους και δεν θα μπο­ρούν να υλο­ποι­ή­σουν ανα­γκαία έργα.

Ακό­μα και αν επι­στρέ­φα­με στην επο­χή του κρα­τι­κού μονο­πω­λί­ου, αυτό θα δανει­ζό­ταν, θα προ­μη­θευό­ταν εξο­πλι­σμό και θα ανέ­θε­τε έργα σε ομί­λους, σύμ­φω­να με τους νόμους της καπι­τα­λι­στι­κής αγο­ράς. Τα νέα έργα και η ανά­πτυ­ξη των σιδη­ρο­δρό­μων, θα γινό­ταν και πάλι, σύμ­φω­να με τις προ­τε­ραιό­τη­τες και τους στό­χους της άρχου­σας κοι­νω­νι­κής τάξης.

Αυτή η πρό­τα­ση που υπό­σχε­ται δήθεν φιλο­λαϊ­κή δια­χεί­ρι­ση των Μετα­φο­ρών στον καπι­τα­λι­σμό, όχι μόνο δεν φωτί­ζει, αλλά συσκο­τί­ζει την ανά­γκη να ανοί­ξει ο δρό­μος της ανα­τρο­πής. Όχι μόνο δεν βοη­θά, αλλά υπο­νο­μεύ­ει τη συγκέ­ντρω­ση δυνά­με­ων απέ­να­ντι στον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο, το κεφά­λαιο και το κρά­τος του.

Δεν είναι δυνα­τός ο κοι­νω­νι­κός χαρα­κτή­ρας των σιδη­ρο­δρο­μι­κών μετα­φο­ρών, όταν δεν έχει κοι­νω­νι­κό χαρα­κτή­ρα η κατα­σκευή των έργων, η παρα­γω­γή γραμ­μών και τρο­χαί­ου υλι­κού, η βιο­μη­χα­νία ενέρ­γειας. Δεν είναι δυνα­τός ο κοι­νω­νι­κός χαρα­κτή­ρας των σιδη­ρο­δρο­μι­κών μετα­φο­ρών, αν δεν έχουν κοι­νω­νι­κό χαρα­κτή­ρα οι «αντα­γω­νι­στές» του, οι αερο­πο­ρι­κές μετα­φο­ρές, οι θαλάσ­σιες και οι οδι­κές μεταφορές.

Γι’ αυτό και το ΚΚΕ, δεν δίνει τη μάχη, ενά­ντια στην πολι­τι­κή της «απε­λευ­θέ­ρω­σης» και της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης, με τη σημαία του χτες, της επι­στρο­φής στο κρα­τι­κό μονο­πώ­λιο της δικτα­το­ρί­ας του κεφα­λαί­ου αλλά με τη σημαία της κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σής τους, με την εργα­τι­κή τάξη, τον λαό στο τιμό­νι της εξουσίας.

Καθο­λι­κές, ασφα­λείς, ποιο­τι­κές και φθη­νές μετα­φο­ρές και συγκοι­νω­νί­ες για τον λαό μπο­ρεί να δια­σφα­λί­σει μόνο το νέο κοι­νω­νι­κό σύστη­μα, ο σοσια­λι­σμός. Πάνω στο έδα­φος της κοι­νω­νι­κής ιδιο­κτη­σί­ας, οι μετα­φο­ρές παύ­ουν να απο­τε­λούν εμπό­ρευ­μα και κατο­χυ­ρώ­νο­νται ως κοι­νω­νι­κό δικαί­ω­μα. Για­τί σ’ αυτή την ανώ­τε­ρη οργά­νω­ση της κοι­νω­νί­ας, αλλά­ζει και ο σκο­πός της παρα­γω­γής και ο ρόλος των εργα­ζό­με­νων. Σκο­πός δεν είναι πια το κέρ­δος, αλλά η συν­δυα­σμέ­νη ικα­νο­ποί­η­ση του συνό­λου των λαϊ­κών ανα­γκών που διευ­ρύ­νο­νται. Και οι εργα­ζό­με­νοι παί­ζουν καθη­με­ρι­νά ενερ­γό ρόλο στη λήψη και στον έλεγ­χο των απο­φά­σε­ων. Γι’ αυτό και μπο­ρεί να υλο­ποι­η­θεί έτσι ο ενιαί­ος επι­στη­μο­νι­κός Κεντρι­κός Σχε­δια­σμός της παρα­γω­γής και της οικο­νο­μί­ας γενικότερα.

Μόνο σε αυτό το πλαίσιο, ο ενιαίος κρατικός φορέας μεταφορών θα μπορεί να σχεδιάσει, να αναπτύξει, να υλοποιήσει ένα ολοκληρωμένο σύστημα συνδυασμένων μεταφορών, με κριτήριο τη διευρυμένη ικανοποίηση του συνόλου των εργατικών λαϊκών αναγκών.

Πρώ­τα και κύρια, η δυνα­τό­τη­τα ενιαί­ου πανε­θνι­κού σχε­δια­σμού της οικο­νο­μί­ας, με κρι­τή­ριο τις ανά­γκες του εργα­ζό­με­νου λαού, θα απο­τυ­πώ­νε­ται άμε­σα στον σχε­δια­σμό και στις προ­τε­ραιό­τη­τες των μετα­φο­ρι­κών δικτύων.

Μόνο έτσι, μπο­ρεί να μπει ουσια­στι­κό τέλος στη σημε­ρι­νή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ανά­πτυ­ξης και αξιο­ποί­η­σης των μετα­φο­ρι­κών δικτύ­ων με κρι­τή­ριο τις ανά­γκες της μιας ή της άλλης μερί­δας του κεφα­λαί­ου σε βάρος της κοινωνίας.

Η κοι­νω­νι­κή ιδιο­κτη­σία της γης και το κρι­τή­ριο της ισό­με­τρης ανά­πτυ­ξης, μπο­ρεί να επι­τρέ­πει τη χωρο­θέ­τη­ση όλων των ανα­γκαί­ων τεχνι­κών έργων υπο­δο­μής από τις κατάλ­λη­λες γραμ­μές, τις εγκα­τα­στά­σεις συντή­ρη­σης και τους σταθ­μούς, με επι­στη­μο­νι­κά κρι­τή­ρια και όχι με κρι­τή­ριο τις αντι­θέ­σεις ή την αύξη­ση του κέρ­δους του ενός ή του άλλου.

Ο Κεντρι­κός Σχε­δια­σμός της οικο­νο­μί­ας, στη βάση της κοι­νω­νι­κής ιδιο­κτη­σί­ας των συγκε­ντρω­μέ­νων μέσων παρα­γω­γής, θα δίνει προ­τε­ραιό­τη­τα στις μαζι­κές Μετα­φο­ρές της στα­θε­ρής τρο­χιάς για το ηπει­ρω­τι­κό τμή­μα της χώρας.

Ο σχε­δια­σμός των Μετα­φο­ρών θα γίνε­ται με κρι­τή­ριο τη δια­συν­δε­δε­μέ­νη και συμπλη­ρω­μα­τι­κή δρά­ση όλων των μορ­φών μετα­φο­ράς. Με στό­χο τη γρή­γο­ρη και φτη­νή μετα­κί­νη­ση προ­σώ­πων και προ­ϊ­ό­ντων, την εξοι­κο­νό­μη­ση ενέρ­γειας και προ­στα­σία του περι­βάλ­λο­ντος, τη σχε­δια­σμέ­νη ανά­πτυ­ξη για εξά­λει­ψη της περι­φε­ρεια­κής ανι­σο­με­τρί­ας, τον πλή­ρη έλεγ­χο της άμυ­νας και ασφά­λειας ενός πραγ­μα­τι­κά εργα­τι­κού — λαϊ­κού κράτους.

Η εξά­λει­ψη του αντα­γω­νι­σμού των ομί­λων, θα επι­τρέ­ψει να υπο­λο­γί­ζε­ται, κάθε φορά όσο καλύ­τε­ρα γίνε­ται, ο βέλ­τι­στος τρό­πος και το βέλ­τι­στο μίγ­μα μεταφορών.

Κατά τον σχε­δια­σμό και την υλο­ποί­η­ση ενός έργου υπο­δο­μής, θα υπο­λο­γί­ζο­νται οι μελ­λο­ντι­κές κοι­νω­νι­κές ανά­γκες και δυνα­τό­τη­τες, θα λαμ­βά­νο­νται όλα τα μέτρα συνο­λι­κής εξοι­κο­νό­μη­σης πόρων.

Αυτή η τερά­στια δυνα­τό­τη­τα του σοσια­λι­στι­κού συστή­μα­τος, είναι μια από τις πλευ­ρές υπε­ρο­χής σε σχέ­ση με το καπι­τα­λι­στι­κό σύστημα.

Για το τι σημαί­νει καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα, αρκεί να φέρου­με ένα χαρα­κτη­ρι­στι­κό παράδειγμα:

Ακού­στε το:

Κατα­σκευά­στη­κε μια γέφυ­ρα δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων, στην οποία δεν προ­στέ­θη­κε υπο­δο­μή για σιδη­ρό­δρο­μο, που θα κόστι­ζε μόλις 5% παρα­πά­νω. Όχι λόγω λάθους ‑προ­σέξ­τε- αλλά για­τί ο όμι­λος που δια­χει­ρί­ζε­ται τη γέφυ­ρα, ήθε­λε να «τορ­πι­λί­σει» τον αντα­γω­νι­σμό με άλλους ομί­λους στις οδι­κές μετα­φο­ρές, στο διηνεκές.

Τα ανα­γκαία κατα­σκευα­στι­κά έργα, μεγά­λης και μικρής κλί­μα­κας, να υλο­ποιού­νται και να σχε­διά­ζο­νται σε συνερ­γα­σία με τον ενιαίο κρα­τι­κό φορέα κατα­σκευών. Αυτή είναι η δική μας πρό­τα­ση. Επι­τυγ­χά­νο­ντας, έτσι, μέγι­στη οικο­νο­μία ανθρώ­πι­νων και άλλων πόρων, ελα­χι­στο­ποί­η­ση του κόστους και της επί­δρα­σης στο φυσι­κό περι­βάλ­λον, κοι­νή χρή­ση υπο­δο­μών. Σε από­λυ­τη αντι­δια­στο­λή με την σημε­ρι­νή, κυριο­λε­κτι­κά δολο­φο­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, όπου οι αντα­γω­νι­σμοί μετα­ξύ ομί­λων για την υλο­ποί­η­ση των έργων, οδη­γούν μέχρι και στο στα­μά­τη­μα έργων που θα μπο­ρού­σαν να παί­ξουν κατα­λυ­τι­κό ρόλο στην ασφάλεια.

Η ανά­πτυ­ξη των σιδη­ρο­δρο­μι­κών μέσων, απ’ τις ράγες μέχρι τα βαγό­νια, τους κινη­τή­ρες και τα συστή­μα­τα ελέγ­χου και τηλε­διοί­κη­σης, θα βασι­στούν στις παρα­γω­γι­κές ικα­νό­τη­τες της μετα­ποί­η­σης, ειδι­κά της βαριάς βιο­μη­χα­νί­ας. Και την ίδια στιγ­μή, θα συμ­βάλ­λουν στην ανά­πτυ­ξη νέων τεχνι­κών λύσε­ων και νέων παρα­γω­γι­κών δυνα­το­τή­των. Η δια­λε­κτι­κή ανά­πτυ­ξη της βιο­μη­χα­νί­ας μετα­φο­ρών και της βιο­μη­χα­νί­ας παρα­γω­γής μετα­φο­ρι­κών μέσων και μετάλ­λου, μέσα στο πλαί­σιο του επι­στη­μο­νι­κού κεντρι­κού σχε­δί­ου και του εργα­τι­κού ελέγ­χου, οδη­γεί ταυ­τό­χρο­να, σε ελα­χι­στο­ποί­η­ση των κοι­νω­νι­κών δαπα­νών και παράλ­λη­λα σε εκτί­να­ξη των παρα­γω­γι­κών δυνα­το­τή­των της αντί­στοι­χης βιο­μη­χα­νί­ας. Η βιο­μη­χα­νία μετάλ­λου, θα παρά­γει ράγες και μέταλ­λα για το τρο­χαίο υλι­κό. Η βιο­μη­χα­νία μετα­φο­ρι­κών μέσων θα παρά­γει βαγό­νια. Η βιο­μη­χα­νία ηλε­κτρο­νι­κών θα παρά­γει συστή­μα­τα τηλε­διοί­κη­σης. Κι όλα αυτά, με στό­χο τη μέγι­στη δυνα­τή κοι­νω­νι­κή εξοι­κο­νό­μη­ση πόρων.

Η αναρ­χία της καπι­τα­λι­στι­κής αγο­ράς, τα δια­φο­ρε­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα κάθε τμή­μα­τος του κεφα­λαί­ου, αδυ­να­τεί τόσο να σχε­διά­σει, όσο και να εκπο­νή­σει μια τέτοια λύση, η οποία είναι η μονα­δι­κή που μπο­ρεί να προ­σεγ­γί­σει πολύ περισ­σό­τε­ρο το κοι­νω­νι­κά βέλτιστο.

Οι Μετα­φο­ρές, μπο­ρούν να λει­τουρ­γή­σουν συνο­λι­κά με αυτό το χαρα­κτή­ρα, μόνο με την παράλ­λη­λη κυριαρ­χία της κοι­νω­νι­κής ιδιο­κτη­σί­ας, του Κεντρι­κού Σχε­δια­σμού και του εργα­τι­κού ελέγ­χου στο σύνο­λο των συγκε­ντρω­μέ­νων μέσων παραγωγής.

Προ­ϋ­πό­θε­ση για την πραγ­μα­το­ποί­η­ση των στό­χων στην ανά­πτυ­ξη των Μετα­φο­ρών, είναι ο σχε­δια­σμός των ανά­λο­γων υπο­δο­μών ‑λιμά­νια, αερο­δρό­μια, σιδη­ρο­δρο­μι­κοί σταθ­μοί, οδι­κοί άξο­νες- και της βιο­μη­χα­νί­ας παρα­γω­γής μετα­φο­ρι­κών μέσων. Το ίδιο αφο­ρά τις τηλε­πι­κοι­νω­νί­ες, την επε­ξερ­γα­σία πρώ­των υλών, τους βιο­μη­χα­νι­κούς κλά­δους μετα­ποί­η­σης, ιδιαί­τε­ρα στην παρα­γω­γή μηχανημάτων.

Ο επι­στη­μο­νι­κός Κεντρι­κός Σχε­δια­σμός και το κρι­τή­ριο ικα­νο­ποί­η­σης των λαϊ­κών ανα­γκών, μετα­φρά­ζε­ται σε από­λυ­τη προ­τε­ραιό­τη­τα σε μέτρα ασφά­λειας, για το προ­σω­πι­κό και για τους μετα­φε­ρό­με­νους επι­βά­τες. Το σύστη­μα στο οποίο το ΚΚΕ θα δώσει το «παρών» στην εξου­σία, στη δια­κυ­βέρ­νη­ση, δεν απο­τι­μά τις ανθρώ­πι­νες ζωές με ευρώ. Η εργα­τι­κή εξου­σία — δια­κυ­βέρ­νη­ση, υλο­ποιεί το σύνο­λο των απαι­τού­με­νων μέτρων, μέτρων εγγε­νούς ασφά­λειας, μέτρων εκπαί­δευ­σης του προ­σω­πι­κού, τεχνι­κών μέτρων και λύσε­ων, ώστε να δια­σφα­λί­σει την ελα­χι­στο­ποί­η­ση ατυ­χη­μά­των, με κρι­τή­ριο τις δυνα­τό­τη­τες της επο­χής μας.

Αρκετοί αναρωτιούνται αν μπορούν να γίνουν όλα αυτά.

Η μελέ­τη της ιστο­ρι­κής πεί­ρας της πρώ­της από­πει­ρας σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης τον προη­γού­με­νο αιώ­να, με μεγά­λους βέβαια περιο­ρι­σμούς, συγκρι­τι­κά με το σημε­ρι­νό επί­πε­δο ανά­πτυ­ξης της σχε­τι­κής τεχνο­λο­γί­ας και υπο­δο­μής, μας βοη­θά να απα­ντή­σου­με. Για παρά­δειγ­μα, τα επι­τεύγ­μα­τα σχε­τι­κά με την απο­κα­τά­στα­ση των κατε­στραμ­μέ­νων σιδη­ρο­δρο­μι­κών γραμ­μών απ’ τον Πρώ­το Παγκό­σμιο Πόλε­μο και τον εμφύ­λιο πόλε­μο, η μετα­τρο­πή των κύριων γραμ­μών σε ηλε­κτρο­κί­νη­τες, η ανά­πτυ­ξη νέων τύπων μηχα­νών έλξης και συστη­μά­των επι­κοι­νω­νί­ας, η γρή­γο­ρη ανά­πτυ­ξη του δικτύ­ου, πριν ολο­κλη­ρω­θεί το δεύ­τε­ρο πεντά­χρο­νο πλά­νο του Κεντρι­κού Σχε­δια­σμού στην τότε Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, δεν αμφι­σβη­τού­νται ούτε από τους σοβα­ρούς αστούς αναλυτές.

Η σοβα­ρή προ­σπά­θεια ανα­βάθ­μι­σης της ασφά­λειας των Μετα­φο­ρών επί­σης. Αυτό, προ­φα­νώς δεν σημαί­νει, ότι δεν σημειώ­θη­καν ατυ­χή­μα­τα, βλά­βες, λάθη χει­ρι­σμού και αστο­χί­ες υλι­κών στην Σοβιε­τι­κή Ένω­ση ή σε άλλες χώρες. Ιδιαί­τε­ρα τα πρώ­τα χρό­νια της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης αλλά και τις τελευ­ταί­ες δεκα­ε­τί­ες ύπαρ­ξής τους, κάτω απ’ την αρνη­τι­κή επί­δρα­ση της επι­κρά­τη­σης του «σοσια­λι­σμού με αγο­ρά» και άλλα λάθη και αδυ­να­μί­ες, που άνοι­ξε τον δρό­μο τελι­κά και στη νίκη της αντε­πα­νά­στα­σης, σημειώ­νο­ντας ένα μεγά­λο πισω­γύ­ρι­σμα. Ωστό­σο, η υπε­ρο­χή ένα­ντι του καπι­τα­λι­σμού, απο­τυ­πώ­νε­ται στη συχνό­τη­τα και σοβα­ρό­τη­τα των ατυ­χη­μά­των, σε σχέ­ση με το μήκος και το πλή­θος των σιδη­ρο­δρο­μι­κών γραμ­μών και τον όγκο του μετα­φο­ρι­κού έργου.

Υπάρ­χει ο αντί­λο­γος της πιθα­νής «από­κρυ­ψης στοι­χεί­ων». Θα μπο­ρού­σαν άρα­γε να συγκα­λυ­φθούν πολ­λά ατυ­χή­μα­τα μεγά­λης έκτα­σης στον υπερ­σι­βη­ρι­κό σιδη­ρό­δρο­μο που δια­σχί­ζει το 1/3 του πλανήτη;

Δεν χρειά­ζε­ται να έχει κανείς ιδιαί­τε­ρες θεω­ρη­τι­κές και ιστο­ρι­κές γνώ­σεις, για να αντι­λη­φθεί την υπε­ρο­χή για την προ­στα­σία της υγεί­ας και της ασφά­λειας, μιας ανώ­τε­ρης οργά­νω­σης της κοι­νω­νί­ας που σχε­διά­ζει ενιαία με γνώ­μο­να το σύνο­λο των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών, συγκρι­τι­κά με τον καπιταλισμό.

Αυτή τη λύση, με την μελέ­τη και της ιστο­ρι­κής πλέ­ον πεί­ρας, η οποία δια­σφα­λί­ζει σύγ­χρο­νες και ασφα­λείς μετα­φο­ρές για τον λαό, φωτί­ζει με το ανα­τρε­πτι­κό του Πρό­γραμ­μα εξου­σί­ας — δια­κυ­βέρ­νη­σης το ΚΚΕ.

Φυσι­κά δεν περι­μέ­νου­με παθη­τι­κά κάποια στιγ­μή που αυτή θα υλο­ποι­η­θεί στο μέλ­λον. Είμα­στε καθη­με­ρι­νά μπρο­στά στους αγώ­νες που ανοί­γουν το δρό­μο της ανα­τρο­πής. Είμα­στε μπρο­στά στους αγώ­νες ενά­ντια στην επι­κίν­δυ­νη πολι­τι­κή απε­λευ­θέ­ρω­σης της ΕΕ. Είμα­στε μπρο­στά στους αγώ­νες για άμε­σες προ­σλή­ψεις μόνι­μου προ­σω­πι­κού τώρα, για ουσια­στι­κή εκπαί­δευ­ση των εργα­ζό­με­νων, για ουσια­στι­κές αυξή­σεις με 35ωρο — 5μερο — 7ωρο, για τη συντή­ρη­ση και τον εκσυγ­χρο­νι­σμό του τεχνο­λο­γι­κού εξο­πλι­σμού και την υπο­δο­μή, για τη λει­τουρ­γία ολο­κλη­ρω­μέ­νου συστή­μα­τος ασφά­λειας στις Μεταφορές.

Σας καλού­με όλους και όλες, να συμπο­ρευ­τεί­τε με το ΚΚΕ για να οργα­νω­θεί η μεγά­λη λαϊ­κή αντε­πί­θε­ση απέ­να­ντι στον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο του ελλη­νι­κού λαού και της νεο­λαί­ας, την άρχου­σα τάξη, το κρά­τος της, τις κυβερ­νή­σεις και τα κόμ­μα­τα που την υπη­ρε­τούν. Να κατα­δι­κα­σθούν όλοι οι πολι­τι­κοί συνέ­νο­χοι για το έγκλη­μα των Τεμπών, όλοι οι συνέ­νο­χοι για την κλο­πή του εισο­δή­μα­τός μας, την ισο­πέ­δω­ση των δικαιω­μά­των μας, τα διαρ­κή εγκλή­μα­τα που αφο­ρούν την υγεία και την ασφά­λεια μας. Να κατα­δι­κα­σθούν όσοι κυβέρ­νη­σαν και κυβερ­νούν τη χώρα και να ενι­σχυ­θεί το ΚΚΕ η μόνη πραγ­μα­τι­κή λαϊ­κή αντιπολίτευση.

Για να κερ­δί­σου­με τη ζωή που μας αξί­ζει πρέ­πει να χάσει το κεφά­λαιο. Δεν υπάρ­χει άλλη διέ­ξο­δος, απ’ το δρό­μο της ανα­τρο­πής. Και αυτό το δρό­μο μπο­ρού­με να τον ανοί­ξου­με γρή­γο­ρα αν πιστέ­ψου­με στη δύνα­μη μας.

Γι’ αυτό πρέ­πει να ενι­σχυ­θεί τώρα το ΚΚΕ.
Ισχυ­ρό ΚΚΕ παντού και στην κάλ­πη στις 21 Μάη.

Όσο πιο ισχυ­ρό το ΚΚΕ, 
τόσο πιο ισχυ­ρός ο λαός την επό­με­νη μέρα.