Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΗΠΑ: Η Βουλή των Αντιπροσώπων απέτυχε για… 12η φορά να εκλέξει πρόεδρο

Ούτε στη 12η ψηφο­φο­ρία κατά­φε­ρε να εκλε­γεί πρό­ε­δρος της Βου­λής των Αντι­προ­σώ­πων ο Κέβιν Μακάρ­θι, μολο­νό­τι 14 «σκλη­ρο­πυ­ρη­νι­κοί» Ρεπου­μπλι­κά­νοι, που τον κατα­ψή­φι­ζαν τις προη­γού­με­νες ημέ­ρες, αυτή τη φορά πεί­στη­καν να τον στηρίξουν.

Οι 213 ψήφοι που έλα­βε ο μετριο­πα­θής πολι­τι­κός δεν αρκού­σαν για να τερ­μα­τί­σουν τη χει­ρό­τε­ρη θεσμι­κή κρί­ση στις ΗΠΑ εδώ και πάνω από ενά­μι­ση αιώ­να, αφού χρειά­ζε­ται του­λά­χι­στον 218. Δύο άλλοι Ρεπου­μπλι­κα­νοί υπο­ψή­φιοι έλα­βαν 3 και 4 ψήφους ενώ ο Δημο­κρα­τι­κός Χακίμ Τζέ­φρις συγκέ­ντρω­σε 211.

Ο ίδιος ο Μακάρ­θι είχε προ­βλέ­ψει πριν από την έναρ­ξη της δια­δι­κα­σί­ας ότι θα σημειω­νό­ταν «κάποια πρό­ο­δος» αν και άλλοι Ρεπου­μπλι­κά­νοι βου­λευ­τές δεν εμφα­νί­ζο­νταν τόσο αισιό­δο­ξοι. «Έχου­με ακό­μη δρό­μο», είπε ο Ραλφ Νόρ­μαν, που έχει αντι­τα­χθεί στην υπο­ψη­φιό­τη­τα του Μακάρθι.

Ο Μακάρ­θι θα μπο­ρού­σε να ανα­δει­χθεί πρό­ε­δρος με λιγό­τε­ρες από 218 ψήφους, εάν έπει­θε κάποιους από αυτούς που δεν τον στη­ρί­ζουν να ψηφί­σουν «παρών» ή να μην ψηφί­σουν καθόλου.

Η Βου­λή ανα­μέ­νε­ται ότι θα προ­χω­ρή­σει τώρα στη 13η ψηφοφορία.

Θα απο­δει­χθεί «λιγό­τε­ρο σοβα­ρή» η κρί­ση από ό,τι το 1856;

Για την εκλο­γή προ­έ­δρου της κάτω Βου­λής, του τρί­του σημα­ντι­κό­τε­ρου αξιω­μα­τού­χου στο αμε­ρι­κα­νι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα μετά τον πρό­ε­δρο και την αντι­πρό­ε­δρο, απαι­τεί­ται πλειο­ψη­φία 218 ψήφων. Έπει­τα από έντε­κα ψηφο­φο­ρί­ες, ο κ. Μακάρ­θι δεν εξα­σφά­λι­σε παρά 203 στην καλύ­τε­ρη περί­πτω­ση. Χθες, δεν ξεπέ­ρα­σε τις 201.

Τίθε­ται πλέ­ον το ερώ­τη­μα αν, και για πόσο, είναι βιώ­σι­μη η υπο­ψη­φιό­τη­τά του.

Μέλος του επι­τε­λεί­ου των Ρεπου­μπλι­κά­νων για πάνω από δέκα χρό­νια, ο κ. Μακάρ­θι δεν έχει, προς το παρόν, επί­φο­βο αντί­πα­λο. Μόνο το όνο­μα του αρχη­γού της μερί­δας των τρα­μπι­κών, του Στιβ Σκα­λίζ, κυκλο­φό­ρη­σε ως πιθα­νή εναλ­λα­κτι­κή, αλλά οι πιθα­νό­τη­τές του δεν μοιά­ζουν σοβα­ρές. Χθες προ­τά­θη­κε το όνο­μα του… Ντό­ναλντ Τραμπ, που δεν είναι καν μέλος του σώματος.

Οι ψηφο­φο­ρί­ες στη Βου­λή των Αντι­προ­σώ­πων θα συνε­χι­στούν ωσό­του να εκλε­γεί νέος πρό­ε­δρος του σώμα­τος. Η δια­δι­κα­σία που κανο­νι­κά δεν θα διαρ­κού­σε παρά ώρες δεν απο­κλεί­ε­ται να κρα­τή­σει εβδο­μά­δες: το 1856, είχαν χρεια­στεί δυο μήνες και 133 ψηφοφορίες.

Ο Δημο­κρα­τι­κός πρό­ε­δρος Τζο Μπάι­ντεν χαρα­κτή­ρι­σε προ­χθές Τετάρ­τη «ντρο­πια­στι­κή» την κατά­στα­ση στη Βου­λή των Αντι­προ­σώ­πων, επι­ση­μαί­νο­ντας πως «ο υπό­λοι­πος κόσμος» παρα­κο­λου­θεί στε­νά τις εξε­λί­ξεις στο Κογκρέσο.

Με πλη­ρο­φο­ρί­ες απο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο