Η άλλη, άσχημη όψη των Παγκοσμίων Κυπέλλων — Το Μουντιάλ του Κατάρ και οι πραγματικοί νικητές…

Ακό­μα κι αν η ανα­φε­ρό­με­νη τηλε­θέ­α­ση για τον τελι­κό του Μου­ντιάλ 2018 στη Ρωσία (Γαλ­λία-Κρο­α­τία 4–2) των 3,572 δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων φαί­νε­ται να είναι υπερ­βο­λι­κή, όσο και οι προ­βλέ­ψεις του προ­έ­δρου της FIFA, Τζιά­νι Ινφα­ντί­νο, για πέντε δισε­κα­τομ­μύ­ρια τηλε­θε­α­τές στο Μου­ντιάλ 2022 στο Κατάρ, το Παγκό­σμιο Κύπελ­λο είναι σίγου­ρα ένα από τα λίγα πραγ­μα­τι­κά παγκό­σμια γεγο­νό­τα και ευκαι­ρία για μεγά­λες μπίζ­νες και υλο­ποί­η­ση πολι­τι­κών στόχων.

Η πρώτη φορά από το 1934…

Σίγου­ρα, όμως, από την προ­σέγ­γι­ση στο Μου­ντιάλ του Κατάρ δεν μπο­ρεί να απου­σιά­ζει μια αίσθη­ση ανη­συ­χί­ας. Αυτό είναι το πρώ­το Παγκό­σμιο Κύπελ­λο από το 1934 που φιλο­ξε­νεί­ται από μια χώρα, η οποία δεν έχει παί­ξει στο παρελ­θόν σε αυτό.

Για­τί λοι­πόν το Κατάρ έδει­ξε τέτοια μεγά­λη προ­θυ­μία να διορ­γα­νώ­σει το τουρ­νουά, ξοδεύ­ο­ντας σχε­δόν 220 δισε­κα­τομ­μύ­ρια δολάρια;

Η απά­ντη­ση δεν είναι απλή, αλλά είναι σίγου­ρα δια­χρο­νι­κή, όπως ανα­φέ­ρει χαρα­κτη­ρι­στι­κά σε σχε­τι­κή ανά­λυ­σή του στην ιστο­σε­λί­δα UnHerd ο αρθο­γρά­φος του Gurdian και του Sports Illustrated, Τζό­να­θαν Γουίλ­σον, σημειώ­νο­ντας ότι «η φιλο­ξε­νία του Παγκο­σμί­ου Κυπέλ­λου ήταν πάντα μια πολι­τι­κή πράξη».

Με την ανά­λη­ψη του μου­ντιάλ το Κατάρ επε­δί­ω­ξε την όσο το δυνα­τόν μεγα­λύ­τε­ρη προ­βο­λή και ενί­σχυ­ση της χώρας. Οι προσ­δο­κί­ες της πετρε­λαιο­μο­ναρ­χί­ας δεν είχαν να κάνουν μόνο με τα έσο­δα από τη βιο­μη­χα­νία του εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νου ποδο­σφαί­ρου, αλλά και με πολύ­πλευ­ρα οφέ­λη, σε ζητή­μα­τα που αφο­ρούν μετα­ξύ άλλων τις γεω­πο­λι­τι­κές αντι­θέ­σεις στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή, π.χ. τη σχέ­ση του Κατάρ με τα γει­το­νι­κά αρα­βι­κά κράτη.

Σύμ­φω­να με στοι­χεία που έχουν δοθεί στη δημο­σιό­τη­τα από στε­λέ­χη της Οργα­νω­τι­κής Επι­τρο­πής «Κατάρ 2022», η διορ­γά­νω­ση ανα­μέ­νε­ται να φέρει μέχρι και 17 δισ. δολά­ρια. Στο ποσό αυτό περι­λαμ­βά­νο­νται τα έσο­δα από τη διε­ξα­γω­γή του Μου­ντιάλ , από τα οποία βάσει δια­φό­ρων συμ­φω­νιών το Κατάρ θα καρ­πω­θεί περί­που το 85%, αλλά και αυτά που θα προ­κύ­ψουν για την οικο­νο­μία της χώρας με βάση και τις μελ­λο­ντι­κές ευκαι­ρί­ες που ανοί­γο­νται με αφορ­μή τη διορ­γά­νω­ση, σε τομείς όπως οι Μετα­φο­ρές, ο Του­ρι­σμός, οι δομές φιλο­ξε­νί­ας, η Εστίαση.

Το στοίχημα της Ουρουγουάης το 1930

Όταν, για παρά­δειγ­μα, η Ουρου­γουάη διορ­γά­νω­σε το πρώ­το τουρ­νουά το 1930, η κυβέρ­νη­ση του Χουάν Καμπι­στέ­γκι ανέ­λα­βε το κόστος των ταξι­διω­τι­κών εξό­δων των ομά­δων, επει­δή πίστευε ότι το τουρ­νουά θα προ­ω­θού­σε την εκα­το­ντα­ε­τη­ρί­δα της ανε­ξαρ­τη­σί­ας της χώρας. Το στοί­χη­μα απέ­δω­σε. Η Ουρου­γουάη νίκη­σε στον τελι­κό την Αργε­ντι­νή με 4–2.

Το Μουντιάλ του Μουσολίνι το 1934

Όμως, αυτό δεν ήταν τίπο­τα σε σύγκρι­ση με εκεί­νο που συνέ­βη στην Ιτα­λία τέσ­σε­ρα χρό­νια αργό­τε­ρα. Ο Μπε­νί­το Μου­σο­λί­νι γνώ­ρι­ζε καλά τις προ­πα­γαν­δι­στι­κές δυνα­τό­τη­τες του αθλητισμού.

Οι Ολυ­μπια­κοί Αγώ­νες της Αμβέρ­σας του 1920 ήταν στο πίσω μέρος του μυα­λού του, όταν οι Ιτα­λοί αθλη­τές τρα­γού­δη­σαν την «Κόκ­κι­νη Σημαία». Δώδε­κα χρό­νια αργό­τε­ρα, έφτα­σαν στο Λος Άντζε­λες ντυ­μέ­νοι με ασορ­τί μαύ­ρα που­κά­μι­σα τρα­γου­δώ­ντας το “Giovinezza”, τον ύμνο του Ιτα­λι­κού Φασι­στι­κού Κόμ­μα­τος. Πήραν τη δεύ­τε­ρη θέση στον πίνα­κα των μεταλ­λί­ων. Οι νίκες στο εξω­τε­ρι­κό, όπως σημεί­ω­σε ο Μου­σο­λί­νι ήδη από το 1928, «ήταν ξεκά­θα­ρα σημά­δια φυλε­τι­κής ανω­τε­ρό­τη­τας που προ­ο­ρί­ζο­νται να αντι­κα­το­πτρί­ζο­νται σε πολ­λούς τομείς εκτός του αθλητισμού».

Η Ιτα­λία στο Παγκό­σμιο Κύπελ­λο του 1934, καθο­δη­γού­με­νη από τον Βιτό­ριο Πότσο, εκτός των όποιων δυνα­το­τή­των της βρή­κε διαι­τη­τές καλο­προ­αί­ρε­τους. Υπήρ­ξαν πολ­λές φήμες σχε­τι­κά με τις συνα­ντή­σεις μετα­ξύ του Μου­σο­λί­νι και του Σου­η­δού διαι­τη­τή, Ιβάν Έκλιντ, ο οποί­ος διηύ­θυ­νε ασυ­νή­θι­στα τόσο τον ημι­τε­λι­κό όσο και τον τελι­κό της Ιταλίας.

Η “La Gazzetta della Sport” περιέ­γρα­ψε την εθνι­κή ομά­δα ως «μικρούς, γεν­ναί­ους στρα­τιώ­τες που παλεύ­ουν για μια ιδέα που είναι μεγα­λύ­τε­ρη από αυτούς».

Η κατά­κτη­ση του Μου­ντιάλ αφο­ρού­σε επί­σης την προ­βο­λή της ιδέ­ας της Ιτα­λί­ας ως σύγ­χρο­νου έθνους. Υπήρ­χαν μεγά­λες επεν­δύ­σεις στα γήπε­δα για μια δεκα­ε­τία πριν από το τουρ­νουά. Θέλη­σε να δεί­ξει ότι η Ιτα­λία οργά­νω­σε το φεστι­βάλ ποδο­σφαί­ρου με στυλ.

Το «στρατιωτικό» Μουντιάλ της Αργεντινής το 1978

Η Αργε­ντι­νή επε­λέ­γη το 1966 ως «οικο­δέ­σποι­να» για το τουρ­νουά του 1978, τη διορ­γά­νω­ση μιας στρα­τιω­τι­κής χού­ντας. Πριν από τη διε­ξα­γω­γή του τουρ­νουά, οι φτω­χο­γει­το­νιές κατα­στρά­φη­καν ή κρύ­φτη­καν από τα μάτια, οι αντι­φρο­νού­ντες συγκε­ντρώ­θη­καν και περί­που το ένα δέκα­το του εθνι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού δαπα­νή­θη­κε για την κατα­σκευή ή την ανα­καί­νι­ση στα­δί­ων. Το πιο σημα­ντι­κό, η Αργε­ντι­νή κατέ­κτη­σε το τρόπαιο.

Το αν, όπως πιστεύ­ε­ται ευρέ­ως, ήταν η επι­τυ­χία που κρά­τη­σε τη χού­ντα στην εξου­σία είναι δύσκο­λο να εκτι­μη­θεί, αλλά δύο λεπτο­μέ­ρειες φαί­νο­νται ενδει­κτι­κές. Πρώ­τον, περί­που δέκα λεπτά με τα πόδια από το «Μονου­με­ντάλ», το στά­διο όπου η Αργε­ντι­νή νίκη­σε την Ολλαν­δία στον τελι­κό, βρί­σκε­ται η ESMA (Σχο­λή Μηχα­νι­κών του Ναυ­τι­κού), η οποία, υπό τη χού­ντα, έγι­νε ένα δια­βό­η­το κέντρο βασα­νι­στη­ρί­ων. Όταν οι κρα­τού­με­νοι, ακού­γο­ντας τους βρυ­χηθ­μούς του πλή­θους, πανη­γύ­ρι­σαν στα κελιά, ο στρα­τη­γός Χόρ­χε Ακό­στα, ένας από τους πιο βάναυ­σους βασα­νι­στές, έβα­λε τρεις από αυτούς στο αυτο­κί­νη­τό του και έσπα­σε τα παρά­θυ­ρα, για να δουν τους εορ­τα­σμούς στους δρόμους.

Επί­σης, τέσ­σε­ρα χρό­νια αργό­τε­ρα, μετά την εισβο­λή στα Φόκλαντ, οι τηλε­ο­πτι­κές εκπο­μπές της Αργε­ντι­νής κυριαρ­χού­νταν από δύο πράγ­μα­τα: ειδή­σεις από τον πόλε­μο και επα­να­λή­ψεις της δόξας του ’78.

Η… διήγηση της Αγγλίας το 1966

Όλα αυτά δεί­χνουν ότι η περί­πτω­ση του Κατάρ δεν είναι μονα­δι­κή. Κάθε χώρα που έχει «φιλο­ξε­νή­σει» το Παγκό­σμιο Κύπελ­λο το έχει κάνει, έχο­ντας ως στό­χο να εμφα­νι­στεί ως νέα δύνα­μη. Ακό­μη και η Αγγλία, το 1966, είδε τον θρί­αμ­βό της ως μέσο για να προ­βάλ­λει μια εικό­να ενός ζωντα­νού, σύγ­χρο­νου έθνους που ανα­δύ­ε­ται από τη ζοφε­ρή εικό­να της δεκα­ε­τί­ας του ’50.

Ο αθλητισμός ως μέσο επιρροής

Σίγου­ρα δεν είναι οι μόνες περι­πτώ­σεις προς σημεί­ω­ση, όμως χωρίς αμφι­βο­λία αυτό το Παγκό­σμιο Κύπελ­λο έχει δια­φο­ρε­τι­κή αίσθηση.

Εξαρ­χής η επι­λο­γή του Κατάρ για τη διορ­γά­νω­ση του Μου­ντιάλ στιγ­μα­τί­στη­κε από απο­κα­λύ­ψεις για σκάν­δα­λα δια­φθο­ράς και χρη­μα­τι­σμού παρα­γό­ντων της FIFA προ­κει­μέ­νου να ψηφί­σουν υπέρ της ανά­θε­σης της διορ­γά­νω­σης στο Κατάρ, ενώ τα χρό­νια που ακο­λού­θη­σαν εκδη­λώ­θη­καν δια­μαρ­τυ­ρί­ες ενά­ντια στην εν λόγω πετρε­λαιο­μο­ναρ­χία, όπου είναι καθε­στώς η κατα­πά­τη­ση δημο­κρα­τι­κών ελευ­θε­ριών και οι δια­κρί­σεις με βάση το φύλο και τον σεξουα­λι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό. Και, βέβαια, για το εργα­τι­κό αίμα με το οποίο έχουν ποτι­στεί τα κέρ­δη που προσ­δο­κούν οι διορ­γα­νω­τές και η FIFA από το πανά­κρι­βο πρό­τζεκτ «Μου­ντιάλ στο Κατάρ».

Τα 16 από τα 22 μέλη της Εκτε­λε­στι­κής Επι­τρο­πής της FIFA που έλα­βε την από­φα­ση είτε κατα­δι­κά­στη­καν, είτε κατη­γο­ρή­θη­καν αξιό­πι­στα για αδί­κη­μα, ενώ πολ­λοί ανα­ρω­τή­θη­καν τι συζη­τή­θη­κε στο μεση­με­ρια­νό γεύ­μα, εννέα ημέ­ρες πριν από την ψηφο­φο­ρία, μετα­ξύ του τότε Γάλ­λου Προ­έ­δρου, Νικο­λά Σαρ­κο­ζί, και του Ταμίμ αλ-Τανί, ο οποί­ος έκτο­τε δια­δέ­χθη­κε τον πατέ­ρα του ως Εμί­ρης του Κατάρ, αλλά και του τότε Γάλ­λου επι­κε­φα­λής της UEFA, Μισέλ Πλατινί.

Έπει­τα, υπάρ­χουν τα ανα­φε­ρό­με­να ζητή­μα­τα ανθρω­πί­νων δικαιω­μά­των και το γεγο­νός ότι από τότε τα κρά­τη του Κόλ­που αγό­ρα­σαν μεγά­λους ποδο­σφαι­ρι­κούς συλ­λό­γους και τα δικαιώ­μα­τα να διορ­γα­νώ­νουν αγώ­νες Φόρ­μου­λα Ένα. Είναι ένας άλλος τρό­πος, με τον οποίο ο αθλη­τι­σμός μπο­ρεί να χρη­σι­μο­ποι­η­θεί, για να παρου­σιά­σει μια συγκε­κρι­μέ­νη εικό­να ενός έθνους και να συγκε­ντρώ­σει επιρροή.

Ο πρό­ε­δρος της FIFA, Τζιά­νι Ινφα­ντί­νο, και η γενι­κή γραμ­μα­τέ­ας, Φάτμα Σαμού­ρα, απέ­στει­λαν αυτό το μήνα επι­στο­λή σε καθε­μία από τις 32 ομο­σπον­δί­ες ποδο­σφαί­ρου που μετέ­χουν στο Μου­ντιάλ, καλώ­ντας τους να μην επι­τρέ­ψουν «να παρα­σύ­ρε­ται το ποδό­σφαι­ρο σε κάθε ιδε­ο­λο­γι­κή ή πολι­τι­κή μάχη που υπάρχει».

Η επι­στο­λή κάνει λόγο για την ευκαι­ρία «να καλω­σο­ρί­σου­με και να αγκα­λιά­σου­με όλους, ανε­ξαρ­τή­τως κατα­γω­γής, θρη­σκεί­ας, φύλου, σεξουα­λι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού ή εθνι­κό­τη­τας» — και όμως η ομο­φυ­λο­φι­λία είναι απα­γο­ρευ­μέ­νη στο Κατάρ.

Ίσως πρέ­πει επί­σης να σημειω­θεί ότι η δια­δι­κα­σία υπο­βο­λής υπο­ψη­φιο­τή­των για το Παγκό­σμιο Κύπελ­λο του 2022 αφο­ρού­σε ένα τουρ­νουά που θα διε­ξα­γό­ταν τον Ιού­νιο και τον Ιού­λιο, αλλά οι κανό­νες άλλα­ξαν μετά την επι­κρά­τη­ση του Κατάρ στη σχε­τι­κή ψηφοφορία.

Η διορ­γά­νω­ση του Κατάρ είναι η πιο ιδιαί­τε­ρη στα 92 χρό­νια ιστο­ρί­ας Παγκο­σμί­ων Κυπέλ­λων σε ό,τι αφο­ρά τον χρό­νο διε­ξα­γω­γής, καθώς για πρώ­τη φορά θα γίνει Μου­ντιάλ χει­μώ­να στο βόρειο ημι­σφαί­ριο.  Στην παρα­πά­νω από­φα­ση κατέ­λη­ξε η FIFA εξαι­τί­ας των σοβα­ρών ενστά­σε­ων που υπήρ­χαν εξαρ­χής για τις αφό­ρη­τες και­ρι­κές συν­θή­κες στο Κατάρ τον Ιού­νη, περί­ο­δο που παρα­δο­σια­κά διε­ξά­γε­ται το Μου­ντιάλ . Το ζήτη­μα αυτό μάλι­στα απο­τέ­λε­σε για μήνες σημείο τριγ­μών με την UEFA, εξαι­τί­ας των συνε­πειών που θα είχε στην αγω­νι­στι­κή δρά­ση της σεζόν για την Ευρώ­πη. Με τις δύο πλευ­ρές να τα βρί­σκουν τελι­κά, για τον κοι­νό σκο­πό της προ­στα­σί­ας του «προ­ϊ­ό­ντος» και της …ηρε­μί­ας της ποδο­σφαι­ρι­κής αγο­ράς, η αγω­νι­στι­κή σεζόν στην Ευρώ­πη διε­κό­πη στις 13 Νοέμ­βρη, μια βδο­μά­δα πριν την έναρ­ξη του Μου­ντιάλ , προ­κει­μέ­νου να δοθεί χρό­νος στις Εθνι­κές ομά­δες να προ­ε­τοι­μα­στούν για τη συμ­με­το­χή τους.

Επί­σης, δεν υπήρ­ξαν ποτέ λιγό­τε­ρες από 16 ημέ­ρες μετα­ξύ του τελι­κού του Champions League και του πρώ­του αγώ­να του Παγκο­σμί­ου Κυπέλ­λου, επο­μέ­νως οι περισ­σό­τε­ροι παί­κτες είχαν τρεις με τέσ­σε­ρις εβδο­μά­δες περι­θώ­ριο για προ­ε­τοι­μα­σία. Αυτό σημαί­νει όχι μόνο μεγα­λύ­τε­ρη πιθα­νό­τη­τα κόπω­σης και τραυ­μα­τι­σμού για τους παί­κτες, αλλά και έλλει­ψη χρό­νου προ­ε­τοι­μα­σί­ας για τους ομο­σπον­δια­κούς προπονητές.

Η νέα επι­βά­ρυν­ση στο πρό­γραμ­μα των αγω­νι­στι­κών υπο­χρε­ώ­σε­ων έχει προ­κα­λέ­σει πλή­θος αντι­δρά­σε­ων από ποδο­σφαι­ρι­στές, προ­πο­νη­τές και ειδι­κούς του χώρου (για­τρούς, φυσι­κο­θε­ρα­πευ­τές, ψυχο­λό­γους) για τις σημα­ντι­κές επι­πτώ­σεις στον τομέα της σωμα­τι­κής και ψυχι­κής υγεί­ας των παι­κτών, εξαι­τί­ας της πρό­σθε­της πίε­σης που θα ασκη­θεί ειδι­κά σε όσους κλη­θούν να παί­ξουν στο Μου­ντιάλ με τις Εθνι­κές τους ομάδες.

Καραμπινάτα εργοδοτικά εγκλήματα

Πέρα από τα όσα θα γίνουν στα γήπε­δα του Κατάρ και θα γρά­ψουν τις νέες σελί­δες στην ιστο­ρία του θεσμού σε αγω­νι­στι­κό επί­πε­δο, εξω­α­γω­νι­στι­κά η εικό­να της διορ­γά­νω­σης έχει ήδη στιγ­μα­τι­στεί από τους χιλιά­δες θανά­τους και τους εκα­το­ντά­δες τραυ­μα­τι­σμούς εργα­τών στα έργα της διορ­γά­νω­σης, κυρί­ως μετα­να­στών από φτω­χό­τε­ρες χώρες της Ασί­ας. Θανά­τους και τραυ­μα­τι­σμούς με βασι­κές αιτί­ες τις άθλιες συν­θή­κες δου­λειάς, αλλά και τις απάν­θρω­πες συν­θή­κες δια­βί­ω­σης. Και, φυσι­κά, δεν πρό­κει­ται για εργα­τι­κά «ατυ­χή­μα­τα», ούτε για μεμο­νω­μέ­να περι­στα­τι­κά, αλλά για προ­φα­νή εργο­δο­τι­κά εγκλή­μα­τα, στον βωμό της μπίζ­νας δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων μετα­ξύ του Κατάρ, της FIFA, των κατα­σκευα­στι­κών ομί­λων και των χορη­γών που θησαυ­ρί­ζουν μέσω της διορ­γά­νω­σης. Αυτό άλλω­στε απο­δει­κνύ­ει και η τερά­στια προ­σπά­θεια συγκά­λυ­ψης των όσων συνέ­βη­σαν όλα τα προη­γού­με­να χρό­νια από τους αρμόδιους.

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι πριν έναν χρό­νο περί­που, αρχές Δεκέμ­βρη του 2021, σε ρεπορ­τάζ της αγγλι­κής εφη­με­ρί­δας «Guardian» γινό­ταν λόγος για 6.5000 θανά­τους εργα­τών από το 2010 που ξεκί­νη­σαν τα έργα. Αντί­στοι­χο ρεπορ­τάζ του γερ­μα­νι­κού δικτύ­ου ΖDF ανέ­βα­ζε τον αριθ­μό των θυμά­των στις 15.000, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων και όσων πέθα­ναν εξαι­τί­ας των συν­θη­κών δια­βί­ω­σης — περισ­σό­τε­ρο συν­θη­κών σύγ­χρο­νης σκλα­βιάς, όπως έχει ανα­δει­χθεί σε πολ­λές περι­πτώ­σεις, με εργά­τες να στοι­βά­ζο­νται κατά δεκά­δες σε κοντέι­νερ, ακό­μα και στη μέση της ερή­μου, χωρίς στοι­χειώ­δη μέτρα υγιει­νής, ενί­ο­τε χωρίς καν πόσι­μο νερό κ.ο.κ.

Μετά το «τσου­νά­μι» των απο­κα­λύ­ψε­ων και τις διε­θνείς αντι­δρά­σεις, οι διορ­γα­νω­τές του Κατάρ και η FIFA το τελευ­ταίο διά­στη­μα έχουν επι­δο­θεί σε μια προ­σπά­θεια εξω­ραϊ­σμού της εικό­νας της διορ­γά­νω­σης, προ­κει­μέ­νου να προ­στα­τεύ­σουν και την ίδια και όσους συσχε­τί­ζο­νται με αυτή (πολυ­ε­θνι­κές, χορη­γούς) από ενδε­χό­με­νες απώ­λειες κερ­δών. Ετσι, με αφορ­μή και το αίτη­μα που δια­τυ­πώ­θη­κε πρό­σφα­τα για απο­ζη­μιώ­σεις στις οικο­γέ­νειες των νεκρών και τραυ­μα­τι­σμέ­νων εργα­τών, Κατάρ και FIFA προ­σπά­θη­σαν να παρου­σιά­σουν τη δική τους εικο­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, με την Παγκό­σμια Συνο­μο­σπον­δία να παρα­δέ­χε­ται τον θάνα­το μόλις …3 εργα­τών στα έργα και τους διορ­γα­νω­τές να ανα­φέ­ρουν τον θάνα­το άλλων 36, αλλά «από παθο­λο­γι­κές αιτί­ες»… Θέσεις που προ­κά­λε­σαν νέες αντι­δρά­σεις σε διε­θνές επίπεδο.

Οι πραγματικοί νικητές της διοργάνωσης…

Σε αγω­νι­στι­κό επί­πε­δο οι φίλα­θλοι παγκο­σμί­ως πρέ­πει να περι­μέ­νουν μέχρι τις 20 Δεκέμ­βρη και τον τελι­κό προ­κει­μέ­νου να μάθουν τους κερ­δι­σμέ­νους και τους χαμέ­νους του φετι­νού Μου­ντιάλ , ωστό­σο σε μία ακό­μα διορ­γά­νω­ση κάποιοι ήδη έχουν …κλει­δώ­σει τον τίτλο του νικη­τή πολύ πριν την έναρ­ξή της. Πολυ­ε­θνι­κές, χορη­γοί και η διορ­γα­νώ­τρια FIFA είναι που μπο­ρούν ήδη να θεω­ρη­θούν …τρο­παιού­χοι στο κυνή­γι των κερ­δών που διε­ξά­γε­ται στο έδα­φος της δημο­φι­λούς διορ­γά­νω­σης, η οποία απο­τε­λεί παράλ­λη­λα και τη ναυαρ­χί­δα στο οικο­δό­μη­μα του εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νου ποδοσφαίρου.

Ειδι­κά στο φετι­νό Μου­ντιάλ , το υψη­λό επι­χει­ρη­μα­τι­κό ενδια­φέ­ρον που προ­σέλ­κυ­σε η πρώ­τη διορ­γά­νω­ση από αρα­βι­κό κρά­τος, όπως είναι το Κατάρ, το οποίο ωστό­σο στε­ρού­νταν τις υπο­δο­μές για κάτι τέτοιο, ήταν τερά­στιο. Ειδι­κά όσον αφο­ρά τον τομέα των κατα­σκευών και υπο­δο­μών, με τις πολυ­ε­θνι­κές του χώρου και τους μεγα­λο­ερ­γο­λά­βους να έχουν απο­κο­μί­σει τερά­στια κέρδη.

Μόνο για την κατα­σκευή των οκτώ ολο­καί­νουρ­γιων, υπερ­σύγ­χρο­νων τεχνο­λο­γι­κά γηπέ­δων (επτά νέων και ενός ανα­και­νι­σμέ­νου) δια­τέ­θη­κε από τους διορ­γα­νω­τές ένα ποσό κοντά στα 10 δισ. δολά­ρια. Αλλα τόσα περί­που δόθη­καν για την ενί­σχυ­ση σε άλλες υπο­δο­μές, όπως ξενο­δο­χεια­κές, οδι­κές και συγκοι­νω­νια­κές, π.χ. με το νέο δίκτυο Μετρό, τους νέους αυτο­κι­νη­τό­δρο­μους, την επέ­κτα­ση του διε­θνούς αερο­δρο­μί­ου «Χαμάντ» κ.ο.κ. Είναι ενδει­κτι­κό ότι ο απο­λο­γι­σμός των διορ­γα­νω­τών για τον όγκο των έργων στο Κατάρ για το Μου­ντιάλ ανα­φέ­ρει πως για πρώ­τη φορά υπάρ­χουν 168 νέες επί­ση­μες εγκα­τα­στά­σεις σε μια ακτί­να 80 χιλιομέτρων.

Με πλη­ρο­φο­ρί­ες από το ΑΠΕ και τον Ριζοσπάστη

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα