Η άλλη Ρώμη

Γρά­φει ο Βασί­λης Κρί­τσας //

Η Ρώμη είναι η “αιώ­νια πόλη” με τα περισ­σό­τε­ρα ιστο­ρι­κά μνη­μεία, που ξεπρο­βάλ­λουν σε κάθε γωνιά της. Το κεί­με­νο αυτό ωστό­σο επι­χει­ρεί να παρου­σιά­σει μια δια­φο­ρε­τι­κή πλευ­ρά της πόλης και κάποια ιδιαί­τε­ρα στιγ­μιό­τυ­πα με ξεχω­ρι­στό ενδιαφέρον.

Η ιτα­λι­κή επι­γρα­φή ενός κρε­ο­πω­λεί­ου, που σου “κόβει το αίμα”: “Μακε­λε­ρία” και ακρι­βώς από κάτω κάτι σαν “τρα­μπού­κοι”. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η προ­φο­ρά του είναι δια­φο­ρε­τι­κή, παρα­μέ­νει όμως, σε κάθε περί­πτω­ση, το πιο κοντι­νό αντί­στοι­χο σε εκεί­νο το “Βούλ­γα­ρη-Σφα­γεία” από το ανέκ­δο­το με τη Θεσ­σα­λο­νί­κη και τον νοτιο­ελ­λα­δί­τη επι­σκέ­πτη της.

Η επι­γρα­φή ενός ιτα­λι­κού εστια­το­ρί­ου κι οι απα­ραί­τη­τοι συνειρ­μοί με τους “λιγού­ρη­δες”…

Η ένδει­ξη της κατεύ­θυν­σης για τη via della scrofa, που κάνει τους έλλη­νες του­ρί­στες να χαμο­γε­λούν πονη­ρά, αλλά έχει δια­φο­ρε­τι­κό νόη­μα στα ιταλικά.

Τα ροζ στρουμ­φά­κια (!) ενός λού­να παρκ, σε ένα προ­ά­στιο της πόλης. Ζού­με σε μια Ευρώ­πη που αλλάζει…

Και μας το “επι­βε­βαιώ­νει αυτή η αφί­σα”, που αντλεί έμπνευ­ση από την πολι­τι­κή (εν)αλλαγή στην Ελλά­δα, με φόντο το Πάνθεον.

Μια καντί­να με την εικό­να του Πάπα Φραν­σί­σκου, που βρί­σκε­ται σχε­δόν παντού και σε ό,τι μπο­ρεί να φαντα­στεί ο ανθρώ­πι­νος νους.

Και μια φιγού­ρα-καρι­κα­τού­ρα του Φραν­τσέ­σκο Τότ­τι, του αρχη­γού της Ρόμα, που λατρεύ­ε­ται επί­σης ως Παπι­κό είδω­λο από τους μισούς φιλά­θλους της πόλης.

Η από­δει­ξη της κερ­δο­σκο­πί­ας της καθο­λι­κής εκκλη­σί­ας. Η ταμπέ­λα ζητά­ει από τον επι­σκέ­πτη να ρίξει ένα νόμι­σμα στην ειδι­κή υπο­δο­χή αν θέλει να φωτί­σει καλύ­τε­ρα το σημείο όπου φιλο­ξε­νεί­ται ένα έργο τέχνης με τη φιγού­ρα του Μωυ­σή. Η θεία φώτι­ση κρα­τά­ει περί­που δύο λεπτά κι ανα­νε­ώ­νε­ται μόνο αν ρίξεις και­νού­ριο νόμισμα..

Τα σκα­λο­πά­τια της περί­φη­μης Πιά­τσα ντι Σπά­νια και στο βάθος η ξακου­στή εκκλη­σία της Τρι­νι­τά, περι­στοι­χι­σμέ­νη από σκα­λω­σιές για την απα­ραί­τη­τη ανα­καί­νι­ση, ένα γιγα­ντο­πα­νό-ζωγρα­φιά, που δεί­χνει στον επι­σκέ­πτη πώς θα φαι­νό­ταν περί­που η εκκλη­σία υπό κανο­νι­κές συν­θή­κες, αλλά και μια μεγά­λη, αντιαι­σθη­τι­κή δια­φή­μι­ση αυτο­κι­νη­το­βιο­μη­χα­νί­ας που βρή­κε ευκαι­ρία για ρεκλά­μα, σε ένα από τα πιο του­ρι­στι­κά σημεία της πόλης..

Ένα καφέ-ρεστο­ράν στη συνοι­κία Τρα­στέ­βε­ρε (που σημαί­νει μετά τον Τίβε­ρη) δια­φη­μί­ζει την ενα­ντί­ω­σή του ενά­ντια στον πόλε­μο και το του­ρι­στι­κό μενού (που είναι από τις μεγα­λύ­τε­ρες παγί­δες-μάστι­γες στο κέντρο της πόλης για τον επι­σκέ­πτη της).

Τα σύμ­βο­λα του ιστο­ρι­κού Ιτα­λι­κού Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος που απο­τυ­πώ­νουν ανά­γλυ­φα την πολι­τι­κή του μετάλλαξη.

Πριν και μετά τις ανα­τρο­πές της διε­τί­ας 89–91

Αλλά κάποιοι εξα­κο­λου­θούν να προ­βάλ­λουν αντί­στα­ση (έστω κι ανυπόγραφη).

Συλ­λο­γή υπο­γρα­φών ενά­ντια στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση ενός παλα­τιού-δημό­σιου κτιρίου.

Και το best seller Κώδι­κας Ντα Βίν­τσι, στο μέγε­θος μιας χού­φτας. Αν και οι περισ­σό­τε­ροι θαυ­μα­στές του Νταν Μπρά­ουν πηγαί­νουν στη Ρώμη με τους Illuminati ανά χεί­ρας, για να βρουν στους δρό­μους της πόλης τα κρυ­φά σημά­δια που ανα­φέ­ρει το βιβλίο…