Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η Ένωση Γυναικών Λάρισας καταγγέλλει την εργοδοτική βία σε βάρος εργαζόμενης εγκυμονούσας

Η Ένω­ση Γυναι­κών Λάρι­σας καταγ­γέλ­λει το άθλιο περι­στα­τι­κό εργο­δο­τι­κής βίας που έγι­νε στην πόλη, όταν εργο­δό­της επι­τέ­θη­κε σε εργα­ζό­με­νη εγκυ­μο­νού­σα, για­τί κατήγ­γει­λε στην επι­θε­ώ­ρη­ση εργα­σί­ας την καθυ­στέ­ρη­ση της μισθο­δο­σί­ας της.

Η 26χρονη ενώ εργα­ζό­ταν, δέχτη­κε σωμα­τι­κή βία από τον εργο­δό­τη της, ο οποί­ος φανε­ρά εκνευ­ρι­σμέ­νος μπή­κε στην καφε­τέ­ρια, την άρπα­ξε βίαια από το χέρι, την έβγα­λε στο πεζο­δρό­μιο, την εξύ­βρι­σε και την έσπρω­ξε. Το περι­στα­τι­κό έγι­νε παρου­σία θαμώνων.

Στην ανα­κοί­νω­σή της η Ένω­ση τονί­ζει πως «Και αυτό το γεγο­νός φανε­ρώ­νει ότι το τελευ­ταίο χρο­νι­κό διά­στη­μα βρι­σκό­μα­στε σε μια πρω­το­φα­νή επί­θε­ση στη μητρό­τη­τα και σε κάθε κατα­κτη­μέ­νο και κατο­χυ­ρω­μέ­νο δικαί­ω­μα των εργα­ζο­μέ­νων. Φέρ­νει για ακό­μα μία φορά στην επι­φά­νεια το τι βιώ­νουν οι εργα­ζό­με­νοι στους χώρους εργα­σί­ας και ιδιαί­τε­ρα οι γυναίκες.

Δεν είναι νέο φαι­νό­με­νο οι γυναί­κες να καταγ­γέλ­λουν ότι υφί­στα­νται διά­φο­ρες μορ­φές βίας, όπως για παρά­δειγ­μα ότι απο­λύ­ο­νται όταν μεί­νουν έγκυ­ες, ότι υπο­χρε­ώ­νο­νται από εργο­δό­τες να υπο­γρά­ψουν υπεύ­θυ­νη δήλω­ση πως δε θα μεί­νουν έγκυ­ες προ­κει­μέ­νου να προ­σλη­φθούν, ενη­με­ρώ­νο­νται ότι απα­γο­ρεύ­ε­ται ακό­μα και η σύνα­ψη σχέ­σε­ων μετα­ξύ συνα­δέλ­φων, ότι δέχο­νται πιέ­σεις για να μην κάνουν χρή­ση των όποιων δυνα­το­τή­των υπάρ­χουν νομι­κά για την προ­στα­σία και τη διευ­κό­λυν­ση της μητρό­τη­τας (άδεια λοχεί­ας, τοκε­τού, γονι­κή κ.α.).

Απά­ντη­ση στη βία που δέχο­νται οι γυναί­κες και συνο­λι­κά οι εργα­ζό­με­νοι, μπο­ρεί να δοθεί μόνο με έναν τρό­πο, που δεν είναι άλλος από το συλ­λο­γι­κό και οργα­νω­μέ­νο αγώνα.

Ο συλ­λο­γι­κός μας αγώ­νας ενά­ντια στους εκμε­ταλ­λευ­τές του μόχθου μας είναι η μόνη απά­ντη­ση στα μέτρα που τσα­κί­ζουν τη ζωή μας, που μας κατα­δι­κά­ζουν σε μια ζωή χωρίς δικαιώ­μα­τα στην εργα­σία και στη μητρότητα.

Οργα­νω­νό­μα­στε στα εργα­τι­κά σωμα­τεία και στους συλ­λό­γους της Ομο­σπον­δί­ας Γυναι­κών Ελλά­δας για να διεκ­δι­κή­σου­με τα δικαιώ­μα­τά μας στην εργα­σία και τη μητρό­τη­τα. Δε συμ­βι­βα­ζό­μα­στε να τσα­κί­ζουν οι εκμε­ταλ­λευ­τές του μόχθου μας τις ανά­γκες μας και τις ζωές μας».

Κων­στα­ντί­νος Θεο­τό­κης: «Αγά­πη παράνομη»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο