Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η Αγκόλα χρωστάει αιώνια ευγνωμοσύνη στην Κούβα για την ανεξαρτησία της

Επι­μέ­λεια Πάνος Αλε­πλιώ­της // 

Άρθρο της [email protected] july 4, 2019 

Αιώ­νια ευγνω­μο­σύ­νη για το αίμα της Κού­βας που χύθη­κε για να κερ­δί­σει την ανε­ξαρ­τη­σία της η Αγκόλα

“Στο πλαί­σιο της επί­ση­μης επί­σκε­ψής του στην Κού­βα  ο Πρό­ε­δρος της Αγκό­λα João Manuel Gonçalves Lourenço συνα­ντή­θη­κε με κου­βα­νέ­ζους μαχη­τές που πολέ­μη­σαν στον αγώ­να της ανε­ξαρ­τη­σί­ας της χώρας του και του υπεν­θύ­μι­σαν  εκεί­νες τις στιγ­μές του αγώνα.

Ο Πρό­ε­δρος της Αγκό­λα τόνι­σε στην συνά­ντη­ση την αιώ­νια ευγνω­μο­σύ­νη του λαού του για αυτή την αλληλεγγύη.

Κατά τη διάρ­κεια της συνά­ντη­σης, οι συμ­με­τέ­χο­ντες υπεν­θύ­μι­σαν εκεί­νες τις στιγ­μές που χτί­στη­κε  η φιλία, η αλλη­λεγ­γύη και η συνερ­γα­σία με την Κού­βα “σε μια αιώ­νια πορεία όταν και οι δύο λαοί έχυ­ναν πολύ­τι­μο αίμα για να υπε­ρα­σπι­στούν τις πιο ευγε­νείς ανθρώ­πι­νες ιδέ­ες. την ελευ­θε­ρία και το δικαί­ω­μα τους να επι­διώ­κουν το δικό τους πεπρω­μέ­νο “, δήλω­σε ο Gonçalves.

Με την παρα­λα­βή της διά­κρι­σης  José Martí, την υψη­λό­τε­ρη διά­κρι­ση που απο­νε­μή­θη­κε από το κου­βα­νι­κό κρά­τος, ο Πρό­ε­δρος της Αγκό­λας τόνι­σε ότι οι δύο λαοί  “ενω­μέ­νοι σε μια άφθαρ­τη συμ­μα­χία νίκη­σαν σε όλα τα μέτω­πα τις ισχυ­ρές δυνά­μεις που προ­σπα­θού­σαν να απο­τρέ­ψουν, με επι­θε­τι­κό­τη­τα και πόλε­μο , την ανε­ξαρ­τη­σία της Αγκό­λα, την απε­λευ­θέ­ρω­ση της Ναμί­μπια και της Νότιας Αφρι­κής από την θηλιά του απαρτχάιντ».

Η επι­χεί­ρη­ση Carlota στην Αγκό­λα, από τον Αύγου­στο του 1975 έως το Μάιο του 1991, όταν επέ­στρε­ψε η τελευ­ταία ομά­δα Κου­βα­νών διε­θνι­στών, ήταν η απά­ντη­ση της κυβέρ­νη­σης της Κού­βας στο αίτη­μα για βοή­θεια του ιστο­ρι­κού ηγέ­τη του κινή­μα­τος απε­λευ­θέ­ρω­σης (MPLA) της Αγκό­λα, του Agostinho Neto, 

δεδο­μέ­νης της επι­θε­τι­κό­τη­τας από το καθε­στώς του απαρτ­χάιντ στη Νότιο Αφρι­κή, με τους εσω­τε­ρι­κούς και εξω­τε­ρι­κούς συμ­μά­χους του, σε μια προ­σπά­θεια να αρνη­θεί στην Αγκό­λα την ανε­ξαρ­τη­σία, να νική­σει το MPLA και να κατα­λά­βει τη χώρα.

Συνο­λι­κά 385.908 Κου­βα­νοί συμ­με­τεί­χαν στην απο­στο­λή και 2.398 έδω­σαν τη ζωή τους.

Κανείς από αυτούς δεν ανα­ζη­τού­σε προ­σω­πι­κή δόξα ή πλού­το. Έμπνευ­ση τους ήταν η επι­θυ­μία τους να είναι χρή­σι­μοι και η πίστη τους στον διε­θνι­σμό της Επανάστασης”.

Αυτά είναι τα ιδα­νι­κά του διε­θνι­σμού του λαού της Κού­βας που φτά­νουν μέχρι και την θυσία της ζωής των επα­να­στα­τών για την νίκη ενά­ντια στον ιμπεριαλισμό.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο