Η Ακροδεξιά εντός του ΣΥΡΙΖΑ…

Γρά­φει ο Δον Τομα­σί­νο //

…Το επι­κίν­δυ­νο στοι­χείο, το αντί­πα­λο δέος και η κλε­ψύ­δρα που γύρι­σε ανάποδα

«Στε­κό­μα­στε δίπλα στο κρε­βά­τι του άρρω­στου καπι­τα­λι­σμού όχι μόνο για να κάνου­με διά­γνω­ση. Είμα­στε υπο­χρε­ω­μέ­νοι… να γίνου­με ακρι­βώς ο για­τρός, που θέλει σοβα­ρά να θερα­πεύ­σει τον άρρω­στο και ωστό­σο να δια­τη­ρή­σου­με το αίσθη­μα ότι εμείς είμα­στε οι κληρονόμοι».
F. Tarnoff, Γερ­μα­νός Σοσιαλ­δη­μο­κρά­της ηγέ­της κατά το Συνέ­δριο του Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος στη Λει­ψία το 1931

Μία από τις αγα­πη­μέ­νες συζη­τή­σεις μετα­ξύ αρι­στε­ρών και «αρι­στε­ρών», ΜΜΕ, πολι­τι­κο­λο­γού­ντων και φιλο­σό­φων επί της πολι­τι­κής είναι «Ποια ακρι­βώς είναι η Ιδε­ο­λο­γία του ΣΥΡΙΖΑ»;

Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτο­προσ­διο­ρί­ζε­ται ως κόμ­μα «αρι­στε­ρό».
Ούτε σοσια­λι­στι­κό, να μπερ­δεύ­ε­ται με σοσια­λι­στι­κούς μετα­σχη­μα­τι­σμούς της κοι­νω­νί­ας, ούτε σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό για να έχει αντι­δρά­σεις από τα αρι­στε­ρά του, ούτε κεντρο­α­ρι­στε­ρό για να ταυ­τί­ζε­ται με την παλιά αυτο­α­πο­κα­λού­με­νη κεντρο­α­ρι­στε­ρά του Σημίτη.
Είναι απλώς και γενι­κώς κόμ­μα «αρι­στε­ρό», χωρίς καμία περαι­τέ­ρω διευκρίνιση.

Αυτή η παρα­δο­χή όμως, πέραν του ότι «θολώ­νει τα νερά» μίας ψήφου, δημιουρ­γεί και μία άλλη κατάσταση.
Δεν έχει κανέ­να σημείο ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής ανα­φο­ράς, γύρω από το οποίο θα περι­στρέ­φε­ται η μάζα των οπα­δών του.
Έτσι ο καθέ­νας χωρι­στά και διά­φο­ρες ομά­δες εντός του ΣΥΡΙΖΑ, ερμη­νεύ­ουν την ιδε­ο­λο­γία του κόμ­μα­τος, ανα­λό­γως με τις δικές τους ερμη­νεί­ες και πολύ συχνά «φαντα­σιώ­σεις».
Ως εκ τού­του, μπο­ρεί να συν­δυα­στεί η παρου­σία στην ίδια ΚΟ και του σοσιαλ­δη­μο­κρά­τη Τσα­κα­λώ­του και του «ριζο­σπά­στη» οικο­νο­μο­λό­γου Λαπα­βί­τσα και του κεντρώ­ου Χρυ­σό­γο­νου και της εθνι­κο­λαϊ­κί­στριας Μακρή.

Όμως το ζήτη­μα δεν είναι τι γίνε­ται εντός μίας κλει­στής ομά­δας 149 βου­λευ­τών, για­τί αυτό μετα­φέ­ρε­ται και στη βάση.

Έτσι έχου­με φαι­νό­με­να, διά της προ­σκλή­σε­ως κιό­λας του επί­ση­μου ΣΥΡΙΖΑ προς ψηφο­φό­ρους Χρυ­σής Αυγής να στη­ρί­ξουν ΣΥΡΙΖΑ (μεσο­διά­στη­μα 1^ης - 2^ης Κυρια­κής τοπι­κών εκλο­γών), της απο­φά­σε­ως 4(!) Νομαρ­χια­κών Οργα­νώ­σε­ων του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώ­σουν ως υπο­ψή­φιο Περι­φε­ρειάρ­χη Δ. Μακε­δο­νί­ας τον ακρο­δε­ξιό Καρυ­πί­δη, της προ­σκόλ­λη­σης στον ΣΥΡΙΖΑ εθνι­κο­λαϊ­κι­στι­κών ομά­δων τύπου ΕΠΑΜ και προ­σώ­πων με σαφέ­στα­τες ακρο­δε­ξιές θέσεις τύπου Άνθι­μου, Μπαλ­τά­κου, άλλων μητρο­πο­λι­τών, μέχρι και τον παρ’ ολί­γον υπο­ψή­φιο βου­λευ­τή του Κόμ­μα­τος, γνω­στό για τις ακρο­δε­ξί­ες θέσεις του εκπε­πρα­σθεί­σες στο δια­δί­κτυο κ. Β. Τρια­ντα­φυλ­λί­δη (Χάρ­ρυ Κλυν), της κυβερ­νη­τι­κής συνερ­γα­σί­ας με το κόμ­μα που κινεί­ται δεξιά της ΝΔ, του δεξιού λαϊ­κι­σμου των ΑΝ.ΕΛ, αλλά και οπα­δούς του κόμ­μα­τος, πού όταν εκφέ­ρουν άπο­ψη για κοι­νω­νι­κά ζητή­μα­τα (που δεν αφο­ρούν απα­ραί­τη­τα την τσέ­πη τους), νομί­ζεις, ότι ακούς οπα­δό της Χρυ­σής Αυγής.

Τι συμ­βαί­νει λοι­πόν στη βάση των 2.250.000 ψηφο­φό­ρων του ΣΥΡΙΖΑ;
Έγι­ναν όλοι αυτοί «αρι­στε­ροί»; Μήπως οι συμ­με­τέ­χο­ντες στο «κίνη­μα των πλα­τειών» του 2011 με τα «κρε­μά­λες στους βου­λευ­τές, οι προ­δό­τες στο Γου­δί», που κατευ­θύν­θη­καν στην ψηφο­δό­χο του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αριστεροί;
Όχι. Η κύρια μάζα των οπα­δών του ΣΥΡΙΖΑ είναι κυρί­ως μικρο­α­στι­κά και μεσαία στρώμ­μα­τα (πρώ­ην ψηφο­φό­ροι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ αλλά και επι­λέ­γο­ντες την Χ.Α το 2012), που πιέ­στη­καν από την καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση των τελευ­ταί­ων 6 ετών, απώ­λε­σαν μεγά­λο μέρος των εισο­δη­μά­των τους και κατήλ­θαν του βιο­τι­κού επι­πέ­δου, χωρίς ταξι­κή συνεί­δη­ση και χωρίς κανέ­ναν ταξι­κό προσανατολισμό.
Αυτά τα στρώμ­μα­τα, που μετα­φρά­ζο­νται σε εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες οπα­δούς, ανα­μέ­νουν πλέ­ον από την κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ, άμε­σα να βελ­τιώ­σει το βιο­τι­κό τους επί­πε­δο διά «παρο­χών», δηλ. χρημάτων.

Η κυβέρ­νη­ση όμως, κινεί­ται πλέ­ον στα­θε­ρά στην τήρη­ση των προη­γου­μέ­νων Μνη­μο­νί­ων, εντός των κανό­νων που διέ­πουν την Ευρω­ζώ­νη και οι προ­ε­κλο­γι­κές της εξαγ­γε­λί­ες, έγι­ναν «ατμός» στο πλαί­σιο της απο­φυ­γής της σύγκρου­σης με το εξω­χώ­ριο κεφά­λαιο, βλ.δανειστές του Κρά­τους και με το εγχώ­ριο κεφά­λαιο βλ. συνέ­χι­ση της πολι­τι­κής των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, παρα­χω­ρή­σε­ων, καμία αύξη­ση της φορο­λο­γί­ας στους μεγά­λους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομίλους.

Σύντο­μα αυτό το πλή­θος, που κατευ­θύν­θη­κε στον ΣΥΡΙΖΑ ως «θερα­παι­νί­δα» και όχι με κανέ­να, έστω και ψήγ­μα ταξι­κής – ιδε­ο­λο­γι­κής – πολι­τι­κής ανα­φο­ράς, κρι­τή­ριο, απο­γοη­τευ­μέ­νο και από την κεντρο­α­ρι­στε­ρή μετά την κεντρο­δε­ξιά δια­χεί­ρη­ση της κρί­σης, θα ανα­ζη­τή­σει έτε­ρους πολι­τι­κούς χώρους, για να στε­γα­στεί, οι οποί­οι θα του «προ­σφέ­ρουν» άμε­ση υπό­σχε­ση ανό­δου του βιω­τι­κού του επι­πέ­δου σε συν­δυα­σμό με επί­δει­ξη ισχύος.

Η επι­λο­γή ειναι η Ακροδεξιά.

Τα κοι­νω­νι­κά στρώμματα,που βρί­σκο­νται πλέ­ον στο κοι­νω­νι­κό άκρο, είναι πολύ δύσκο­λο να επι­λέ­ξουν το «πολι­τι­κό μέσο».
Η ιστο­ρία θα κατα­γρά­ψει ίσως, ώς την μεγα­λύ­τε­ρη ζημία που προ­κά­λε­σε ο ΣΥΡΙΖΑ στο κοι­νω­νι­κό γίγνε­σθαι, την εσκεμ­μέ­νη απου­σία πολι­τι­κο­ποί­η­σης — ιδε­ο­λο­γι­κο­ποί­η­σης εκα­τομ­μυ­ρί­ων μικρο­α­στών — μεσο­α­στών στο διά­στη­μα 2012–2015, οι οποί­οι από τώρα είναι έτοι­μοι να μετα­πη­δή­σουν, όταν αντι­λη­φθούν, ότι η «αρι­στε­ρή» δια­χεί­ρι­ση δεν έχει καμιά δια­φο­ρά από την προη­γου­με­νη κυβέρ­νη­ση, στην Ακροδεξία.

Η μόνη δύνα­μη, που μπο­ρεί να επη­ρε­ά­σει και δια­φο­ρο­ποι­ή­σει την μετα­κί­νη­ση αυτών των στρω­μά­των είναι το ταξι­κό — εργα­τι­κο κίνη­μα και το οργα­νω­μέ­νο πολι­τι­κό του υπο­κεί­με­νο, το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα, μέσω της ανά­δει­ξης του ταξι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, στον ταξι­κό αντί­πα­λο και στην τηρού­με­νη πολι­τι­κή των διε­θνών του οργα­νι­σμών (Ε.Ε), ως αιτία της ασκου­μέ­νης πολιτικής.

Να μετα­τρέ­ψει δηλα­δή την οργή του πλή­θους, από «γηπε­δι­κή» σε ταξι­κά-πολι­τι­κά προσανατολισμένη.

Η κλε­ψύ­δρα γύρι­σε ορι­στι­κά τη νύχτα της 25^ης Ιανουαρίου.