Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η αλήθεια για Ντονέτσκ-Λουχάνσκ: «Λαϊκές Δημοκρατίες» με… καπιταλιστική εξουσία

Ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος στην Ουκρα­νία έφε­ρε ξανά στο προ­σκή­νιο της ειδη­σε­ο­γρα­φί­ας τις αυτο­α­πο­κα­λού­με­νες «Λαϊ­κές Δημο­κρα­τί­ες» του Ντο­νέ­τσκ και του Λου­χάνσκ, που συνα­πο­τε­λούν την περιο­χή του Ντον­μπάς στην νοτιο­α­να­το­λι­κή πλευ­ρά της χώρας.

Δεν είναι λίγες οι φορές που διά­φο­ροι εγχώ­ριοι «αρι­στε­ρού­τσι­κοι», οι οποί­οι έχο­ντας πάρει ορι­στι­κό και αμε­τά­κλη­το δια­ζύ­γιο απο τον μαρ­ξι­σμό-λενι­νι­σμό στη­ρί­ζουν με τα μπού­νια τις επι­διώ­ξεις της ρωσι­κής αστι­κής τάξης, ανα­φέ­ρο­νται στις «Λ.Δ» του Ντον­μπάς λες και πρό­κει­ται για νησί­δες… σοσια­λι­σμού όπου η εργα­τι­κή τάξη έχει πάρει την εξουσία.

Θα πει κάποιος, εδώ κοντεύ­ουν να ανα­κυ­ρή­ξουν τον αντι­κομ­μου­νι­στή Πού­τιν σε… στρα­τάρ­χη της νέας μεγά­λης αντι­φα­σι­στι­κής νίκης των λαών, στις «λαϊ­κές δημο­κρα­τί­ες» θα κολλούσαν;

Για ποιες «λαϊ­κές δημο­κρα­τί­ες» μιλά­με όμως; Τι σχέ­ση έχουν τα — ελεγ­χό­με­να από το Κρεμ­λί­νο — αστι­κά καθε­στώ­τα του Ντο­νέ­τσκ και του Λου­χάνσκ με τον σοσιαλισμό;

Απά­ντη­ση: Όση σχέ­ση έχει ο δικέ­φα­λος αετός της πάλαι ποτέ Ρωσι­κής Αυτο­κρα­το­ρί­ας και τα σύμ­βο­λα των Τσά­ρων με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο και τους κομ­μου­νι­στές. Δηλα­δή απο­λύ­τως καμία.

Ο δικέ­φα­λος αετός και τα χρώ­μα­τα της σημαί­ας της Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας κυριαρ­χούν στα σύμ­βο­λα των «Λαϊ­κών Δημο­κρα­τιών» του Ντον­μπάς. Σε μια παραλ­λα­γή μάλι­στα της σημαί­ας της «Λ.Δ του Ντο­νέ­τσκ» συμπε­ρι­λαμ­βά­νε­ται μέχρι και ο Άγιος Γεώρ­γιος (ναι, αυτός που σκό­τω­σε τον δράκο).

Στον ιδε­ο­λο­γι­κό χυλό της «που­τι­νι­κής αρι­στε­ράς» όλα είναι ευπρόσ­δε­κτα: Αη Γιώρ­γη­δες, δικέ­φα­λοι αετοί, δρά­κοι, σφυ­ρο­δρέ­πα­να, Λένιν, Ντού­γκιν, αντι­ι­μπε­ρια­λι­σμοί με… καπι­τα­λι­στι­κό πρό­ση­μο, τσά­ροι, Στά­λιν, μπολ­σε­βί­κοι, μεγα­λο­ρώ­σοι εθνι­κι­στές και ολι­γάρ­χες. Ο οπορ­του­νι­στι­κός μύλος όλα τα αλέθει…

Με την βοή­θεια του Κυρί­ου θα πιστέ­ψουν ότι είμαι μέχρι και κομμουνιστής…

«Λαϊκές Δημοκρατίες» με… καπιταλιστική εξουσία

Παρα­βλέ­που­με το γεγο­νός ότι οι ηγέ­τες των δύο «λαϊ­κών δημο­κρα­τιών», κ.κ. Ντέ­νις Που­σί­λιν και Λεο­νίντ Πάσε­τσ­νικ, είναι μέλη του κόμ­μα­τος «Ενω­μέ­νη Ρωσία» του Βλα­δί­μη­ρου Πού­τιν και προ­χω­ρά­με με κάτι ακό­μη πιο ενδιαφέρον.

Ποιος κάνει κου­μά­ντο στις περί­φη­μες «Λαϊ­κές Δημοκρατίες»;

Τον Οκτώ­βρη του 2014, σε άρθρο με τίτλο «Οι Ρώσοι ολι­γάρ­χες ξεκί­νη­σαν τη μοι­ρα­σιά της ιδιο­κτη­σί­ας», που δημο­σιεύ­θη­κε στην ιστο­σε­λί­δα του Κομ­μου­νι­στι­κού Εργα­τι­κού Κόμ­μα­τος Ρωσί­ας (ΚΕΚΡ), ανα­φέ­ρο­νταν μετα­ξύ άλλων πως «με γυμνό μάτι μπο­ρεί να δει κανείς την άπλη­στη ανυ­πο­μο­νη­σία της ρωσι­κής ολι­γαρ­χί­ας που βιά­ζε­ται να οικο­δο­μή­σει τη δική της “κάθε­τη” εξου­σία στις ΛΔ του Ντο­νέ­τσκ και του Λου­γκάνσκ». Στο ίδιο άρθρο σημειώ­νο­νταν πως οι Ουκρα­νοί ιδιο­κτή­τες των εργο­στα­σί­ων, των ανθρα­κω­ρυ­χεί­ων, των άλλων μέσων παρα­γω­γής στις δύο αυτές περιο­χές, τα ξεπου­λούν αυτή την περί­ο­δο σε Ρώσους καπι­τα­λι­στές. Οι αγο­ρα­πω­λη­σί­ες γίνο­νται συνή­θως στο Κίε­βο ή σε άλλες ουκρα­νι­κές πόλεις, και οι Ρώσοι καπι­τα­λι­στές στη συνέ­χεια κατα­φθά­νουν στις «Λαϊ­κές Δημο­κρα­τί­ες» για να κατο­χυ­ρώ­σουν τη νέα ιδιο­κτη­σία τους. «Οι συζη­τή­σεις για εθνι­κο­ποί­η­ση στο Ντον­μπάς, έμει­ναν συζη­τή­σεις», δια­πί­στω­νε το άρθρο, ενώ σημειώ­νο­νταν και η προ­σπά­θεια ελέγ­χου των πολι­τι­κών διερ­γα­σιών από τις αστι­κές δυνά­μεις. Η προ­σπά­θεια «συνέ­τι­σης» όσων αντι­δρούν έχει κοστί­σει, σύμ­φω­να με το άρθρο, τη ζωή σε αρκε­τούς μαχητές.

Αν απο­ρεί­τε πως είναι δυνα­τόν να συμ­βαί­νουν τέτοια πράγ­μα­τα σε… «λαϊ­κές δημο­κρα­τί­ες», μην βιά­ζε­στε. Έχει κι’ άλλο.

Τον Μάη του 2015, σε ανοι­χτή επι­στο­λή προς την Παγκό­σμια Συν­δι­κα­λι­στι­κή Ομο­σπον­δία, κομ­μου­νι­στι­κές οργα­νώ­σεις από το Λου­χάνσκ ανέ­φε­ραν ότι οι αρχές της «Λαϊ­κής Δημο­κρα­τί­ας» απα­γό­ρευαν απερ­γί­ες εργα­ζό­με­νων και έβα­ζαν εμπό­δια στην διε­ξα­γω­γή διε­θνούς αντι­φα­σι­στι­κού φόρουμ. 

Τις πρα­κτι­κές των αρχών στις «Λαϊ­κές Δημο­κρα­τί­ες» του Ντον­μπάς είχε καταγ­γεί­λει στο παρελ­θόν και ο στρα­τιω­τι­κός διοι­κη­τής της ταξιαρ­χί­ας «Φάντα­σμα» Αλε­ξά­ντερ Μοζ­γκο­βόι που δολο­φο­νή­θη­κε στις 23 Μάη 2015.

Αντι­γρά­φου­με από άρθρο του «Ριζο­σπά­στη»: «Ο Α. Μοζ­γκο­βόι είχε δηλώ­σει αρκε­τές φορές πως οι αρχές των σημε­ρι­νών «ΛΔ» κάθε άλλο παρά «λαϊ­κές» είναι. Είχε σημειώ­σει τα ιδιαί­τε­ρα κοι­νω­νι­κο-οικο­νο­μι­κά (ταξι­κά) συμ­φέ­ρο­ντα, που αυτές στη­ρί­ζουν κι έρχο­νται σε αντί­θε­ση με τα συμ­φέ­ρο­ντα της μεγά­λης πλειο­ψη­φί­ας των εργα­ζο­μέ­νων του Ντον­μπάς. Οι «αρχές» είχαν προ­χω­ρή­σει σε μια σει­ρά ενερ­γειών σε βάρος των δυνά­με­ων που διοι­κού­σε. Ο ίδιος ο Α. Μοζ­γκο­βόι είχε, μετα­ξύ άλλων, καταγ­γεί­λει σύλ­λη­ψη και βασα­νι­στή­ρια αντρών του (με ηλε­κτρο­σόκ) από τις σημε­ρι­νές αρχές, καθώς κι απει­λές δολο­φο­νί­ας σε βάρος του, σε περί­πτω­ση που δεν πει­θαρ­χή­σει σε οδη­γί­ες τους, που αφο­ρού­σαν την έντα­ξη του ένο­πλου τμή­μα­τός του στις «ένο­πλες δυνά­μεις» της «ΛΔ» του Λου­γκάνσκ, κάτι που τελι­κά έγι­νε πριν από μερι­κούς μήνες. Ωστό­σο, ακό­μη και μέχρι πρό­σφα­τα δεν έπα­ψε να δηλώ­νει πως «οι πιο απρό­βλε­πτοι εχθροί της Νεο­ρω­σί­ας είναι οι κυβερ­νή­σεις των νεο­σύ­στα­των Δημο­κρα­τιών» (30–31 Μάη 2015).

Οι συναι­σθη­μα­τι­κές επι­κλή­σεις στα αντι­φα­σι­στι­κά ένστι­κτα του ρωσι­κού λαού από την κυβέρ­νη­ση Πού­τιν δεν μπο­ρούν και δεν πρέ­πει να κρύ­ψουν τους πραγ­μα­τι­κούς λόγους βρί­σκε­ται πίσω από τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία. Και αυτοί οι λόγοι σχε­τί­ζο­νται πρω­τί­στως με την προ­ά­σπι­ση και προ­ώ­θη­ση των οικο­νο­μι­κών συμ­φε­ρό­ντων του ρωσι­κού κεφα­λαί­ου, στο πλαί­σιο του ενδοι­μπε­ρια­λι­στι­κού αντα­γω­νι­σμού με τις ΗΠΑ και την ΕΕ. 

Όσο για τις αυτο­α­πο­κα­λού­με­νες «λαϊ­κές δημο­κρα­τί­ες» έχουν τόση σχέ­ση με τον σοσια­λι­σμό όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο.

Η στά­ση των κομ­μου­νι­στών απέ­να­ντι στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο της Ουκρανίας

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο