Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, η ταξική πάλη δεν κάνει διαλείμματα

Φιλο­ξε­νού­με­νος ο Ανδρέ­ας Κολ­λια­ρά­κης //
ποιητής

Επει­δή, θα πει­νά­σει κόσμος, που έστω ως τώρα δεν πεί­να­γε τόσο, ίσως θα ήταν φρό­νι­μο, να υπάρ­ξει ένας συντο­νι­σμός ως προς αυτό. Η αλλη­λεγ­γύη είναι το όπλο μας. Κι η ταξι­κή πάλη δεν κάνει δια­λείμ­μα­τα. Η εκμε­τάλ­λευ­ση, ο αυταρ­χι­σμός, η ανερ­γία, η ανέ­χεια, θα γίνουν ακό­μα χει­ρό­τε­ρα τις επό­με­νες μέρες.

Ήδη, μετρά­με θύμα­τα και όχι μόνο από τον ιό. Οι ψυχι­κές δια­τα­ρα­χές, επί­σης θα εντα­θούν. Ανα­σφά­λεια, απα­γό­ρευ­ση, κατα­πί­ε­ση, θανα­τί­λα και άδειο στομάχι;

Τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα και η εργα­τι­κή τάξη, θα βιώ­σουν ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη πίε­ση σε κάθε επίπεδο.Προσωπικές, κοι­νω­νι­κές, εργα­σια­κές σχέ­σεις, θα δοκι­μα­στούν έντονα.

Και οι άστε­γοι; Οι πρό­σφυ­γες; Οι νοσού­ντες; Οι μόνοι; Η εκκλη­σία, απέ­δει­ξε μια ακό­μα φορά, πως δεν ενδια­φέ­ρε­ται ούτε για τη ζωή, ούτε για τον άνθρωπο.Θα μπο­ρού­σε, έστω, να ανοί­ξει τα συσ­σί­τια της, που είναι ανύ­παρ­κτα. Θα μπο­ρού­σε, να καλύ­ψει ελλεί­ψεις υλι­κών σε νοσο­κο­μεία. Αντί­θε­τα, προ­κα­λεί αρνη­τι­κά καθη­με­ρι­νά την κοι­νω­νία. Το ΕΑΜ μας έσω­σε απ’ την πεί­να σε άλλες επο­χές. Σήμε­ρα; Οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις διε­θνώς, φάνη­καν πλή­ρως ανί­κα­νες στα μάτια όλων. Ο καπι­τα­λι­σμός, είναι ένα νεκρο­ζώ­ντα­νο πτώ­μα, που μας θέλει όλους ζόμπι ή πεθα­μέ­νους. Η Κού­βα, φαντά­ζει μια όαση, ως εξαί­ρε­ση αλλη­λεγ­γύ­ης και προ­σφο­ράς, μέσα στο παγκό­σμιο σκη­νι­κό μιας κατάρ­ρευ­σης. Είναι στο χέρι μας, τι θέλου­με να φέρει η επό­με­νη μέρα. Μας θέλουν ακό­μα πιο κατα­πιε­σμέ­νους και ακό­μα πιο νεκρούς. Αν αυτό που έρχε­ται είναι η εικό­να του φασι­σμού του 21ου αιώ­να, ας δεί­ξου­με επα­να­στα­τι­κά και ταξι­κά, το πρό­σω­πο του δικού μας σύγ­χρο­νου σοσια­λι­σμού και κομ­μου­νι­σμού. Έχου­με πολ­λά να σκε­φτού­με και να ανα­λύ­σου­με. Μη μεί­νου­με στά­σι­μοι. Εμπρός της Γης οι κολασμένοι.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο