Η αλληλεγγύη στην Κούβα ασπίδα στην επίθεση του ιμπεριαλισμού

Το “Ατέ­χνως” βρέ­θη­κε στην εκδή­λω­ση “Κού­βα: Αλλη­λεγ­γύη 2015”, που έγι­νε την Κυρια­κή 1 Μάρ­τη στο Asclaye.

Γρά­φει ο Οικο­δό­μος //

Το τέλος του 2014 επι­φύ­λα­ξε μια βαρυ­σή­μα­ντη νίκη για το λαό της Κού­βας. Η κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ ανα­γνω­ρί­ζο­ντας και επί­ση­μα (διάγ­γελ­μα του προ­έ­δρου Ομπά­μα) την απο­τυ­χία της μέχρι τώρα πολι­τι­κής της να λυγί­σει τον Κου­βα­νι­κό λαό, προ­χώ­ρη­σε στην απε­λευ­θέ­ρω­ση και των άλλων τριών Κου­βα­νών πατριω­τών που κρα­τού­νταν κλει­σμέ­νοι για δεκα­πέ­ντε χρό­νια σε αμε­ρι­κα­νι­κές φυλακές.

Όμως, ακό­μα και αν και άρχι­σαν να γίνο­νται μικρά βήμα­τα βελ­τί­ω­σης των διπλω­μα­τι­κών σχέ­σε­ων μετα­ξύ των δυο χωρών, παρα­μέ­νει ο εμπο­ρι­κός απο­κλει­σμός (εμπάρ­γκο) που επι­βλή­θη­κε από τις αρχές της Επα­νά­στα­σης και ευθύ­νε­ται για τον πολύ­πλευ­ρο «στραγ­γα­λι­σμό» της Κούβας.

Η άρση αυτού του αντί­θε­του σε κάθε έννοια διε­θνούς δικαί­ου και απάν­θρω­που απο­κλει­σμού παρα­μέ­νει στό­χος του Κου­βα­νι­κού λαού και της επα­να­στα­τι­κής ηγε­σί­ας του, και πρέ­πει να απο­τε­λεί προ­τε­ραιό­τη­τα κάθε δημο­κρα­τι­κής, προ­ο­δευ­τι­κής συνεί­δη­σης , κάθε συλ­λο­γι­κό­τη­τας, κάθε κινή­μα­τος αλλη­λέγ­γυου προς τον Κου­βα­νι­κό λαό και τις κατα­χτή­σεις της Επα­νά­στα­σής του.

Κάτω από το πρί­σμα αυτών των νέων εξε­λί­ξε­ων και με αφορ­μή τα 162 χρό­νια από τη γέν­νη­ση του εθνι­κού ήρωα της Κού­βας Χοσέ Μαρ­τί, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε την Κυρια­κή 1 Μάρ­τη η εκδή­λω­ση με τίτλο “Κού­βα: Αλλη­λεγ­γύη 2015”, με διορ­γα­νω­τή τον Πολι­τι­στι­κό Σύλ­λο­γο Χοσέ Μαρ­τί.

Στο ASCLAYE, στο φιλό­ξε­νο «σπί­τι» των Λατι­νο­α­με­ρι­κά­νων στην Ελλά­δα, με την τιμη­τι­κή παρου­σία των πρέ­σβε­ων της Κού­βας Οσβάλ­ντο Κομπά­τσο Μαρ­τί­νες και της Βενε­ζου­έ­λας Φαρίντ Φερ­νά­ντεζ, και τη συμ­με­το­χή εκπρο­σώ­πων του Ελλη­νο­κου­βα­νι­κού Συν­δέ­σμου Φιλί­ας και Αλλη­λεγ­γύ­ης, της αθλη­τι­κής-πολι­τι­στι­κής ομά­δας HASTA LA VICTORIA SIEMPRE και του La RED Solid@ria Griega ‑Ελλη­νι­κού Δικτύ­ου Αλλη­λεγ­γύ­ης (μπλό­γκερς), και μελών της κου­βα­νι­κής κοι­νό­τη­τας στην Ελλά­δα, συγκε­ντρω­θή­κα­με οι φίλοι της Κού­βας για να γιορ­τά­σου­με την απε­λευ­θέ­ρω­ση των «Πέντε» συντρό­φων, να συζη­τή­σου­με και να ανταλ­λά­ξου­με από­ψεις, προ­βλη­μα­τι­σμούς και προ­τά­σεις για την καλύ­τε­ρη οργά­νω­ση του κινή­μα­τος αλλη­λεγ­γύ­ης, αλλά και να γίνου­με κοι­νω­νοί εμπει­ριών Ελλή­νων συνα­γω­νι­στών που επι­σκέ­φτη­καν την Κού­βα συμ­με­τέ­χο­ντας στην διε­θνι­στι­κή μπρι­γά­δα αλληλεγγύης.

Την εκδή­λω­ση άνοι­ξε με την κεντρι­κή ομι­λία (την παρα­θέ­του­με πιο κάτω) ο εκπρό­σω­πος του Πολι­τι­στι­κού Συλ­λό­γου Χοσέ Μαρ­τί Ζωρζ Μεχρα­μπιάν και στη συνέ­χεια παρε­νέ­βη­σαν με σύντο­μες ομι­λί­ες οι πρέ­σβεις των δύο χωρών.

Ο πρέ­σβης της Κού­βας κ. Οσβάλ­ντο Κομπά­τσο Μαρ­τί­νες στην ομι­λία του ανα­φέρ­θη­κε στη ζωή και το έργο του Χοσέ Μαρ­τί συν­δέ­ο­ντάς το με το σήμε­ρα, μπρο­στά και στη νέα κατά­στα­ση που δια­μορ­φώ­νε­ται στις σχέ­σεις Κού­βας-ΗΠΑ (σε άλλο σημείο της εκδή­λω­σης και με αφορ­μή ερω­τή­σεις φίλων ανέ­λυ­σε και επι­μέ­ρους ζητή­μα­τα των διμε­ρών σχέ­σε­ων). Σημεί­ω­σε ότι η απε­λευ­θέ­ρω­ση των «5» είναι μια μεγά­λη νίκη, που δεν επι­τρέ­πει τον εφη­συ­χα­σμό μπρο­στά στον στό­χο για άμε­ση άρση του εμπο­ρι­κού απο­κλει­σμού από τις ΗΠΑ. Ανέ­τρε­ψε την προ­πα­γάν­δα και τις «προ­βλέ­ψεις» των μέσων ενη­μέ­ρω­σης του ιμπε­ρια­λι­σμού ότι η βελ­τί­ω­ση των σχέ­σε­ων με τις ΗΠΑ είναι απο­τέ­λε­σμα «υπο­χώ­ρη­σης» της Κού­βας από τις αρχές της και ότι είναι ζήτη­μα χρό­νου να «γονα­τί­σει μπρο­στά στο δολά­ριο», δια­βε­βαιώ­νο­ντας τους φίλους της Κού­βας στην Ελλά­δα ότι όπως τόσα χρό­νια, έτσι και τώρα οι ιμπε­ρια­λι­στές θα ξανα­πέ­σουν έξω στις «προ­βλέ­ψεις» τους. Τόνι­σε τη σημα­σία που δίνουν η κυβέρ­νη­ση και ο λαός της πατρί­δας του στην αλλη­λεγ­γύη των λαών και ευχα­ρί­στη­σε μέσω των παρευ­ρι­σκο­μέ­νων τον ελλη­νι­κό λαό για τη αλλη­λεγ­γύη και τη στή­ρι­ξή του στην Κούβα.

Αξιο­ση­μεί­ω­τη είναι η ανα­φο­ρά του πρέ­σβη της Βενε­ζου­έ­λας κ. Φαρίντ Φερ­νά­ντεζ στις προ­σπά­θειες για απο­στα­θε­ρο­ποί­η­ση στη χώρα του και ανα­τρο­πή της δημο­κρα­τι­κά εκλεγ­μέ­νης κυβέρ­νη­σης του Νικο­λάς Μαδού­ρο, μέσα και από την πρό­σφα­τη από­πει­ρα πρα­ξι­κο­πή­μα­τος ‑προ­σπά­θειες που καθο­δη­γού­νται και έχουν την αμέ­ρι­στη υπο­στή­ρι­ξη της κυβέρ­νη­σης των ΗΠΑ‑, καθώς και για το όργιο συκο­φα­ντιών και προ­πα­γάν­δας ενά­ντια στην κυβέρ­νη­ση της Βενε­ζου­έ­λας που διο­χε­τεύ­ε­ται στον ελλη­νι­κό λαό μέσα από τα ελλη­νι­κά ΜΜΕ.

Στη συνέ­χεια το λόγο πήραν οι παρευ­ρι­σκό­με­νοι φίλοι της Κού­βας με ερω­τή­σεις και τοπο­θε­τή­σεις κατά τις οποί­ες ανα­πτύ­χθη­κε διά­λο­γος και μετα­ξύ άλλων θίχτη­καν και λιγό­τε­ρο γνω­στά και «ειδι­κό­τε­ρα» ζητή­μα­τα όπως πχ η θέση της Κού­βας στο παγκό­σμιο χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό σύστη­μα κλπ., ενώ ποί­η­μά του για την ελλη­νο­κου­βα­νι­κή αλλη­λεγ­γύη διά­βα­σε ο Χιλια­νός ποι­η­τής Χάϊ­με Σβαρτ.

Στην αίθου­σα υπήρ­χε παρου­σία των εκδό­σε­ων Διε­θνές Βήμα, με βιβλία για την Κού­βα, Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή, παγκό­σμιο εργα­τι­κό κίνη­μα κλπ., έκθε­ση φωτο­γρα­φί­ας από τη δρα­στη­ριό­τη­τα των διε­θνι­στι­κών μπρι­γά­δων αλλη­λεγ­γύ­ης στην Κού­βα, ενη­μέ­ρω­ση για το πρό­γραμ­μα της επό­με­νης ελλη­νι­κής μπρι­γά­δας που θα επι­σκε­φτεί την Κού­βα τον Ιού­λη και έκθε­ση σε αφί­σα των έργων του Αντό­νιο Γκε­ρέ­ρο (15 ακουα­ρέ­λες του Κου­βα­νού πατριώ­τη, ενός από τους «5» που βρέ­θη­καν φυλα­κι­σμέ­νοι στις ΗΠΑ).

Μετά το τέλος του «επί­ση­μου» προ­γράμ­μα­τος, κάτω από τους ήχους κου­βα­νέ­ζι­κης μου­σι­κής, με τη συνο­δεία εδε­σμά­των και αυθε­ντι­κού κου­βα­νέ­ζι­κου ρού­μι που πρό­σφε­ρε ο Πολι­τι­στι­κός Σύλ­λο­γος Χοσέ Μαρ­τί, σχη­μα­τί­στη­καν «πηγα­δά­κια» για γνω­ρι­μία και κου­βε­ντού­λα μετα­ξύ των επί­ση­μων προ­σκε­κλη­μέ­νων και των φίλων της Κού­βας στην Ελλά­δα, που μέσα από την εκδή­λω­ση της Κυρια­κής εξέ­φρα­σαν για μια ακό­μα φορά την αγά­πη, τη στή­ρι­ξη και την αλλη­λεγ­γύη τους προς τον κου­βα­νι­κό λαό και τις κατα­χτή­σεις της κου­βα­νι­κής σοσια­λι­στι­κής Επανάστασης.

Από αρι­στε­ρά, ο πρέ­σβης της Κού­βας Οσβάλ­ντο Κομπά­τσο Μαρ­τί­νες, η μετα­φρά­στρια Σαπ­φώ Δια­μά­ντη από τον Ελλη­νο­κου­βα­νι­κό Σύν­δε­σμο Φιλί­ας και Αλλη­λεγ­γύ­ης, ο πρέ­σβης της Βενε­ζου­έ­λας Φαρίντ Φερ­νά­ντεζ, ο συντο­νι­στής της εκδή­λω­σης Κώστας Σανί­δας και ο Ζωρζ Μεχρα­μπιάν από τον Πολι­τι­στι­κό Σύλ­λο­γο Χοσέ Μαρ­τί (Φωτο: Βαγ­γέ­λης Γονατάς)

Παρα­θέ­του­με την εισα­γω­γι­κή ομι­λία που παρου­σί­α­σε εκ μέρους του Πολι­τι­στι­κού Συλ­λό­γου Χοσέ Μαρ­τί ο Ζωρζ Μεχραμπιάν:

1) Γιορ­τά­ζο­ντας την ελευ­θε­ρία των 5 Κουβανών

Πρώ­τα απ’ όλα από­ψε γιορ­τά­ζου­με τη νίκη της απε­λευ­θέ­ρω­σης, στις 17 Δεκέμ­βρη, των τριών Κου­βα­νών συντρό­φων μας που παρέ­με­ναν στις φυλα­κές των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών. Οι Πέντε Κου­βα­νοί ήταν στη φυλα­κή για 16 χρό­νια. Το «έγκλη­μά» τους ήταν ότι διε­ξή­γα­γαν επα­να­στα­τι­κή δου­λειά για την άμυ­να της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης στο έδα­φος των ΗΠΑ: Άμυ­να απέ­να­ντι σε τρο­μο­κρα­τι­κές οργα­νώ­σεις που συστη­μα­τι­κά επι­τί­θε­νται ενά­ντια στην Κού­βα καθώς και στους υπο­στη­ρι­κτές της εντός των ΗΠΑ.

Οφεί­λου­με τη νίκη αυτή στην ακε­ραιό­τη­τα των Πέντε μέσα στη φυλα­κή, στην αμέ­ρι­στη στή­ρι­ξη που είχαν από την επα­να­στα­τι­κή κυβέρ­νη­ση και τον λαό της Κού­βας καθώς κα σε μια καμπά­νια για την απε­λευ­θέ­ρω­σή τους που διευ­ρυ­νό­ταν διεθνώς.

Ο Χεράρ­δο, ο Ραμόν, ο Αντό­νιο, ο Φερ­νά­ντο και ο Ρενέ –με την αξιο­πρέ­πεια, την ειλι­κρί­νεια και τη δημιουρ­γι­κό­τη­τά τους– έδει­ξαν σε ολό­κλη­ρο τον κόσμο τι σημαί­νει να είσαι Κου­βα­νός και επα­να­στά­της. Τι σημαί­νει να θέτεις τη ζωή σου στην υπη­ρε­σία μιας σοσια­λι­στι­κής επανάστασης.

Είτε στην οικο­δό­μη­ση της νέας κοι­νω­νί­ας στην Κού­βα, είτε στην Αγκό­λα ως διε­θνι­στές μαχη­τές απέ­να­ντι στο στρα­τό του Απαρτ­χάιντ, είτε στην ταξι­κή πάλη εντός των ΗΠΑ, μέσα ή έξω από τη φυλα­κή, έχουν συμπε­ρι­φερ­θεί με την ίδια ακε­ραιό­τη­τα. Ο Σύλ­λο­γος Χοσέ Μαρ­τί βλέ­πει τους Πέντε Κου­βα­νούς ως ήρω­ες της εργα­τι­κής τάξης διεθνώς!

2) Πλα­τιά δρα­στη­ριό­τη­τα στην Ελλάδα

Στην Ελλά­δα κάθε φορά πιο πολύς κόσμος αντα­πο­κρι­νό­ταν στην καμπά­νια για την απε­λευ­θέ­ρω­ση των 5 τον τελευ­ταίο χρό­νο. Επι­πλέ­ον, γενι­κό­τε­ρα βλέ­που­με αυξα­νό­με­νο ενδια­φέ­ρον για την Κου­βα­νι­κή Επανάσταση.

Το 2014, ο Πολι­τι­στι­κός Σύλ­λο­γος Χοσέ Μαρ­τί, η Hasta la Victoria Siempre, το ελλη­νι­κή δίκτυο αλλη­λεγ­γύ­ης La Red Solid@ria Griega και ο εκδο­τι­κός οίκος Διε­θνές Βήμα έθε­σαν σε κίνη­ση την έκθε­ση των έργων που έφτια­ξε ο Αντό­νιο Γκε­ρέ­ρο μέσα στη φυλα­κή. Η έκθε­ση απέ­κτη­σε τη δική της δυνα­μι­κή και φιλο­ξε­νή­θη­κε από αγω­νι­στές σε διά­φο­ρες πόλεις, σε 16 ποι­κί­λες εκδη­λώ­σεις, όπου την είδαν πάνω από 1600 άνθρω­ποι. Κυκλο­φό­ρη­σαν εκα­το­ντά­δες έντυ­πα για την κου­βα­νι­κή επα­νά­στα­ση. Αυτό επι­πλέ­ον και άλλων εκδη­λώ­σε­ων, όπως του Ελλη­νο­κου­βα­νι­κού Συν­δέ­σμου. Η New Star έφε­ρε κοντά μας τον Αλε­χάν­δρο Κάσρ­το Εσπίν σε μια περιο­δεία με μεγά­λη απή­χη­ση. Έγι­ναν παρου­σιά­σεις βιβλί­ων κλπ.

Ανα­φέ­ρω το εύρος των περ­σι­νών εκδη­λώ­σε­ων όχι για να «ευλο­γή­σου­με τα γένια μας», αλλά για να ανα­γνω­ρί­σου­με ότι έχου­με αυξη­μέ­νες δυνα­τό­τη­τες. Το ενδια­φέ­ρον που υπάρ­χει είναι χειροπιαστό.

3) Η παγκό­σμια κρί­ση του καπιταλισμού

Αυτό δεν πρέ­πει να μας ξαφ­νιά­ζει. Η παγκό­σμια κρί­ση του καπι­τα­λι­σμού, και η οξυ­μέ­νη μορ­φή που παίρ­νει στην Ελλά­δα σημαί­νει ότι όλο και περισ­σό­τε­ροι εργα­ζό­με­νοι και νεο­λαία ενδια­φέρ­θη­καν να υπε­ρα­σπι­στούν τέτοιους επαναστάτες.

Είδα­με παρό­μοιες ευκαι­ρί­ες μετα­ξύ των αγω­νι­στών κατά της αστυ­νο­μι­κής βίας στις ΗΠΑ και στον κόσμο εκεί που παλεύ­ει για τον κατώ­τα­το μισθό. Μετα­ξύ των εργα­τριών ιμα­τι­σμού στο Μπαν­γκλα­ντές, στη Μαλαι­σία, στο Λίβα­νο, στην Ινδο­νη­σία, στην Ουκρα­νία και σε όλο τον κόσμο που υπο­φέ­ρει από την κρί­ση του καπιταλισμού.

Αυτό σημαί­νει ότι θα εξα­κο­λου­θή­σουν να υπάρ­χουν ανοίγ­μα­τα για αλλη­λεγ­γύη με την Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση στην επό­με­νη περί­ο­δο στην Ελλά­δα και παγκόσμια.

4) Η επι­θε­τι­κό­τη­τα συνεχίζεται

Πολ­λά έχουν ειπω­θεί στον καπι­τα­λι­στι­κό Τύπο σχε­τι­κά με την ‘κανο­νι­κο­ποί­η­ση’ των σχέ­σε­ων μετα­ξύ Κού­βας και ΗΠΑ. Έχει ειπω­θεί ότι η Κού­βα ανοί­γε­ται στις επι­χει­ρή­σεις. Ότι η Κού­βα παραι­τεί­ται από την επα­να­στα­τι­κή της προοπτική.

Η Κού­βα και οι ΗΠΑ έχουν συμ­φω­νή­σει σε μια επα­νεκ­κί­νη­ση των διπλω­μα­τι­κών τους σχέ­σε­ων. Αλλά, όπως είπε ο Κου­βα­νός πρό­ε­δρος Ραούλ Κάστρο, «Αυτό δεν σημαί­νει ότι η καρ­διά του ζητή­μα­τος έχει επι­λυ­θεί. Ο οικο­νο­μι­κός, εμπο­ρι­κός και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κός απο­κλει­σμός, με το τερά­στιο ανθρώ­πι­νο και οικο­νο­μι­κό κόστος που έχει για τη χώρα μας, πρέ­πει να σταματήσει.»

Η ιστο­ρία των σχέ­σε­ων Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών και Κού­βας από την επα­νά­στα­ση του 1959 είναι η ιστο­ρία του ταξι­κού μίσους των κυρί­αρ­χων των ΗΠΑ απέ­να­ντι σε μια επα­νά­στα­ση με επι­κε­φα­λής τους εργά­τες και τους αγρό­τες της Κού­βας 90 μίλια μακριά. Και είναι η ιστο­ρία των αμέ­τρη­των οικο­νο­μι­κών, πολι­τι­κών και στρα­τιω­τι­κών επι­χει­ρή­σε­ων της Ουά­σιγ­κτον για να τιμω­ρή­σει τον εργα­ζό­με­νο λαό της Κούβας.

Η κυβέρ­νη­ση Αϊζεν­χά­ου­ερ επέ­βα­λε έναν οικο­νο­μι­κό και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό απο­κλει­σμό στην Κού­βα τον Οκτώ­βρη του 1960. Και κάθε επό­με­νη κυβέρ­νη­ση στις ΗΠΑ, είτε των Ρεπου­μπλι­κά­νων είτε των Δημο­κρα­τι­κών, τον έχει στη­ρί­ξει ή τον έχει ενισχύσει.

Ο πρό­ε­δρος Τζων Κένε­ντι πραγ­μα­το­ποί­η­σε τη μισθο­φο­ρι­κή εισβο­λή του Κόλ­που των Χοί­ρων το 1961. Αυτή την εισβο­λή την απέ­κρου­σε ένας ένο­πλος λαός. Ο Κένε­ντι απεί­λη­σε να στρέ­ψει πυρη­νι­κά όπλα κατά της Κού­βας το 1962. Από το 1959 μέχρι σήμε­ρα 3.500 Κου­βα­νοί έπε­σαν θύμα­τα επι­θέ­σε­ων από τις αντε­πα­να­στα­τι­κές ομά­δες Κου­βα­νο-αμε­ρι­κα­νών οι οποί­ες λει­τουρ­γούν ελεύ­θε­ρα στο έδα­φος των ΗΠΑ.

Ο ίδιος ο απο­κλει­σμός έχει κοστί­σει στη χώρα 100 δισε­κα­τομ­μύ­ρια δολά­ρια. Πρό­κει­ται για το 200 τοις εκα­τό του ΑΕΠ σε τιμές του 2010. Ο απο­κλει­σμός των ΗΠΑ υπο­νο­μεύ­ει την οικο­νο­μία της Κού­βας. Σε συν­δυα­σμό με την κατάρ­ρευ­ση του εμπο­ρί­ου με τη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και την Ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη, έχει δημιουρ­γή­σει τερά­στια οικο­νο­μι­κά προ­βλή­μα­τα για τον πλη­θυ­σμό. Αυτή η πίε­ση, μαζί με την έλλει­ψη απο­τε­λε­σμα­τι­κών αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κών αγώ­νων σε άλλες χώρες, ανοί­γει τον δρό­μο προς τη διά­βρω­ση της συνεί­δη­σης ανά­με­σα στα πιο οπι­σθο­δρο­μι­κά στρώ­μα­τα του εργα­ζό­με­νου λαού. Αυτή την κατά­στα­ση ελπί­ζει να εκμε­ταλ­λευ­τεί η Ουά­σιγ­κτον ώστε να κερ­δί­σει στο μέρος της τα στρώ­μα­τα αυτά και να υπο­νο­μεύ­σει τη σοσια­λι­στι­κή επανάσταση.

«Ας μην έχει κανείς αυτα­πά­τες ότι οι ΗΠΑ έχουν πλέ­ον συμ­βι­βα­στεί με την ύπαρ­ξη μιας σοσια­λι­στι­κής επα­νά­στα­σης 90 μίλια από τη Φλώ­ρι­δα», είπε ο Ραούλ Κάστρο. Οι ΗΠΑ έχουν ξεκα­θα­ρί­σει ότι «αλλά­ζουν τις μεθό­δους τους αλλά όχι τους πολι­τι­κούς τους στό­χους, και επι­μέ­νουν να επεμ­βαί­νουν στα εσω­τε­ρι­κά της χώρας μας, πράγ­μα που δεν πρό­κει­ται να δεχτούμε»

Αυτό που πράγ­μα­τι έχει αλλά­ξει είναι ότι τώρα πολί­τες των ΗΠΑ θα μπο­ρούν να ταξι­δεύ­σουν στην Κού­βα για εκπαι­δευ­τι­κούς και επαγ­γελ­μα­τι­κούς σκο­πούς. Πάντως όχι για τουρισμό.

Ο Φιντέλ Κάστρο, σε επι­στο­λή του όπου επι­βε­βαιώ­νει τη διε­θνι­στι­κή πολι­τι­κή της Κού­βας και τη μαρ­ξι­στι­κή προ­ο­πτι­κή λέει ότι: «Δεν εμπι­στεύ­ο­μαι την πολι­τι­κή των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών», και προ­σθέ­τει ότι στη­ρί­ζει τη στά­ση της κου­βα­νι­κής κυβέρ­νη­σης στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις. «Αυτό δεν σημαί­νει ότι απορ­ρί­πτου­με την ειρη­νι­κή επί­λυ­ση διε­νέ­ξε­ων ή πολε­μι­κών απειλών ».

4) Χρειά­ζε­ται μια πλα­τιά καμπά­νια ενά­ντια στον αποκλεισμό

Όπως είπε ο Ραούλ, «Γνω­ρί­ζου­με ότι ο τερ­μα­τι­σμός του απο­κλει­σμού θα είναι μια μακριά και δύσκο­λη δια­δι­κα­σία, η οποία θα χρεια­στεί τη στή­ρι­ξη, την κινη­το­ποί­η­ση και την απο­φα­σι­σμέ­νη δρά­ση ανθρώ­πων καλής θέλη­σης στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες και σε ολό­κλη­ρο τον κόσμο».

Σε αυτό το πνεύ­μα ο Πολι­τι­στι­κός Σύλ­λο­γος Χοσέ Μαρ­τί βλέ­πει την ανα­γκαιό­τη­τα μιας πλα­τιάς καμπά­νιας ενά­ντια στον απο­κλει­σμό των ΗΠΑ κατά της Κού­βας. Αυτός θα πρέ­πει να είναι ο κεντρι­κός άξο­νας των δρά­σε­ων στην υπε­ρά­σπι­ση αυτής της ζωντα­νής επα­νά­στα­σης εργα­τών και αγρο­τών σήμε­ρα. Αυτό το σύν­θη­μα πρέ­πει να δια­δο­θεί μετα­ξύ εργα­ζο­μέ­νων, αγρο­τών και νεο­λαί­ας. Μαζί, βέβαια, με το αίτη­μα της επι­στρο­φής του κου­βα­νι­κού εδά­φους που κατα­πα­τούν παρά­νο­μα οι ΗΠΑ στο Γκουαντάναμο.

Εκεί στο­χεύ­ου­με στην επό­με­νη περίοδο.

5) Μπρι­γά­δες στην Κούβα

Επί­σης πιστεύ­ου­με ότι είναι απα­ραί­τη­το οι εργα­ζό­με­νοι να δουν την κου­βα­νι­κή επα­νά­στα­ση από κοντά. Αυτό είναι πολύ δύσκο­λο όταν πηγαί­νει κανείς το νησί για του­ρι­σμό και επι­σκέ­πτε­ται τα αξιο­θέ­α­τα και τις παραλίες.

Υπάρ­χει ένα πολύ σημα­ντι­κό εργα­λείο που μπο­ρού­με να χρη­σι­μο­ποι­ή­σου­με: Η διε­θνής μπρι­γά­δα εθε­λο­ντι­κής εργα­σί­ας Χοσέ Μαρ­τί τον Ιού­λη που οργα­νώ­νει το ICAP στην Κού­βα και συντο­νί­ζει ο Ελλη­νο­κου­βα­νι­κός σύν­δε­σμος. Η μπρι­γά­δα βασί­ζε­ται στην παρά­δο­ση της κου­βα­νι­κής επα­νά­στα­σης. Στην παρά­δο­ση της κινη­το­ποί­η­σης του κόσμου για να αντι­με­τω­πί­σει κοι­νω­νι­κές και παρα­γω­γι­κές ανά­γκες με την εθε­λο­ντι­κή του εργα­σία. Κου­βα­νοί και εθε­λο­ντές από δια­φο­ρε­τι­κές χώρες δου­λεύ­ουν μαζί. Τα απο­γεύ­μα­τα αφιε­ρώ­νο­νται σε συζη­τή­σεις και πολι­τι­στι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες. Οργώ­νο­νται επι­σκέ­ψεις με στό­χο τη γνω­ρι­μία με τον εργα­ζό­με­νο λαό της Κούβας.

6) Η επα­νά­στα­ση είναι ζωντανή

Μετά την απε­λευ­θέ­ρω­σή τους, οι 5 κου­βα­νοί μίλη­σαν σε ένα τηλε­ο­πτι­κό πρό­γραμ­μα, όπου ανα­φέρ­θη­καν στις επι­πτώ­σεις που έχει ο εμπο­ρι­κός απο­κλει­σμός των ΗΠΑ καθώς και η «ειδι­κή περί­ο­δος» πάνω στην οικο­νο­μία, τις υπο­δο­μές και την επα­να­στα­τι­κή συνεί­δη­ση. «Ειδι­κή περί­ο­δος» ονο­μά­ζε­ται η βαθιά οικο­νο­μι­κή κρί­ση στη δεκα­ε­τία του 1990 στην Κού­βα την οποία προ­κά­λε­σε η από­το­μη δια­κο­πή της βοή­θειας και των ευνοϊ­κών εμπο­ρι­κών σχέ­σε­ων με τη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και την Ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη ύστε­ρα από την κατάρ­ρευ­ση των κυβερ­νή­σε­ων των χωρών αυτών.

Όπως είπε ο Ρενέ, «Μερι­κές φορές κοι­τά­ζω την Κού­βα και σκέ­φτο­μαι μια χώρα που ξαφ­νι­κά έχα­σε το 75 τοις εκα­τό του εμπο­ρί­ου της, και κατά­φε­ρε να περά­σει την ειδι­κή περί­ο­δο και να την ξεπε­ρά­σει όπως εμείς», είπε ο Ρενέ Γκον­ζά­λες. «Υπάρ­χει κάτι στο πνεύ­μα του λαού μας που μας βοή­θη­σε να το καταφέρουμε».

Για να κατα­λά­βου­με καλύ­τε­ρα τι ήθε­λε να πει ο Ρενέ, ας θυμη­θού­με ότι η ελλη­νι­κή οικο­νο­μία συρ­ρι­κνώ­θη­κε κατά 25% μέσα στα τελευ­ταία 5 χρό­νια. Έχου­με νιώ­σει την έκτα­ση της οικο­νο­μι­κής και κοι­νω­νι­κής κατα­στρο­φής που σήμα­νε για τον εργα­ζό­με­νο λαό. Εκεί, στην Κού­βα, η οικο­νο­μία συστάλ­θη­κε βίαια κατά 75% μέσα σε λόγους μήνες! Όμως η Κού­βα επι­βί­ω­σε χωρίς να κλεί­σει ούτε ένα νοσο­κο­μείο, χωρίς να πει­νά­σει ούτε ένα παι­δί, χωρίς να μεί­νει άνερ­γος και να εγκα­τα­λει­φθεί ούτε ένας εργα­ζό­με­νος, και χωρίς να εγκα­τα­λει­φτούν τα διε­θνι­στι­κά καθή­κο­ντα της επα­νά­στα­σης. Μέσα σε εκεί­νη την περί­ο­δο, η Κού­βα περιέ­θαλ­ψε 25.000 παι­διά από την Ουκρα­νία που έπα­σχαν από διά­φο­ρες μορ­φές καρ­κί­νου ως επα­κό­λου­θο του πυρη­νι­κού ατυ­χή­μα­τος στο Τσερ­νο­μπίλ. Δωρε­άν! Σήμε­ρα βλέ­που­με την ίδια δέσμευ­ση στον αγώ­να κατά του έμπο­λα στη δυτι­κή Αφρική.

Το πνεύ­μα στο οποίο ανα­φέ­ρε­ται ο Ρενέ είναι απο­τέ­λε­σμα της κατά­κτη­σης της εξου­σί­ας από τους εργά­τες και τους αγρό­τες, οι οποί­οι οπλί­στη­καν για να υπε­ρα­σπι­στούν την κατά­κτη­σή τους, ανέ­τρε­ψαν τις καπι­τα­λι­στι­κές σχέ­σεις, πήραν στα χέρια τους τις τρά­πε­ζες, τα εργο­στά­σια, τις μετα­φο­ρές, διέ­νει­μαν τη γη στους αγρό­τες για να την καλ­λιερ­γή­σουν και οργά­νω­σαν την οικο­νο­μία γύρω από την εξυ­πη­ρέ­τη­ση των δικών τους ανα­γκών. Έβα­λαν την παι­δεία, την υγεία, τη στέ­γα­ση και τον διε­θνι­σμό στο επί­κε­ντρο. Μέσα από τις κινη­το­ποι­ή­σεις που χρειά­στη­καν για να τα κατα­φέ­ρουν όλα αυτά, άλλα­ξαν και οι ίδιοι. Έγι­ναν άνθρω­ποι που βλέ­πουν, όπως είπε ο Μαρ­τί, ότι «πατρί­δα είναι η ανθρω­πό­τη­τα». Η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση είναι το μόνο παρά­δειγ­μα σήμε­ρα μιας χώρας όπου ο εργα­ζό­με­νος λαός έχει πάρει την εξου­σία και την έχει χρη­σι­μο­ποι­ή­σει στην προ­ώ­θη­ση του σοσια­λι­σμού παγκό­σμια. Αυτά είναι πράγ­μα­τα που επι­κρο­τού­με και που στηρίζουμε.

Στην πρό­σφα­τη σύσκε­ψη της CELAC, ο Ραούλ είπε: «Δεν πρέ­πει να νομί­σει κανείς ότι, για να το πετύ­χου­με αυτό (δηλα­δή την εξο­μά­λυν­ση των σχέ­σε­ων με τις ΗΠΑ), η Κού­βα θα απο­κη­ρύ­ξει τα ιδα­νι­κά της ανε­ξαρ­τη­σί­ας και της κοι­νω­νι­κής δικαιο­σύ­νης, ούτε ότι θα εγκα­τα­λεί­ψου­με έστω και μία από τις αρχές μας, ούτε ότι θα υπο­χω­ρή­σου­με έστω και ένα εκα­το­στό όσον αφο­ρά την υπε­ρά­σπι­ση της εθνι­κής μας κυριαρχίας».

Ύστε­ρα από 61 χρό­νια επα­να­στα­τι­κών αγώ­νων, η κου­βα­νι­κή επα­νά­στα­ση και η ηγε­σία της έχουν δεί­ξει ένα πράγ­μα πάνω απ’ όλα: αυτά που λένε τα εννο­ούν. Σε εμάς εδώ ανα­λο­γεί να στα­θού­με απο­φα­σι­στι­κά στο πλευ­ρό αυτού του παραδείγματος.