Η ανύπαρκτη Αντισεισμική προστασία ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΖΩΗΣ & ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ για το λαό

Σημειώ­θη­κε την Τρί­τη 20 Ιου­νί­ου 1978 και ώρα 23:03, με επί­κε­ντρο 35 χιλιό­με­τρα ανα­το­λι­κά-βορειο­α­να­το­λι­κά της πόλης της Θεσ­σα­λο­νί­κης και συγκε­κρι­μέ­να στο χωριό Στί­βος, που βρί­σκε­ται ανά­με­σα στις λίμνες Κορώ­νεια και Βόλ­βη. Η σει­σμι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα ξεκί­νη­σε στις 8 Μαΐ­ου 1978 με ισχυ­ρό­τε­ρους προ­σει­σμούς αυτών της 24ης Μαΐ­ου (ώρα 02:34) με μέγε­θος 5,8 Ρίχτερ και της 19ης Ιου­νί­ου με μέγε­θος 5,3 Ρίχτερ. Ο κύριος σει­σμός της 20ης Ιου­νί­ου ήταν μεγέ­θους 6,5 Ρίχτερ, είχε εστια­κό βάθος 10 χιλιο­μέ­τρων, διάρ­κεια 10sec και έγι­νε αισθη­τός σε όλη τη Βόρεια Ελλά­δα, τη Γιου­γκο­σλα­βία και τη Βουλ­γα­ρία. Υπήρ­ξε ο πρώ­τος που έπλη­ξε μεγά­λο αστι­κό κέντρο στην Ελλά­δα και θεω­ρεί­ται η μεγα­λύ­τε­ρη σει­σμι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα στη γύρω περιο­χή από το 1932, όταν και σημειώ­θη­κε ο σει­σμός της Ιερισ­σού στη Χαλ­κι­δι­κή. Ακο­λού­θη­σε επί­σης σει­ρά ισχυ­ρών μετα­σει­σμών με μεγα­λύ­τε­ρο εκεί­νο της 5ης Ιου­λί­ου 1978, μεγέ­θους 5 Ρίχτερ και με μετα­κι­νη­μέ­νο επί­κε­ντρο δυτι­κά της λίμνης Κορώ­νειας στα 7,0 — 10,0 km από τη πόλη.

Οι δεί­κτες του ρολο­γιού στη στοά Μαλα­κο­πή έχουν στα­μα­τή­σει να κινού­νται από το βρά­δυ του σει­σμού του 1978

Το μέγε­θος των κατα­στρο­φών που προ­κά­λε­σε, εκτι­μή­θη­κε στο επί­πε­δο VIII (8) στη 12-βάθ­μια κλί­μα­κα Μερ­κά­λι, ήταν δηλα­δή «κατα­στρο­φι­κός». Επί­σης προ­κά­λε­σε συνο­λι­κά 49 θανά­τους, εκ των οποί­ων οι περισ­σό­τε­ροι (37) ήταν ένοι­κοι 8ροφης πολυ­κα­τοι­κί­ας που κατέρ­ρευ­σε στην πλα­τεία Ιππο­δρο­μί­ου. Τραυ­μα­τί­στη­καν 220, ενώ χιλιά­δες έμει­ναν άστε­γοι σε όλο τον νομό Θεσ­σα­λο­νί­κης. Οι υλι­κές ζημιές, έφτα­σαν τα 1,2 δισ €, σε σημε­ρι­νές τιμές. Εντο­πί­στη­καν συνο­λι­κά 3.170 (4,5%) κτί­ρια με σοβα­ρές και επι­κίν­δυ­νες βλά­βες (κόκ­κι­να), 13.918 (21,0%) κτί­ρια με μέσης ή και μικρής κλί­μα­κας βλά­βες (κίτρι­να) και 49.071 (74,5%) κτί­ρια χωρίς βλά­βες (πρά­σι­να). Tην απο­κα­τά­στα­ση των σει­σμο­πα­θών ανέ­λα­βε ‑υπο­τί­θε­ται η ΥΑΣΒΕ (Υπη­ρε­σία Απο­κα­τά­στα­σης Σει­σμο­πλή­κτων Βορεί­ου Ελλάδας)

Ο καθη­γη­τής Βασί­λης Παπα­ζά­χος από τους πρω­τα­γω­νι­στές της επο­χής, περι­γρά­φει στο βιβλίο «Ταξί­δι στο Παρελ­θόν μου» τα γεγο­νό­τα ως εξής: «Ο σει­σμός της 20ης Ιου­νί­ου 1978 είχε μέγε­θος 6,5 και εστία στη Μυγδο­νία λεκά­νη (μετα­ξύ των λιμνών Βόλ­βης και Λαγκα­δά). Παρό­τι ήταν ένα συνη­θι­σμέ­νο φυσι­κό φαι­νό­με­νο (αφού κάθε τρία χρό­νια κατά μέσο όρο γίνε­ται ένας σει­σμός αυτού του μεγέ­θους στην Ελλά­δα), είχε δυσα­νά­λο­γες αρνη­τι­κές κοι­νω­νι­κές επι­πτώ­σεις, ιδιαί­τε­ρα στην πόλη της Θεσ­σα­λο­νί­κης όπου έβλα­ψε το ένα τέταρ­το των οικο­δο­μών και φόνευ­σε 49 ανθρώ­πους. Ηταν ο πρώ­τος ισχυ­ρός σει­σμός που έπλη­ξε σοβα­ρά ένα μεγά­λο αστι­κό κέντρο στην Ελλά­δα και γι’ αυτό δεν υπήρ­χε η σχε­τι­κή εμπει­ρία αντι­με­τώ­πι­σης τέτοιων και τόσο εκτε­τα­μέ­νων κατα­στρο­φών».

Το ΚΚΕ, πέρα από τις συνε­χείς παρεμ­βά­σεις στη βου­λή, με προ­τά­σεις (που φυσι­κά δεν εισα­κού­ο­νται) έχει κάνει πολ­λές εκδη­λώ­σεις και ημε­ρί­δες για την αντι­σει­σμι­κή προ­στα­σία, τόσο σε Αθή­να -«προ­φη­τι­κά» πριν τη Ricomex, όσο και στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, με πιο πρό­σφα­τη (Φεβ-2019) την ημε­ρί­δα της ΚΟ Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας του ΚΚΕ με μαζι­κή λαϊ­κή συμ­με­το­χή, εργα­ζο­μέ­νων και επι­στη­μό­νων από το χώρο των κατα­σκευών και ειδι­κών επι­στη­μό­νων με θέμα «Αντι­σει­σμι­κή προ­στα­σία, δικαί­ω­μα ζωής και ασφά­λειας για το λαό»

Στην ημε­ρί­δα ανα­δεί­χθη­κε η ανα­γκαιό­τη­τα της πρό­τα­σης του ΚΚΕ, που αντι­με­τω­πί­ζει την αντι­σει­σμι­κή θωρά­κι­ση της χώρας ως ένα μεγά­λο έργο υπο­δο­μής για την προ­στα­σία της ζωής και της περιου­σί­ας του λαού, κόντρα στον σημε­ρι­νό καπι­τα­λι­στι­κό δρό­μο ανά­πτυ­ξης, που ακρι­βώς επει­δή υπη­ρε­τεί την κερ­δο­φο­ρία μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και όχι την κάλυ­ψη των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών, δεν ιεραρ­χεί έργα αντι­σει­σμι­κής, αντι­πυ­ρι­κής και αντι­πλημ­μυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας. Παρου­σιά­στη­καν επί­σης τα άμε­σα αιτή­μα­τα πάλης, η υλο­ποί­η­ση των οποί­ων πρέ­πει να γίνει υπό­θε­ση του αγώ­να των εργαζομένων.

Στην εκδή­λω­ση μίλη­σαν ο Σωτή­ρης Αβρα­μό­που­λος, πολι­τι­κός μηχα­νι­κός η Ελευ­θε­ρία Παπα­δη­μη­τρί­ου, καθη­γή­τρια Σει­σμο­λο­γί­ας στον Τομέα Γεω­φυ­σι­κής του Τμή­μα­τος Γεω­λο­γί­ας του ΑΠΘ, ο Βασί­λειος Λεκί­δης, δρ. πολι­τι­κός μηχα­νι­κός, διευ­θυ­ντής Ερευ­νών στο ΙΤΣΑΚ-ΟΑΣΠ και πρό­ε­δρος της επι­τρο­πής Φυσι­κών Κατα­στρο­φών του ΤΕΕ/ΤΚΜ, ο Κυρια­ζής Πιτι­λά­κης, ομό­τι­μος καθη­γη­τής Πολι­τι­κών Μηχα­νι­κών του ΑΠΘ και πρό­ε­δρος της Ευρω­παϊ­κής Ενω­σης Σει­σμι­κής Μηχα­νι­κής κά Παρεμ­βά­σεις έκα­ναν ο Σωτή­ρης Ζαρια­νό­που­λος, ευρω­βου­λευ­τής του ΚΚΕ και ο Θανά­σης Κου­τσου­ράς, πρό­ε­δρος του Συν­δι­κά­του Οικο­δό­μων Θεσσαλονίκης.

Ζήτημα ζωής να σηκώσουμε ανάστημα, να βάλουμε μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες

Ειση­γη­τι­κά ο Σωτή­ρης Αβρα­μό­που­λος ανα­φέρ­θη­κε στα δεδο­μέ­να που κατα­γρά­φο­νται σήμε­ρα, 40 χρό­νια μετά το μεγά­λο σει­σμό του 1978 στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, όπως η γήραν­ση και υπο­βάθ­μι­ση ενός σημα­ντι­κού μέρους του κτι­ρια­κού απο­θέ­μα­τος, ιδιαί­τε­ρα στην Α’ Δημο­τι­κή Κοι­νό­τη­τα του δήμου Θεσ­σα­λο­νί­κης, δηλα­δή στο κέντρο της πόλης, αλλά και σε άλλες δημο­τι­κές κοι­νό­τη­τες και σε όμο­ρους δήμους. Στις σημα­ντι­κές καθυ­στε­ρή­σεις στον προ­σει­σμι­κό έλεγ­χο, σε όλες τις βαθ­μί­δες του, και σε ό,τι αφο­ρά την ενί­σχυ­ση σχο­λεί­ων, νοσο­κο­μεί­ων, άλλων δημό­σιων κτι­ρί­ων, χώρων εργα­σί­ας. Οπως είπε, σχε­δόν 20 χρό­νια μετά τις εξαγ­γε­λί­ες για πρω­το­βάθ­μιο έλεγ­χο των 80.000 — 90.000 κτι­ρί­ων δημό­σιου ενδια­φέ­ρο­ντος πανελ­λα­δι­κά, αυτός έχει προ­χω­ρή­σει σε ένα ποσο­στό όχι μεγα­λύ­τε­ρο από 15%.

Ανα­φέρ­θη­κε επί­σης στις σημα­ντι­κές ελλεί­ψεις στη χρη­μα­το­δό­τη­ση, στε­λέ­χω­ση και εξο­πλι­σμό των μηχα­νι­σμών Πολι­τι­κής Προ­στα­σί­ας, στις ελλεί­ψεις στην ενη­μέ­ρω­ση του πλη­θυ­σμού και σε ασκή­σεις ετοι­μό­τη­τας, στην επι­και­ρο­ποί­η­ση των σχε­δί­ων αντι­με­τώ­πι­σης έκτα­κτων κατα­στά­σε­ων με τα νέα επι­στη­μο­νι­κά δεδο­μέ­να.

Εξή­γη­σε ότι η σημε­ρι­νή κατά­στα­ση είναι απο­τέ­λε­σμα του καπι­τα­λι­στι­κού δρό­μου ανά­πτυ­ξης, στο πλαί­σιο του οποί­ου η αντι­σει­σμι­κή θωρά­κι­ση, η αντι­πλημ­μυ­ρι­κή και η αντι­πυ­ρι­κή προ­στα­σία δεν ιεραρ­χού­νται, δεν επι­λέ­γο­νται ως προ­τε­ραιό­τη­τες στον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό, στο πρό­γραμ­μα δημο­σί­ων επεν­δύ­σε­ων, στο ΕΣΠΑ, στο Περι­φε­ρεια­κό Επι­χει­ρη­σια­κό Πρό­γραμ­μα, στα τεχνι­κά προ­γράμ­μα­τα των περισ­σό­τε­ρων δήμων.

Και σημεί­ω­σε: «Δεν υπάρ­χει αμφι­βο­λία ότι η μεγά­λη ανά­πτυ­ξη της επι­στή­μης και της τεχνο­λο­γί­ας μάς δίνει τη δυνα­τό­τη­τα να ελα­χι­στο­ποι­ή­σου­με τις συνέ­πειες στη ζωή και στην περιου­σία των κατοί­κων και γενι­κό­τε­ρα τις επι­πτώ­σεις που προ­κα­λούν οι σει­σμοί. Η τερά­στια αντί­φα­ση που εκδη­λώ­νε­ται ανά­με­σα σε αυτή τη δυνα­τό­τη­τα και τη σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που βιώ­νου­με, υπο­γραμ­μί­ζει την πολι­τι­κή διά­στα­ση του ζητή­μα­τος της αντι­σει­σμι­κής προ­στα­σί­ας και θωρά­κι­σης. Ανα­δει­κνύ­ε­ται και σε αυτό το ζήτη­μα ότι είναι μονό­δρο­μος για τα λαϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα η αμφι­σβή­τη­ση αυτού του δρό­μου ανά­πτυ­ξης, η μαχη­τι­κή διεκ­δί­κη­ση έργων και μέτρων για την προ­στα­σία του λαού, στην προ­ο­πτι­κή μεγά­λων και ριζι­κών αλλα­γών που θα επι­τρέ­ψουν την άρση των αιτιών που δημιουρ­γούν την τρω­τό­τη­τα του δομη­μέ­νου, κοι­νω­νι­κού και οικο­νο­μι­κού περι­βάλ­λο­ντος».

Τόνι­σε ακό­μα ότι «είναι ζήτη­μα ζωής, επι­βί­ω­σης για τους εργα­ζό­με­νους και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, για τη νέα γενιά, να σηκώ­σου­με ανά­στη­μα, να βάλου­με μπρο­στά τις μεγά­λες σύγ­χρο­νες ανά­γκες μας για όλες τις απα­ραί­τη­τες υπο­δο­μές που θα ανε­βά­ζουν το επί­πε­δο ζωής μας και θα στη­ρί­ζουν την προ­στα­σία του φυσι­κού και δομη­μέ­νου περι­βάλ­λο­ντος».

Κλεί­νο­ντας, παρου­σί­α­σε το συν­δυα­σμέ­νο πλαί­σιο διεκ­δι­κή­σε­ων για την αντι­σει­σμι­κή θωρά­κι­ση που κατα­θέ­τει το ΚΚΕ, σημειώ­νο­ντας ότι «το πλαί­σιο διεκ­δί­κη­σης για απα­ραί­τη­τα έργα και υπο­δο­μές και στον τομέα της αντι­σει­σμι­κής θωρά­κι­σης, που κατα­θέ­τουν το ΚΚΕ και η “Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση”, μπο­ρεί να απο­τε­λέ­σει βάση για να συνα­ντη­θού­με στον αγώ­να και στην κάλ­πη όσοι αγω­νιού­με και συμ­φω­νού­με ότι πρέ­πει εδώ και τώρα να γίνουν βήμα­τα, ότι δεν γίνε­ται να συνε­χί­σου­με έτσι».

Η προστασία της ζωής στο «ζύγι» του «κόστους — οφέλους» για το κεφάλαιο

Στην παρέμ­βα­σή του, ο Σωτή­ρης Ζαρια­νό­που­λος ανέ­δει­ξε ως πρό­βλη­μα πρώ­τι­στης σημα­σί­ας την αντι­σει­σμι­κή προ­στα­σία των σχο­λι­κών κτι­ρί­ων, όπου φοι­τούν εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες μαθη­τές, και ανα­φέρ­θη­κε στην εικό­να που υπάρ­χει στο δήμο Θεσ­σα­λο­νί­κης, όπου το μόνο που σχε­διά­στη­κε είναι ο Πρω­το­βάθ­μιος Προ­σει­σμι­κός Ελεγ­χος Σχο­λι­κών Κτι­ρί­ων Δήμου Θεσσαλονίκης.

«Με τον Πρω­το­βάθ­μιο Ελεγ­χο ελέγ­χθη­καν 18 σχο­λι­κά συγκρο­τή­μα­τα, από τα συνο­λι­κά 110 που υπάρ­χουν στο δήμο Θεσ­σα­λο­νί­κης. Κρί­θη­κε ότι όλα χρή­ζουν δευ­τε­ρο­βάθ­μιου ελέγ­χου. Και έπε­ται μεγά­λη συνέ­χεια. Μόνο τρία σχο­λι­κά συγκρο­τή­μα­τα προ­χω­ρά­νε σε ανα­κα­τα­σκευή, κυρί­ως επει­δή βρί­σκο­νται σε κεντρι­κά σημεία και περισ­σό­τε­ρο για εμβλη­μα­τι­κούς — του­ρι­στι­κούς λόγους. Ουσια­στι­κά βρι­σκό­μα­στε στο πρώ­το βήμα από τα 100 που πρέ­πει να γίνουν για την προ­στα­σία της ζωής και της υγεί­ας της νεο­λαί­ας. Αν συνυ­πο­λο­γί­σου­με και όλα τα άλλα κτί­ρια δημό­σιας χρή­σης — νοσο­κο­μεία, πολι­τι­στι­κά και αθλη­τι­κά κέντρα, ΚΑΠΗ, υπη­ρε­σί­ες κ.λπ. — όπου οι έλεγ­χοι είναι ουσια­στι­κά “παγω­μέ­νοι”, κατα­λα­βαί­νου­με το μέγε­θος του προ­βλή­μα­τος και της καθυ­στέ­ρη­σης», είπε.

Τόνι­σε ότι ακό­μη και η προ­στα­σία της ζωής υπό­κει­ται στους περιο­ρι­σμούς της ταξι­κής πολι­τι­κής του αστι­κού κρά­τους, αφού όπως εξή­γη­σε «ο ζωτι­κός αντι­σει­σμι­κός σχε­δια­σμός και προ­στα­σία δεν απο­φέ­ρει κέρ­δη. Δεν είναι επι­λέ­ξι­μη δαπά­νη ή δρα­στη­ριό­τη­τα ούτε από τις κυβερ­νή­σεις ούτε από την Ευρω­παϊ­κή Ενω­ση», η οποία όπως υπο­γράμ­μι­σε «έφτα­σε στο σημείο, κάνο­ντας ανά­λυ­ση “κόστους — οφέ­λους” πάνω στην ανθρώ­πι­νη ζωή, να προ­τρέ­πει η αντι­πλημ­μυ­ρι­κή π.χ. προ­στα­σία να κατευ­θύ­νε­ται στις περιο­χές των πλου­σί­ων, των “υψη­λών εισο­δη­μά­των”, και όχι στις λαϊ­κές περιο­χές, καθώς οι απο­ζη­μιώ­σεις κρά­τους και ασφα­λι­στι­κών εται­ρειών στις πιο φτω­χές συνοι­κί­ες είναι “φθη­νό­τε­ρες” — λόγω κατα­σκευών — απ’ ό,τι στις πλου­σιό­τε­ρες συνοι­κί­ες. Με λίγα λόγια, αφή­στε τις λαϊ­κές συνοι­κί­ες να πνι­γούν».

Τέλος, ανέ­δει­ξε ότι η έκτα­ση των κιν­δύ­νων και της συνο­λι­κής υπό­θε­σης της αντι­σει­σμι­κής προ­στα­σί­ας δεν μπο­ρεί να αντι­με­τω­πι­στεί απο­σπα­σμα­τι­κά, χωρίς κεντρι­κό σχε­δια­σμό και χρη­μα­το­δό­τη­ση. Κάτι που όπως είπε «δεν γίνε­ται και δεν μπο­ρεί να γίνει στην ανα­γκαία έκτα­ση από το σημε­ρι­νό σύστη­μα, του οποί­ου άλλες είναι οι προ­τε­ραιό­τη­τες. Η πρό­τα­ση και στό­χος πάλης του ΚΚΕ και του ταξι­κού εργα­τι­κού κινή­μα­τος για ενιαίο κρα­τι­κό φορέα κατα­σκευών, με ευθύ­νη μετα­ξύ των άλλων και για την αντι­σει­σμι­κή προ­στα­σία, με συν­δυα­σμέ­νη αξιο­ποί­η­ση του επι­στη­μο­νι­κού, τεχνι­κού και εργα­τι­κού δυνα­μι­κού σε μόνι­μη βάση, μπο­ρεί να δώσει απα­ντή­σεις στα προ­βλή­μα­τα που συζη­τά­με και σε άλλα πολ­λά, όπως των ανα­γκαί­ων υπο­δο­μών, της εργα­τι­κής κατοι­κί­ας κ.λπ.».

Μεγάλες δυνατότητες, εγκληματική «αμέλεια»

Ο Βασί­λειος Λεκί­δης μίλη­σε με θέμα «Δια­χεί­ρι­ση σει­σμι­κού κιν­δύ­νου για τη πόλη της Θεσ­σα­λο­νί­κης — Σενά­ρια επι­κιν­δυ­νό­τη­τας». Ανέ­φε­ρε ότι οι βλά­βες που είχε η Θεσ­σα­λο­νί­κη και θα έχει από μελ­λο­ντι­κό σει­σμό, μεγα­λύ­τε­ρο του 1978, θα είναι σημα­ντι­κές για το ήδη ταλαι­πω­ρη­μέ­νο δομη­μέ­νο περι­βάλ­λον, μεγα­λύ­τε­ρες από τα όσα προ­βλέ­πει η ζώνη επι­κιν­δυ­νό­τη­τας. Σημεί­ω­σε ότι «υπάρ­χει μια χαλα­ρό­τη­τα, ίσως και αμέ­λεια σχε­τι­κά με την αντι­με­τώ­πι­ση παρεμ­βά­σε­ων στα σημε­ρι­νά παλιά κτί­ρια», και προ­έ­τρε­ψε τους πολί­τες να μην εφη­συ­χά­ζουν, αλλά να ασκή­σουν πίε­ση για άμε­σες επεμ­βά­σεις σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Η Ελευ­θε­ρία Παπα­δη­μη­τρί­ου μίλη­σε με θέμα «Αντι­σει­σμι­κή Θωρά­κι­ση στην περιο­χή της Θεσ­σα­λο­νί­κης — Γνώ­ση και Προ­στα­σία». Σημεί­ω­σε μετα­ξύ άλλων ότι οι κατα­στρο­φι­κές συνέ­πειες των σει­σμών οφεί­λο­νται στην τρω­τό­τη­τα των κτι­ρί­ων και ανέ­δει­ξε ότι σήμε­ρα υπάρ­χει επι­στη­μο­νι­κή γνώ­ση για να κατα­κτη­θεί η ασφά­λεια στην τρω­τό­τη­τα, όμως αυτό δεν βρί­σκει εφαρ­μο­γή στην πρά­ξη, στο όνο­μα του «μεγά­λου κόστους», και έτσι οδη­γού­μα­στε σε ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρο κόστος σε υπο­δο­μές και ανθρώ­πι­νες ζωές.

Ο Κυρια­ζής Πιτι­λά­κης μίλη­σε με θέμα «Αντι­σει­σμι­κή Προ­στα­σία στην Ελλά­δα και την Ευρώ­πη: Σκέ­ψεις και προ­βλη­μα­τι­σμοί». Ανέ­φε­ρε ότι «το σίγου­ρο είναι πως θα πρέ­πει να σχε­διά­σου­με τις παρεμ­βά­σεις στην πόλη σε ενδε­χό­με­νο νέο σει­σμό με βάση επι­τα­χύν­σεις 28% και 30%». Μίλη­σε επί­σης για τη σει­σμι­κή δια­κιν­δύ­νευ­ση του οδι­κού δικτύ­ου, του δικτύ­ου ύδρευ­σης, πυρό­σβε­σης, για τα στρα­τη­γι­κά δημό­σια κτί­ρια και νοσο­κο­μεία, για τους χώρους συγκέ­ντρω­σης και για τα πιθα­νά προ­βλή­μα­τα που θα προ­κύ­ψουν στην πρό­σβα­ση του λαού στους χώρους συγκέ­ντρω­σης, στέ­γα­σης, στα νοσο­κο­μεία κ.λπ., για τις ζημιές που ανα­μέ­νε­ται να προ­κλη­θούν στις δημό­σιες υπο­δο­μές, τονί­ζο­ντας ότι το ζήτη­μα της σει­σμι­κής προ­στα­σί­ας δεν αφο­ρά μόνο την κατοι­κία, και άρα θα πρέ­πει να ιδω­θεί συνολικά.

Στην παρέμ­βα­σή του ο Θανά­σης Κου­τσου­ράς ανέ­δει­ξε τη διά­στα­ση των «εκπτώ­σε­ων» των εργο­λά­βων στα κατα­σκευα­στι­κά έργα, την εντα­τι­κο­ποί­η­ση της εργα­σί­ας και την έλλει­ψη μέτρων υγιει­νής και ασφά­λειας των εργα­ζο­μέ­νων, ενώ ανα­φέρ­θη­κε στο πλαί­σιο πάλης της Ομο­σπον­δί­ας Οικο­δό­μων, που όπως είπε συμ­βάλ­λει στην πιο ασφα­λή ανέ­γερ­ση κτι­ρί­ων και άλλων κατα­σκευα­στι­κών έργων.

Στην εκδή­λω­ση μίλη­σε και ο ειδι­κός επι­στή­μο­νας ‑σει­σμο­λό­γος Βασί­λης Παπα­ζά­χος, ομό­τι­μος καθη­γη­τής ΑΠΘ, παρου­σιά­ζο­ντας τα «όπλα» που έχου­με στα χέρια μας για να αντι­με­τω­πί­σου­με και να μειώ­σου­με στο ελά­χι­στο τις συνέ­πειες των σει­σμι­κών φαι­νο­μέ­νων, ανέ­φε­ρε ότι γνω­ρί­ζου­με καταρ­χήν χωρι­κά πώς κατα­νέ­μο­νται οι σει­σμοί και σήμε­ρα έχου­με τη δυνα­τό­τη­τα να ορί­σου­με στο βάθος 5ετίας πιθα­νές περιο­χές εκδή­λω­σης σει­σμι­κού φαι­νο­μέ­νου, με βάση την προ­σέγ­γι­ση της χρο­νι­κώς εξαρ­τώ­με­νης σει­σμι­κό­τη­τας.

Διευ­κρί­νι­σε ότι «η επι­στη­μο­νι­κή γνώ­ση, η κατα­νό­η­ση της φύσης δεν είναι σε τέτοιο επί­πε­δο, ώστε να μπο­ρού­με να προ­βλέ­ψου­με την εκδή­λω­ση σει­σμών με ακρί­βεια της τάξης ημε­ρών, ή και μήνα».
Πρό­σθε­σε όμως ότι «μπο­ρού­με να πού­με στην επό­με­νη 5ετία ποιες είναι οι περιο­χές (2–3 νομοί) όπου μπο­ρεί η κυβέρ­νη­ση να εστιά­σει τα μέτρα ετοι­μό­τη­τας με υψη­λή πιθα­νό­τη­τα εκδή­λω­σης σει­σμών. Έτσι ώστε να εστιά­σει και να ιεραρ­χή­σει την εκτέ­λε­ση των μέτρων».«Αν θέλου­με να προ­στα­τεύ­σου­με την πόλη μας δεν πρέ­πει να περι­μέ­νου­με να μας πει ο σει­σμο­λό­γος πότε θα γίνει σει­σμός. Θα πρέ­πει το ελλη­νι­κό κρά­τος να ξεκι­νή­σει δια­δι­κα­σία μεσο­πρό­θε­σμων μέτρων με εντα­τι­κό τρό­πο. Να ληφθεί υπό­ψη η γνώ­μη των σει­σμο­λό­γων που θα πουν ποιες είναι οι περιο­χές που έχουν υψη­λό­τε­ρη πιθα­νό­τη­τα την επό­με­νη 5ετία, οι υπο­δεί­ξεις των μηχα­νι­κών κ.λπ.
Είναι σαφές — σημεί­ω­σε — ότι η και­νούρ­για σει­σμο­λο­γι­κή γνώ­ση μπο­ρεί να συμ­βά­λει πάρα πολύ στην αντι­σει­σμι­κή προ­στα­σία».
Κάνο­ντας κρι­τι­κή στον υπάρ­χο­ντα αντι­σει­σμι­κό κανο­νι­σμό ανέ­φε­ρε ότι είναι ξεπε­ρα­σμέ­νος και παρου­σί­α­σε στοι­χεία ερευ­νών, τα οποία ανέ­δει­ξαν ότι με βάση την εφαρ­μο­γή του κλα­σι­κού μοντέ­λου οι πιθα­νό­τη­τες εκδή­λω­σης των 10 τελευ­ταί­ων σει­σμών που έγι­ναν στη χώρα μας επα­λη­θεύ­τη­καν μόλις κατά 2% — 3%. Ενώ εφαρ­μό­ζο­ντας τη μέθο­δο της χρο­νι­κώς εξαρ­τώ­με­νης σει­σμι­κό­τη­τας, η πιθα­νό­τη­τα αυτή αυξα­νό­ταν στο 80%. Ενι­σχύ­ο­ντας την κρι­τι­κή του, πρό­σθε­σε: «Τα τελευ­ταία 50 χρό­νια θα περί­με­νε κανείς σει­σμούς κυρί­ως στα Ιόνια νησιά. Ετσι λέει ο αντι­σει­σμι­κός κανο­νι­σμός. Κατα­στρο­φι­κοί σει­σμοί όμως δεν έγι­ναν στα Ιόνια νησιά. Εγι­ναν στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, στην Αθή­να, στην Κοζά­νη»

ΚΚΕ — Ημε­ρί­δα ΚΟ Κεντι­κής Μακε­δο­νί­ας «Αντι­σει­σμι­κή προ­στα­σία, δικαί­ω­μα ζωής και ασφά­λειας για το λαό»

Όποιος θέλει να πάρει μια εικό­να πραγ­μα­τι­κά μεγά­λου σει­σμού υπάρ­χει το παρα­κά­τω ντο­κι­μα­ντέρ (και πολ­λά άλλα) που κατα­γρά­φει μέσα από συγκλο­νι­στι­κές εικό­νες τον σει­σμό των 9 Ρίχτερ, το τσου­νά­μι και την πυρη­νι­κή κατα­στρο­φή στην Φου­κου­σί­μα της Ιαπωνίας

Μιλούν αυτό­πτες μάρ­τυ­ρες αλλά και επι­στή­μο­νες που βίω­σαν και μελε­τούν  αυτό το σει­σμό και τις συνέ­πειες που προ­κλή­θη­καν στην Ιαπω­νία. Τα 9 Ρίχτερ που χτύ­πη­σαν την Ιαπω­νία την Παρα­σκευή 11 Μαρ­τί­ου 2011 απο­τέ­λε­σαν τον 5ο μεγα­λύ­τε­ρο σει­σμό που έχει κατα­γρα­φεί στον κόσμο από το 1900. Το τσου­νά­μι που ακο­λού­θη­σε έφε­ρε και τις εφιαλ­τι­κές συνέ­πειες των 10.000 και πλέ­ον νεκρών αλλά και χιλιά­δων αγνο­ου­μέ­νων. Ολό­κλη­ρες πόλεις χάθη­καν και τίπο­τα δεν είναι πια ίδιο για τους Ιάπω­νες αλλά και ολό­κλη­ρο τον κόσμο …

Το μνη­μό­συ­νο για τους νεκρούς της Ρικο­μέξ λάμ­βα­νε χώρα κάθε χρό­νο, με τους συγ­γε­νείς να περι­μέ­νουν δικαιο­σύ­νη από μια στη­μέ­νη δίκη που δεν θα τους έδι­νε τίπο­τε -ξεκί­νη­σε 5 χρό­νια μετά το έγκλη­μα το 2004. Στο εδώ­λιο κάθη­σαν κατη­γο­ρού­με­νοι για ανθρω­πο­κτο­νία από πρό­θε­ση με ενδε­χό­με­νο δόλο απο­κλει­στι­κά πολι­τι­κοί μηχα­νι­κοί και αρχι­τέ­κτο­νες. Κατη­γο­ρία είχε απαγ­γελ­θεί και σε βάρος των δυο ιδιο­κτη­τών και μελών του ΔΣ που πλέ­ον είχαν πεθά­νει, αλλά η εται­ρεία -η εγκλη­μα­τι­κή εργο­δο­σία ζού­σε και βασί­λευ­σε υπο­βάλ­λο­ντας και αίτη­ση πτώ­χευ­σης με το που άρχι­ζε η δίκη. Τελι­κά παρα­πέμ­φθη­καν μόνο 4 μηχα­νι­κοί και κατα­δι­κά­στη­καν σε πρώ­το βαθ­μό μόνο δύο. Στο εφε­τείο και οι δύο αθω­ώ­θη­καν. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. 11 χρό­νια αργό­τε­ρα το Μάιο του 2010 απο­φα­σί­στη­κε από το Συμ­βού­λιο της Επι­κρα­τεί­ας ‑όχι αυτε­πάγ­γελ­τα αλλά μετά από ενέρ­γειες των συγ­γε­νών των θυμά­των, ότι η Νομαρ­χία έχει αυτο­τε­λείς ευθύ­νες, καθώς δεν διε­νήρ­γη­σε σωστά τους προ­λη­πτι­κούς και κατα­σταλ­τι­κούς ελέγ­χους στην κατα­σκευή του εργο­στα­σί­ου και πρέ­πει να απο­ζη­μιώ­σει τα θύμα­τα. Χρειά­στη­καν άλλα δυό­μι­σι χρό­νια μέχρι το το 2012 για να απο­φα­σι­στεί από το Περι­φε­ρεια­κό Συμ­βου­λίο Αττι­κής η κατα­βο­λή των χρη­μά­των που τελι­κά καθυ­στέ­ρη­σε μέχρι και 4 ακό­μη χρό­νια (και δεν έχει γίνει γνω­στό αν δόθη­καν σε όλους)

Μια ανα­γκαία σημείωση:
Τα παρα­πά­νω «τεχνι­κά», χωρίς να παρι­στά­νου­με τους 100% ειδι­κούς, αλλά σίγου­ρα ‑λόγω επαγ­γέλ­μα­τος, κάτι παρα­πά­νω «τυχαί­νει» να γνω­ρί­ζου­με, από κάποιους ανεκ­δι­ή­γη­τους δημο­σιο­γρά­φους-«ανα­λυ­τές», που ‑όπως πάντα ‑μπερ­δεύ­ο­ντας το μπόι τους με την απο­γευ­μα­τι­νή τους σκιά, θεω­ρώ­ντας πως είναι ‑του­λά­χι­στον Oriana Fallaci σε πολε­μι­κή αντα­πό­κρι­ση μας φλό­μω­σαν κυριο­λε­κτι­κά ‑μέσα από ανού­σια ρεπορ­τάζ -κυνη­γώ­ντας την τηλε­θέ­α­ση με κάθε είδους μ_λ_κί@.
Και καλά ρε παι­διά, αντέ­ξα­με τα «απο­κλει­στι­κά» βίντεο, που δεν έδει­χναν άλλο από έναν περι­στρε­φό­με­νο ανε­μι­στή­ρα με πόδι, που παρά τα 100R δεν έλε­γε να κου­νη­θεί από τη θέση του, ή εκεί­νο από την ταρά­τσα που «κου­νιό­ταν» όλη η Αθή­να, με τα βου­νά και τα λαγκά­δια της (sic!), αλλά του­λά­χι­στον λίγος σεβα­σμός στους επι­στή­μο­νες-σει­σμο­λό­γους, που εσείς καλέ­σα­τε… ακό­μη και εκεί ‑πέρα από τις υπο­δεί­ξεις, προ­σπα­θού­σα­τε να τους εκμαιεύ­σε­τε ‑μέσα από συνε­χείς προ­σβλη­τι­κές δια­κο­πές, ούτε εσείς ξέρε­τε τι…

Για­τί ν’ αρχί­σει μονο­μιάς αυτή η ανησυχία
κι η σύγ­χυ­σις. (Τα πρό­σω­πα τι σοβα­ρά που εγίναν).
Για­τί αδειά­ζουν γρή­γο­ρα οι δρό­μοι κι οι πλατέες,
κι όλοι γυρ­νούν στα σπί­τια τους πολύ συλλογισμένοι;
Για­τί ενύ­χτω­σε κι οι βάρ­βα­ροι δεν ήλθαν.
Και μερι­κοί έφθα­σαν απ’ τα σύνορα,
και είπα­νε πως βάρ­βα­ροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γενού­με χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρω­ποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.