Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η “ΑΥΓΗ”, η φεμινιστική απεργία και το αντιΚΚΕ, αντιΟΓΕ — αντιΠΑΜΕ σύνδρομο.

Από θέση υπεράσπισης του καπιταλισμού προσπαθούν να λερώσουν το μήνυμα της 8ης Μάρτη

Με άρθρο στην εφη­με­ρί­δα «Αυγή», που τιτλο­φο­ρεί­ται «Αν δεν πέσει ο καπι­τα­λι­σμός, η φεμι­νι­στι­κή απερ­γία ρίχνει νερό στο μύλο της αντί­δρα­σης;», ο ΣΥΡΙΖΑ δεί­χνει την ενό­χλη­σή του για την κρι­τι­κή του ΚΚΕ στο περιε­χό­με­νο της φεμι­νι­στι­κής κινη­το­ποί­η­σης που οργα­νώ­νε­ται από σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές και οπορ­του­νι­στι­κές δυνάμεις.

Προ­σπα­θεί να κου­νή­σει το δάχτυ­λο στο ΚΚΕ για­τί δεν παραι­τεί­ται από τον αγώ­να για την απε­λευ­θέ­ρω­ση της γυναί­κας από κάθε κοι­νω­νι­κή ανι­σό­τη­τα, με την ανα­τρο­πή των εκμε­ταλ­λευ­τι­κών, καπι­τα­λι­στι­κών σχέ­σε­ων. Δεν μπο­ρούν να κατα­πιούν φαί­νε­ται ότι σε όλη την υπερ-εκα­το­ντά­χρο­νη ιστο­ρι­κή δια­δρο­μή του, το ΚΚΕ στα­θε­ρά παλεύ­ει για ισό­τι­μα δικαιώ­μα­τα των γυναι­κών στην εργα­σία, στην κοι­νω­νι­κή προ­στα­σία της μητρό­τη­τας, στην οικο­γέ­νεια, στην κοι­νω­νι­κή ζωή και δράση.

Η αρθρο­γρά­φος δια­μαρ­τύ­ρε­ται για­τί το ΚΚΕ δεν στη­ρί­ζει «τα πρώ­τα βήμα­τα της φεμι­νι­στι­κής απερ­γί­ας στην Ευρώ­πη της εργα­σια­κής ζού­γκλας». Θέλει να ξεχά­σου­με ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρ­νη­ση, αλλά και ως αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση, έχει βάλει φαρ­διά — πλα­τιά την υπο­γρα­φή του σε αυτήν την εργα­σια­κή ζού­γκλα, δίνο­ντας πάσα στη σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση της ΝΔ να συνε­χί­σει την επί­θε­ση στα εργα­σια­κά, ασφα­λι­στι­κά δικαιώ­μα­τα όλων των εργα­ζο­μέ­νων, γυναι­κών και ανδρών.

Ορισμένα μόνο από τα «έργα και τις ημέρες» τους μιλάνε από μόνα τους:

  1. Η κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ απέρ­ρι­ψε την πρό­τα­ση νόμου του ΚΚΕ για τις Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις Εργα­σί­ας, που κατέ­θε­σαν 513 συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις. Ανά­με­σα στα άλλα η πρό­τα­ση νόμου περι­λάμ­βα­νε την κατάρ­γη­ση του αίσχους των «ελα­στι­κών» σχέ­σε­ων εργα­σί­ας, που κυριαρ­χούν στο γυναι­κείο εργα­τι­κό δυναμικό.
  2. Η κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ απέρ­ρι­ψε τις 3 τρο­πο­λο­γί­ες του ΚΚΕ για την προ­στα­σία της μητρό­τη­τας το 2019. Ανά­με­σα σε αυτές ήταν και η κατάρ­γη­ση του απα­ρά­δε­κτου εδα­φί­ου του νόμου του 1951 που απο­κλεί­ει από την άδεια και το επί­δο­μα μητρό­τη­τας όσες νέες γυναί­κες έχουν συγκε­ντρώ­σει λιγό­τε­ρα από 200 ένση­μα την τελευ­ταία διετία.
  3. Η κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ, και η υπουρ­γός Εργα­σί­ας, ενί­σχυ­σε τα δου­λε­μπο­ρι­κά γρα­φεία, με τις γυναί­κες στην καθα­ριό­τη­τα, στα τηλε­φω­νι­κά κέντρα και αλλού να δου­λεύ­ουν χωρίς ωρά­ριο, χωρίς συμ­βά­σεις, χωρίς επι­δό­μα­τα και άδειες. Στο «του­ρι­στι­κό θαύ­μα» του ΣΥΡΙΖΑ, οι εργα­ζό­με­νες στον κλά­δο δου­λεύ­α­νε με 14 δια­φο­ρε­τι­κές συμ­βά­σεις εργα­σί­ας, ακό­μα και μιας μέρας. Οι γυναί­κες εμπο­ρο­ϋ­πάλ­λη­λοι και αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νες, με το παρα­πέ­ρα χτύ­πη­μα της κυρια­κά­τι­κης αργί­ας, βιώ­νουν τα ωρά­ρια και τη ζωή — «λάστι­χο».

Μετά από όλα αυτά, κατα­λα­βαί­νου­με την αγω­νία της αρθρο­γρά­φου να επι­νο­ή­σει… μια εργα­ζό­με­νη σε σού­περ μάρ­κετ που «απερ­γεί στο σπί­τι κι ανοί­γει ένα παρά­θυ­ρο διεκ­δί­κη­σης των δικαιω­μά­των της». Δηλα­δή, σύμ­φω­να με τον ΣΥΡΙΖΑ, η διεκ­δί­κη­ση των δικαιω­μά­των της γυναί­κας αφο­ρά μόνο μια μέρα και την καλύ­τε­ρη κατα­νο­μή ανά­με­σα στα δύο φύλα των υπο­χρε­ώ­σε­ων στο σπί­τι και στην οικο­γέ­νεια, προ­βάλ­λο­ντας ότι λύνε­ται η ζωή — «λάστι­χο» ριζι­κά με ατο­μι­κό τρόπο.

Δεν περι­μέ­να­με βέβαια να υιο­θε­τή­σει τη σύγ­χρο­νη αντί­λη­ψη για την απαλ­λα­γή γυναι­κών και ανδρών από την απο­κλει­στι­κά ατο­μι­κή — οικο­γε­νεια­κή ευθύ­νη. Για­τί ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμ­μα αστι­κής δια­χεί­ρι­σης, υπε­ρα­σπί­ζε­ται την αντι­δρα­στι­κή πολι­τι­κή πρα­κτι­κή: Ο,τι θα έπρε­πε να είναι κοι­νω­νι­κό δικαί­ω­μα, απο­τε­λεί ατο­μι­κή — οικο­γε­νεια­κή υποχρέωση.

Είναι πιο βολι­κό για τον ΣΥΡΙΖΑ να παραι­τη­θεί η γυναί­κα από την αγω­νι­στι­κή διεκ­δί­κη­ση δημό­σιων και δωρε­άν υπη­ρε­σιών για την Προ­σχο­λι­κή Αγω­γή, τη δημιουρ­γι­κή απα­σχό­λη­ση των παι­διών, για ένα «σχο­λείο που θα μορ­φώ­νει και δε θα εξο­ντώ­νει» μαθη­τές και γονείς, για δημό­σιες και δωρε­άν υπη­ρε­σί­ες στή­ρι­ξης των ηλι­κιω­μέ­νων, των ΑμεΑ. Για­τί όλα αυτά απο­τε­λούν «κόστος» για το κρά­τος και την εργοδοσία.

Αλλά τι προ­τεί­νει η αρθρο­γρά­φος στην εμπο­ρο­ϋ­πάλ­λη­λο για τα ωρά­ρια και τη ζωή — «λάστι­χο» στο σού­περ μάρ­κετ; Σε αυτήν την περί­πτω­ση προ­τεί­νει «άκρα του τάφου σιω­πή» στο χώρο δου­λειάς για τη διεκ­δί­κη­ση δικαιω­μά­των. Αρα, η εμπο­ρο­ϋ­πάλ­λη­λος πρέ­πει να συμ­βι­βα­στεί με τα σπα­στά, ακα­νό­νι­στα ωρά­ρια και τις βάρ­διες, με τη δου­λειά την Κυρια­κή, με την έλλει­ψη μέτρων προ­στα­σί­ας του γυναι­κεί­ου οργα­νι­σμού, ως πλευ­ρά της Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης (π.χ. ορθο­στα­σία, χαμη­λές θερ­μο­κρα­σί­ες στα ψυγεία, κουβάλημα).

Αλλω­στε, όπως προ­κλη­τι­κά δήλω­σε το γυναι­κείο στέ­λε­χος του «Market In» και μέλος της «Ενω­σης Υπαλ­λή­λων Εμπο­ρί­ας Τρο­φί­μων και Σού­περ Μάρ­κετ», στο οποίο πλειο­ψη­φεί η παρά­τα­ξη ΕΑΚ (στη­ρί­ζε­ται από τον ΣΥΡΙΖΑ), οι εργα­ζό­με­νες πρέ­πει να «χαμο­γε­λά­νε» για­τί παίρ­νουν 300 ευρώ.

Γι’ αυτό, άλλω­στε, σε ένα ολο­σέ­λι­δο άρθρο δεν υπάρ­χει ούτε μια λέξη για την απερ­γία που έχουν προ­κη­ρύ­ξει εκα­το­ντά­δες συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις για σήμε­ρα 18 Φλε­βά­ρη. Μάλ­λον ο αγώ­νας ενά­ντια στην επί­θε­ση στην Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση, η διεκ­δί­κη­ση των σύγ­χρο­νων δικαιω­μά­των των γυναι­κών στην εργα­σία, στον ελεύ­θε­ρο χρό­νο και στην ολό­πλευ­ρη προ­στα­σία της μητρό­τη­τας — ζητή­μα­τα για τα οποία σωμα­τεία που συσπει­ρώ­νο­νται στο ΠΑΜΕ και Σύλ­λο­γοι Γυναι­κών της ΟΓΕ οργα­νώ­νουν μια σει­ρά από πρω­το­βου­λί­ες — δεν είναι στη… «φεμι­νι­στι­κή ατζέ­ντα» του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάτω από τη «φεμινιστική ομπρέλα» αναπαράγεται ο ταξικός οικονομικός και κοινωνικός καταναγκασμός

Η αρθρο­γρά­φος της «Αυγής» φτά­νει στο σημείο να προ­τεί­νει ως απά­ντη­ση στη χαμη­λή συμ­με­το­χή των γυναι­κών στην κοι­νω­νι­κή δρά­ση… την υιο­θέ­τη­ση των «ποσο­στώ­σε­ων» στα «Κέντρα Λήψης Απο­φά­σε­ων». Κάτω από τη φεμι­νι­στι­κή ομπρέ­λα των «ποσο­στώ­σε­ων με βάση το φύλο» χωρά­νε τα Διοι­κη­τι­κά Συμ­βού­λια των μετο­χι­κών — καπι­τα­λι­στι­κών επι­χει­ρή­σε­ων και τα υπουρ­γι­κά συμ­βού­λια, οι θεσμοί του αστι­κού κρά­τους, δηλα­δή οι θεμα­το­φύ­λα­κες της καπι­τα­λι­στι­κής ιδιο­κτη­σί­ας και εξου­σί­ας, μαζί με τις εργα­τι­κές συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις. Πραγ­μα­τι­κά ο ΣΥΡΙΖΑ παρα­δί­δει — και με αυτές τις προ­τά­σεις — μαθή­μα­τα ταξι­κής συμ­φι­λί­ω­σης στον εργο­δο­τι­κό — κυβερ­νη­τι­κό συνδικαλισμό.

Μήπως βελ­τιώ­θη­κε — όπως ισχυ­ρί­ζε­ται η αρθρο­γρά­φος — η κατά­στα­ση των εργα­ζό­με­νων, των άνερ­γων, των νέων και συντα­ξιού­χων γυναι­κών με την ανά­δει­ξη γυναι­κών σε θεσμούς του αστι­κού κρά­τους, ακό­μα και στη θέση του πρω­θυ­πουρ­γού σε ορι­σμέ­να καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη (π.χ. Γερ­μα­νία, Φιν­λαν­δία), σε επι­τε­λεία της ΕΕ, σε υπουργεία;

Ο κατά­λο­γος των αντι­λαϊ­κών υπο­γρα­φών που έχουν βάλει και γυναί­κες αστές πολι­τι­κοί την τελευ­ταία του­λά­χι­στον 30ετία είναι… πολύ μεγά­λος: Από την Θάτσερ στην Αγγλία, την Μέρ­κελ στη Γερ­μα­νία, την Κρι­στίν Λαγκάρντ στο Διε­θνές Νομι­σμα­τι­κό Ταμείο. Πολ­λές δια­κρί­θη­καν για τη σφρα­γί­δα που έβα­λαν σε αντι­λαϊ­κούς νόμους στην Ελλά­δα, ανά­με­σά τους και γυναί­κες υπουρ­γοί της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα, έρχε­ται να προ­στε­θεί και η πρώ­τη γυναί­κα Πρό­ε­δρος της Ελλη­νι­κής Δημο­κρα­τί­ας, ενός θεσμού που επι­κυ­ρώ­νει όλο το αντι­λαϊ­κό οπλο­στά­σιο των κυβερνήσεων.

Πάει πολύ, όμως, να παρου­σιά­ζε­ται ο ΣΥΡΙΖΑ ως υπε­ρα­σπι­στής της συμ­με­το­χής των γυναι­κών στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, όταν ως κυβέρ­νη­ση έβα­λε φαρ­διά — πλα­τιά την υπο­γρα­φή του στο θάψι­μο των συλ­λο­γι­κών δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων, στη συν­δι­κα­λι­στι­κή δράση.

Κι επει­δή η αρθρο­γρά­φος του ΣΥΡΙΖΑ απο­φεύ­γει επι­με­λώς να ανα­φερ­θεί στις ευθύ­νες του εργο­δο­τι­κού — κυβερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού (αλή­θεια, για­τί δεν ανα­φέ­ρε­ται στις συν­δι­κα­λι­στι­κές δυνά­μεις που πλειο­ψη­φούν στις «ανδρο­κρα­τού­με­νες συν­δι­κα­λι­στι­κές ενώ­σεις», δηλα­δή στην ΑΔΕΔΥ και στη συν­δι­κα­λι­στι­κή μαφία της ΓΣΕΕ;), επει­δή πάει να θάψει τα εμπό­δια που συνα­ντά μια εργα­ζό­με­νη στη συμ­με­το­χή της στο σωμα­τείο, στη συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση, εξαι­τί­ας της εργο­δο­τι­κής τρο­μο­κρα­τί­ας και της έλλει­ψης ελεύ­θε­ρου χρό­νου, ανα­κα­λύ­πτει τους… απο­κλει­σμούς των γυναι­κών, τα κοι­νω­νι­κά στε­ρε­ό­τυ­πα, που δήθεν το ΚΚΕ δεν τα βλέπει.

Η αρθρο­γρά­φος γνω­ρί­ζει πολύ καλά ότι το ΚΚΕ όχι μόνο δεν υπο­βαθ­μί­ζει πως υπάρ­χουν και ζητή­μα­τα ανα­χρο­νι­στι­κής συμπε­ρι­φο­ράς, συνή­θειας σε συν­δι­κα­λι­στές για τη συμ­με­το­χή της γυναί­κας στην κοι­νω­νι­κή δρά­ση, αλλά πάνω από 100 χρό­νια αντι­πα­ρα­τί­θε­ται με τέτοιες σκο­τα­δι­στι­κές, αντι­δρα­στι­κές από­ψεις που επι­βιώ­νουν και μέσα στο εργα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα. Και οι κομ­μου­νί­στριες, οι αγω­νί­στριες που συμπο­ρεύ­ο­νται με το ΚΚΕ στο κίνη­μα έχουν πλη­ρώ­σει σκλη­ρά το τίμη­μα της πρω­το­πό­ρας δρά­σης για τη χει­ρα­φέ­τη­σή τους από τις από­ψεις αυτές. Παλιά αντι­με­τώ­πι­σαν τη φυλα­κή, την εξο­ρία, το εκτε­λε­στι­κό από­σπα­σμα. Σήμε­ρα αντι­με­τω­πί­ζουν την από­λυ­ση, την ανα­σφά­λεια για το μέλ­λον το δικό τους και των παι­διών τους, ακό­μα και την πίε­ση από το οικο­γε­νεια­κό, κοι­νω­νι­κό περιβάλλον.

Η αλή­θεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επι­διώ­κει να στή­σει την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα «με το κεφά­λι κάτω και τα πόδια πάνω». Με τις ανα­φο­ρές στην «πατριαρ­χία», στο σεξι­σμό, η αρθρο­γρά­φος δεν επι­κε­ντρώ­νε­ται κυρί­ως στους υπαρ­κτούς κοι­νω­νι­κούς απο­κλει­σμούς και τις δια­κρί­σεις που βιώ­νουν οι γυναί­κες για εκα­το­ντά­δες χρό­νια στο έδα­φος των εκμε­ταλ­λευ­τι­κών κοι­νω­νιών. Ούτε ανα­φέ­ρε­ται στην αντι­με­τώ­πι­σή τους.

Αλλω­στε, ως κυβέρ­νη­ση ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφι­σε τη Σύμ­βα­ση της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης και με το νέο Ποι­νι­κό Κώδι­κα που ψηφί­στη­κε επί κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ και δια­τη­ρή­θη­κε από την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, απα­λεί­φθη­κε ακό­μα και η κατώ­τα­τη ποι­νή για τη σεξουα­λι­κή παρε­νό­χλη­ση εργα­ζό­με­νων γυναι­κών από εργο­δό­τη (άρθρο 337).

Οι γυναί­κες μένουν χωρίς έστω στοι­χειώ­δη νομι­κή προ­στα­σία, αφού με το νέο Ποι­νι­κό Κώδι­κα οι μαστρο­ποί διώ­κο­νται μόνο βάσει του άρθρου 323Α για την «εμπο­ρία ανθρώ­πων», εφό­σον δηλα­δή απο­δει­χθεί ότι υπάρ­χει κακο­ποί­η­ση. Οπό­τε αν θεω­ρη­θεί ότι υπάρ­χει «συναί­νε­ση» της γυναί­κας δεν υπάρ­χει καν δίω­ξη. Πραγ­μα­τι­κά, οι «σύγ­χρο­νες» φεμι­νί­στριες του ΣΥΡΙΖΑ πρέ­πει να είναι «περή­φα­νες» για την «αντι­με­τώ­πι­ση της έμφυ­λης βίας».

Αντί­στοι­χα, ο νόμος για την «ισό­τη­τα των φύλων» του ΣΥΡΙΖΑ, που απο­τέ­λε­σε «copy paste» των κατευ­θύν­σε­ων της ΕΕ, ενι­σχύ­ο­ντας τις δια­κρί­σεις σε βάρος των γυναι­κών, δίνει τη δυνα­τό­τη­τα στις καπι­τα­λι­στι­κές επι­χει­ρή­σεις… να βρα­βεύ­ο­νται με το «σήμα ισό­τη­τας». Μάλ­λον το πρώ­το βρα­βείο πήγε σε τηλε­ο­πτι­κά κανά­λια με τα φοβε­ρά «μη σεξι­στι­κά» reality τύπου GNTM, που «σπά­νε» τα κοι­νω­νι­κά στε­ρε­ό­τυ­πα… Το δεύ­τε­ρο βρα­βείο πήγε στο υπουρ­γείο Παι­δεί­ας για τις απο­λύ­σεις ανα­πλη­ρω­τριών εκπαι­δευ­τι­κών σε περί­πτω­ση επα­πει­λού­με­νης εγκυ­μο­σύ­νης… Τέτοια «ισό­τη­τα» επί ΣΥΡΙΖΑ…

Η πραγ­μα­τι­κή στό­χευ­ση του ΣΥΡΙΖΑ και της αρθρο­γρά­φου είναι άλλη.
Θέλει να κρύ­ψει ότι οι κατα­δι­κα­στέ­ες και απα­ρά­δε­κτες συμπε­ρι­φο­ρές απέ­να­ντι στις γυναί­κες, που φτά­νουν μέχρι την ενδο­οι­κο­γε­νεια­κή βία, τη σεξουα­λι­κή παρε­νό­χλη­ση, το βια­σμό, ακό­μα και τις δολο­φο­νί­ες γυναι­κών, τα φαι­νό­με­να και τις πρα­κτι­κές που παρα­βιά­ζουν θεμε­λιώ­δη δικαιώ­μα­τα των γυναι­κών, όπως η απα­γό­ρευ­ση των αμβλώ­σε­ων, ο ακρω­τη­ρια­σμός των γυναι­κεί­ων γεν­νη­τι­κών οργά­νων, οι κατα­να­γκα­στι­κές στει­ρώ­σεις ή εκτρώ­σεις, οι γάμοι ανή­λι­κων παι­διών είναι το απο­τέ­λε­σμα — και όχι η αιτία — της ανι­σό­τι­μης θέσης της γυναί­κας στη σύγ­χρο­νη εκμε­ταλ­λευ­τι­κή κοι­νω­νία. Αυτό δεν σημαί­νει παρα­γνώ­ρι­ση της ατο­μι­κής ευθύ­νης των ενό­χων, που πρέ­πει να απο­δο­θεί από τη Δικαιοσύνη.

«Η πατριαρ­χία δολο­φο­νεί»… Δεν θα μπο­ρού­σε να υπάρ­χει καλύ­τε­ρο «πλυ­ντή­ριο» για τη δολο­φο­νι­κή μηχα­νή του ΝΑΤΟ, που σπέρ­νει τον πόλε­μο και την προ­σφυ­γιά για χιλιά­δες γυναί­κες και τα παι­διά τους
«Ξέπλυ­μα» των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων, όπως και της κυβέρ­νη­σης του ΣΥΡΙΖΑ, που εμπλέ­κουν τη χώρα στους επι­κίν­δυ­νους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και δίνουν δισ. ευρώ για τους ΝΑΤΟι­κούς εξοπλισμούς.
Που κατα­δι­κά­ζουν χιλιά­δες γυναί­κες πρό­σφυ­γες και τα παι­διά τους στα κολα­στή­ρια της Μόριας, όπου βρί­σκο­νται εκτε­θει­μέ­νες σε κάθε είδους κιν­δύ­νους… ακό­μα και στα κυκλώ­μα­τα trafficking.

Η «μπόχα» της συντήρησης

Από όλο το άρθρο ανα­δί­νε­ται η «μπό­χα» της συντή­ρη­σης στη σημε­ρι­νή βαρ­βα­ρό­τη­τα, ενώ ο αγώ­νας των γυναι­κών για τη χει­ρα­φέ­τη­σή τους περιο­ρί­ζε­ται στη «διεκ­δί­κη­ση της μισθο­λο­γι­κής ισό­τη­τας, αλλά και ευκαι­ριών και μετα­χεί­ρι­σης». Ομως, οι ανα­τρε­πτι­κές ιδέ­ες και πολι­τι­κές πρα­κτι­κές, οι ισό­τι­μες σχέ­σεις μετα­ξύ των φύλων, το ξερί­ζω­μα των αντι­δρα­στι­κών — παλιών και σύγ­χρο­νων — κοι­νω­νι­κών συμπε­ρι­φο­ρών για τη θέση της γυναί­κας, μπο­ρούν να ανθί­σουν στους καθη­με­ρι­νούς αγώ­νες για σύγ­χρο­νες λύσεις στα σημε­ρι­νά αδιέξοδα.

Πολύ θα ήθε­λαν να κόψουν και να ράψουν την 8η Μάρ­τη στις αντι­πο­λι­τευ­τι­κές ανά­γκες του ΣΥΡΙΖΑ. Το μόνο που κάνουν είναι να λερώ­σουν το σύγ­χρο­νο περιε­χό­με­νό του, τους σύγ­χρο­νους αγώ­νες του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος, του ριζο­σπα­στι­κού γυναι­κεί­ου κινή­μα­τος για ισό­τι­μα δικαιώ­μα­τα γυναι­κών και ανδρών στην εργα­σία, στην κοι­νω­νι­κή ζωή και δράση.

Πηγή |> Ριζο­σπά­στης  [Τ. Γ.] 
info Ατέχνως
Για ενη­μέ­ρω­ση των ανα­γνω­στών μας, παρα­θέ­του­με το άθλιο δημο­σί­ευ­μα της Ντί­νας Μπα­τζιά (μέλους της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ) στην “ΑΥΓΗ” [«Αν δεν τα ξέρε­τε λοι­πόν όλα αυτά, τα μαθαί­νε­τε από την ΟΓΕ και το ΠΑΜΕ…» (μνη­μείο οπορ­του­νι­σμού, αλλά και δείγ­μα γρα­φής του πολι­τι­κού συνονθυλεύματος)
Αντί να υπε­ρα­σπι­στού­με όλες και όλοι τα πρώ­τα βήμα­τα της φεμι­νι­στι­κής απερ­γί­ας στην Ευρώ­πη της εργα­σια­κής ζού­γκλας, έχεις ένα κομ­μά­τι της Αρι­στε­ράς να την καταγ­γέλ­λει από πάνω ως αντι­δρα­στι­κή, δια­σπα­στι­κή κι ενά­ντια στο αντρι­κό φύλο;
Εσείς το ξέρα­τε ότι αν δεν συν­δε­θεί η πάλη για την ισο­τι­μία και τη χει­ρα­φέ­τη­ση των γυναι­κών με την ανα­τρο­πή των καπι­τα­λι­στι­κών σχέ­σε­ων, είστε αστές φεμι­νί­στριες και βοη­θά­τε να συνε­χί­ζο­νται οι εκμε­ταλ­λευ­τι­κές σχέ­σεις παρα­γω­γής και κατα­νο­μής; Ότι αν δεν πέσει ο καπι­τα­λι­σμός, δεν μπο­ρεί­τε να απερ­γή­σε­τε στις 8 Μάρ­τη Παγκό­σμια Ημέ­ρα της Γυναί­κας, για­τί τα αιτή­μα­τα της φεμι­νι­στι­κής απερ­γί­ας υπε­ρα­σπί­ζο­νται μια ισό­τη­τα των φύλων με περιε­χό­με­νο που δίνει στην ισό­τη­τα η Ε.Ε. κι αυτό είναι πολύ κακό; και επι­πλέ­ον βάζε­τε τρι­κλο­πο­διές στο γυναι­κείο ζήτη­μα, αλλά και βοη­θά­τε να αυξη­θούν οι ευέ­λι­κτες σχέ­σεις εργασίας;
«Αν παύ­σου­με εμείς, παύ­ει ο κόσμος»
Γνω­ρί­ζε­τε επί­σης ότι το σύν­θη­μα «απερ­γία στο σπί­τι, απερ­γία στη δου­λειά» είναι αντι­δρα­στι­κό, για­τί καλ­λιερ­γεί­τε τον αντα­γω­νι­σμό ανά­με­σα στα φύλα; Αφή­στε που τέτοιους προ­βλη­μα­τι­σμούς για την εργα­σία στο σπί­τι μέχρι και το ΔΝΤ και η Παγκό­σμια Τρά­πε­ζα ανέ­πτυ­ξε. Μάλι­στα! Και κακώς κάνε­τε και ταυ­τί­ζε­τε την εργα­σία στο σπί­τι με τη δου­λειά, για­τί η εργα­σία στο σπί­τι είναι μη παρα­γω­γι­κή στον καπι­τα­λι­σμό, δεν παρά­γει προ­ϊ­ό­ντα, εμπο­ρεύ­μα­τα και δεν ταυ­τί­ζε­ται με την εκμε­τάλ­λευ­ση της εργα­τι­κής δύνα­μης. Την απά­ντη­ση δίνουν οι Ισπα­νί­δες φεμι­νί­στριες για την, απλή­ρω­τη και απα­ραί­τη­τη για να ανα­πα­ρά­γε­ται το σύστη­μα, εργα­σία των γυναι­κών στο σπί­τι: «οι εργά­τες δεν είναι μανι­τά­ρια που ξεφυ­τρώ­νουν από τη γη, κάποιες φρο­ντί­ζουν ώστε να πηγαί­νουν κάθε μέρα στη δου­λειά», γνω­στό και ως σύν­θη­μα: «Αν παύ­σου­με εμείς, παύ­ει ο κόσμος».
Αν δεν τα ξέρε­τε λοι­πόν όλα αυτά, τα μαθαί­νε­τε από την ΟΓΕ και το ΠΑΜΕ.
Μάλι­στα αν πάτε στην κινη­το­ποί­η­ση της ΟΓΕ και του ΠΑΜΕ, και όχι στη «συγκέ­ντρω­ση αστι­κών και οπορ­του­νι­στι­κών δυνά­με­ων για την οργά­νω­ση «φεμι­νι­στι­κής απερ­γί­ας» στις 8 Μάρ­τη, που πρω­το­στα­τούν το «Ελλη­νι­κό Δίκτυο για τη φεμι­νι­στι­κή απερ­γία της 8ης Μάρ­τη και η «Κίνη­ση για την απερ­για­κή 8η Μάρ­τη», θα είστε μια χαρά, ούτε αντι­δρα­στι­κές, ούτε τίπο­τα … και όλα τα ζητή­μα­τα που απα­σχο­λούν το γυναι­κείο κίνη­μα θα λυθούν με την κοι­νή πάλη και δεν θα υπο­φέ­ρουν οι γυναί­κες από τις δια­κρί­σεις και τη βία και θα επι­τευ­χθεί ως διά μαγεί­ας και η ισό­τη­τα των φύλων.
Λες και αμφι­σβή­τη­σε καμιά μας την κοι­νή πάλη, ή δεν είναι μπρο­στά οι γυναί­κες, κάνο­ντας και όλη τη λάν­τζα, στην αλλη­λεγ­γύη, στο προ­σφυ­γι­κό, σε προ­βλή­μα­τα γει­το­νιάς, στα σχο­λεία και τους συλ­λό­γους. Αλλά πώς ακρι­βώς κοι­νή πάλη; με παρα­με­ρι­σμό των γυναι­κών από τα κέντρα λήψης απο­φά­σε­ων; Με απο­κλει­σμούς από τα τις ανδρο­κρα­τού­με­νες συν­δι­κα­λι­στι­κές ενώ­σεις, μία στους 17 στην ΑΔΕΔΥ, τρεις στους 46 στη ΓΣΕΕ; Για να μην πιά­σου­με τις Ομο­σπον­δί­ες… Με υιο­θέ­τη­ση των ποσο­στώ­σε­ων για να πετύ­χου­με όχι τελι­κά μόνο την ισό­τη­τα στην εκπρο­σώ­πη­ση, αλλά την αξιοκρατία;
Αντί να υπε­ρα­σπι­στού­με όλες και όλοι τα πρώ­τα βήμα­τα της φεμι­νι­στι­κής απερ­γί­ας στην Ευρώ­πη της εργα­σια­κής ζού­γκλας, έχεις ένα κομ­μά­τι της αρι­στε­ράς να την καταγ­γέλ­λει από πάνω ως αντι­δρα­στι­κή, δια­σπα­στι­κή κι ενά­ντια στο αντρι­κό φύλο; Έχουν επα­φή με τους πολί­τες, με τη ζωή την ίδια;
Δεν είναι γιορ­τή, είναι απεργία
Θα ήθε­λα όλα αυτά να πάνε να πουν στη Ρού­λα, που έχει δύο παι­διά, δου­λεύ­ει δύο βάρ­διες σπα­στές σε σού­περ μάρ­κετ και γυρί­ζει σπί­τι στις 10 το βρά­δυ, όπου τρώ­ει δεύ­τε­ρο πακέ­το με τις όποιες ανά­γκες των παι­διών μαζί με την αδια­φο­ρία και ανυ­παρ­ξία του συζύ­γου ‑ε καλά δεν τρώ­ει και κανέ­να ξύλο, θα ακού­σεις να λένε. Και μία φορά τον χρό­νο, στις 8 Μάρ­τη Ημέ­ρα της Γυναί­κας, η Ρού­λα βγαί­νει με νύφες, κου­νιά­δες και συμπε­θέ­ρες να πάνε στα μπου­ζού­κια να το γιορ­τά­σουν. Και της λέω Ρού­λα μου δεν είναι γιορ­τή, είναι μέρα μνή­μης, αγώ­να, είναι απερ­γία. Απερ­γία για ποιον; απα­ντά­ει. «Εγώ δού­λε­ψα κανο­νι­κά, και δε με νοιά­ζει ‑λέει- εγώ θέλω μια μέρα να ξεσκά­σω, να κάνει αυτός τις δου­λειές του σπι­τιού, να πάει τα παι­διά στα μαθή­μα­τα, να βάλει μόνος του να φάνε και να έχει κοι­μη­θεί Πανα­γία μου όταν θα γυρί­σω αργά». Έχεις μία Ρού­λα που συνει­δη­το­ποιεί, αν μη τι άλλο, την απερ­γία στο σπί­τι, κι ανοί­γει ένα παρά­θυ­ρο διεκ­δί­κη­σης των δικαιω­μά­των της αυτή η γυναί­κα, και πας να της πεις δηλα­δή ότι είναι αντι­δρα­στι­κή και ότι σε τίπο­τα δεν θα κατα­φέ­ρει να βελ­τιώ­σει στη ζωή της αν δεν πέσει ο καπιταλισμός;
Πόσες Τοπα­λού­δη θα θρηνήσουμε
Για πατριαρ­χία δεν έχουν ακού­σει τίπο­τα. Ούτε για σεξι­σμό, τόσα κεί­με­νά τους ούτε τη λέξη δεν είδα. Τις ακρο­δε­ξιές φωνές για τις αμβλώ­σεις τις άκου­σαν; Για την έμφυ­λη βία; τις γυναι­κο­κτο­νί­ες μήπως; Ο καπι­τα­λι­σμός τις δημιουρ­γεί κι αυτές; Να έχεις από τη μία αυτή τη θεω­ρία κι από την άλλη το στε­ρε­ό­τυ­πο τη σκό­τω­σε από αγά­πη, πάθος, ζήλια, την αγα­πού­σε αλλά… Όχι δεν σκο­τώ­νει ούτε η αγά­πη, ούτε το πάθος , ούτε ο καπι­τα­λι­σμός, Η πατριαρ­χία σκο­τώ­νει, μέρες που είναι… μέρες της δίκης της Ελέ­νης Τοπα­λού­δη… Ξέρουν, φαντά­ζο­νται αλή­θεια, πόσες Ελέ­νες θα θρη­νή­σου­με αν δεν αντι­δρά­σου­με και περι­μέ­νου­με πρώ­τα να πέσει ο καπιταλισμός;
Και είναι οι ίδιοι που δήλω­σαν «παρών» στο νομο­σχέ­διο για την ουσια­στι­κή ισό­τη­τα των φύλων και την κατα­πο­λέ­μη­ση της έμφυ­λης βίας, όπως και στη Σύμ­βα­ση της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης (για την Πρό­λη­ψη και την Κατα­πο­λέ­μη­ση της Βίας κατά των γυναι­κών και της Ενδο­οι­κο­γε­νεια­κής Βίας).
Για­τί μπο­ρεί να μην έχουν δει γυναί­κα που την κακο­ποιού­σε ο άντρας της, να βρί­σκει σε δομή ένα χέρι να κρα­τη­θεί, να πιά­νει δου­λειά σαν καθα­ρί­στρια και να στέ­κε­ται στα πόδια της, να βρί­σκει τη δύνα­μη να τον καταγ­γεί­λει, να χωρί­σει, να μπει και σε δικα­στι­κό αγώ­να για τα παι­διά της, να μπαί­νει και στο σωμα­τείο και να διεκ­δι­κεί τα εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τά της, μισθο­λο­γι­κή ισό­τη­τα, αλλά και ευκαι­ριών και μετα­χεί­ρι­σης. Για­τί η ζωή, άρα και ο αγώ­νας, σύντρο­φοι, συνε­χί­ζε­ται στον καπιταλισμό.
[τα συμπε­ρά­σμα­τα δικά σας]
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο