Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η αύξηση 2% των μισθών και η Αστική Προπαγάνδα

Γρά­φει ο Γιάν­νης Βεντού­ρας //

Με την ευκαι­ρία της εξαγ­γε­λί­ας από τον πρω­θυ­πουρ­γό της αύξη­σης 2% στον βασι­κό μισθό, ένας νεα­ρός φίλος και ανα­γνώ­στης, μού ζήτη­σε να σχο­λιά­σω μιάν ανάρ­τη­ση κάποιου Πανα­γιώ­τη Απο­στο­λό­που­λου Πέρ­ρου ο οποί­ος αυτο­πα­ρου­σιά­ζε­ται με τον βαρύ­γδου­πο τίτλο «Δρ. Φιλο­σο­φί­ας Πανε­πι­στη­μί­ου Αθηνών».

Ποτέ δεν θα ασχο­λιό­μουν με τέτοιου είδους φλη­να­φή­μα­τα και λαϊ­κί­στι­κα επι­χει­ρή­μα­τα επι­πέ­δου καφε­νεί­ου, αλλά για χάρη του νεα­ρού φίλου και της νέας γενιάς που ψάχνει απα­ντή­σεις, θα προ­σπα­θή­σω να δεί­ξω πόσο αντιε­πι­στη­μο­νι­κά και παρά­λο­γα είναι τα επι­χει­ρή­μα­τα της αστι­κής προπαγάνδας.

(Στο κεί­με­νο λόγω αντι­κει­με­νι­κό­τη­τας, παρα­θέ­τω ολό­κλη­ρα και τα δέκα σημεία της ανάρ­τη­σης του κυρί­ου Απο­στο­λό­που­λου-Πέρ­ρου και τα σχο­λιά­ζω ένα προς ένα).

 

  1. « Ο πρω­θυ­πουρ­γός δεν μπο­ρεί να δώσει καμία αύξη­ση στον ιδιω­τι­κό τομέα. Οι εργο­δό­τες τη δίνουν».

Από την αρχή ο Δρ. υπο­πί­πτει σε σφάλ­μα, δεί­χνο­ντας είτε την άγνοιά του είτε  την συνει­δη­τή παρα­ποί­η­ση της πραγματικότητας.

Η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ με το μνη­μό­νιο που ψήφι­σε το 2015 έχει παρα­χω­ρή­σει στον υπουρ­γό το δικαί­ω­μα να καθο­ρί­ζει τον κατώ­τα­το μισθό. Συνε­πώς μέχρι να αλλά­ξει ο νόμος, μόνο η κυβέρ­νη­ση (και κατ’ επέ­κτα­ση ο πρω­θυ­πουρ­γός) μπο­ρεί να αυξή­σει τον κατώ­τα­το μισθό (τον οποίο παίρ­νουν οι περισ­σό­τε­ροι εργαζόμενοι).

 

  1. «Οι μισθοί είναι χαμη­λοί όχι επει­δή ο πρω­θυ­πουρ­γός δεν απο­φα­σί­ζει να τους αυξή­σει, αλλά επει­δή και αυτός ο πρω­θυ­πουρ­γός και οι προη­γού­με­νοι έχουν δια­λύ­σει την οικο­νο­μία γιγα­ντώ­νο­ντας το κρά­τος και κατα­στρέ­φο­ντας τον ανταγωνισμό».

Θα έλε­γα ότι ο Δρ δεν έχει γνώ­ση της ισχύ­ου­σας πραγ­μα­τι­κό­τη­τας. Κανέ­νας πρω­θυ­πουρ­γός, καμία κυβέρ­νη­ση, δεν ψηφί­ζουν νόμους έτσι, επει­δή τους κάπνι­σε, και εάν δεν έχουν την εισή­γη­ση ή έστω την συγκα­τά­θε­ση των επί­ση­μων οργά­νων του επι­χει­ρη­μα­τι­κού κόσμου. Οι πρω­θυ­πουρ­γοί, όχι μόνο δεν έχουν δυνα­τό­τη­τα να δια­λύ­σουν ή να απο­γειώ­σουν μια οικο­νο­μία, αλλά αντί­θε­τα υλο­ποιούν τις απο­φά­σεις του ΣΕΒ, των  κατα­σκευα­στι­κών εται­ρειών, του εφο­πλι­στι­κού κεφα­λαί­ου κλπ.

Επί­σης όσον αφο­ρά τον ισχυ­ρι­σμό περί «γιγά­ντω­σης του κρά­τους», θα έλε­γα ότι ο συγ­γρα­φέ­ας ή δεν ζει στην Ελλά­δα ή ότι ανα­φέ­ρε­ται σε άλλη χώρα. Αλλιώς πώς να το εξη­γή­σου­με το παρα­πά­νω όταν τα τελευ­ταία 25 χρό­νια συρ­ρι­κνώ­νε­ται συνε­χώς ο κρα­τι­κός τομέ­ας και μειώ­νο­νται οι κρα­τι­κές επενδύσεις;

Δεν γνω­ρί­ζει ότι ΔΕΗ-ΟΤΕ-ΕΥΔΑΠ-ΟΣΕ-ΟΛΥ­ΜΠΙΑ­ΚΗ-λιμά­νια, αερο­δρό­μια, ορυ­χεία, τρά­πε­ζες, εθνι­κοί οδοί, ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ κλπ παρα­δό­θη­καν ή παρα­δί­δο­νται συνε­χώς στο ιδιω­τι­κό κεφά­λαιο; Ή μήπως απλά πετά­ει μια μπα­ρού­φα κι όποιος τσιμπήσει;

Δυστυ­χώς όλοι οι πρω­θυ­πουρ­γοί, άλλος περισ­σό­τε­ρο κι άλλος λιγό­τε­ρο, είναι πολύ ικα­νοί να υπη­ρε­τή­σουν τα μεγά­λα οικο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Αλλά η αστι­κή προ­πα­γάν­δα, για να δικαιο­λο­γή­σει την απο­τυ­χία του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος, ρίχνει τα βάρη στους τάχα ανί­κα­νους υπουρ­γούς και πρω­θυ­πουρ­γούς. Δεν απο­τε­λεί όμως ελλη­νι­κή πρω­το­τυ­πία αυτό, το ίδιο παρα­μύ­θι που­λά­νε στους λαούς όλων των καπι­τα­λι­στι­κών κρατών.

 

  1. «Όταν μέσω του μεγά­λου κρά­τους μειώ­νε­ται η ελευ­θε­ρία του ιδιώ­τη, τότε μειώ­νο­νται οι επι­χει­ρή­σεις και ο αντα­γω­νι­σμός, υπάρ­χει μεγά­λη προ­σφο­ρά εργα­σί­ας και μικρή ζήτη­ση, άρα μειώ­νο­νται οι μισθοί και χει­ρο­τε­ρεύ­ουν οι συν­θή­κες εργασίας».

Πρέ­πει να είσαι πολύ άσχε­τος με την οικο­νο­μία ή να απευ­θύ­νε­σαι σε αδα­είς για να ισχυ­ρί­ζε­σαι κάτι τέτοιο.

Φίλοι μου, εάν το κρά­τος κάνει επεν­δύ­σεις, μέρος του εργα­τι­κού δυνα­μι­κού θα βρει εκεί απα­σχό­λη­ση. Αυτό αυξά­νει τα συνο­λι­κά εισο­δή­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων, συνε­πώς την ζήτη­ση κατα­να­λω­τι­κών αγα­θών, άρα θα αυξη­θούν και οι ιδιω­τι­κές επεν­δύ­σεις τόσο για κατα­να­λω­τι­κά αγα­θά, όσο και για επεν­δυ­τι­κά αγα­θά, αυτά που θα χρεια­στεί το κράτος.

Για παρά­δειγ­μα, εάν το κρά­τος κατα­σκευά­σει έναν αγω­γό φυσι­κού αερί­ου από Αλε­ξαν­δρού­πο­λη έως Ηγου­με­νί­τσα, τα υλι­κά θα τα προ­μη­θευ­τεί από τους βιο­μή­χα­νους, ενώ οι κατα­σκευα­στι­κές εται­ρεί­ες που θα ανα­λά­βουν το έργο θα προ­σλά­βουν προ­σω­πι­κό, οι μισθοί των οποί­ων θα κατα­λή­ξουν στην αγο­ρά, δηλα­δή πάλι στους επιχειρηματίες.

Αντί­στρο­φα, εάν το κρά­τος απο­συρ­θεί από κάποιους τομείς (πχ ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ) τότε ανα­λαμ­βά­νει ο ιδιω­τι­κός τομέ­ας και το εργα­τι­κό δυνα­μι­κό μετα­φέ­ρε­ται εκεί.

Συνε­πώς η ζήτη­ση και η προ­σφο­ράς εργα­σί­ας δεν επη­ρε­ά­ζε­ται από εάν το έργο γίνει από το κρά­τος ή από τους ιδιώ­τες. Αυτό το γνω­ρί­ζουν μέχρι και οι φοι­τη­τές των οικο­νο­μι­κών σχολών.

Επί­σης ο ισχυ­ρι­σμός ότι με το «μεγά­λο κρά­τος» μειώ­νο­νται οι μισθοί, είναι αίω­λος και αστή­ρι­κτος. Θα μπο­ρού­σε μάλι­στα κάποιος να ισχυ­ρι­στεί και το αντί­θε­το, δηλα­δή ότι οι εργα­ζό­με­νοι σε κρα­τι­κές επι­χει­ρή­σεις πλη­ρώ­νο­νται με μεγα­λύ­τε­ρους μισθούς κι έχουν καλύ­τε­ρες συν­θή­κες εργα­σί­ας, πράγ­μα που πιέ­ζει ως ένα σημείο και τον ιδιω­τι­κό τομέα να ακο­λου­θή­σει. Εξ άλλου, όλοι αυτοί που κατα­ριού­νται το «μεγά­λο κρά­τος», είναι οι ίδιοι που στη­λι­τεύ­ουν τους δημό­σιους υπαλ­λή­λους για τους μεγά­λους μισθούς που παίρνουν.

Αυτό που πραγ­μα­τι­κά συμ­βαί­νει και που πρέ­πει να γνω­ρί­ζου­με όλοι, είναι ότι η αύξη­ση της προ­σφο­ράς εργα­σί­ας (δηλα­δή η αύξη­ση της ανερ­γί­ας) συμ­βαί­νει σε περιό­δους οικο­νο­μι­κής κρί­σης, όταν δηλα­δή οι ιδιώ­τες αρνού­νται να επεν­δύ­σουν επει­δή δεν θα έχουν ικα­νο­ποι­η­τι­κά κέρδη.

Γνω­στό τοις πάσι, αλλά όχι στον Δόκτορα.

 

  1. «Οι συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις εργα­σί­ας δεν βελ­τιώ­νουν τις συν­θή­κες εργα­σί­ας, ούτε εξα­σφα­λί­ζουν οτι­δή­πο­τε στον εργα­ζό­με­νο. Ο εργο­δό­της έχει χιλιά­δες τρό­πους να κάνει κου­μά­ντο στην τσέ­πη του και όταν ο εργα­ζό­με­νος δεν έχει άλλες επι­λο­γές απα­σχό­λη­σης, απο­δέ­χε­ται χαμη­λούς μισθούς και κακές συν­θή­κες εργασίας».

Κατ’ αρχάς να σημειώ­σου­με ότι, ενώ ο Δόκτο­ρας παρα­δέ­χε­ται ότι οι εργο­δό­τες αυθαι­ρε­τούν ασύ­στο­λα, δεν κάνει κου­βέ­ντα για τον τρό­πο αντι­με­τώ­πι­σης αυτού του θέμα­τος και το εκλαμ­βά­νει ως δεδο­μέ­νο. Θα μου πεί­τε βέβαια καπι­τα­λι­σμό έχου­με, δεν γίνε­ται αλλιώς. Συμφωνώ.

Να θυμί­σου­με επί­σης, ότι τις συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις εργα­σί­ας τις κατάρ­γη­σαν οι κυβερ­νή­σεις ΝΔ ΠΑΣΟΚ ΣΥΡΙΖΑ κατό­πιν απαί­τη­σης των εργο­δο­τών, (αυτά που λέγα­με και στο 2ο σημείο), αλλά δεν είδα­με να καλυ­τε­ρεύ­ουν οι συν­θή­κες εργα­σί­ας και αμοι­βής των εργα­ζο­μέ­νων. Το αντί­θε­το μάλιστα.

Οι Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις Εργα­σί­ας απο­τέ­λε­σαν μια κατά­κτη­ση του εργα­τι­κού κινή­μα­τος με τις οποί­ες προ­στα­τευό­ταν το μίνι­μουμ των εργα­τι­κών δικαιω­μά­των, χωρίς να απα­γο­ρεύ­ει τις επί μέρους διεκ­δι­κή­σεις για κάτι καλύ­τε­ρο. Από­δει­ξη ότι η Εθνι­κή Συλ­λο­γι­κή Σύμ­βα­ση Εργα­σί­ας, που υπο­γρα­φό­ταν από την ΓΣΣΕ, απο­τε­λού­σε την βάση από την οποία ξεκι­νού­σαν οι διεκ­δι­κή­σεις των Ομο­σπον­διών, των Εργα­τι­κών Κέντρων και των Σωμα­τεί­ων, που πάντα υπέ­γρα­φαν κάτι καλύ­τε­ρο για τους εργα­ζό­με­νους. Χωρίς Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις, πράγ­μα­τι ο εργο­δό­της είναι ασύ­δο­τος να κάνει ότι θέλει στους εργα­ζό­με­νους. Για το λόγο αυτό, ο ΣΕΒ οι εφο­πλι­στές και οι υπό­λοι­ποι, απαί­τη­σαν την κατάρ­γη­ση των συμ­βά­σε­ων εργασίας.

Η μόνη απά­ντη­ση που έχουν οι εργα­ζό­με­νοι στις αυθαι­ρε­σί­ες των εργο­δο­τών, είναι η οργά­νω­σή τους σε σωμα­τεία και η διεκ­δί­κη­ση των δικαιω­μά­των τους.

Όσοι βρί­σκο­νται ενά­ντια στον θεσμό των Συλ­λο­γι­κών Συμ­βά­σε­ων (και υπέρ μόνο των ατο­μι­κών συμ­βά­σε­ων) εξυ­πη­ρε­τούν τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου και των επι­χει­ρη­μα­τιών και όχι των εργαζομένων.

 

  1. «Όταν το κρά­τος μειω­θεί και η αγο­ρά μεγε­θυν­θεί, η ζήτη­ση εργα­σί­ας θα μεγε­θυν­θεί επί­σης. Ο εργα­ζό­με­νος θα έχει την ευχέ­ρεια επι­λο­γής των καλύ­τε­ρων συν­θη­κών».

Για αυτές τις ανοη­σί­ες έγρα­ψα ήδη στο 3ο σημείο. Να ξανα­πού­με λοι­πόν ότι η “μεί­ω­ση του κρά­τους” δεν φέρ­νει από μόνη της ανά­πτυ­ξη. Όταν το κεφά­λαιο δια­πι­στώ­σει ότι υπάρ­χουν δυνα­τό­τη­τες για μεγά­λη κερ­δο­φο­ρία, τότε και μόνο τότε, θα πραγ­μα­το­ποι­ή­σει επεν­δύ­σεις, οι οποί­ες θα αυξή­σουν και την απασχόληση.

Εξ άλλου τι εμπο­δί­ζει σήμε­ρα έναν επι­χει­ρη­μα­τία να φτιά­ξει μια βιο­μη­χα­νία παρα­γω­γής αυτο­κι­νή­των ή ηλε­κτρι­κών συσκευών; Πάντως όχι το μεγά­λο κράτος.

Αλλά μιας και ανα­φερ­θή­κα­με στο ζήτη­μα των κρα­τι­κών επι­χει­ρή­σε­ων, να πού­με ότι αυτές δημιουρ­γή­θη­καν στους τομείς όπου κανέ­νας ιδιώ­της δεν ήθε­λε να επεν­δύ­σει, είτε για­τί δεν είχε τα απαι­τού­με­να κεφά­λαια, είτε επει­δή φοβό­ταν το ρίσκο.

Για παρά­δειγ­μα τα δίκτυα ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, το σιδη­ρο­δρο­μι­κό και οδι­κό δίκτυο. Κανέ­νας ιδιώ­της δεν ήθε­λε να επεν­δύ­σει και έτσι ανέ­λα­βε το κρά­τος τα κατα­σκευά­σει για να βοη­θή­σει την καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη, την ανά­πτυ­ξη των επι­χει­ρη­μα­τιών. Και όταν κατα­σκευά­στη­καν και εκσυγ­χρο­νί­στη­καν, οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί κολοσ­σοί βάλ­θη­καν να τα βάλουν στο χέρι. Έτσι άρχι­σαν να δια­δί­δουν τις ανοη­σί­ες για ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κό κρά­τος, για χρε­ο­κο­πη­μέ­νες επι­χει­ρή­σεις, ώστε να απο­δε­χθεί ο κόσμος την ιδιω­τι­κο­ποί­η­σή τους. Και μόλις τις πήραν στα χέρια τους αύξη­σαν στα ύψη τα τιμολόγια.

Βέβαια συνε­χί­ζουν και σήμε­ρα την φιλο­λο­γία για το μεγά­λο κρά­τος, επει­δή θέλουν να αρπά­ξου­νό­τι του έχει απο­μεί­νει. Δηλα­δή τα Πανε­πι­στή­μια, τα σχο­λεία, τα νοσο­κο­μεία, τις φυλα­κές, την αστυ­νο­μία και τον στρα­τό. Το μόνο που δεν ζητά­νε να του πάρουν είναι το κομ­μά­τι της εκκλη­σί­ας, με τους 10.000 έμμι­σθους παπά­δες και άλλους τόσους συντα­ξιού­χους κλη­ρι­κούς, επει­δή αυτό ήδη είναι ιδιω­τι­κό και απλά μισθο­δο­τεί­ται από το κράτος.

Σημειώ­στε ότι, ενώ στο 4ο σημείο μάς λέει ότι οι εργο­δό­τες έχουν την δυνα­τό­τη­τα να λει­τουρ­γούν αυθαί­ρε­τα, εδώ μας λέει ότι με λιγό­τε­ρο κρά­τος, οι εργα­ζό­με­νοι θα έχουν «την ευχέ­ρεια επι­λο­γής των καλύ­τε­ρων συν­θη­κών», δηλα­δή να επι­λέ­γουν τον εργο­δό­τη με τις λιγό­τε­ρες αυθαι­ρε­σί­ες. Ποιος κοροϊ­δεύ­ει ποιον;

 

  1. «Ακό­μη και σήμε­ρα, στις κακές συν­θή­κες αγο­ράς, οι εργα­ζό­με­νοι υψη­λής ειδί­κευ­σης στον ιδιω­τι­κό τομέα πλη­ρώ­νο­νται πολύ καλά. Τις αμοι­βές τους δεν τις καθό­ρι­σε κανέ­νας πολι­τι­κός, αλλά η ανά­γκη του εργο­δό­τη να συνε­χί­σει να απα­σχο­λεί έναν συγκε­κρι­μέ­νο σπά­νιο εργα­ζό­με­νο υψη­λής ειδί­κευ­σης που του προ­σφέ­ρει κέρδος».

Με άλλα λόγια, αυτό που προ­σπα­θού­σε να μας πεί­σει τόσην ώρα, ότι για τους χαμη­λούς μισθούς φταί­ει το «μεγά­λο κρά­τος»,  τα αναι­ρεί δίχως να ντρα­πεί, και μας πετά­ει στα μού­τρα ότι ναι, υπάρ­χουν καλοί μισθοί στον ιδιω­τι­κό τομέα, αρκεί να είσαι «σπά­νιος εργα­ζό­με­νος». Η λαϊ­κί­στι­κη αστι­κή προ­πα­γάν­δα συνη­θί­ζει αυτό το μοτί­βο, να παρα­θέ­τει δηλα­δή, επι­χει­ρή­μα­τα αυτο­α­ναι­ρού­με­να μετα­ξύ τους.

Φίλοι μου, πάντα υπήρ­χαν και θα υπάρ­χουν δια­φο­ρε­τι­κές αμοι­βές ανά­με­σα στους εργα­ζό­με­νους, επει­δή έτσι συμ­φέ­ρει τους εργο­δό­τες. Αυτό δεν οφεί­λε­ται μόνο στην υψη­λή ειδί­κευ­ση, αλλά και στο ποιοι εργα­ζό­με­νοι θα είναι πιο έμπι­στοι στον εργο­δό­τη, ποιοι θα δέχο­νται να προ­ω­θούν τα συμ­φέ­ρο­ντα της επι­χεί­ρη­σης ενά­ντια στα συμ­φέ­ρο­ντα των συνα­δέλ­φων τους, ποιοι θα είναι πιο απο­δο­τι­κοί χωρίς να έχουν μεγά­λες απαι­τή­σεις, ποιοι θα δέχο­νται να εργά­ζο­νται χωρίς ωρά­ρια κλπ.

Χιλιά­δες  επι­στή­μο­νες, με πτυ­χία, μετα­πτυ­χια­κά και υψη­λή ειδί­κευ­ση, βρί­σκο­νται άνερ­γοι, όπως παρα­δέ­χε­ται και ο ίδιος λίγο παρα­κά­τω. Εάν στην οικο­νο­μία υπάρ­ξουν ανά­γκες σε σκου­πι­διά­ρη­δες ή οικο­δό­μους, ανα­γκα­στι­κά θα αυξη­θούν οι μισθοί στους κλά­δους αυτούς και ας μην έχουν οι άνθρω­ποι αυτοί υψη­λή ειδίκευση.

Δεν είναι τυχαίο ότι ενό­ψει των Ολυ­μπια­κών αγώ­νων του 2004 και για να συγκρα­τή­σουν την άνο­δο των μισθών, η Ελλά­δα στην δεκα­ε­τία του 1990 άνοι­ξε τις πόρ­τες της στους μετανάστες!

 

  1. «Όταν είσαι ανει­δί­κευ­τος υπάλ­λη­λος χωρίς δεξιό­τη­τες, θα είσαι ΠΑΝΤΑ ανα­λώ­σι­μος. Κανέ­νας πολι­τι­κός δεν θα σε προ­στα­τεύ­σει. Πάντα θα υπάρ­χουν νεό­τε­ροι και πιο δια­θέ­σι­μοι από εσέ­να, πρό­θυ­μοι να εργα­στούν περισ­σό­τε­ρο και με λιγό­τε­ρα χρήματα».

Στην ουσία επα­να­λαμ­βά­νει το προη­γού­με­νο. Δηλα­δή, σύμ­φω­να με τον δόκτο­ρα, οι επι­στή­μο­νες (που είναι ειδι­κευ­μέ­νοι), βρί­σκουν εύκο­λα καλο­πλη­ρω­μέ­νη εργα­σία. Όλοι μας όμως γνω­ρί­ζου­με πόσο μεγά­λη ανερ­γία υπάρ­χει στο επι­στη­μο­νι­κό δυνα­μι­κό της χώρας μας.

Φίλε μου, αν ακο­λου­θή­σεις αυτά που σε προ­τρέ­πει ο δόκτο­ρας, σίγου­ρα θα είσαι χαμέ­νος από χέρι, αφού  «πάντα θα υπάρ­χουν νεό­τε­ροι και πιο δια­θέ­σι­μοι από εσέ­να, πρό­θυ­μοι να εργα­στούν περισ­σό­τε­ρο και με λιγό­τε­ρα χρή­μα­τα». Σύμ­φω­να με αυτά, δεν υπάρ­χει λύση πουθενά.

Σε αυτό που θα συμ­φω­νή­σω όμως με το 7ο σημείο, είναι ότι σίγου­ρα κανέ­νας πολι­τι­κός δεν θα σε προ­στα­τέ­ψει. Για αυτό οι εργα­ζό­με­νοι δεν πρέ­πει να ψάχνουν για σωτή­ρες και να εμπι­στεύ­ο­νται το μέλ­λον τους σε πολι­τι­κά­ντη­δες και ελπι­δο­φό­ρους σωτήρες.

Για το λόγο αυτό, η μόνη διέ­ξο­δος που έχουν οι εργα­ζό­με­νοι για να αντι­με­τω­πί­σουν τα αδιέ­ξο­δα του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος, είναι να οργα­νω­θούν στα συν­δι­κά­τα και στο κόμ­μα τους, και να αγω­νι­στούν για τα δικαιώ­μα­τά τους.

 

  1. «Υπάρ­χουν κλά­δοι σήμε­ρα, ακό­μη και στην Ελλά­δα, με τερά­στια ζήτη­ση και καθό­λου προ­σφο­ρά εργα­σί­ας. Στον δικό μας χώρο, είναι εξαι­ρε­τι­κά δύσκο­λο να βρε­θεί προ­γραμ­μα­τι­στής ακό­μη και χωρίς τυπι­κή προ­ϋ­πη­ρε­σία με μισθό έναρ­ξης διπλά­σιο του βασι­κού. Το ίδιο συμ­βαί­νει και με άλλους κλά­δους. Αρκε­τές επι­χει­ρή­σεις ζητούν industrial designers, 3D animators, χημι­κούς μηχα­νι­κούς, ειδι­κούς εργα­στη­ρί­ων ακό­μη και καλούς πωλη­τές και δεν μπο­ρούν να βρουν. Με μισθούς διπλά­σιους και τρι­πλά­σιους του βασι­κού και άρι­στες συν­θή­κες εργασίας».

Όπως είπα παρα­πά­νω, πάντα υπάρ­χουν δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις μισθών. Στην δεκα­ε­τία 1987–1997, λόγω της εισα­γω­γής των υπο­λο­γι­στών και της μηχα­νο­γρά­φη­σης στις επι­χει­ρή­σεις, υπήρ­ξε μεγά­λη ανά­γκη σε χει­ρι­στές λογι­στι­κών προ­γραμ­μά­των με απο­τέ­λε­σμα οι μισθοί να αυξη­θούν αρκε­τά. Μόλις όμως ειδι­κεύ­τη­καν πολ­λοί στον τομέα αυτό, οι μισθοί έπε­σαν, επει­δή οι ανά­γκες των επι­χει­ρή­σε­ων καλύφθηκαν.

Περιο­δι­κά, ανά­λο­γα με τις τεχνο­λο­γι­κές εξε­λί­ξεις, παρου­σιά­ζε­ται έλλει­ψη σε κάποιες ειδι­κό­τη­τες. Είναι αδύ­να­τον όμως ο εργα­ζό­με­νος να ακο­λου­θεί συνε­χώς αυτές τις εξε­λί­ξεις.  Δεν μπο­ρεί ένας καλός λογι­στής ή ένας μάστο­ρας οικο­δό­μος, μετά από 15 χρό­νια εργα­σί­ας, να γίνει χημι­κός μηχα­νι­κός ή ειδι­κός εργαστηρίων!

 

  1. «Αν επι­θυ­μεί­τε γρή­γο­ρη και συμ­φέ­ρου­σα απο­κα­τά­στα­ση, στα­μα­τή­στε να σπου­δά­ζε­τε διοί­κη­ση επι­χει­ρή­σε­ων, πολι­τι­κές επι­στή­μες, κοι­νω­νιο­λο­γία ή ψυχο­λο­γία και παράλ­λη­λα να γκρι­νιά­ζε­τε που δεν βρί­σκε­τε δου­λειά σε αυτό που σπου­δά­σα­τε. Κι εγώ ΦΠΨ έχω βγά­λει αλλά ποτέ δεν παρα­πο­νέ­θη­κα για ανερ­γία καθώς είχα δια­χω­ρί­σει το χόμπι (ΦΠΨ) από το επάγ­γελ­μα (ανά­πτυ­ξη λογισμικού)».

Τα ίδια με τα παρα­πά­νω. Τα λέει και τα ξανα­λέ­ει για να τα πιστέψουμε.

Μας παρο­τρύ­νει να σπου­δά­σου­με και να ειδι­κευ­τού­με στις πολ­λά υπο­σχό­με­νες ειδι­κό­τη­τες, αλλά μετά από 15 χρό­νια θα μας λέει να τα παρα­τή­σου­με και να πάμε να σπου­δά­σου­με στις νέες ειδικότητες.

Όμως φίλοι μου, εάν κάποιοι ακο­λου­θή­σουν σήμε­ρα την συμ­βου­λή του και ειδι­κευ­τούν, πχ 2.000 άτο­μα, στο 3D animators, δεν το κατα­λα­βαί­νε­τε ότι αμέ­σως θα πέσουν οι μισθοί σε αυτή την ειδικότητα;

Η αστι­κή προ­πα­γάν­δα, για να καλύ­ψει την εγγε­νή αδυ­να­μία του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος να προ­σφέ­ρει εργα­σία σε όλους όσους επι­θυ­μούν να εργα­στούν, πετά­ει το μπα­λά­κι στους εργα­ζό­με­νους και τους λέει: «εσείς φταί­τε που δεν εξελίσσεστε».

Ρίχνει το βάρος στους εργα­ζό­με­νους και στην ατο­μι­κή ευθύ­νη και όχι στην οργα­νω­μέ­νη κοι­νω­νία που θα πρέ­πει να προ­βλέ­ψει τις μελ­λο­ντι­κές της ανά­γκες σε ειδικότητες.

 

  1. «Η ζωή είναι δική σας. Όσο ζητά­τε πράγ­μα­τα από το κρά­τος και όχι από τον εαυ­τό σας, παρα­χω­ρεί­τε στο κρά­τος ολο­έ­να και μεγα­λύ­τε­ρο ποσο­στό από αυτή την ιδιο­κτη­σία της ζωής σας. Μην το κάνε­τε, και όλα θα πάνε καλά».

Φίλοι μου, θα έλε­γα ότι στις βασι­κές γραμ­μές συμ­φω­νώ με το 10ο σημείο.

Μην ανα­θέ­του­με την λύση των προ­βλη­μά­των μας σε κάποιους ειδικούς.

Αλλά και να μεί­νου­με ο καθέ­νας μας μόνος του απέ­να­ντι στην δύνα­μη των καπι­τα­λι­στών, για­τί θα μας φάνε οι λύκοι.

Η δύνα­μή μας βρί­σκε­ται στην συλ­λο­γι­κή δρά­ση και τον αγώνα.

Όλοι αυτοί που δήθεν κόπτο­νται για το καλό μας και ανα­μα­σά­νε την αστι­κή προ­πα­γάν­δα, δεν είναι τίπο­τα άλλο από τα φερέ­φω­να του συστή­μα­τος που θέλουν να κτυ­πή­σουν τα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων, που μας θέλουν χωρίς καμία κρα­τι­κή προ­στα­σία απέ­να­ντι στους εργο­δό­τες, χωρίς συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις, χωρίς ωρά­ρια, χωρίς τους ελά­χι­στους μισθούς, χωρίς συντα­ξιο­δο­τι­κά δικαιώματα.

Που προ­σπα­θούν να μας κρα­τή­σουν μακριά από την εύρε­ση των αιτιών για τα οικου­με­νι­κά αδιέ­ξο­δα του καπι­τα­λι­σμού και την ανα­κά­λυ­ψη της επι­στη­μο­νι­κής αλήθειας.

Οργα­νώ­σου και αγω­νί­σου και όλα θα πάνε καλά!

(Σημ.  Αυτός ο άνθρω­πος δηλώ­νει Δρ φιλο­σο­φί­ας. Αυτό εξη­γεί εν μέρει την άγνοιά του στην οικο­νο­μία. Είναι λυπη­ρό όμως να μηρυ­κά­ζει και να ανα­μα­σά­ει όσα φλη­να­φή­μα­τα κυκλο­φο­ρούν στα “καφε­νεία” και να μην προ­σπα­θεί να δει τα πράγ­μα­τα σε βάθος.

Εκεί στην Φιλο­σο­φι­κή Σχο­λή δεν έμα­θε τίπο­τα από την δια­λε­κτι­κή; Κρίμα…)

«Στην επο­χή της Ηούς», του Γιάν­νη Βεντούρα

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο