Η διοίκηση του ΙΚΕΑ είναι διώκτης του Συνδικαλισμού 

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της // 

Η διοί­κη­ση του ΙΚΕΑ απο­φά­σι­σε το κλεί­σι­μο του τελευ­ταί­ου εργο­στα­σί­ου κατα­σκευ­ής επί­πλων στο Ντάν­βιλ των ΗΠΑ στο τέλος του 2019 λόγω αύξη­σης της τιμής των πρώ­των υλών, σύμ­φω­να με ανα­κοί­νω­ση της εταιρείας.

Η δικαιο­λο­γία της από­φα­σης για κλεί­σι­μο του εργο­στα­σί­ου, με 300 εργα­ζό­με­νους, στο Ντάν­βιλ λόγω αύξη­σης της τιμής του ξύλου δεν γίνε­ται απο­δε­κτή από το Σωματείο. 

-Την ίδια ώρα που η διοί­κη­ση επι­κα­λεί­ται αύξη­ση των τιμών αγο­ρά­ζει μέσω θυγα­τρι­κής επι­χεί­ρη­σης τερά­στιες εκτά­σεις δάσους με δασι­κά είδη κατάλ­λη­λα για κατα­σκευή επί­πλων, δηλώνουν. 

Η διοί­κη­ση δεν μας έχει ενη­με­ρώ­σει για τους λόγους, δεν δια­πραγ­μα­τεύ­ε­ται απευ­θεί­ας με το Σωμα­τείο. Προ­τι­μά να έχει δια­βού­λευ­ση, με τα Ευρω­παϊ­κά Συμ­βού­λια Εργα­ζο­μέ­νων (ΕΣΕ)*, που δεν μας εκπρο­σω­πούν, δηλώ­νουν οι συν­δι­κα­λι­στές στην εφη­με­ρί­δα Arbetaren. 

-Ποτέ δεν γίνα­με απο­δε­κτοί, συμπλη­ρώ­νουν οι Αμε­ρι­κά­νοι συν­δι­κα­λι­στές. Κλεί­νουν το εργο­στά­σιο τώρα που πλη­σιά­ζει ο και­ρός για την υπο­γρα­φή νέας σύμβασης.

-Έχου­με δια­πραγ­μα­τεύ­σεις και θα προ­σφέ­ρου­με την βοή­θεια στους απο­λυ­μέ­νους που απαι­τούν οι νόμοι, δηλώ­νει εκπρό­σω­πος του ΙΚΕΑ, εννο­ώ­ντας τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με το Ευρω­παϊ­κό Συμ­βού­λιο εργα­ζο­μέ­νων στο ΙΚΕΑ.

-Δεν έχου­με ιδέα στο τι συμ­φω­νούν για μας, δηλώ­νουν οι υπό από­λυ­ση εργαζόμενοι.

Δεν είναι η πρώ­τη φορά που η τερά­στια επι­χεί­ρη­ση ΙΚΕΑ με 149 χιλιά­δες εργα­ζό­με­νους και 328 υπο­κα­τα­στή­μα­τα σε 43 χώρες (στοι­χεία 2016) δεν δέχε­ται την συζή­τη­ση αλλά ούτε καν την ύπαρ­ξη σωματείων. 

• Από το 2008 στο Ντάν­βιλ στο εργο­στά­σιο που τώρα αντι­με­τω­πί­ζει την απει­λή του κλει­σί­μα­τος γίνε­ται προ­σπά­θεια ίδρυ­σης Σωμα­τεί­ου. Οι υπεύ­θυ­νοι του ΙΚΕΑ ανα­θέ­τουν σε νομι­κό γρα­φείο να το εμπο­δί­σει. Ταυ­τό­χρο­να αρχί­ζουν συνα­ντή­σεις με τους εργα­ζό­με­νους για να τους απο­τρέ­ψουν να συν­δι­κα­λι­στούν. Δύο εργα­ζό­με­νοι που αντι­δρούν στην παρα­πλη­ρο­φό­ρη­ση της εται­ρεί­ας απο­λύ­ο­νται επει­δή χρη­σι­μο­ποί­η­σαν “υβρι­στι­κό” λόγο.

Η Διε­θνής Ομο­σπον­δία Ξύλου και Οικο­δο­μών απευ­θύ­νει σκλη­ρή κρι­τι­κή στην διοί­κη­ση για τον περιο­ρι­σμό των Συν­δι­κα­λι­στι­κών ελευθεριών. 

Την ίδια κρι­τι­κή απευ­θύ­νει και η αντί­στοι­χη Σουηδική. 

Μόλις το 2012 ανα­γνω­ρί­ζε­ται το Σωμα­τείο και το 2013 υπο­γρά­φε­ται η πρώ­τη συλ­λο­γι­κή σύμβαση. 

• Την ίδια χρο­νιά το 2012 στο άλλο εργο­στά­σιο ΙΚΕΑ στο Πέρι­βιλ η διοί­κη­ση προ­σλαμ­βά­νει σεκιού­ρι­τι για να εμπο­δί­ζουν τους εργα­ζό­με­νους να μιλούν για συν­δι­κα­λι­σμό. Ανα­θέ­τουν στο ίδιο νομι­κό γρα­φείο να εμπο­δί­σει τις δια­δι­κα­σί­ες και τιμω­ρούν με πρό­στι­μα εργα­ζό­με­νους που συνε­χί­ζουν να μιλούν για την ανά­γκη οργά­νω­σης. Τελι­κά το εργο­στά­σιο έκλεισε. 

• Το 2013 στο Ρίτσμοντ του Κανα­δά προ­σπα­θεί να καταγ­γεί­λει την σύμ­βα­ση με το υπάρ­χον Σωμα­τείο και το σέρ­νει στα δικα­στή­ρια, πάλι με νομι­κή βοή­θεια, για να ακυ­ρώ­σει την νόμι­μη ύπαρ­ξή του. 
• Μετα­ξύ 2014–2017 προ­σπα­θούν οι εργα­ζό­με­νοι στο κατά­στη­μα ΙΚΕΑ στο Stoughton των ΗΠΑ να ιδρύ­σουν Σωμα­τείο. Επί 3 χρό­νια η διοί­κη­ση του ΙΚΕΑ απα­γο­ρεύ­ει την είσο­δο σε συν­δι­κα­λι­στές της Ομο­σπον­δί­ας. Ακυ­ρώ­νει δημο­ψή­φι­σμα μετα­ξύ των εργα­τών που ζητούν με πλειο­ψη­φία 75% να ιδρύ­σουν σωμα­τείο. Οργα­νώ­νει δικό της δημο­ψή­φι­σμα που αλλοιώ­νει το απο­τέ­λε­σμα. Οι καταγ­γε­λί­ες δια­δέ­χο­νται η μια την άλλη αλλά το ΙΚΕΑ επι­μέ­νει αντισυνδικαλιστικά. 
• Οι ίδιες καταγ­γε­λί­ες απει­λών και περιο­ρι­σμών ισχύ­ουν και στα εργο­στά­σια και κατα­στή­μα­τα του ΙΚΕΑ στην Ιρλαν­δία και στην Πορτογαλία. 

Η κλη­ρο­νο­μιά του μέλους του Ναζι­στι­κού κόμ­μα­τος της Σου­η­δί­ας, Ingvar Kamprad, ιδρυ­τή του ΙΚΕΑ, φαί­νε­ται έχει πέσει βαριά στους σημε­ρι­νούς διοι­κού­ντες. Διά­λε­ξαν Ναζι­στι­κό στρα­τό­πε­δο συγκέ­ντρω­σης στην τελευ­ταία τους δια­φή­μι­ση που ανα­γκά­στη­καν τελι­κά να απο­σύ­ρουν μετά την κατα­κραυ­γή. Δεν θέλουν να λει­τουρ­γούν Σωμα­τεία στους χώρους δου­λειάς. Προ­τι­μούν να κλεί­σουν ολό­κλη­ρα εργο­στά­σια όταν δεν περ­νούν οι απα­γο­ρεύ­σεις και οι απει­λές παρά να έχουν δια­πραγ­μα­τεύ­σεις για μισθούς και συν­θή­κες δου­λειάς. Το ΙΚΕΑ βέβαια δεν είναι κάποια εξαί­ρε­ση του κανό­να στον αδη­φά­γο κόσμο του κυνη­γη­τού του καπι­τα­λι­στι­κού κέρ­δους. Αρκεί να το κατα­νο­ή­σουν και οι εργα­ζό­με­νοι και να πάρουν τα δικά τους μέτρα.

*Ευρω­παϊ­κά Συμ­βού­λια Εργαζομένων.

“Για επι­χει­ρή­σεις ευρω­παϊ­κών δια­στά­σε­ων, δηλα­δή επι­χει­ρή­σεις που έχουν έδρα σε 2 του­λά­χι­στον κρά­τη-μέλη και οι οποί­ες απα­σχο­λούν συνο­λι­κά του­λά­χι­στον 1.000 άτο­μα, προ­βλέ­πε­ται ενη­μέ­ρω­ση και δια­βού­λευ­ση σε δια­κρα­τι­κό (Ευρω­παϊ­κό) επί­πε­δο με βάση την Οδη­γία 2009/38. Το ΙΚΕΑ έχει ιδρύ­σει Ευρω­παϊ­κό Συμ­βού­λιο Εργα­ζο­μέ­νων, το οποίο είναι επι­φορ­τι­σμέ­νο με την ενη­μέ­ρω­ση και δια­βού­λευ­ση επί δια­κρα­τι­κών θεμά­των και όσον αφο­ρά το κλεί­σι­μο εγκαταστάσεων/μονάδων σε κάποια χώρα μέλος”.

Πάνος Αλεπλιώτης

Εργά­στη­κε σαν γεω­λό­γος, περι­βαλ­λο­ντο­λό­γος και χωρο­τά­κτης στην Ελλά­δα και στην Σου­η­δία. Δημο­τι­κός σύμ­βου­λος Πυλαί­ας Θεσ­σα­λο­νί­κης 87/90 και 99/2002. Αντι­δή­μαρ­χος Πυλαί­ας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.