Η Ισμήνη έκανε δικό της το μέλλον του κόσμου

Η Ισμή­νη Σπυ­ρι­δω­νί­δη, έδω­σε το πατρι­κό της σπί­τι τη Φλώ­ρι­να στο κόμ­μα της, το ΚΚΕ, όπως πάρα πολ­λοί αγω­νι­στές και παι­διά αγω­νι­στών της Αντί­στα­σης και μαχη­τών του ΚΚΕ, όπως όλοι οι άνθρω­πο του λαού που έδω­σαν τον οβο­λό τους από το στέ­ρη­μα κάνο­ντας δικό τους το μέλ­λον του κόσμου.

Η Ισμή­νη Σπυ­ρι­δω­νί­δη είναι κόρη των συντρό­φων Γιώρ­γου Σπυ­ρι­δω­νί­δη και της Θεο­πί­στης, τον οποίο πατέ­ρα της δεν τον γνώ­ρι­σε για­τί σκο­τώ­θη­κε στα βου­νά της Κομο­τη­νής και δεν βρέ­θη­κε ποτέ το σώμα του.

Μάνα και κόρη πήραν τον δρό­μο της προ­σφυ­γιάς με την συντε­ταγ­μέ­νη απο­χώ­ρη­ση του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελλά­δας και βρέ­θη­καν στην Ρου­μα­νία. Εκεί η μητέ­ρα της Θεο­πί­στης γνω­ρί­στη­κε με τον σύντρο­φο Λάζα­ρο Σπυ­ρό­που­λο όπου και ο ίδιος είχε ακο­λου­θή­σει τον δρό­μο της προ­σφυ­γιάς. Εκεί απέ­κτη­σαν άλλη μία κόρη την Ελένη.

Η Ισμή­νη μεγά­λω­σε με την μητέ­ρα της, μιας και ο σύντρο­φος Λάζα­ρος με από­φα­ση του Κόμ­μα­τος, στάλ­θη­κε στην Ελλά­δα για δημιουρ­γία παρά­νο­μων οργα­νώ­σε­ων. Συνε­λή­φθη αμέ­σως και μετά από 18 χρό­νια φυλα­κής ξανά­σμι­ξε με την οικο­γέ­νειά του στην Ρου­μα­νία. Ο Λάζα­ρος πρω­το­εί­δε το παι­δί του στα 18 της χρόνια.

Η Ισμή­νη μας αφη­γή­θη­κε «η μάνα μου ήταν 21 χρο­νών όταν γεν­νή­θη­κε η αδερ­φή μου και ο μπα­μπάς Λάζα­ρος ήταν φυλα­κή. Έτσι η αδερ­φή μου πήρε το επί­θε­το του δικού μου πατέ­ρα, για­τί δεν πρό­λα­βαν να παντρευ­τούν. Όταν ήρθε ο μπα­μπάς Λάζα­ρος μετά από 18 χρό­νια και είπαν να αλλά­ξουν το επί­θε­το της αδερ­φής μου που λεγό­ταν Σπυ­ρι­δω­νί­δου ο μπα­μπάς Λάζα­ρος είπε: “Και αυτός ήταν κομ­μου­νι­στής, ας μεί­νει το όνο­μά του”».

Έτσι η Ισμή­νη ανα­τρά­φη­κε κοντά στους συντρό­φους Θεο­πί­στη και Λάζα­ρο Σπυ­ρό­που­λο, στε­λέ­χη του Κόμ­μα­τος, οι οποί­οι μεί­ναν πιστοί μέχρι το τέλος της ζωής τους στο Κόμ­μα και στα ιδα­νι­κά του σοσια­λι­σμού — κομ­μου­νι­σμού, της νέας κοι­νω­νί­ας την οποία παλεύ­ει το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ελλάδας.

Η ίδια, πιστή στην ιδε­ο­λο­γία μας, γνω­ρί­ζο­ντας τις ανά­γκες του Κόμ­μα­τος, δώρι­σε το μονα­δι­κό σπί­τι που απέ­κτη­σε ως μετα­νά­στρια στο Βερο­λί­νο. Και πλέ­ον εκεί είναι τα γρα­φεία του Κόματος.

Τα γρα­φεία ανα­και­νί­στη­καν με την ανι­διο­τε­λή προ­σφο­ρά των συντρό­φων και φίλων του Κόμ­μα­τος καθ’ όλη την διάρ­κεια της δια­μόρ­φω­σης του χώρου, ώστε η λει­τουρ­γί­ας τους να είναι ανά­λο­γη των απαιτήσεων.

Κατ΄ατην τελε­τή εγκαι­νί­ων των γρα­φεί­ων η Ισμή­νη Σπυ­ρι­δω­νί­δου, βαθιά συγκι­νη­μέ­νη, ανα­φέρ­θη­κε στην ιστο­ρία των γονιών της, και στην από­φα­σή της, να δώσει στο κόμ­μα το οίκη­μα που διέ­θε­τε στη Φλώ­ρι­να. Όπως είπε: «Είχα δώσει πιο μπρο­στά ακό­μα ένα κομ­μά­τι βιος στο Κόμ­μα, από τον πατέ­ρα μου. Είχα τύψεις που αυτό το οίκη­μα στη Φλώ­ρι­να δεν το είχα δώσει από πιο νωρίς. Τώρα που το έδω­σα είμαι γεμά­τη χαρά».

Ο Δημή­τρης Κου­τσού­μπας πρό­σφε­ρε στην Ισμή­νη Σπυ­ρι­δω­νί­δου μία ανα­μνη­στι­κή πλα­κέ­τα και το λεύ­κω­μα του ΚΚΕ για τα 100 χρό­νια ζωής και δρά­σης. Από την πλευ­ρά της, η Ισμή­νη Σπυ­ρι­δω­νί­δου του προ­σέ­φε­ρε ένα μπρε­λόκ του πατέ­ρα της κι ένα ζευ­γά­ρι χει­ρο­ποί­η­τες μάλ­λι­νες κάλ­τσες, απα­ραί­τη­το εφό­διο των αγω­νι­στών στις δύσκο­λες συν­θή­κες του πολέ­μου στα βου­νά, όπως απέ­δει­ξε η πεί­ρα του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ.