Η «Καθημερινή» και το… «ξέπλυμα» του Άγγελου Έβερτ

Το «εγκώ­μιο» του Άγγε­λου Έβερτ, με αφορ­μή την Διε­θνή Μέρα Ολο­καυ­τώ­μα­τος, πλέ­κει ο αρθρο­γρά­φος της «Καθη­με­ρι­νής» Σάκης Μουμ­τζής στο φύλ­λο της 29ης Γενά­ρη 2022.

Με τίτλο «Άγγλος Έβερτ, Δίκαιος των Εθνών» ο αρθρο­γρά­φος ανα­φέ­ρε­ται στον ομώ­νυ­μο τιμη­τι­κό τίτλο που το ίδρυ­μα Yad Vashem απέ­νει­με στον Έβερτ εξαι­τί­ας της βοή­θειας που παρεί­χε σε Έλλη­νες Εβραί­ους κατά την διάρ­κεια της κατο­χής. Μάλι­στα, όπως μας ενη­με­ρώ­νει ο Σ. Μουμ­τζής, ο Αγγ. Έβερτ υπήρ­ξε «κυρί­ως ο άνθρω­πος που συγκρό­τη­σε έναν ολό­κλη­ρο μηχα­νι­σμό κάτω από τη μύτη των κατα­κτη­τών για να σώσει τις ζωές των κυνη­γη­μέ­νων Εβραίων».

Καλή η προ­σπά­θεια της «Καθη­με­ρι­νής» και του — γνω­στού και μη εξαι­ρε­τέ­ου Μουμ­τζή — να «ξεπλύ­νουν» τον Έβερτ αλλά, δυστυ­χώς γι’ αυτούς, υπάρ­χει η «πει­σμα­τά­ρα» η Ιστο­ρία. Υπάρ­χουν τα ιστο­ρι­κά γεγο­νό­τα που αντι­στέ­κο­νται στην από­πει­ρα «αγιο­ποί­η­σης» προ­σω­πι­κο­τή­των όπως ο Άγγε­λος Έβερτ.

Και επει­δή οι μισές αλή­θειες είναι χει­ρό­τε­ρες κι’ απο ψέμα­τα, υπεν­θυ­μί­ζου­με πως ο Άγγε­λος Έβερτ διε­τέ­λε­σε διευ­θυ­ντής της Αστυ­νο­μί­ας επί της κατο­χι­κής-δοσι­λο­γι­κής κυβέρ­νη­σης Τσο­λά­κο­γλου. Το 1941 ανέ­λα­βε αστυ­νο­μι­κός διευ­θυ­ντής Αθη­νών με την έγκρι­ση των γερ­μα­νι­κών αρχών.

Τον Δεκέμ­βρη του 1944, ακο­λου­θώ­ντας εντο­λές του Γεωρ­γί­ου Παπαν­δρέ­ου και του αρχι­σφα­γέα Ουίν­στον Τσόρ­τσιλ, έδω­σε το έναυ­σμα για το αιμα­το­κύλ­λι­σμα της Αθή­νας, με απο­τέ­λε­σμα του­λά­χι­στον 33 νεκρούς και εκα­το­ντά­δες τραυ­μα­τί­ες. Χρό­νια αργό­τε­ρα, το 1958, σε συνέ­ντευ­ξη του στην εφη­με­ρί­δα «Ακρό­πο­λις» ο Έβερτ παρα­δέ­χο­νταν με καμά­ρι την πρά­ξη του: «Εγώ διέ­τα­ξα την δια των όπλων διά­λυ­σιν του συλ­λα­λη­τη­ρί­ου εις το Σύνταγ­μα».

Αργό­τε­ρα, τα χρό­νια 1951–1955, την περί­ο­δο δηλα­δή που ο βάρ­βα­ρος αντι­κομ­μου­νι­σμός του μετεμ­φυ­λια­κού αστι­κού κρά­τους οργί­α­ζε με διώ­ξεις, εκτε­λέ­σεις, φυλα­κί­σεις, εξο­ρί­ες και βασα­νι­στή­ρια, ο «Δίκαιος των Εθνών» Έβερτ διε­τέ­λε­σε και πάλι αρχη­γός της αστυ­νο­μί­ας πόλεων.

Θα περί­με­νε κανείς απο μια… «ναυαρ­χί­δα» του αστι­κού Τύπου, όπως η «Καθη­με­ρι­νή», να σέβε­ται την Ιστο­ρία όταν κατα­πιά­νε­ται μαζί της και να μην ανα­λώ­νε­ται σε φθη­νές «αγιο­γρα­φί­ες» και μισές αλή­θειες. Εκτός κι’ αν κάποιοι έχουν ανα­λά­βει εργο­λα­βι­κά το ξανα­γρά­ψι­μο της Ιστο­ρί­ας, με στό­χο να την φέρουν στα δικά τους μέτρα, εκεί που τους βολεύ­ει, νομί­ζο­ντας πως έτσι θα «σβή­σουν» τη μνή­μη ενός ολό­κλη­ρου λαού…

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων