Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η «κανονικότητα» νόσησε νωρίς

Πού πήγαν οι μεγα­λο­στο­μί­ες της ΝΔ για «βιώ­σι­μη ανά­πτυ­ξη» και οι φαν­φά­ρες του ΣΥΡΙΖΑ περί «δίκαι­ης ανά­πτυ­ξης», τώρα που τα τύμπα­να ηχούν για τη νέα κρί­ση που είναι προ των πυλών;

Τι απέ­γι­νε το σωσί­βιο της «βιο­μη­χα­νί­ας του Του­ρι­σμού» των απα­νω­τών ρεκόρ αφί­ξε­ων; Σε ποια γωνιά της προ­πα­γάν­δας κρύ­φτη­κε το περι­βό­η­το «μοντέ­λο της εξω­στρέ­φειας» στην οικονομία;

Φλη­να­φή­μα­τα που «μένουν σπί­τι» διό­τι η νέα κρί­ση είναι δεδο­μέ­νη, με άγνω­στο «Χ» το βάθος και την έκτα­ση της. Η «εξω­στρε­φής ανά­πτυ­ξη» πήγε περί­πα­το και η «κανο­νι­κό­τη­τα» νόση­σε νωρίς…

Η παν­δη­μία απέ­δει­ξε ότι έτσι κι αλλιώς ήταν λόγια του αέρα, χωρίς αντί­κρυ­σμα για το λαό. Ήταν στό­χοι του κεφα­λαί­ου που όμως δεν μπο­ρούν να πάνε κόντρα στη φύση του καπι­τα­λι­σμού που ούτε βιώ­σι­μος, ούτε δίκαιος είναι.

Τώρα που πάλι ακού­γο­νται οι σει­ρή­νες, επα­νήλ­θε η συν­θη­μα­το­λο­γία της στή­ρι­ξης της πραγ­μα­τι­κής οικο­νο­μί­ας, με επι­δο­τή­σεις στις επι­χει­ρή­σεις, με εκ περι­τρο­πής εργα­σία, με απο­λύ­σει και μειώ­σεις μισθών. Συμ­βαί­νουν ήδη. Ο λογα­ρια­σμός στέλ­νε­ται ξανά στους εργα­ζό­με­νους και είναι ένα­ντι, θα ακο­λου­θή­σει ο εκκαθαριστικός.

Η επό­με­νη μέρα είναι μια άγρια μάχη των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων που πατώ­ντας πάνω στους εργα­ζό­με­νους θα προ­σπα­θούν να πάρουν περισ­σό­τε­ρο οξυ­γό­νο από τον αντα­γω­νι­στή τους. Μέρες ασφυ­ξί­ας έρχο­νται για τους λαούς.

Καμία εμπι­στο­σύ­νη στα αστι­κά κρά­τη, στις κυβερ­νή­σεις τους και στα λόγια ενό­τη­τας για ένα αισιό­δο­ξο μέλ­λον όλων. Δεν ήμα­σταν όλοι μαζί στα μνη­μό­νια, δεν πλη­ρώ­σα­με μαζί την προη­γού­με­νη καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση. Μόνο ο λαός πλή­ρω­σε, και πλή­ρω­σε βαριά. Να μην το κάνει ξανά.

Πηγή: 902.gr

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο