Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η  κατά λάθος… «τυμβωρυχία» ενός Εθνικού Συμβόλου 

Γρά­φει η Τασ­σώ Γαΐ­λα //
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια

Ταράς Γρι­γό­ρο­βιτς Σεβ­τσέν­κο (ουκρα­νι­κά Тарас Григорович Шевченко) 1814–1861.  Εθνι­κός ποι­η­τής  της Ουκρανίας.

Στις 10 Μαρ­τί­ου ημέ­ρα επε­τεί­ου γέν­νη­σης του Ταράς Σεβ­τσέν­κο το Ουκρα­νι­κό κανά­λι «24 канал» έκα­νε μία μικρή ανα­φο­ρά στον εθνι­κό ποι­η­τή της χώρας τους όπου …

Αντι­γρά­φω από την ιστο­σε­λί­δα του σχο­λια­στή  H.A.

Николай Азаров

11 Μαρ­τί­ου ·

В стране прошла не декоммунизация, а дебилизация (= απο­δε­κα­τι­σμός-πλή­ρης καταστροφή).
Украинский «24 канал» показал сюжет о дне рождения великого украинского поэта Тараса Шевченко, заявив, что он активно противостоял советской власти.
Эти неучи забыли, что Тарас Шевченко умер за более чем 60 лет до прихода советской власти и образования СССР.

Μετά­φρα­ση της ίδιας της σελίδας:

Στη χώρα, δεν είναι απο­κομ­μου­νι­σμός, αλλά πλή­ρης καταστροφή.
Το Ουκρα­νι­κό “Κανά­λι 24” έδει­ξε μια ιστο­ρία για τα γενέ­θλια του μεγά­λου Ουκρα­νού ποι­η­τή Τάρας Σεβ­τσέν­κο, λέγο­ντας ότι ήταν ενερ­γά ενα­ντί­ον των σοβιε­τι­κών αρχών.
Αυτοί οι αδα­είς ξέχα­σαν ότι ο Τάρας Σεβ­τσέν­κο πέθα­νε πάνω από 60 χρό­νια πριν την άφι­ξη της σοβιε­τι­κής εξου­σί­ας και εκπαί­δευ­σης της ΕΣΣΔ.

……………………………………….

Αυτά γρά­φει η ανάρ­τη­ση της επό­με­νης ημέ­ρας 11 Μαρ­τί­ου της ιστο­σε­λί­δας  του Νικο­λάι Αζά­ροφ σχε­τι­κά με το αφιέ­ρω­μα στον Τσεβτσένκο.

Το video –ανα­φο­ρά στα γενέ­θλια του ποι­η­τή κατό­πιν ανέ­βα­σαν στους λογα­ρια­σμούς τους στο facebook από την ιστο­σε­λί­δα του H.A.,αρκετοί χρή­στες του f/b Ουκρα­νοί κι έτσι από φίλο Ουκρα­νό συνά­δελ­φο εκπαι­δευ­τι­κό έφτα­σε και σε εμέ­να κι έχο­ντας πλή­ρη άγνοια του θέμα­τος αλλά γνω­ρί­ζο­ντας τον ποι­η­τή από τις φιλο­λο­γι­κές μου σπου­δές στο Πού­σκιν θέλη­σα να το δω για να μεί­νω σε λίγο κυριο­λε­κτι­κά άφω­νη από αυτό που άκουσα…

…Άκου­σα αυτό που δια­βά­σα­τε από την Ουκρα­νι­κή  ιστο­σε­λί­δα ότι δηλα­δή ο ποι­η­τής ήταν ενερ­γά ενα­ντί­ον των σοβιε­τι­κών αρχών… όπως μας πλη­ρο­φό­ρη­σε το κανά­λι 24 της Ουκρα­νι­κής τηλε­ό­ρα­σης για τον εθνι­κό τους ποι­η­τή, ο οποί­ος είχε απο­βιώ­σει 60 χρό­νια πριν ή και περισ­σό­τε­ρα; από την εμφά­νι­ση των Σοβιέτ στον παγκό­σμιο ορί­ζο­ντα!  Αδα­είς; όπως ειρω­νι­κά σημεί­ω­σε ο Νικο­λάι Αζά­ροφ ή κάτι άλλο;

Γνωριμία με τον εθνικό ποιητή της Ουκρανίας Ταράς Σεβτσένκο (1814–1861)

Ταράς Γρι­γό­ρο­βιτς Σεβ­τσέν­κο (ουκρα­νι­κά Тарас Григорович Шевченко) .Συγ­γρα­φέ­ας, ποι­η­τής, ζωγρά­φος και φιλόσοφος.

taras3 «Ήταν ο γιός του δου­λο­πά­ροι­κου και έγι­νε ο βασι­λιάς στην βασι­λιά του ανθρώ­πι­νου πολι­τι­σμού. Ήταν ο αυτο­δί­δα­κτος και έδει­ξε νέους, πρω­το­πό­ρους και ελεύ­θε­ρους δρό­μους στους καθη­γη­τές και επι­στή­μο­νες των γρα­φεί­ων», λόγια του άλλου μεγά­λου Ουκρα­νού ποι­η­τή και συγ­γρα­φέα Ίβαν Φραν­κό για τον Ταράς Γρι­γό­ρο­βιτς Σεβ­τσέν­κο, του οποί­ου η προ­σω­πι­κή μοί­ρα είναι ανα­πό­σπα­στα δεμέ­νη με την ιστο­ρία και την ζωή του Ουκρα­νι­κού λαού.

Ο Σεβ­τσέν­κο από τα 47 χρό­νια της ζωής του τα 24 χρό­νια ήταν δου­λο­πά­ροι­κος, 10 χρό­νια έζη­σε στην εξο­ρία και τα υπό­λοι­πα χρό­νια της κάτω από  την παρα­κο­λού­θη­σή της τσα­ρι­κής ασφάλειας.Γεννήθηκε στο χωριό Μορίν­τσι της Περι­φε­ρεί­ας του Κιέ­βου στην Ουκρα­νία της τότε Ρωσι­κής Αυτο­κρα­το­ρί­ας στις 9 Μαρ­τί­ου 1814 και πέθα­νε στη Αγία Πετρού­πο­λη στις 10 Μαρ­τί­ου 1861. Το συγ­γρα­φι­κό του έργο θεω­ρεί­ται ως βάση της νεό­τε­ρης ουκρα­νι­κής λογο­τε­χνί­ας και σε μεγά­λο βαθ­μό της σύγ­χρο­νης ουκρα­νι­κής γλώσσας.

Οι γονείς του Ταράς Σεβ­τσέν­κο ή ο  Μέγας Αοι­δός, όπως τον ονό­μα­σε ο Ουκρα­νι­κός λαός, ήταν αγρό­τες δου­λο­πά­ροι­κοι στον φεου­δάρ­χη Ενγκελ­γκάρντ.  Στην εκκλη­σία –όπως ήταν η συνή­θεια τότε- έμα­θε τα πρώ­τα του γράμ­μα­τα και πήρε και τα πρώ­τα μαθή­μα­τα βυζα­ντι­νής εικο­νο­γρα­φί­ας. Την αγά­πη προς την τέχνη αυτή δεν εγκα­τέ­λει­ψε ποτέ. Το 1838 απο­κτά την ελευ­θε­ρία του από τον φεου­δάρ­χη και ως ελεύ­θε­ρος πολί­της πλέ­ον δίνει εξε­τά­σεις και εισά­γε­ται στην Ακα­δη­μία Καλών Τεχνών της Αγί­ας Πετρού­πο­λης, την οποία και τελεί­ω­σε το 1844. Επέ­στρε­ψε στην Ουκρα­νία όπου τον βρί­σκου­με δάσκα­λο ζωγρα­φι­κής στο Πανε­πι­στή­μιο του Κιέ­βου( Το Πανε­πι­στή­μιο του Κιέ­βου φέρει σήμε­ρα το όνο­μα του). Το Μάρ­τιο του 1847  συνε­λή­φθη από τα όργα­να της Αυτο­κρα­το­ρι­κής Ρωσί­ας, δικά­στη­κε και κατα­δι­κά­στη­κε σε φυλά­κι­ση και εξο­ρία στο Ορεν­μπούργκ χωρίς το δικαί­ω­μα να γρά­φει και να ζωγραφίζει.

Το 1857 με την βοή­θεια των φίλων του απε­λευ­θε­ρώ­νε­ται και το 1858 επι­στρέ­φει αρχι­κά στην Μόσχα και μετά στην Αγία Πετρού­πο­λη. Το 1859 τον βρί­σκου­με στην Ουκρα­νία. Όμως η πολι­τι­κή του δρά­ση τον φέρ­νει και πάλι αντι­μέ­τω­πο με τις αρχές που τον υπο­χρε­ώ­νουν να γυρί­σει στην Αγία Πετρού­πο­λη όπου και πέθα­νε. Η σορός του –όπως μας πλη­ρο­φο­ρεί η Wikipedia-τάφη­κε αρχι­κά στο Νεκρο­τα­φείο της Πανα­γί­ας του Σμο­λέν στην Αγία Πετρού­πο­λη, αλλά το 1861 μετα­φέρ­θη­κε στην ιδιαί­τε­ρη πατρί­δα του. Ο λόφος όπου τάφη­κε φέρει το όνο­μά του, σε ένδει­ξη τιμής από τον Ουκρα­νι­κό λαό.

Εθνι­κός ποι­η­τής, το αντί­στοι­χο του δικού μας Δ. Σολω­μού  αλλά και του Κωστή Παλα­μά ο Ταράς Γρι­γό­ρο­βιτς Σεβ­τσέν­κο,  απευ­θύ­νε­ται πρω­τί­στως στον λαό του, γεγο­νός που καθι­στά ‘απρο­σπέ­λα­στη’ την ποί­η­σή του. Σαφώς για την κατα­νό­η­ση της απαι­τού­νται μετα­ξύ άλλων και γνώ­σεις της ιστο­ρι­κής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας της Ουκρα­νί­ας εκεί­νης της περιό­δου. Γι’ αυτό ίσως κι ο  Ταράς Σεβ­τσέν­κο (1814 — 1861), παρα­μέ­νει σχε­δόν άγνω­στος στο κοι­νό της Δύσης ενώ είναι αρκε­τά γνω­στός και δημο­φι­λής στις σλα­βό­φω­νες χώρες λόγω της διδα­σκα­λί­ας του  κυρί­ως στα ανώ­τε­ρα εκπαι­δευ­τι­κά ιδρύματα.

Εκτός από ποι­η­τής ο Σεβ­τσέν­κο υπήρ­ξε δρα­μα­τουρ­γός, πεζο­γρά­φος, ιστο­ρι­κός, εθνο­λό­γος, στο­χα­στής και ζωγρά­φος. Κυκλο­φό­ρη­σε εννέα μυθι­στο­ρή­μα­τα από τα συνο­λι­κά 20 που σχε­δί­α­ζε να εκδώ­σει και ένα θεα­τρι­κό έργο.

taras2

Αναμ­φί­βο­λα το έργο της ζωής του είναι η ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή «Κομπ­ζάρ», η οποία περι­λαμ­βά­νει και το  μόνο ίσως γνω­στό στην Ελλά­δα ποί­η­μα του «Δια­θή­κη».

«Κομπ­ζάρ» ονο­μα­ζό­ταν ο παρα­δο­σια­κός οργα­νο­παί­κτης της Ουκρα­νί­ας, ο οποί­ος, σαν ραψω­δός, δια­τη­ρού­σε και περ­νού­σε από γενιά σε γενιά τις ιστο­ρί­ες και τις παρα­δό­σεις του τόπου υπό τους ήχους της κόμπ­ζας, παρα­δο­σια­κού εγχόρ­δου. Πολ­λοί κομπ­ζάρ ήταν βετε­ρά­νοι, τυφλοί ή ανά­πη­ροι Κοζά­κοι, πολε­μι­στές και υπε­ρα­σπι­στές ενός κατα­πιε­σμέ­νου λαού και ενός ανύ­παρ­κτου κρά­τους που μετέ­φε­ραν μέσα από τη μου­σι­κή τους όλα εκεί­να για τα οποία πολέ­μη­σαν. Έτσι και ο Σεβ­τσέν­κο στα ποι­ή­μα­τα του μιλά με αγω­νία για την πατρί­δα του και προ­τρέ­πει τους συμπα­τριώ­τες της επο­χής (ή των επο­χών που θα ακο­λου­θή­σουν όπως στο ποί­η­μα «Δια­θή­κη» που πρω­το­με­τα­φρά­στη­κε στα ελλη­νι­κά μόλις το 1961 και απο­δό­θη­κε ποι­η­τι­κά από τον Γιάν­νη Ρίτσο), να αγω­νι­στούν για την ανε­ξαρ­τη­σία τους.

Το ποί­η­μα του Σεβ­τσέν­κο ‘Δια­θή­κη’ στην από­δο­ση του Γιάν­νη Ρίτσου αλλά και την μετα­γε­νέ­στε­ρη του Αλέ­ξη Πάρ­νη. Πηγή: 
Modern Greek at Taras Shevchenko National University of Kyiv
/13 Μαρ­τί­ου 2014.

Ταράς Σεβ­τσέν­κο

1.ΔΙΑΘΗΚΗ

Από­δο­ση του Γιάν­νη Ρίτσου

Σαν θα πεθά­νω να με θάψετε
πάνω στών λόφων τη γωνία,
στον κάμπο τον πλα­τύν ανάμεσα,
στη λατρε­μέ­νη μου Ουκρανία.
Να βλέ­πω τα φαρ­διά χωρά­φια μας,
το Δνεί­πε­ρο και τους γκρε­μνούς του
και μέρα-νύχτα ν’αφουγκράζομαι
τους βρό­ντους και τους βρυ­χηθ­μούς του.
Κι όταν μία μέρα φέρει ο Δνείπερος
το αίμα του εχθρού απ’ την Ουκρανία
ως κάτω στο γαλά­ζιο ακρόγιαλο
τότε θ’ αρχί­σω νέα πορεία,
– βου­νά και κάμπους θέ ν’ αφήσω
κ’ ίσα στο Θεό θα προχωρήσω
να του προ­σευ­χη­θώ, μα ως τότε
δεν τον γνω­ρί­ζω το Θεό.
Θάψ­τε με, κι όρθιοι σηκωθείτε,
τις χει­ρο­πέ­δες σας συντρίψτε
και με το μαύ­ρο, το εχθρικό
αίμα, τη Λευ­τε­ριά ραντίστε.
Κ’ εμέ­να στη μεγά­λη σας φαμί­λια κλείστε,
στη λεύ­τε­ρη και νέα σας αγκαλιά
και να με μνη­μο­νεύ­ε­τε μη λησμονήστε
με την καλή, τη σιγα­λή σας τη λαλιά.

………………………………………

2.ΔΙΑΘΗΚΗ

Από­δο­ση του Αλέ­ξη Πάρνη

Θάψ­τε με στην Ουκρανία,
όταν θα πεθάνω,
Μνή­μα ανοί­χτε μου σε στέππα,
σ’ ένα αγνά­ντι απάνω.
Σ’ ένα χωμα­τέ­νιο τύμβο
νάμαι, σ’ όχτη πλάι
και τον Δνεί­πε­ρο ν’ ακούω
π’ αγριω­πός κυλάει.
Κι όταν τον εχτρό απ’ τη γη μου
το γερό του κύμα
παρα­σεί­ρει… Τότε μόνο
θε να βγω απ’ το μνήμα,
Στου Θεού γω το κατώφλι
τη ψυχή θα φέρω
να δεη­θεί… Μα για την ώρα
γω Θεό δεν ξέρω.
Θάψ­τε με και σηκωθείτε,
σπά­στε μαύ­ρα αλύσια
μ’ αίμα τυράν­νου ραντίστε
την από­φα­σή σας.
Κι όταν σμί­ξε­τε σε νέα
λεύ­τε­ρη οικογένεια
μη ξεχνά­τε: θυμηθείτε
σιγα­λά και μένα.

………………………………

Το 1964 ο Ελλη­νο­σο­βιε­τι­κός Σύν­δε­σμος κυκλο­φό­ρη­σε το βιβλίο ‘Ταράς Σεβ­τσέν­κο’ με σχό­λια Έλλης Αλε­ξί­ου ‑εδώ και το ποί­η­μα ‘Δια­θή­κη’ σε μετά­φρα­ση Γ.Ρίτσου- το οποίο (για τους ενδια­φε­ρό­με­νους) ‚δια­θέ­τει η ΕΒΕ  μόνο για χρή­ση εντός βιβλιοθήκης.

Το όνο­μα του Ταράς Σεβ­τσέν­κο τιμά­ται ιδιαι­τέ­ρως από τους απα­ντα­χού Ουκρα­νούς. Γλυ­πτά του υπάρ­χουν σχε­δόν όπου υπάρ­χει πολυ­πλη­θής ουκρα­νι­κή κοι­νό­τη­τα: στις ΗΠΑ, στον Κανα­δά, στην Πολω­νία, στη Ρωσία.

Στην ζωγρα­φι­κή, από τα έργα τέχνης του σήμε­ρα δια­τη­ρή­θη­καν  πάνω από 835 έργα ζωγρα­φι­κής και χαρα­κτι­κής, υπάρ­χουν επί­σης στοι­χεία για πάνω από 270 πίνα­κες, που χάθη­καν, όπως μας πλη­ρο­φο­ρεί Ουκρα­νι­κή ιστοσελίδα.

Το 2011 οι εκδό­σεις Άλφα πι /Ροδοκανάκη 7‑Χίος ‚κυκλο­φό­ρη­σαν δίγλωσ­σο βιβλίο του Σεβ­τσέν­κο, το: «Δια­θή­κη», με πρω­το­βου­λία του Συλ­λό­γου «Ουκρα­νο-Ελλη­νι­κή Σκέ­ψη» ( Είναι διαθέσιμο).

taras1Στην παγκό­σμια λογο­τε­χνία το όνο­μα του Ταράς Σεβ­τσέν­κο ταυ­τί­ζε­ται με τα ονό­μα­τα  κορυ­φαί­ων  δια­κε­κρι­μέ­νων προ­σω­πι­κο­τή­των της επο­χής, όπως ο Λόρ­δος Byron, Βόλφ­γκανγκ Φον Γκέ­τε, Διο­νύ­σιος  Σολω­μός, Αλε­ξά­ντρ Πούσκιν.

Ο ποι­η­τής διδά­σκε­ται σε όλες τις Σλα­βό­φω­νες χώρες ακό­μη και τώρα …μετά την αλλα­γή πολι­τεύ­μα­τος, έτσι τον είχα γνω­ρί­σει κι εγώ από τις σπου­δές μου  προ ετών στο Πού­σκιν, το θέμα είναι ότι είναι σχε­δόν άγνω­στος στους δυτι­κούς που εύκο­λα θα ‘κατά­πι­ναν’ την πλη­ρο­φο­ρία της …αντί­στα­σης του ποι­η­τή ένα­ντι του  σοβιε­τι­κού καθε­στώ­τος. Τώρα πως γίνε­τε ο ποι­η­τής να έχει πεθά­νει το 1861 και …να τηρού­σε θέση ενά­ντια… στα σοβιέτ και τους …κατα­κτη­τές της Ουκρανίας;

Άτυ­χη στιγ­μή, δημο­σιο­γρα­φι­κή γκά­φα ίσως θα απα­ντού­σαν οι υπεύ­θυ­νοι σε όποιον τους ρωτού­σε για το γεγο­νός, κανείς όμως δεν ρώτη­σε…. Διά­γου­με  μία ξεκά­θα­ρα ατο­μι­κι­στι­κή, υλι­στι­κή επο­χή ή απλού­στε­ρα η καλ­λιέρ­γεια αυτού του λαού –του Ουκρα­νι­κού- και του Ρωσι­κού τους έχει οδη­γή­σει στην περι­φρό­νι­ση των ΜΜΕ; Ή ακό­μη πιο απλά όλοι γνω­ρί­ζουν ότι η δημο­σιο­γρα­φι­κή γκά­φα δε είναι τίπο­τα άλλο παρά ένα ακό­μη ‘πετρα­δά­κι’ στην από-κομου­νο­ποί­η­ση της Ουκρα­νί­ας όπως σημειώ­νει  εύστο­χα κι  οσχο­λια­στής ‚με ‘θύμα’  όμως τον εθνι­κό ποι­η­τή της χώρας…

Αξί­ζει τον κόπο να μελε­τή­σει κανείς τις αντι­δρά­σεις των Ρώσων ανα­γνω­στών της δημο­φι­λούς ιστο­σε­λί­δας στα σχό­λια τους. Με πόσο χιού­μορ αντι­με­τώ­πι­σαν το θέμα γρά­φο­ντας  κάποιοι ότι ο Σεβ­τσέν­κο …ζει στη Μόσχα, άλλοι ότι ο Στά­λιν τον έστει­λε σε γκου­λάκ … κάποιοι προ­βλη­μα­τί­ζο­νται για το ξανα­γρά­ψι­μο της Ιστο­ρί­ας, το ρόλο των ΜΜΕ κλπ.

Κατά σύμ­πτω­ση σήμε­ρα διά­βα­ζα σε site της Λευ­κά­δας για την επέ­λα­ση τυμ­βω­ρύ­χων σε αφύ­λα­χτο αρχαίο τάφο του νησιού, αυτή και η  αιτία που χρη­σι­μο­ποί­η­σα τη λέξη τυμ­βω­ρυ­χία στον τίτλο του άρθρου που ίσως κάποιοι την χαρα­κτη­ρί­σουν ακραία έκφρα­ση. Τι άλλο να πεις όταν το μίσος ενά­ντια στον κομ­μου­νι­σμό , το σοσια­λι­σμό και την Σοβιε­τι­κή Ένω­ση οδη­γεί σε τέτοιες ακρό­τη­τες; Για­τί δεν είναι δυνα­τόν να πρό­κει­ται για αδα­είς που εν αγνοία τους ενέ­πλε­ξαν τον εθνι­κό τους ποι­η­τή στο ‘παι­χνί­δι’ της  βίαι­ης απο­δό­μη­σης του σοσια­λι­σμού και στο ξανα­γρά­ψι­μο της ιστο­ρί­ας που θα παρα­δο­θεί στις επό­με­νες γενιές γραμ­μέ­νη κατά το δοκούν…

Ο εθνι­κός ποι­η­τής της Ουκρα­νί­ας  Τ. Σεβ­τσέν­κο (ημ. θανά­του του 10 Μαρ­τί­ου 1861) σύμ­φω­να με την παρου­σιά­στρια του κανα­λιού αντι­στά­θη­κε στα σοβιέτ, στην σοβιε­τι­κή κατο­χή της πατρί­δας του…Αν δεν το έβλε­πα η ίδια, ομο­λο­γώ δεν θα το πίστευα…

Στη χώρα μας υπάρ­χουν δύο προ­το­μές του Ταράς Σεβ­τσέν­κο. Η πρώ­τη στην Ουκρα­νι­κή Πρε­σβεία των Αθη­νών κι η δεύ­τε­ρη  από το 2010 στο  πάρ­κο Γου­δί-Δήμο Ζωγρά­φου κι αυτό λόγω της αδελ­φο­ποί­η­σης του δήμου με την δεύ­τε­ρη σε πλη­θυ­σμό πόλη της Ουκρα­νί­ας την Μαριού­πο­λη ‚πόλη με άνω των 100.000 Ελλή­νων κατοί­κων που με αυτό τον τρό­πο θέλη­σαν να τιμή­σουν την Ουκρα­νία και το σύμ­βο­λο της , τον εθνι­κό της ποιητή.

Τρία μικρά αρι­στουρ­γή­μα­τα, εικα­στι­κές δημιουρ­γί­ες του Ταράς Σεβ­τσέν­κο που σαφώς θα ικα­νο­ποι­ή­σουν την αισθη­τι­κή αντί­λη­ψη όλων σας. Τίτλοι:  Κατερίνα/ Τσιγγάνα/ ο μικρός βοσκός. Πηγή: διαδίκτυο.

taras ciganka vorozhka taras katerina taras mikros voskod

Σημείωση:Απόσπασμα από το κεί­με­νο της Ρωσι­κής ιστοσελίδας:

«Эти неучи забыли, что Тарас Шевченко умер за более чем 60 лет до прихода советской власти и образования СССР». Μετάφραση :

Αυτοί οι αδα­είς ξέχα­σαν ότι ο Ταράς Σεβ­τσέν­κο πέθα­νε πάνω από 60 χρό­νια πριν την άφι­ξη της σοβιε­τι­κής εξου­σί­ας και εκπαί­δευ­σης της ΕΣΣΔ.

Κρί­νω σκό­πι­μο ‑χωρίς να επι­διώ­κω επέμ­βα­ση στην πρω­τό­τυ­πη μετά­φρα­ση -,να κάνω σαν κάτο­χος της γλώσ­σας δύο ανα­γκαί­ες διευ­κρυ­νί­σεις. Το ουσια­στι­κό  образованиe , ναι μεν η πρώ­τη ερμη­νεία του στη γλώσ­σα μας είναι εκπαί­δευ­ση αλλά έχει και τίς έννοιες της δια­μόρ­φω­σης, σχηματισμού,δημιουργίας. Άρα η σωστή μετά­φρα­ση για να γίνει και κατα­νοη­τή η φρά­ση είναι: 60 χρό­νια πριν την άφι­ξη της σοβιε­τι­κής εξου­σί­ας και σχη­μα­τι­σμού της ΕΣΣΔ.

2.дебилизация.= απο­δε­κα­τι­σμός-πλή­ρης καταστροφή.

 

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο