Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η κατήχηση του ανθρώπου

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Με αφορ­μή ένα θαυ­μά­σιο και απλό κεί­με­νο του Ι. Κορ­δά­του που δημο­σιεύ­θη­κε πρό­σφα­τα στον Ριζο­σπά­στη. 1+1=2, 2+1=3: Απλά μαθη­μα­τι­κά, στα­ρά­τα, ανα­ντίρ­ρη­τα, αναμ­φι­σβή­τη­τα. Εκτός εάν θέλουν κάποιοι να το αμφι­σβη­τού­σουν, για­τί έτσι είναι τα συμ­φέ­ρο­ντα τους.

Η αλή­θεια είναι αυτή και μόνο μία που πρέ­πει να αναλύσουμε.

Ο εργο­στα­σιάρ­χης δεν παρά­γει, εκμε­ταλ­λεύ­ε­ται. Κάθε­ται στο γρα­φείο του, δια­τά­ζει και εξου­σιά­ζει (το έργο του επι­τε­λούν το κακο­πλη­ρω­μέ­να τσι­ρά­κια του). Αυτός αρκεί­ται αν κου­νά­ει το δάχτυ­λο στους εργα­ζό­με­νους, να προ­σλαμ­βά­νει και να απο­λύ­ει όποιον θέλει (ιδί­ως τους πρω­τερ­γά­τες και τους συν­δι­κα­λι­στές). Αυτός δια­τά­ζει και αυτός καρ­πώ­νε­ται το κέρ­δος και την υπε­ρα­ξία των εργατών!

Το μεγά­λο λού­κι το τρώ­νε οι εργά­τες και οι εργά­τριες που δου­λεύ­ου­νε στις μηχανές!
Αυτοί δου­λεύ­ου­νε και αυτοί αγω­νί­ζο­νται (και ότι πέτυ­χαν το πέτυ­χαν με τους αγώ­νες τους).
Αυτοί τραυ­μα­τί­ζο­νται, αυτοί υπο­φέ­ρουν, αυτοί στε­ρού­νται, αμφι­σβή­τη­ση καμία.

Ούτε ο έμπο­ρος παρά­γει. Ο έμπο­ρος είναι μεσά­ζων. Παίρ­νει πάντα με ευνοϊ­κούς όρους από τα χέρια των αγρο­τών και των μετα­που­λη­τών. Αυτοί αρέ­σκο­νται στην δια­φή­μι­ση, την προ­πα­γάν­δα, την προ­βο­λή και το κέρ­δος. Είναι περιφερειακοί.

Και αν πεις για τους πάμπλου­τους εφο­πλι­στές. Αυτοί κι αν δεν παράγουν!!!

Όπως λέει και το τρα­γού­δι: «Πάρε ναυ­τά­κι, ναυ­τά­κι Συρια­νό, Λοστρό­μο Πει­ραιώ­τη, Μηχα­νι­κό Μυτι­λη­νιό, τιμό­νι Καλα­μα­τια­νό και καπε­τά­νιο Χιώτη»

Αλλιώς δεν πάει το καρά­βι. Δεν κινεί­ται τίποτα.

Ξέρει τι κάνει, έχει την εξου­σία στα χέρια του, περισ­σό­τε­ρα κέρ­δη, μεγα­λύ­τε­ρη προ­βο­λή! Παίρ­νει και στην κατο­χή του τις μετο­χές μιας μεγά­λης ποδο­σφαι­ρι­κής ομά­δας. Ακο­λου­θούν εφη­με­ρί­δες και κανά­λια και σου κάνει τον κομπάρσο…Και  δωρο­δο­κί­ες στα μεγά­λα αστι­κά κόμ­μα­τα που εκπρο­σω­πούν  τα συμ­φέ­ρο­ντα του…

Μέσα σ’ αυτούς μπλέ­κο­νται οι μεγα­λο­κα­τα­σκευα­στές, οι τρα­πε­ζί­τες, που επι­διώ­κουν όλη η οικο­νο­μία και το κου­μά­ντο να περ­νά από τα χέρια τους.
Οι τσι­φλι­κά­δες, οι μετα­πρά­τες, οι μεσά­ζο­ντες, οι τοκο­γλύ­φοι, οι ρου­σφε­το­λό­γοι και όλο το αμφά κατέ της αστι­κής τάξης.

Και πάλι δεν τους φτά­νουν! Κοι­τά­νε και πλάι τι παρά­γει και η διπλα­νή και παρα­δι­πλα­νή χώρα. Θαύ­μα! Παρά­γει πετρέ­λαιο, αέριο, άνθρα­κα, μεταλλεύματα…

Οι άλλοι θα παρά­γου­νε όπλα και καρά­βια για να μπο­ρέ­σου­νε να τους τα πάρουν. Να γίνου­νε δικά τους.

Και έτσι ο καπι­τα­λι­σμός μετα­τρέ­πε­ται σε ιμπε­ρια­λι­σμό. Πέφτουν σαν τα κορά­κια (Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Βενε­ζου­έ­λα, Λίβα­νο) και ο πόλε­μος αρχί­ζει. Τον οποίο πάντα πλη­ρώ­νουν με το αίμα τους οι αθώ­οι και άπρα­γοι λαοί.

Υπάρ­χει λόγος λοι­πόν. Υπάρ­χει λόγος και μάλι­στα μεγάλος…Να ξεση­κω­θούν οι λαοί, να πάρουν την εξου­σία στα χέρια τους και να υπε­ρα­σπι­στού­νε τον μόχθο και τα δικαιώ­μα­τα που τους ανήκουν…!!!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο