Η καυτή αλήθεια για το Γοργοπόταμο

Του Σπύ­ρου ΜΠΕΚΙΟΥ (Λάμπρου)* //

Η επι­χεί­ρη­ση πέτυ­χε χάρη στο επι­χει­ρη­σια­κό σχέ­διο του Αρη και τη δρά­ση των ΕΛΑ­Σι­τών ανταρ­τών, ενώ οι Αγγλοι και οι Ζερ­βι­κοί — που λογά­ρια­ζαν χωρίς τον ξενο­δό­χο, τον ΕΛΑΣ και τον Αρη — επι­δί­ω­καν το μποϊ­κο­τάζ του σαμποτάζ!

Ο Ρόμελ, που στάλ­θη­κε από τον Χίτλερ να σώσει το Μου­σο­λί­νι από το ρεζί­λε­μα, για­τί οι Αγγλοι θα τον πετού­σαν από τη Λιβύη στη θάλασ­σα, ανέ­τρε­ψε τους Αγγλους και τους υπο­χρέ­ω­σε σε υπο­χώ­ρη­ση. Ο Μου­σο­λί­νι όμως δεν τον κάλυ­πτε σε εφό­δια και έκα­νε συνε­χείς εκκλή­σεις στον Χίτλερ να τον καλύ­πτει αυτός. Εφτα­σε στα σύνο­ρα της Αιγύ­πτου και οι εκκλή­σεις του δεν εισα­κού­ο­νταν. Εισέ­βα­λε στην Αίγυ­πτο και στα­μά­τη­σε στο Ελ Αλα­μέιν από έλλει­ψη εφο­δί­ων. Πήγε προ­σω­πι­κά ο ίδιος στο Χίτλερ και πέτυ­χε να γίνει δεκτή η έκκλη­σή του.

«Ο Γορ­γο­πό­τα­μος στην Αλαμάνα/ στέλ­νει περή­φα­νο χαιρετισμό./ Μιας ανά­στα­σης νέας χτυ­πά­ει καμπάνα/ μηνάν τα όπλα μας το λυτρω­μό». (Νίκος Καρβούνης)

Η απά­ντη­ση στάλ­θη­κε με τον ασύρ­μα­το, ότι στο εξής θα εφο­διά­ζε­ται μέσω Ελλά­δας — Κρή­της. Οι Αγγλοι υπέ­κλε­ψαν το ραδιο­σή­μα, προς μεγά­λη τους χαρά, για­τί είχαν απο­φα­σί­σει να επι­τε­θούν στο Ελ Αλα­μέιν στις 23 Οκτώ­βρη. Αν στο μετα­ξύ ο Ρόμελ ανε­φο­δια­ζό­ταν μέσω Ελλά­δας κιντύ­νευε να απο­τύ­χει η επί­θε­σή τους. Συγκρο­τούν αμέ­σως στρα­τιω­τι­κή απο­στο­λή και με αξιω­μα­τι­κούς του μηχα­νι­κού, να τη στεί­λουν στην Ελλά­δα να κόψει μια απ’ τις τρεις σιδη­ρο­δρο­μι­κές γέφυ­ρες: Παπα­διάς, Ασω­πού ή Γορ­γο­πό­τα­μου . Ο πρά­κτο­ράς τους εδώ Κου­τσο­γιαν­νό­που­λος (είχε αντι­κα­τα­στή­σει τον Μπα­κιρ­τζή, που τον κάλε­σαν στο Κάι­ρο για υψη­λό­τε­ρες, εμπι­στευ­τι­κό­τε­ρες απο­στο­λές) τους υπο­σχέ­θη­κε να βρουν εδώ ένο­πλο τμή­μα υπό τον Σεφε­ριά­δη, να βοη­θή­σουν στο σαμπο­τάζ. Το υπε­ρε­πεί­γον της απο­στο­λής επέ­βα­λε αυτή να γίνει με αερο­πλά­να. Η πτώ­ση της απο­στο­λής έγι­νε στα τυφλά, στις 30 Σεπτέμ­βρη το βρά­δυ, ένο­πλο τμή­μα δεν υπήρ­χε, τα μέλη της τα περι­μά­ζε­ψαν οι ΕΑΜι­κές οργα­νώ­σεις της περιο­χής και τους εγκα­τέ­στη­σαν σε μια σπη­λιά της Γκιώνας.

Υπαρ­χη­γός της απο­στο­λής ήταν ο Γου­ντ­χά­ουζ, πολι­τι­κό πρό­σω­πο, στέ­λε­χος της Ιντέ­λιν­τζενς Σέρ­βις, που είχε και πολι­τι­κές εντο­λές. Δια­πι­στώ­νο­ντας ότι το μόνο ένο­πλο τμή­μα στη γύρω περιο­χή ήταν ο ΕΛΑΣ, δημιούρ­γη­μα του ΕΑΜ, που ψυχή και λογι­σμός του ήταν το ΚΚΕ, δεν προ­χω­ρεί στο σαμπο­τάζ. Παρ’ όλο που οι υπερ­δια­κό­σιοι αντάρ­τες με τον Αρη, που γύρι­ζε τότε στα νότια της Ευρυ­τα­νί­ας, μπο­ρού­σαν σε τρεις — τέσ­σε­ρες μέρες, να κάνουν… παρελ­θόν το Γορ­γο­πό­τα­μο , τη γέφυ­ρα που είχαν επι­λέ­ξει. Η ανα­τί­να­ξη, όμως, της γέφυ­ρας με τον ΕΛΑΣ θα ήταν η πιο φαντα­σμα­γο­ρι­κή δια­φή­μι­ση γι’ αυτόν, κάτι που ήταν δια­με­τρι­κά αντί­θε­το με τα σχέ­διά τους (όπως απο­δεί­χτη­καν) για την Ελλά­δα. Το μόνο που τους έμει­νε ήταν να ανα­ζη­τή­σουν το δικό τους, Ζέρ­βα, που αυτοί τον έβγα­λαν στο βου­νό, να δημιουρ­γή­σει αντάρ­τι­κο, που θα υπη­ρε­τού­σε τα σχέ­διά τους. Μα ο Ζέρ­βας δε φαι­νό­ταν ούτε ακου­γό­ταν πουθενά.

Σε αναζήτηση του Ζέρβα

Αφού απέ­τυ­χαν να στρα­το­λο­γή­σουν ένο­πλους επί πλη­ρω­μή, με κάποιο δάσκα­λο Πιστιό­λη, στέλ­νουν σύν­δε­σμο στον Κου­τσο­γιαν­νό­που­λο στην Αθή­να, να τους φέρει σε επα­φή με το Ζέρ­βα. Αυτός ξέρει πού είναι για­τί συχνά — πυκνά του στέλ­νει λίρες. Ο σύν­δε­σμος από τον Κου­τσο­γιαν­νό­που­λο επέ­στρε­ψε στη σπη­λιά της Γκιώ­νας την 1η Νοέμ­βρη! Η αδρά­νειά τους όλο τον Οκτώ­βρη έγι­νε με εντο­λή του Στρα­τη­γεί­ου Μέσης Ανα­το­λής, που το ενη­μέ­ρω­σαν για την κατά­στα­ση με τον ασύρ­μα­το. Το ΣΜΑ προ­τί­μη­σε να δια­κιν­δυ­νεύ­σει την επί­θε­ση στο Ελ Αλα­μέιν, παρά να συνερ­γα­στεί με τον ΕΛΑΣ, για να μην προ­βά­λει — δια­φη­μί­σει τον ΕΛΑΣ, δημιούρ­γη­μα του πατριω­τι­κού κόμ­μα­τος, του ΚΚΕ.

Ο και­ρός περ­νά­ει, το γερ­μα­νι­κό επι­τε­λείο, για δικούς του λόγους, δεν αξιο­ποιεί το χρο­νι­κό αυτό διά­στη­μα για εφο­δια­σμό της στρα­τιάς Ρόμελ, η επί­θε­ση των Αγγλων έγι­νε, πέτυ­χε, η στρα­τιά Ρόμελ διώ­χτη­κε από την Αίγυ­πτο και τώρα, για την επο­χή που μιλά­με, έδι­νε μάχες συγκρά­τη­σής της στη Λιβύη.

Στις 2 Νοέμ­βρη ο Γου­ντ­χά­ουζ ανα­χω­ρεί για συνά­ντη­ση του Ζέρ­βα, στο ραντε­βού που του έκλει­σε ο Κου­τσο­γιαν­νό­που­λος, στο χωριό Αργύ­ρια της Αρτας. Χρη­σι­μο­ποιεί συν­δέ­σμους οδη­γούς που ζήτη­σε και του ‘δωσαν οι οργα­νώ­σεις του ΕΑΜ. Καθώς προ­χω­ρεί — τα ελλη­νι­κά του είναι άρι­στα — δια­πι­στώ­νει ότι και το όνο­μα ακό­μα Ζέρ­βας είναι άγνω­στο, ενώ και ο αέρας είναι ΕΛΑΣ και ο Αρης θρύ­λος. Φτά­νει στη Βίνια­νη Ευρυ­τα­νί­ας στις 5 Νοέμ­βρη. Μαθαί­νει ότι ο Αρης κινεί­ται στην περιο­χή με υπερ­δια­κό­σιοι­υς αντάρ­τες. Μαζί του έχει και τους τέσ­σε­ρες της απο­στο­λής με τον Κουκ, που φοβή­θη­καν να πέσουν με τους οχτώ στην Γκιώ­να και πέσαν έξω απ’ το Καρ­πε­νή­σι στις 28 Οκτώ­βρη. Εφαρ­μό­ζο­ντας σχέ­διο δικό του, της στιγ­μής εκεί­νης, βάσει γενι­κό­τε­ρου σχε­δί­ου του ΣΜΑ (;) γρά­φει στον Αρη και τον παρα­κα­λεί να στεί­λει στην Γκιώ­να τους τέσ­σε­ρες, να συνα­ντή­σουν τους άλλους οχτώ της απο­στο­λής, που έχουν έρθει για σαμπο­τάζ στη γέφυ­ρα του Γορ­γο­πό­τα­μου , τον καλεί σε ραντε­βού στη Βίνια­νη για τις 14 Νοέμ­βρη και συνε­χί­ζει το ταξί­δι του.

Είμα­στε στο Παπα­ρού­σι Ευρυ­τα­νί­ας. Την άλλη μέρα, 6 Νοέμ­βρη, ο Αρης μας στέλ­νει, τριά­ντα άντρες, με κεφα­λή τον Πελο­πί­δα, στην Γκιώ­να με την εντο­λή: Πάτε τους τέσ­σε­ρες Αγγλους να σμί­ξουν με τους άλλους και εξα­κρι­βώ­στε αν πραγ­μα­τι­κά ετοι­μά­ζουν σαμπο­τάζ — είμαι αξιω­μα­τι­κός του μηχα­νι­κού — βοη­θεί­στε τους και ξανα­συ­νεν­νο­ού­μα­στε. Φτά­σα­με στην Γκιώ­να στις 9 Νοέμ­βρη. Ο Τομ Μπάρ­νες, που είχε την ευθύ­νη του σαμπο­τάζ, με κατα­το­πί­ζει. Πραγ­μα­τι­κά ετοί­μα­ζαν σαμπο­τάζ. Συνε­χί­σα­με μαζί. Εκπαι­δεύ­σα­με δώδε­κα αντάρ­τες μας στην τοπο­θέ­τη­ση των εκρη­κτι­κών πάνω σε σανι­δέ­νιο ομοί­ω­μα βάθρου και συγκρο­τή­σα­με τέσ­σε­ρα συνερ­γεία. Τρεις ελα­σί­τες στο καθέ­να και ένας Αγγλος στρα­τιώ­της, απ’ αυτούς που ξέμει­ναν απ’ την απο­χώ­ρη­ση του 1941. Επι­κε­φα­λής στα τρία Αγγλοι αξιω­μα­τι­κοί, στο τέταρ­το εγώ. Ετοι­μοι τώρα περι­μέ­νου­με τον ερχο­μό του Αρη και του Κρις με τον Ζέρβα.

Η συνάντηση Αγγλων και ανταρτών

Ηρθαν στις 18 Νοέμ­βρη στο Μαυ­ρο­λι­θά­ρι. Πήγα­με και μεις. Αλλά αν και τεχνι­κά ήμα­σταν έτοι­μοι, να κάνου­με το άλλο βρά­δυ το σαμπο­τάζ και παρά τις πιέ­σεις του Αρη: πάμε γρή­γο­ρα για τη γέφυ­ρα όλοι ή δώστε μου τους δυνα­μί­τες να πάω μόνος μου, δεν ξεκι­νή­σα­με παρά στις 23 Νοέμ­βρη. Ολες αυτές τις μέρες γίνο­νταν κρυ­φο­κου­βέ­ντες των Αγγλων με το Ζέρ­βα και με τον ασύρ­μα­το με τα ΣΜΑ. Τι λέγα­νε; Το φανε­ρώ­νει το έργο του Ζέρ­βα κατά την κάθο­δο προς την Γκιώ­να και οι ενέρ­γειές τους στην επι­χεί­ρη­ση. Ο Ζέρ­βας κατε­βαί­νο­ντας διέ­δι­δε σε όλα τα χωριά ότι «πάνε για επι­χει­ρή­σεις στη σιδη­ρο­δρο­μι­κή γραμ­μή και τις γέφυ­ρες, κι ας ήξε­ρε ότι κυκλο­φο­ρού­σαν ακό­μα Ιτα­λοί υπή­κο­οι και θα το ‘λεγαν στους Ιτα­λούς. Οπως και έγι­νε και βρή­κα­με αρχή πρό­σθε­της οχύ­ρω­σης. Τις συζη­τή­σεις με τον ασύρ­μα­το θα τις δού­με στις ενέρ­γειές του, στην πράξη…

Επι­τέ­λους ξεκι­νή­σα­με. Εκα­τόν πενή­ντα πέντε άντρες του ΕΛΑΣ και 50 άντρες, του Ζέρ­βα συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου («Ακρό­πο­λις» 31-12-1949). Φτά­σα­με στο Πριό­νι του Χοντρο­γιάν­νη στην Οίτη, πάνω από τη γέφυ­ρα. Η άλλη μέρα αφιε­ρώ­θη­κε σε επι­τό­που ανα­γνω­ρί­σεις κλπ. Στις 25 Νοέμ­βρη κατε­βή­κα­με όλοι στη θέση Πλα­κω­τό, θέση εκκί­νη­σης για τη γέφυρα.

Το σχέδιο του Αρη

Το σχέ­διο επι­χεί­ρη­σης που πρό­τει­νε ο Ζέρ­βας αν εφαρ­μο­ζό­ταν θα τσά­κι­ζε τα τμή­μα­τά μας. Από θαύ­μα θα γλί­τω­ναν όσοι το κατώρ­θω­ναν. Το σχέ­διο Αρη πρό­βλε­πε: 60 άντρες του ΕΛΑΣ θα χτυ­πού­σαν το δεξιό — νότιο, γερά οχυ­ρω­μέ­νο, άκρο της γέφυ­ρας, που το κρα­τού­σαν 100 — 110 Ιτα­λοί. 20 άντρες του Ζέρ­βα θα χτυ­πού­σαν το αρι­στε­ρό — βόρειο, εντε­λώς ανο­χύ­ρω­το, άκρο που το κρα­τού­σαν 30 περί­που Ιτα­λοί. 15 άντρες του ΕΛΑΣ θα πήγαι­ναν 600 περί­που μέτρα βόρεια της γέφυ­ρας για πλα­γιο­φυ­λα­κή. Μαζί τους ένας αξιω­μα­τι­κός σαμπο­τέρ με ένα βοη­θό για να κόψει τα τηλε­φω­νι­κά σύρ­μα­τα και να υπο­νο­μεύ­σει τη γραμ­μή για να στα­μα­τή­σει ενδε­χό­με­νο τρέ­νο ενί­σχυ­σης των αμυ­νο­μέ­νων. Αλλοι 15 άντρες του ΕΛΑΣ θα πήγαι­ναν νότια, ενι­σχυ­μέ­νοι με σαμπο­τέρ. 15 άντρες του ΕΛΑΣ θα πήγαι­ναν πίσω από τη γέφυ­ρα, στο δρό­μο προς τη Λαμία. 12 άντρες του Ζέρ­βα θα πήγαι­ναν στα πλά­για των Ιτα­λών του νότιου άκρου, νοτιό­τε­ρα για να πυρο­βο­λούν, στά­σι­μοι, τους Ιτα­λούς. 8 άντρες του Ζέρ­βα με το Μυρι­δά­κη θα πήγαι­ναν να εξου­δε­τε­ρώ­σουν το πιθα­νό πολυ­βό­λο, στον όχθο του ποτα­μού, πιο πάνω από τη γέφυ­ρα, που αν υπήρ­χε θα θέρι­ζε από τις πλά­τες τους 60 ΕΛΑ­Σί­τες που θα χτυ­πού­σαν τους οχυ­ρω­μέ­νους Ιτα­λούς στο νότιο άκρο της γέφυ­ρας. Αν δεν υπήρ­χε πολυ­βό­λο έπρε­πε να ενι­σχύ­σουν τους 60 ΕΛΑ­Σί­τες στο χτύ­πη­μα του νότιου άκρου. 30 άντρες του ΕΛΑΣ θα έμε­ναν εφε­δρεία στο Σταθ­μό Διοί­κη­σης. Η επί­θε­ση έπρε­πε να γίνει λίγο πριν τα μεσά­νυ­χτα, στις έντε­κα και δέκα ακρι­βώς, ταυ­τό­χρο­να από όλα τα τμήματα.

Το πρό­βλη­μα της γλώσ­σας — εγώ δεν ήξε­ρα αγγλι­κά και οι τρεις Αγγλοι των συνερ­γεί­ων ανα­τί­να­ξης της γέφυ­ρας δεν ήξε­ραν ελλη­νι­κά — οδή­γη­σε τον Αρη σε μια αλλα­γή. Αλλα­ξα θέση με το λοχα­γό Αρθουρ, σαμπο­τέρ στη βόρεια πλα­γιο­φυ­λα­κή, όπου ανέ­λα­βα και τη διοί­κη­ση των 15 ΕΛΑ­Σι­τών. Ο βοη­θός του Αρθουρ Θέμις Μαρί­νος, της αγγλι­κής απο­στο­λής, έγι­νε δικός μου βοη­θός. Τους δυνα­μί­τες για το κόψι­μο της σιδη­ρο­δρο­μι­κής γραμ­μής τους είχε αυτός.

Η επιχείρηση και τα παρεπόμενα…

Με πολύ συντο­μία τώρα η περι­γρα­φή της επί­θε­σης και κατα­στρο­φής της γέφυρας.

Στην ώρα τους κόπη­καν τα τηλέ­φω­να κι έγι­νε επί­θε­ση. Οι 60 ΕΛΑ­Σί­τες σε 18 λεπτά ακρι­βώς κατέ­λα­βαν το οχυ­ρω­μέ­νο νότιο άκρο της γέφυ­ρας. Οι 20 άντρες του Ζέρ­βα που πήγαν για το βόρειο άκρο της γέφυ­ρας, με τις πρώ­τες του­φε­κιές εγκα­τέ­λει­ψαν τους επι­κε­φα­λής τους ανθυ­πο­λο­χα­γούς, Σ. Παπα­χρή­στου και Λ. Πετρο­που­λά­κη (αμέ­το­χους στο σχε­δια­ζό­με­νο μποϊ­κο­τάζ του σαμπο­τάζ) κι έτρε­ξαν τον ανή­φο­ρο, προς το Σταθ­μό Διοί­κη­σης, φωνά­ζο­ντας: «Οι Ιτα­λοί πήραν ενι­σχύ­σεις, μας έκα­ναν αντε­πί­θε­ση και μας κυνη­γά­νε κάνο­ντας κυκλω­τι­κή κίνη­ση προς το Σταθ­μό Διοί­κη­σης!!». Ο Ζέρ­βας… οργί­ζε­ται, βλα­σφη­μεί και… απει­λεί: «Χαθή­κα­τε έτσι; σαν τις άβγαλ­τες κοπέ­λες, μέσα στο σκο­τά­δι, αντί να μεί­νε­τε εκεί να σκο­τω­θεί­τε ως τον τελευ­ταίο! Βρε θα σας κρε­μά­σω όλους!…» και συνε­χί­ζει βλα­σφη­μώ­ντας και απει­λώ­ντας… όπως γρά­φει ο ίδιος στα «απόρ­ρη­τα έγγρα­φά μου» στην «Ακρό­πο­λη» αρχές Γενά­ρη 1950. Δε χάνει όμως και­ρό και ζητά­ει το σαλ­πιγ­κτή, λέγο­ντας στον Αρη ότι πρέ­πει να δια­τά­ξουν υπο­χώ­ρη­ση, αν και το δεξιό ήταν στα χέρια μας.

Ο Αρης δια­τά­ζει αμέ­σως την εφε­δρεία να κατα­λά­βει το αρι­στε­ρό άκρο, πράγ­μα που έγι­νε. Οι Αγγλοι σαμπο­τέρ όμως αρνού­νται να κατε­βούν να βάλουν τα εκρη­κτι­κά, για­τί λέει «ακού­ο­νται ακό­μα του­φε­κιές!!!». Μόνο που δε χει­ρο­δί­κη­σε ο Αρης, και οι σαμπο­τέρ κατέ­βη­καν και η γέφυ­ρα έγι­νε κομμάτια.

…Και άλλα παρατράγουδα

Στη βόρεια πλα­γιο­φυ­λα­κή, αφού κόψα­με τα τηλε­φω­νι­κά σύρ­μα­τα, κατε­βή­κα­με με τον Μαρί­νο στις γραμ­μές του τρέ­νου να βάλου­με τα εκρη­κτι­κά. Ο Μαρί­νος όμως, που τα είχε, μου δίνει για τη μια μόνο ράγια. Οσο κι αν επέ­μει­να, δε μου έδω­σε και για την άλλη κι ας είχα­με ετοι­μά­σει με τον Τομ Μπάρ­νες και για τη δεύ­τε­ρη ράγια, για­τί μόνο τότε στα­μα­τά­ει το τρέ­νο. Με τη χαλοή από τις φωνές των υπο­χω­ρού­ντων ζερ­βι­κών «σκί­στη­κε» να με πεί­σει να υπο­χω­ρή­σου­με, για­τί και οι άλλοι υπο­χώ­ρη­σαν από τη γέφυ­ρα. Κι όταν φάνη­καν οι ενι­σχύ­σεις που πήγαι­ναν με αυτο­κί­νη­τα απ’ τη Λαμία στο Λια­νο­κλά­δι να τις φέρουν με τρέ­νο στη γέφυ­ρα και πάλι — για να μη γίνει… σπα­τά­λη!!! — δε μου ‘δωσε δυνα­μί­τες και για τη δεύ­τε­ρη ράγια. Η ζήτη­σή μου αυτή έγι­νε αφορ­μή να μάθω ότι ο Μαρί­νος βρή­κε την ευκαι­ρία και έβγα­λε κι αυτούς που είχα­με βάλει! Ευτυ­χώς δεν τους απο­σύν­δε­σε και τους ξανά­βα­λα. Πού να πάρω από­φα­ση να τους αρπά­ξω με το ζόρι! Σχε­δόν παι­δί ήμου­να, μόλις συμπλή­ρω­σα τα 23. Την αφαί­ρε­ση και επα­να­το­πο­θέ­τη­ση των εκρη­κτι­κών την ανα­φέ­ρει και ο Ζέρ­βας στα «απόρ­ρη­τα έγγρα­φά του».

Οταν έφτα­σε το τρέ­νο, στα­μά­τη­σε βέβαια και κατέ­βα­σε ένα τμή­μα Ιτα­λών, με τους οποί­ους αρχί­σα­με να χτυ­πιού­μα­στε, οι της πλα­γιο­φυ­λα­κής — ο Μαρί­νος έκα­νε φτε­ρά και εξα­φα­νί­στη­κε — και σε λίγο με μια μανού­βρα πίσω — μπρος πέρα­σε και τρά­βη­ξε για τη γέφυ­ρα, η οποία στο μετα­ξύ είχε γίνει παρελθόν.

Εμπόδια Αγγλων και Ζερβικών

Οι 12 κρύ­φτη­καν κάπου και δεν πήγαν στον προ­ο­ρι­σμό τους, για­τί λέει: δεν πίστευαν ότι θα κατα­λά­βου­με τη γέφυ­ρα και να μην κιντυ­νέ­ψουν άδι­κα!! Ο Μυρι­δά­κης με τους 8, άφη­σε το πολυ­βό­λο — αν υπήρ­χε — να θερί­σει τους 50 ΕΛΑ­Σί­τες που επι­τί­θο­νταν στο νότιο άκρο της γέφυ­ρας, και χώθη­κε σε ένα νερο­φά­γω­μα… Κι όχι μόνο αυτό. Κατα­κρά­τη­σε και τις ψαλί­δες πού ‘πρε­πε να δώσει στους 60 του ΕΛΑΣ να κόψουν τα κανο­νι­κά συρ­μα­το­πλέγ­μα­τα οχύ­ρω­σης(!) και να μην καθη­λω­θούν εκεί και τους θερί­σουν τα ιτα­λι­κά πολυ­βό­λα. Κι ακό­μα, κατα­κρά­τη­σε και τις φωτο­βο­λί­δες που ‘πρε­πε να ριχτούν στις διά­φο­ρες φάσεις της επιχείρησης…

Δε χρειά­ζε­ται πολ­λή σκέ­ψη για να δια­πι­στω­θούν, απ’ τα τόσο φανε­ρά γεγο­νό­τα, οι σκο­ποί των Εγγλέ­ζων, το μίσος τους κατά του ΕΑΜ — ΕΛΑΣ, το έργο του δου­λι­κού τους Ζέρ­βα, που για να ‘ρθει με κάποια δύνα­μη στα χωριά που θα περ­νού­σε, περι­μά­ζε­ψε όσους περι­τρι­γύ­ρι­ζαν τα πεδία αφει­δών ρίψε­ων απ’ τους Αγγλους, για «να πάνε σε ένα μακρι­νό πεδίο ρίψε­ων», όπως γρά­φει ο ίδιος. Σίγου­ρος δε, όπως και οι Αγγλοι, για την επι­τυ­χία του μποϊ­κο­τάζ του σαμπο­τάζ και, συνε­πώς, το ρεζί­λε­μα του ΕΛΑΣ και του Αρη, προ­ε­τοί­μα­ζε με τον ταγ­μα­τάρ­χη Παπα­νι­κο­λά­ου στο Μαυ­ρο­λι­θά­ρι και μερι­κά «σοβα­ρό­τε­ρα» πρό­σω­πα στη Λαμία, την παρα­μο­νή του στη Ρού­με­λη, που θα «περιέρ­χο­νταν» για να ανα­θαρ­ρή­σει ο λαός!! Αλλά οι λογα­ρια­σμοί ήταν «χωρίς τον ξενο­δό­χο: Τον ΕΛΑΣ και τον Αρη!»

Να και οι Γερ­μα­νοί, ενι­σχυ­τές για την ώρα, αργό­τε­ρα συνερ­γά­τες — δια­φη­μι­στές του Ζέρ­βα (κι ας ήξε­ραν την αλή­θεια), για την ανα­τί­να­ξη του Γορ­γο­πό­τα­μου­ε­πι­κή­ρυ­ξαν τον Ζέρ­βα με 500 εκα­τομ­μύ­ρια (Στ. Σαρά­φης «Ο ΕΛΑΣ»)!!!
* Ο Σπ. Μπέ­κιος (Λάμπρος) ήταν από τους βασι­κούς πρω­τα­γω­νι­στές στη μάχη του Γοργοπόταμου.

Πηγή: Ριζοσπάστης