Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η ΚΟΑ συνοδεύει μουσικά τον βωβό «Νοσφεράτου» του Μουρνάου

Σασπένς για σινε­φίλ και μη, υπό­σχε­ται η συναυ­λία της Κρα­τι­κής Ορχή­στρας Αθη­νών, η οποία, σε συνερ­γα­σία με το Ινστι­τού­το Φιλαρ­μο­νι­κής Ευρω­παϊ­κού Κινη­μα­το­γρά­φου (European Film Philarmonic Institute), θα απο­δώ­σει ζωντα­νά, στις 21 Ιανουα­ρί­ου, στο Μέγα­ρο Μου­σι­κής, τη μου­σι­κή επέν­δυ­ση που συνέ­θε­σε για την βωβή ται­νία του Φρήν­ριχ Μουρ­νά­ου «Nosferatu, μια συμ­φω­νία τρό­μου» (1922), ο έμπει­ρος στον χει­ρι­σμό του από­κο­σμου φόβου, Τζέιμς Μπέρναρντ.

Η συναυ­λία θα δοθεί με παράλ­λη­λη προ­βο­λή της ται­νί­ας και την ΚΟΑ θα διευ­θύ­νει ο καλ­λι­τε­χνι­κός διευ­θυ­ντής της, Στέ­φα­νος Τσιαλής.

Το «Νοσφε­ρά­του» είναι έργο ανα­φο­ράς στην κινη­μα­το­γρα­φι­κή ιστο­ρία, έχο­ντας κατα­χω­ρη­θεί ως κλα­σι­κό θρί­λερ, έξο­χο δείγ­μα γερ­μα­νι­κού εξπρεσιονισμού.

Βασι­σμέ­νος στο μυθι­στό­ρη­μα «Dracula» του Μπραμ Στό­κερ, ο Χέν­ρικ Γκα­λίν έγρα­ψε το σενά­ριο για το σκο­τει­νό μεσο­πο­λε­μι­κό δρά­μα του Μουρ­νά­ου. Πρό­κει­ται για την ιστο­ρία ενός εφιαλ­τι­κού βαμπίρ, του κόμη Όρλοκ, που εισβάλ­λει σε μια μικρή πόλη, αφού υπο­γρά­φει το συμ­βό­λαιο που του παρέ­δω­σε ο αθώ­ος υπάλ­λη­λος Χού­τερ, σύζυ­γος της όμορ­φης Έλεν.

Ο απει­λη­τι­κός χαρα­κτή­ρας τον ακο­λου­θεί, σπέρ­νο­ντας τον θάνα­το μέχρι να θυσια­στεί μια νεα­ρή γυναί­κα. Ο κορυ­φαί­ος δημιουρ­γός της βωβής περιό­δου του γερ­μα­νι­κού εξπρε­σιο­νι­σμού, Μουρ­νά­ου, αξιο­ποιώ­ντας αρι­στο­τε­χνι­κά το από­κο­σμο γοτ­θι­κό περι­βάλ­λον και τα συναι­σθη­μα­τι­κά φορ­τι­σμέ­να πρό­σω­πα, διε­γεί­ρει την αγω­νία του θεα­τή, οδη­γώ­ντας την στα άκρα.

Η κάμε­ρα εστιά­ζει στον παρά­δο­ξα ευθυ­τε­νή βρι­κό­λα­κα με τα γαμ­ψά νύχια και τα γουρ­λω­μέ­να μάτια, λου­σμέ­νο με φως. Οι αργές κινή­σεις υπο­γραμ­μί­ζο­νται από την κινη­μα­το­γρά­φη­ση που παί­ζει με τη σκιά του, οξύ­νο­ντας τον φόβο.

H αρχι­κή μου­σι­κή επέν­δυ­ση της ται­νί­ας γρά­φτη­κε από τον Χανς Έρντμαν, για να εκτε­λε­σθεί από μια ορχή­στρα κατά τη διάρ­κεια της προβολής.

Λέγε­ται επί­σης, ότι η αρχι­κή μου­σι­κή ηχο­γρα­φή­θη­κε κατά τη διάρ­κεια της προ­βο­λής της ται­νί­ας. Ωστό­σο, το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος της έχει χαθεί. Έτσι, σε όλη την ιστο­ρία των προ­βο­λών του «Νοσφε­ρά­του», πολ­λοί συν­θέ­τες και μου­σι­κοί έχουν γρά­ψει τις δικές τους μελω­δί­ες για να συνο­δεύ­σουν την ταινία.

Το 1997 ο Τζέιμς Μπέρ­ναρντ, διά­ση­μος κατά τη δεκα­ε­τία του ’50 και του ‘ ’60, με τις συν­θέ­σεις του για πολ­λές ται­νί­ες θρί­λερ, συνέ­θε­σε μια ορχη­στρι­κή παρ­τι­τού­ρα, η οποία εκτε­λέ­σθη­κε από τη Φιλαρ­μο­νι­κή Ορχή­στρα της Πρά­γας, για την τηλε­ο­πτι­κή προ­βο­λή της ται­νί­ας από το Channel 4. Σύμ­φω­να με τον ίδιο τον συν­θέ­τη: «Η ιστο­ρία του Δρά­κου­λα πάντα ασκού­σε γοη­τεία πάνω μου, όπως και ο Νοσφε­ρά­του. Πιστεύω έντο­να στις δυνά­μεις του Καλού και του Κακού και στην αιώ­νια μάχη ανά­με­σα στο Θεό και τον Διάβολο».

Ο Μουρ­νά­ου είχε χαρα­κτη­ρί­σει την ται­νία σαν «μια συμ­φω­νία τρό­μου», οπό­τε η προ­σπά­θεια του Μπέρ­ναρντ εστιά­στη­κε στο να συν­θέ­σει ένα έργο που στέ­κε­ται σαν ένα συμ­φω­νι­κό ποί­η­μα, ένας ιστός πολ­λών αντι­πα­ρα­βαλ­λο­μέ­νων θεμά­των. Με χάλ­κι­να, έγχορ­δα, ξύλι­να πνευστά…

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο