Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η κομμουνίστρια δασκάλα Ευαγγελία Κλάδου «επέστρεψε» στον τόπο της, στο αγαπημένο της σχολείο

Ο καλ­λι­τέ­χνης Αλέ­ξαν­δρος Ραπτά­κης έκα­νε γκρά­φι­τι το πορ­τραί­το της κομ­μου­νί­στριας δασκά­λας Βαγ­γε­λιώς Κλά­δου σε τοί­χο στα πατρο­γο­νι­κά της εδά­φη στα Σίσαρ­χα! Στο πλαί­σιο του φεστι­βάλ Χαϊμαλίνα.

Η Ευαγ­γε­λία Κλά­δου, δολο­φο­νή­θη­κε σε ενέ­δρα από κυβερ­νη­τι­κό και παρα­κρα­τι­κό από­σπα­σμα, στις 6 Δεκέμ­βρη 1949, σε σπη­λιά στην περιο­χή Ανυ­φα­ντο­χά­λα­ρα, που οι μαχη­τές του ΔΣΕ χρη­σι­μο­ποιού­σαν ως λημέ­ρι, «επι­στρέ­φει στον τόπο της, πλάι στο αγα­πη­μέ­νο της σχο­λειό, ανοί­γο­ντας ξανά το παρά­θυ­ρο στη γνώ­ση, τον αγώ­να και την ελευ­θε­ρία» όπως άνα­φέ­ρουν οι διορ­γα­νω­τές του Φεστιβάλ.

grafiti2

.Η ζωή και η δράση της Ευαγγελίας Κλάδου

Η Βαγ­γέ­λα, όπως συνή­θι­ζαν να την απο­κα­λούν οι συγ­χω­ρια­νοί της, γεν­νή­θη­κε στα Ανώ­γεια το 1919, κόρη φτω­χής και πολύ­τε­κνης οικο­γέ­νειας. Οταν τελεί­ω­σε το σχο­λείο, λόγω της αγά­πης που είχε για τα γράμ­μα­τα, οι γονείς της την έστει­λαν στην Αθή­να, όπου φοί­τη­σε στην Αρσά­κειο και απο­φοί­τη­σε το 1940, με άρι­στα. Εκεί έρχε­ται σε επα­φή με την κομ­μου­νι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία, τα δύσκο­λα χρό­νια της μετα­ξι­κής δικτατορίας.

Η γερ­μα­νι­κή κατο­χή την βρί­σκει δασκά­λα στο χωριό Μυριο­κέ­φα­λα. Το 1942 οργα­νώ­νε­ται στο ΚΚΕ και ανα­λαμ­βά­νει δια­δο­χι­κά καθή­κο­ντα ως μέλος Αχτι­δι­κής Επι­τρο­πής, της Περι­φε­ρεια­κής Επι­τρο­πής Ρεθύ­μνου, στη συνέ­χεια Γραμ­μα­τέ­ας Αχτι­δι­κής Επι­τρο­πής και Β’ Γραμ­μα­τέ­ας της Περι­φε­ρεια­κής Επι­τρο­πής Ρεθύ­μνου και αργό­τε­ρα μέλος της Περι­φε­ρεια­κής Επι­τρο­πής Ρεθύ­μνου και μέλος της Επι­τρο­πής Περιο­χής Κρή­της με ειδι­κή ευθύ­νη στη γυναι­κεία δου­λειά και την Εθνι­κή Αλλη­λεγ­γύη (ΕΑ).

Η Βαγ­γε­λιώ από την πρώ­τη στιγ­μή εντάσ­σε­ται στο ΕΑΜ και πρω­το­στα­τεί στην οργά­νω­ση του αγώ­να της περιο­χής κατά των Γερ­μα­νών από διά­φο­ρες θέσεις. Παράλ­λη­λα βοη­θά­ει στη συγκρό­τη­ση των Οργα­νώ­σε­ών του.

Παράλ­λη­λα με τις κομ­μα­τι­κές χρε­ώ­σεις συμ­βάλ­λει στη δου­λειά του ΕΑΜ από διά­φο­ρες θέσεις, χρε­ώ­νε­ται το γυναι­κείο τμή­μα σε όλο το νομό Ρεθύ­μνου. Το 1944 έγι­νε μέλος του ένο­πλου ΕΛΑΣ. Η συμ­βο­λή της στην οργά­νω­ση του αντάρ­τι­κου των Λευ­κών Ορέ­ων ήταν καθοριστική.

Αφού αρνή­θη­κε μετά την κατο­χή να δηλώ­σει υπο­τα­γή στο τότε αστι­κό καθε­στώς, δεν κατά­φε­ρε να ξανα­δου­λέ­ψει ως εκπαι­δευ­τι­κός, παρό­λα αυτά δεν επα­να­παύ­τη­κε και αφιε­ρώ­θη­κε στο λαϊ­κό κίνη­μα των Χανί­ων, όπου το 1946, στην πανα­γρο­τι­κή απερ­γία, την συνέ­λα­βαν μαζί με άλλους δυο, ως πρω­ταί­τιοι των κινη­το­ποι­ή­σε­ων. Στην δεύ­τε­ρη απερ­γία, μετά από ένα χρό­νο έχει μπει πλέ­ον στο στό­χα­στρο από τις παρα­κρα­τι­κές οργα­νώ­σεις. Έγι­νε μέλος του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Δυτι­κής Κρή­της και πρω­το­στα­τού­σε στις μάχες του εμφυλίου

Επε­σε μαχό­με­νη με το όπλο στο χέρι στις 6/12/1949, στη σπη­λιά στ’ Ανυ­φα­ντο­χά­λα­ρα, από κυβερ­νη­τι­κό και παρα­κρα­τι­κό από­σπα­σμα. Τέτοιο ήταν το μίσος που έτρε­φαν στη γνή­σια επα­να­στά­τρια, λαϊ­κή αγω­νί­στρια, στο στέ­λε­χος του ΚΚΕ, ώστε οι ΜΑΥ­δες και οι παρα­κρα­τι­κοί τής κόψα­νε το κεφά­λι και το περι­φέ­ρα­νε στα γύρω χωριά.

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο