Η Κούβα στέλνει ιατρική βοήθεια αλληλεγγύης στην βαρειά χτυπημένη από τον τυφώνα Μοζαμβίκη

40 για­τροί και άλλο νοση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό συμ­με­τέ­χουν στην απο­στο­λή βοή­θειας των σκλη­ρά χτυ­πη­μέ­νων περιο­χών και ανθρώ­πων στην Μοζαμ­βί­κη από τον τελευ­ταίο κατα­στρο­φι­κό τυφώνα.

Η διε­θνι­στι­κή βοή­θεια της Κού­βας για μιά ακό­μη φορά κατα­πλή­σει απο­δει­κνύ­ο­ντας την ανω­τε­ρό­τη­τα του σοσια­λι­σμού και των σοσια­λι­στι­κών ανθρώπων.

Το παρα­κά­τω άρθρο της Granma τιτλο­φο­ρεί­ται: « Τιμή μας να δώσου­με βοή­θεια στην Μοζαμβίκη».

Και μόνο ο τίτλος δεί­χνει τον ανθρω­πι­σμό και τα υψη­λά ιδε­ώ­δη του Κου­βα­νέ­ζι­κου λαού. Οι συνε­ντεύ­ξεις που δίνουν οι για­τροί που συμ­με­τέ­χουν στην απο­στο­λή είναι μνη­μεία αλτρουι­σμού και αλλη­λεγ­γύ­ης. Δεί­χνουν ακό­μη την πλα­τειά συμ­με­το­χή του ιατρι­κού προ­σω­πι­κού της Κού­βας όπου παρου­σιά­ζε­ται ανά­γκη βοή­θειας σε όλους τους λαούς του πλα­νή­τη. «Για μένα αυτή η απο­στο­λή είναι μια εκπλή­ρω­ση καθή­κο­ντος, αφή­νο­ντας μια κλη­ρο­νο­μιά, δηλα­δή, να είμαι μέρος της ιατρι­κής ιστο­ρί­ας της Κού­βας» όπως δηλώ­νει ο ένας από αυτούς.

Όλο τα άρθρο:

« Τιμή μας να δώσου­με βοή­θεια στην Μοζαμβίκη».

Μια ιατρι­κή Ταξιαρ­χία του «Henry Reeve Contingent» ειδι­κευ­μέ­νη σε κατα­στά­σεις κατα­στρο­φών και σοβα­ρών επι­δη­μιών, σώζει ζωές στην αδελ­φή χώρα της Αφρικής

Οι ζημιές που προ­κλή­θη­καν από τον τυφώ­να Idai στη Μοζαμ­βί­κη έχει κινη­το­ποι­ή­σει για μιά ακό­μη φορά την αλλη­λεγ­γύη της Κού­βας, με μια ιατρι­κή Ταξιαρ­χία, ειδι­κευ­μέ­νη σε κατα­στά­σεις κατα­στρο­φών και σοβα­ρών επι­δη­μιών, παρέ­χο­ντας βοή­θεια στην πόλη του Beira, στην επαρ­χία Sofala. Τα ακραία και­ρι­κά φαι­νό­με­να άφη­σαν πίσω τους 468 νεκρούς, ενώ άλλοι 259 χάθη­καν στη γει­το­νι­κή Ζιμπά­μπουε και του­λά­χι­στον 56 στο Μαλάουι.

Περί­που τρία εκα­τομ­μύ­ρια κάτοι­κοι της περιο­χής υπέ­στη­σαν ζημιές κατά τη διάρ­κεια της καται­γί­δας, που περι­γρά­φε­ται από το Γενι­κό Γραμ­μα­τέα του ΟΗΕ Antonio Guterres ως μία από τις χει­ρό­τε­ρες κατα­στρο­φι­κές και­ρι­κές συν­θή­κες στην ιστο­ρία της αφρι­κα­νι­κής ηπείρου.

Τα 40 μέλη της απο­στο­λής πήραν μαζί τους εξο­πλι­σμό για ένα υπαί­θριο νοσο­κο­μείο, που είναι δώρο της Κού­βας, όπου συμπε­ρι­λαμ­βά­νει χώρους για δια­βου­λεύ­σεις, λει­τουρ­γι­κά δωμά­τια, κλι­νι­κό και μικρο­βιο­λο­γι­κό εργα­στή­ριο, εξο­πλι­σμό απει­κό­νι­σης, και χώρο για 20 κλίνες.

Περι­λαμ­βά­νο­νται στην ομά­δα ειδι­κοί στην γενι­κή ιατρι­κή (MGI), χει­ρουρ­γι­κή, παθο­λο­γία, παι­δια­τρι­κή, Γυναι­κο­λο­γία, ορθο­πε­δι­κή, επι­δη­μιο­λο­γία και στις τεχνο­λο­γί­ες υγεί­ας. Στην ομά­δα θα προ­στε­θούν και οι 270 Κου­βα­νοί που ήδη εργά­ζο­νται στη χώρα, μέρος της ιατρι­κής συνερ­γα­σία που έχει παρου­σία από το 1975, όταν κηρύ­χθη­κε η ανεξαρτησία.

Ο Δρ Miguel Zorrilla Quiñones, για­τρός γενι­κής ιατρι­κής, από την επαρ­χία του Πινάρ Ντελ Ρίο, δηλώ­νει στην Γκράν­μα ότι, όταν χτύ­πη­σε η τρα­γω­δία την Μοζαμ­βί­κη στις 27 Μαρ­τί­ου, η κυβέρ­νη­ση της Κού­βας αμέ­σως πρό­τει­νε την απο­στο­λή αλλη­λεγ­γύ­ης και άρχι­σε να προ­ε­τοι­μά­ζει την ανα­χώ­ρη­ση με συλ­λο­γή πλη­ρο­φο­ριών σχε­τι­κά με τη θέση και την επι­δη­μιο­λο­γι­κή κατάσταση.

Έχει την εμπει­ρία εργα­σί­ας σε άλλες χώρες: πρώ­τα στην Βενε­ζου­έ­λα από το 2001 έως το 2006, στη συνέ­χεια στο Πακι­στάν, μετά τον σει­σμό του 2006, στην Αγκό­λα (2006–2009) και στη Βρα­ζι­λία (2015–2018).

«Στη Μοζαμ­βί­κη περι­μέ­νω να βρω οικο­γέ­νειες με ανά­γκες ιατρι­κής βοή­θειας και θα κατα­βά­λου­με κάθε δυνα­τή προ­σπά­θεια για να επι­λύ­σου­με όλες τις δυσκο­λί­ες που αντι­με­τω­πί­ζουν οι άνθρω­ποι, όσο το δυνα­τόν γρη­γο­ρό­τε­ρα.» Ένα παρό­μοιο σχό­λιο εκφρά­στη­κε από τον Δρ Ralfys Armando Carbó Sánchez, γυναι­κο­λό­γο στο νοσο­κο­μείο Pedro Betancourt στην Ματάν­σας, ο οποί­ος παρεί­χε υπη­ρε­σί­ες στην πόλη Ebebellín, της Ιση­με­ρι­νής Γου­ϊ­νέ­ας από το 2008 έως το 2010, και αντι­με­τω­πί­ζο­νται ασθε­νείς σε συν­θή­κες που σπά­νια προ­κύ­πτουν στην Κούβα.

«Ήμουν ο μόνος γυναι­κο­λό­γος. Επί­σης εργά­ζο­νται εκεί ένας χει­ρουρ­γός και ένας παι­δί­α­τρος, και δύο για­τροί γενι­κής ιατρι­κής. Διορ­γα­νώ­να­με βάρ­διες στη γενι­κή ιατρι­κή και κάθε ένας από εμάς αντι­με­τώ­πι­ζε όλες τις ασθέ­νειες με τις οποί­ες ο πλη­θυ­σμός έφτα­σε σε κατά­στα­ση έκτα­κτης ανά­γκης. Εάν μια ειδι­κή κατά­στα­ση προ­έ­κυ­πτε τότε καλού­νταν ο ειδι­κός, έτσι ήμα­σταν στο καθή­κον 24 ώρες την ημέ­ρα,”, περι­γρά­φει ο γιατρός.

Υπήρ­χε η ελο­νο­σία, το HIV/AIDS και ο τυφοει­δής πυρε­τός, κι έτσι άρχι­σε η πρό­λη­ψη και προ­α­γω­γή της υγεί­ας σε περια­στια­κές περιο­χές και μακρι­νά χωριά εξη­γώ­ντας τα υγειο­νο­μι­κά μέτρα για την αντι­με­τώ­πι­ση αυτών των ασθε­νειών. Κατά τη διάρ­κεια αυτών των επι­σκέ­ψε­ων χορη­γού­σαν φάρ­μα­κα για τη θερα­πεία χρό­νιων μη λοι­μω­δων νόσων και προ­χω­ρού­σαν στην διά­γνω­ση πιθα­νών επι­δη­μιο­λο­γι­κών συν­θη­κών, ενώ συμ­με­τεί­χαν παράλ­λη­λα και στο υπάρ­χον εθνι­κό πρό­γραμ­μα με τίτλο « Ανά­πτυ­ξη χωρίς ελο­νο­σία» συμ­με­τέ­χο­ντας σε ομι­λί­ες σχε­τι­κά με τα μέτρα που πρέ­πει να λαμ­βά­νο­νται για τον έλεγ­χο εξά­πλω­σης της ασθένειας.

«Έχω πολ­λές ιστο­ρί­ες να διη­γη­θώ, αλλά ιδιαί­τε­ρα η περί­πτω­ση μιας έγκυου γυναί­κας που ήρθε να μας σε πολύ σοβα­ρή κατά­στα­ση, με συγκί­νη­σε. Εξα­κο­λου­θού­σε να είναι στην δου­λειά της για πέντε ημέ­ρες, με πολύ υψη­λή αρτη­ρια­κή πίε­ση. Είχε σπα­σμούς όταν έφτα­σε σε εμάς και χωρίς να δια­θέ­τω πολ­λούς πόρους και υλι­κό, ήμουν σε θέση να σώσω τη ζωή της. Ούτε αυτή ούτε το μωρό πέθα­νε. Αργό­τε­ρα με επι­σκέ­φτη­κε αρκε­τές φορές για να με ευχα­ρι­στή­σει για την βοή­θεια μου» λέει ο για­τρός Sánchez.

Επί­σης, έζη­σε την εμπει­ρία της θερα­πεί­ας γυναι­κών που είχαν απο­βο­λές κάτω από κακές συν­θή­κες υγιει­νής και ανε­πτυγ­μέ­νων λοι­μώ­ξε­ων που οφεί­λο­νται σε αυτές τις μη ασφα­λείς δια­δι­κα­σί­ες. Στις περι­πτώ­σεις αυτές, ήταν υπο­χρε­ω­μέ­νος να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει όλες τις γνώ­σεις για να βοη­θή­σει τις γυναί­κες, και είναι περή­φα­νος να πει ότι στα δύο χρό­νια της υπη­ρε­σί­ας του, δεν είχε καμία περί­πτω­ση μητρι­κών θανά­των και το ποσο­στό βρε­φι­κής θνη­σι­μό­τη­τας μειώθηκε.

Ετοι­μά­ζε­ται να φύγει για την Μοζαμ­βί­κη, έλα­βε ακρι­βείς πλη­ρο­φο­ρί­ες και συμ­με­τεί­χε στα επαγ­γελ­μα­τι­κά σεμι­νά­ρια για χολέ­ρα και ελο­νο­σία, δεδο­μέ­νου ότι αυτές είναι δύο ασθέ­νειες που μπο­ρούν να προ­κα­λέ­σουν επι­δη­μί­ες μετά από πλημ­μύ­ρες. «Συζη­τή­σα­με το έργο πρό­λη­ψης και προ­φύ­λα­ξης που πρέ­πει να δημιουρ­γή­σου­με, κυρί­ως, παρου­σιά­ζο­ντας ενη­με­ρώ­σεις για τα μέτρα προ­στα­σί­ας». Ο ίδιος υπο­βλή­θη­κε σε ιατρι­κές εξε­τά­σεις για να προσ­διο­ρί­σει τις δικές του παρα­μέ­τρους υγεί­ας και εμβο­λιά­στη­κε να απο­τρέ­ψει ενδη­μι­κές ασθέ­νειες που έχουν εξα­λει­φθεί στην Κού­βα. Ανέ­λυ­σε τα μέτρα που πρέ­πει να πάρει για να απο­φύ­γει να αρρω­στή­σει και ενη­μέ­ρω­σε τον ιατρι­κό του φάκε­λό του, που θα έπαιρ­νε μαζί του, με την πρό­σφα­τη κλι­νι­κή αξιολόγηση.

Από την την πλευ­ρά του, ο νοσο­κό­μος αναι­σθη­σιο­λο­γί­ας Serguei León Alonso, από την Βίλα Κλά­ρα, που μόλις έφτα­σε από τη Γουα­τε­μά­λα όπου και υπη­ρέ­τη­σε σε νοσο­κο­μείο, στην πόλη Ixchiguan, στην επαρ­χία San Marcos, σχο­λί­α­σε, «στη Μοζαμ­βί­κη θα αντι­με­τω­πί­σω μια δύσκο­λη επι­δη­μιο­λο­γι­κή κατά­στα­ση. Περι­μέ­νω να δω τον πλη­θυ­σμό πολύ λυπη­μέ­νο και μέσα στον πόνο, μάρ­τυ­ρες μιας μεγά­λης κατα­στρο­φής» είπε ο νεα­ρός άνδρας

Δηλώ­νει ακό­μη περή­φα­νος που έχει επι­λε­γεί για να εργα­στεί σε αυτές τις συν­θή­κες για να δεί­ξει ότι ο ανθρω­πι­σμός του επαγ­γέλ­μα­τός του, κάτι που έμα­θε στα πολ­λά χρό­νια μελέ­της αλλά και σαν μέρος της κλη­ρο­νο­μιάς, της ζωής και της σκέ­ψης του Φιντέλ Κάστρο, που ενστά­λα­ξε στους Κου­βα­νοί την επι­θυ­μία να βοη­θή­σουν αυτούς που έχουν ανά­γκη όσο μακριά και να ζουν ακό­μη και σε απο­μα­κρυ­σμέ­να χωριά, προ­σθέ­το­ντας, «κάθε επαγ­γελ­μα­τί­ας της υγεί­ας πρέ­πει να βρί­σκε­ται όπου το καθή­κον τον καλεί».

Ομοί­ως ο Yoanky Baullosa Valdés, 33χρονος ψυχί­α­τρος στην Πολυ­κλι­νι­κή Borrás Pedro του Πινάρ Ντελ Ρίο, έχει την εμπει­ρία της συνερ­γα­σί­ας με αυτό­χθο­νες πλη­θυ­σμούς στην ορει­νή περιο­χή στους δήμους Cajigal y Cariacó, στην Βενε­ζου­έ­λας Σού­κρε από το 2016 έως το 2018.

Επι­ση­μαί­νει ότι οι Κου­βα­νοι επαγ­γελ­μα­τί­ες έχουν επαρ­κή ακα­δη­μαϊ­κή προ­ε­τοι­μα­σία να προ­σαρ­μο­στούν γρή­γο­ρα στις αλλα­γές και να βρουν λύσεις στα προ­βλή­μα­τά και των άλλων. Η απο­στο­λή του περι­λαμ­βά­νει την παρο­χή κλι­νι­κής θερα­πεί­ας για τον τοπι­κό πλη­θυ­σμό αλλά και στους συνα­δέλ­φους του, οι οποί­οι χωρίς αμφι­βο­λία θα ζήσουν δύσκο­λες στιγ­μές, με δεδο­μέ­νη την πολύ­πλο­κη κατά­στα­ση που θα αντι­με­τω­πί­σουν στη Μοζαμ­βί­κη. «Για μένα αυτή η απο­στο­λή είναι μια εκπλή­ρω­ση καθή­κο­ντος, αφή­νο­ντας μια κλη­ρο­νο­μιά, δηλα­δή, να είμαι μέρος της ιατρι­κής ιστο­ρί­ας της Κούβας».