Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η κρατική υποχρηματοδότηση για προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς είναι η σπίθα που έγινε φωτιά

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ

Όποιο κι αν είναι το απο­τέ­λε­σμα της επί­ση­μης έρευ­νας, κανείς δεν μπο­ρεί να ισχυ­ρι­στεί ότι η τερά­στια κατα­στρο­φή της Πανα­γί­ας των Παρι­σί­ων («Notre Dame»-«Νοτρ_Νταμ») από πυρ­κα­γιά στις 15 Απρί­λη δεν θα μπο­ρού­σε να είχε αποφευχθεί.

Στη σημε­ρι­νή επο­χή, που η επι­στη­μο­νι­κή και τεχνο­λο­γι­κή πρό­ο­δος έχει δώσει επι­τεύγ­μα­τα ασύλ­λη­πτα για τα δεδο­μέ­να προη­γού­με­νων δεκα­ε­τιών, τα μέσα για την πρό­λη­ψη και την αντι­με­τώ­πι­ση τέτοιων κατα­στά­σε­ων, ώστε να ελα­χι­στο­ποιού­νται οι κίν­δυ­νοι και οι κατα­στρο­φές, είναι πλέ­ον δια­θέ­σι­μα, ειδι­κά όταν μιλά­με για μνη­μεία τέτοιου μεγέ­θους, που ανή­κουν στην παγκό­σμια πολι­τι­στι­κή κληρονομιά.

Notre Dame Cathédrale de Paris

Ως ένα τέτοιο μνη­μείο, φτιαγ­μέ­νο πριν από οκτώ­μι­σι αιώ­νες και γεμά­το με εκα­το­ντά­δες ανε­κτί­μη­τα έργα γλυ­πτι­κής, ζωγρα­φι­κής κλπ., η «Notre Dame» απαι­τού­σε συγκε­κρι­μέ­να έργα συντή­ρη­σης και υπο­στή­ρι­ξης. Εργα ανά­λο­γα των ανα­γκών που δημιουρ­γού­σαν οι μεγά­λες φθο­ρές από το χρό­νο, τα και­ρι­κά φαι­νό­με­να, αλλά και ο μεγά­λος όγκος επι­σκε­πτών (υπο­λο­γί­ζο­νται σε 14 εκα­τομ­μύ­ρια το χρό­νο), όπως επί­σης και έργα, ανά­λο­γα των ανα­γκών που γεν­νά η προ­στα­σία τέτοιων ιστο­ρι­κών μνη­μεί­ων, η αξιο­ποί­η­σή τους στη μελέ­τη της ανθρώ­πι­νης ιστο­ρί­ας και κοι­νω­νι­κής εξέλιξης.

Προει­δο­ποι­ή­σεις για αυτές τις μεγά­λες ανά­γκες υπήρ­χαν πολ­λές. Οπως για παρά­δειγ­μα η επι­στο­λή της Αρχιε­πι­σκο­πής του Παρι­σιού (του­λά­χι­στον από το 2017) που σημεί­ω­νε καθα­ρά ότι «η κατά­στα­ση του καθε­δρι­κού ναού της Πανα­γί­ας των Παρι­σί­ων έχει φτά­σει σήμε­ρα σε ένα στά­διο στο οποίο οι δομές του δεν θα μπο­ρούν πια να δια­δρα­μα­τί­σουν το ρόλο τους και θα απει­λή­σουν την ίδια τη στα­θε­ρό­τη­τα του μνη­μεί­ου, χωρίς να μιλή­σου­με για τον κίν­δυ­νο ορι­στι­κής απώ­λειας του σκα­λι­στού δια­κό­σμου».

Επί­σης, μια σει­ρά από ειδι­κευ­μέ­νοι επι­στή­μο­νες κατήγ­γει­λαν μετά την πυρ­κα­γιά ότι «θα μπο­ρού­σα­με να είχα­με απο­φύ­γει την κατα­στρο­φή», ότι «οι προ­δια­γρα­φές για τις εργα­σί­ες συντή­ρη­σης σε ιστο­ρι­κά μνη­μεία ήταν ανε­παρ­κείς», ότι έχει τεθεί κατά και­ρούς η ανά­γκη να ψηφι­στούν νόμοι για την ολο­κλη­ρω­μέ­νη προ­στα­σία τους, χωρίς να έχουν προ­χω­ρή­σει. Είναι ενδει­κτι­κό ότι η τελευ­ταία φορά που έγι­ναν εργα­σί­ες στή­ρι­ξης στο βέλος (τη μεταλ­λι­κή άκρη στον οβε­λί­σκο του ναού) — που φτιά­χτη­κε από ξύλο και μολύ­βι στη διάρ­κεια εργα­σιών ανα­καί­νι­σης τον 19ο αιώ­να και τη Δευ­τέ­ρα κατέρ­ρευ­σε — ήταν τη δεκα­ε­τία του 1930.

Συνειδητή υποχρηματοδότηση

Στον αντί­πο­δα όλων αυτών, και παρά τις προ­σπά­θειες της κυβέρ­νη­σης Μακρόν να εμφα­νι­στεί …συντε­τριμ­μέ­νη από την κατα­στρο­φή, επι­βε­βαιώ­θη­καν οι οδυ­νη­ρές συνέ­πειες της κρα­τι­κής υπο­χρη­μα­το­δό­τη­σης για την προ­στα­σία των πολι­τι­στι­κών μνη­μεί­ων, στο πλαί­σιο μιας πολι­τι­κής που προ­τάσ­σει αφε­νός τη διαρ­κή «εξυ­γί­αν­ση των δημό­σιων οικο­νο­μι­κών» για λογα­ρια­σμό του κεφα­λαί­ου (όπου η προ­στα­σία και η ανά­δει­ξη του πολι­τι­σμού θεω­ρεί­ται προ­φα­νώς περιτ­τό «κόστος» που πρέ­πει να πετσο­κο­πεί), αφε­τέ­ρου την πλή­ρη παρά­δο­ση και του πολι­τι­σμού στο μεγά­λο κεφά­λαιο, για να απο­κο­μί­σει πολ­λα­πλά οφέ­λη (από άμε­σα οικο­νο­μι­κά μέχρι και έμμε­σα ιδε­ο­λο­γι­κά — πολιτικά).

Αν και οι εκτι­μή­σεις για τις ανά­γκες ανα­καί­νι­σης του ναού ξεκι­νού­σαν — σύμ­φω­να με σχε­τι­κά γαλ­λι­κά ρεπορ­τάζ — από τα 100 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ, το γαλ­λι­κό κρά­τος διέ­θε­τε μόλις 2 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ το χρό­νο. Σημειω­τέ­ον ότι μιλά­με για το ίδιο κρά­τος που πριν από κάποιους μήνες ανα­κοί­νω­σε περή­φα­νο ότι θα φτά­σει τις ετή­σιες στρα­τιω­τι­κές δαπά­νες στα 35,9 δισε­κα­τομ­μύ­ρια ευρώ, αυξη­μέ­νες κατά 20%…

Εξί­σου χαρα­κτη­ρι­στι­κό είναι και το γεγο­νός ότι ακό­μα και οι εργα­σί­ες ανα­καί­νι­σης, που βρί­σκο­νταν σε εξέ­λι­ξη, εξαρ­τιό­νταν ουσια­στι­κά από το ύψος δωρε­ών ιδιω­τών, δηλα­δή δεν υπήρ­χε ολο­κλη­ρω­μέ­νο σχέ­διο για την κατάρ­τι­ση και ολο­κλή­ρω­ση των απα­ραί­τη­των έργων. Η σχε­τι­κή συμ­φω­νία που είχε υπο­γρα­φεί το Μάη του 2017 προ­έ­βλε­πε τη συμ­με­το­χή του κρά­τους με τα ποσά που ήδη διέ­θε­τε (2 εκατ. ευρώ ετη­σί­ως), που για να αυξη­θεί έστω και 1 ευρώ (!) θα έπρε­πε να έχει κατα­βλη­θεί πρώ­τα η χορη­γία 1 ευρώ από ιδιώ­τη. Δηλα­δή, όχι απλά η κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση ήταν πολύ κατώ­τε­ρη των περι­στά­σε­ων, αλλά και η όποια ενδε­χό­με­νη αύξη­σή της εξαρ­τιό­ταν από τη μεγα­λύ­τε­ρη συμ­με­το­χή του ιδιω­τι­κού τομέα!

Άλλω­στε, αυτή είναι η κατεύ­θυν­ση που δίνει ρητά η ΕΕ, όπως απο­τυ­πώ­νε­ται σε μια σει­ρά από κεί­με­να, απο­φά­σεις, οδη­γί­ες της, για την «ολο­κλη­ρω­μέ­νη προ­σέγ­γι­ση της πολι­τι­στι­κής κλη­ρο­νο­μιάς», όπου ουσια­στι­κά δίνε­ται το σύν­θη­μα για την πλή­ρη παρά­δο­σή της στα σχέ­δια του μεγά­λου κεφαλαίου.

Σε ένα από αυτά τα κεί­με­να, το 2014, ουσια­στι­κά ξεκα­θα­ρι­ζό­ταν ότι τα κρα­τι­κά ταμεία πρέ­πει να έχουν άλλες προ­τε­ραιό­τη­τες, αλλά και ότι τα πολι­τι­στι­κά μνη­μεία πρέ­πει ακό­μα πιο γορ­γά να γίνουν βορά στην αύξη­ση του επι­χει­ρη­μα­τι­κού κέρ­δους: «Οι δημό­σιοι προ­ϋ­πο­λο­γι­σμοί μειώ­νο­νται και ταυ­τό­χρο­να οι υψη­λές του­ρι­στι­κές εισ­ρο­ές έχουν πλε­ο­νε­κτή­μα­τα και μειο­νε­κτή­μα­τα. Αυξά­νουν τα έσο­δα, αλλά και τις περι­βαλ­λο­ντι­κές και φυσι­κές πιέ­σεις», ανα­φε­ρό­ταν μετα­ξύ άλλων και συστη­νό­ταν ότι «η συμ­με­το­χή των ενδια­φε­ρό­με­νων φορέ­ων του ιδιω­τι­κού τομέα θα πρέ­πει να διε­ρευ­νη­θεί περαι­τέ­ρω». Για να κατα­λή­ξει ότι «το καλύ­τε­ρο προ­σαρ­μο­σμέ­νο μοντέ­λο στη σύγ­χρο­νη Ευρώ­πη είναι η μεγα­λύ­τε­ρη συμ­με­το­χή ιδιω­τι­κού τομέα και κοι­νω­νί­ας των πολι­τών».

«Σχέδιο ανοικοδόμησης»

Με όλα αυτά τα δεδο­μέ­να, μόνο οργή μπο­ρούν να προ­κα­λέ­σουν δακρύ­βρε­χτα διαγ­γέλ­μα­τα όπως αυτό του Μακρόν, το βρά­δυ της Τρί­της, που καλού­σε τον λαό να μετα­τρα­πεί «αυτή η κατα­στρο­φή» σε «ενό­τη­τα», υπο­σχό­με­νος ο ίδιος ότι «θα ανοι­κο­δο­μή­σου­με τη “Νοτρ Νταμ”» μέσα σε 5 χρό­νια (το 2024 η Γαλ­λία ετοι­μά­ζε­ται να φιλο­ξε­νή­σει Ολυ­μπια­κούς Αγώνες).

Όσο για τις προ­σφο­ρές ύψους 1 δισ. που ανα­κοι­νώ­θη­καν ότι θα δοθούν από Γάλ­λους και άλλους μεγι­στά­νες για την ανοι­κο­δό­μη­ση του καθο­λι­κού ναού, γρή­γο­ρα απο­κα­λύ­φθη­κε ότι ακό­μα κι αυτές θα συνο­δεύ­ο­νται από γεν­ναί­ες φορο­α­παλ­λα­γές, που θα φτά­νουν το 66% για ποσά πάνω από 1.000 ευρώ. Ενώ, ο πρω­θυ­πουρ­γός Εντουάρντ Φιλίπ διευ­κρί­νι­σε ότι όποιες εται­ρεί­ες προ­σφέ­ρουν χρή­μα­τα θα έχουν τις προ­βλε­πό­με­νες από τον νόμο φορο­λο­γι­κές ελα­φρύν­σεις για τις χορη­γί­ες”.

Όπως και να ‘χει, η «συντα­γή» που οδή­γη­σε στην κατα­στρο­φή του μνη­μεί­ου, η πολι­τι­κή δηλα­δή που παρα­δί­δει και την πολι­τι­στι­κή κλη­ρο­νο­μιά βορά στα κέρ­δη του κεφα­λαί­ου, είτε μειώ­νο­ντας τις κρα­τι­κές δαπά­νες συντή­ρη­σης, ανά­δει­ξης και προ­στα­σί­ας, είτε μπά­ζο­ντας τους ιδιώ­τες σε όλους αυτούς τους τομείς με το αζη­μί­ω­το, επα­να­λαμ­βά­νε­ται τώρα για την ανα­στή­λω­ση και την απο­κα­τά­στα­ση του μνημείου.

Μέχρι την επό­με­νη κατα­στρο­φή

(πηγή Α.Μ. Ριζο­σπά­στης) |> βλ & εδώ


Στάχτη και το Εθνικό Μουσείο στη Βραζιλία

Ρίο ντε Τζανέιρο πυρκαγιά

Τον περα­σμέ­νο Σεπτέμ­βρη, μια ακό­μα μεγά­λη κατα­στρο­φή ήρθε να υπεν­θυ­μί­σει πόσο εκτε­θει­μέ­να είναι τα πολι­τι­στι­κά μνη­μεία στην κρα­τι­κή υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση και στις ορέ­ξεις της ιδιω­τι­κής πρω­το­βου­λί­ας. Μια τερά­στια πυρ­κα­γιά που εκδη­λώ­θη­κε στο Εθνι­κό Μου­σείο του Ρίο ντε Τζα­νέι­ρο (Museu Nacional do Rio de Janeiro) στη Βρα­ζι­λία κατέ­στρε­ψε το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος της συλ­λο­γής του, η οποία απο­τε­λού­νταν από 20.000.000 και πλέ­ον αντι­κεί­με­να, (!!) από αρχαιο­λο­γι­κά ευρή­μα­τα  έως ιστο­ρι­κά κειμήλια.

Η κατα­στρο­φή του κτι­ρί­ου, που υπήρ­ξε αυτο­κρα­το­ρι­κό παλά­τι, προ­κά­λε­σε ανυ­πο­λό­γι­στες ζημιές, όχι μόνο υλι­κές. Το μου­σείο, που άνοι­ξε το 1818, διέ­θε­τε πολ­λές μεγά­λες συλ­λο­γές, από αιγυ­πτια­κά τεχνουρ­γή­μα­τα έως ελλη­νο­ρω­μαϊ­κά κει­μή­λια και το αρχαιό­τε­ρο ανθρώ­πι­νο λεί­ψα­νο που έχει βρε­θεί ποτέ στη Βρα­ζι­λία  (τη «Λου­ζία» — το 11.500 ετών κρα­νίο της «πρώ­της γυναί­κας της Βρα­ζι­λί­ας»). Ωστό­σο το κτί­ριο, παρά την παλαιό­τη­τά του, είχε παρα­με­λη­θεί εδώ και χρό­νια από πολ­λές κυβερ­νή­σεις, σύμ­φω­να με καταγ­γε­λί­ες της διεύ­θυν­σης και εργαζομένων.

«Δεν λάβα­με ποτέ τίπο­τα από την ομο­σπον­δια­κή κυβέρ­νη­ση», έλε­γε σε δηλώ­σεις του εκεί­νες τις μέρες ο υπο­διευ­θυ­ντής του μου­σεί­ου, απο­κα­λύ­πτο­ντας παράλ­λη­λα ότι «πρό­σφα­τα είχα­με ορι­στι­κο­ποι­ή­σει μια συμ­φω­νία με την BNDES (κρα­τι­κή τρά­πε­ζα ανά­πτυ­ξης) για μια μεγά­λη επέν­δυ­ση, που θα μας επέ­τρε­πε την απο­κα­τά­στα­ση του παλατιού»…

Επι­μέ­λεια  Ομά­δα ¡H.lV.S!

Επι­κοι­νω­νία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο