Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η κυβέρνηση της ΝΔ στο Γράμμο και στο Βίτσι: «Ο λύκος κι’ αν εγέρασε…»

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Η είδη­ση για την συμ­με­το­χή του υφυ­πουρ­γού Άμυ­νας Αλκι­βιά­δη Στε­φα­νή, ως εκπρο­σώ­που του πρω­θυ­πουρ­γού, στην άθλια, μισαλ­λό­δο­ξη, αντι­κο­μου­νι­στι­κή εκδή­λω­ση στον Γράμ­μο και στο Βίτσι έρχε­ται να επι­βε­βαιώ­σει δύο πράγματα:

Πρώ­τον, όπως πολύ ορθά επι­ση­μαί­νει η χθε­σι­νή ανα­κοί­νω­ση του Γρα­φεί­ου Τύπου του ΚΚΕ, το γεγο­νός ότι ο αντι­κομ­μου­νι­σμός είναι το απα­ραί­τη­το συμπλή­ρω­μα της κατα­στο­λής (βλ. Νόμος για τον περιο­ρι­σμό των δια­δη­λώ­σε­ων) και της πολύ­πλευ­ρης επί­θε­σης στα εργα­τι­κά-λαϊ­κά δικαιώματα.

Ο αντι­κομ­μου­νι­σμός άλλω­στε, στην πλέ­ον ωμή, ανι­στό­ρη­τη και επι­κίν­δυ­νη εκδο­χή του, απο­τε­λεί εδώ και χρό­νια επί­ση­μη πολι­τι­κή της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης, στο όνο­μα της οποί­ας «πίνουν νερό» όλα, μηδε­νός εξαι­ρου­μέ­νου, τα αστι­κά κόμματα.

Κατά δεύ­τε­ρον, η παρου­σία στε­λέ­χους της κυβέρ­νη­σης στην εκδή­λω­ση μίσους στον Γράμ­μο μας υπεν­θυ­μί­ζει τη λαϊ­κή παροι­μία «ο λύκος κι’ αν εγέ­ρα­σε…». Στην προ­κει­μέ­νη περί­πτω­ση ο λύκος είναι το κόμ­μα της ΝΔ το οποίο, 45 χρό­νια μετά την ίδρυ­ση του, συνε­χί­ζει να έχει για σημαία του τον μετεμ­φυ­λια­κό αντι­κομ­μου­νι­σμό των σπη­λαί­ων και του κονσερβοκουτιού. 

Από τη ΝΔ του Κων­στα­ντί­νου Καρα­μαν­λή και του Ευ. Αβέ­ρωφ μέχρι την σημε­ρι­νή ΝΔ του Κ. Μητσο­τά­κη, τα εμφυ­λιο­πο­λε­μι­κά αντι­κομ­μου­νι­στι­κά σύν­δρο­μα παρα­μέ­νουν βαθιά ριζω­μέ­να στο πολι­τι­κό DNA του αστι­κού αυτού κόμ­μα­τος. Μιας παρά­τα­ξης που, ήταν και είναι κόμ­μα-υπη­ρέ­της του μεγά­λου κεφα­λαί­ου, πολι­τι­κός στυ­λο­βά­της της άρχου­σας αστι­κής τάξης και ορκι­σμέ­νος εχθρός των λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων και αναγκών. 

Όσες φιλο­λαϊ­κές μάσκες κι’ αν φόρε­σαν, όση δημα­γω­γία πάνω στα λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα κι’ αν χρη­σι­μο­ποί­η­σαν τα προη­γού­με­να χρό­νια οι ηγε­σί­ες της ΝΔ με σκο­πό τον εγκλω­βι­σμό εργα­τι­κών-λαϊ­κών μαζών, η φύση της «μεγά­λης φιλε­λεύ­θε­ρης παρά­τα­ξης» δεν άλλα­ξε: Η ΝΔ και οι οργα­νώ­σεις νεο­λαί­ας της (ΟΝΝΕΔ, ΔΑΠ-ΝΔΦΚ) παρέ­μει­ναν «φυτώ­ρια» αντι­κομ­μου­νι­σμού – άλλο­τε χυδαί­ου και άλλο­τε ραφι­να­ρι­σμέ­νου – και συκο­φά­ντη­σης του ΚΚΕ, του εργα­τι­κού κινή­μα­τος και των λαϊ­κών αγώνων. 

Δεν είναι άλλω­στε καθό­λου τυχαίο ότι η «φιλε­λεύ­θε­ρη ΝΔ» έχει ενσω­μα­τώ­σει στις τάξεις της τα πιο «δια­λε­χτά» φυντά­νια της ακρο­δε­ξιάς του ΛΑ.Ο.Σ. (Γεωρ­γιά­δης, Βορί­δης, Πλεύ­ρης, κλπ), «ντρο­πα­λούς» οπα­δούς της Χού­ντας και «μετα­νοη­μέ­νους» χρυσαυγίτες. 

Μόλις πριν δύο χρό­νια ήταν που ο σημε­ρι­νός πρό­ε­δρος της Βου­λής, βου­λευ­τής Ιωαν­νί­νων της ΝΔ Κ. Τασού­λας, αγό­ρευε στο κοι­νο­βού­λιο ενά­ντια στο Νίκο Μπε­λο­γιάν­νη, εκτο­ξεύ­ο­ντας εμφυ­λιο­πο­λε­μι­κές κορώ­νες περί «κομ­μου­νι­στι­κής δικτα­το­ρί­ας». Πρό­κει­ται, σημειω­τέ­ον, για τον ίδιο πρό­ε­δρο της Βου­λής που πριν ένα χρό­νο έστελ­νε «συγ­χα­ρη­τή­ριο τηλε­γρά­φη­μα» σε φασι­στι­κή σύνα­ξη στο Γράμ­μο. Στα ίδια μέρη όπου το 2015 η πρώ­ην βου­λευ­τής Καστο­ρί­ας της ΝΔ — και αργό­τε­ρα επι­κε­φα­λής του πρω­θυ­πουρ­γι­κού γρα­φεί­ου στη Θεσ­σα­λο­νί­κη — Μ. Αντω­νί­ου εμφα­νί­στη­κε κατά τη διάρ­κεια ακρο­δε­ξιάς εκδή­λω­σης πια­σμέ­νη χέρι-χέρι με την τότε κοι­νο­βου­λευ­τι­κή εκπρό­σω­πο της ναζι­στι­κής, εγκλη­μα­τι­κής Χρυ­σής Αυγής. 

Η από­φα­ση να εκπρο­σω­πη­θεί η κυβέρ­νη­ση, μέσω του υφυ­πουρ­γού Άμυ­νας, στην αντι­κομ­μου­νι­στι­κή σύνα­ξη στο Γράμ­μο και το Βίτσι δεί­χνει την πρό­θε­ση της ΝΔ να «ψαρέ­ψει» — για άλλη μια φορά — στον από­πα­το του χρυ­σαυ­γι­τι­σμού και της ακροδεξιάς. 

Αν ο κ. Μητσο­τά­κης θέλει να προ­σθέ­σει άλλη μια μελα­νή σελί­δα στην ήδη «βεβα­ρη­μέ­νη» και «αμαρ­τω­λή» ιστο­ρία της παρά­τα­ξής του, είναι ανα­φαί­ρε­το δικαί­ω­μα του. Θα επω­μι­στεί όμως ο ίδιος προ­σω­πι­κά την ευθύ­νη και τις συνέ­πειες αυτής της αθλιότητας.

Η Ιστο­ρία δεν τελεί­ω­σε στο Γράμμο…

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο