Η κυνική αποκάλυψη της τρομακτικής πραγματικότητας — Γράφει ο Στέλιος Κανάκης

Στη φωτο­γρα­φία μπο­ρεί­τε να δια­βά­σε­τε (δια­βά­στε την) τη δήλω­ση του Mark Zuckerberg, σχε­τι­κά με την απα­γό­ρευ­ση προς τον Τραμπ να χρη­σι­μο­ποιεί τα μέσα δικτύωσης.

Ξεχά­στε για λίγο τον Τραμπ και το ποιον του. Δεν είναι χει­ρό­τε­ρος από τους προη­γού­με­νους προ­έ­δρους των ΗΠΑ, δεν θα είναι ο Μπάι­ντεν καλύ­τε­ρος. Όσο και αν ελπί­ζε­τε πολ­λοί, όπως ελπί­ζα­τε και πλα­νη­θή­κα­τε με τον Κλί­ντον (ήταν μια χώρα που την έλε­γαν Γιου­γκο­σλα­βία), τον Μπους υιό (θυμη­θεί­τε το Ιράκ), τον Ομπά­μα (Συρία κλπ). Αυτοί είναι οι πρό­ε­δροι των ΗΠΑ και αυτή την πολι­τι­κή εξυ­πη­ρε­τούν για πολύ συγκε­κρι­μέ­νους λόγους. Μέχρι να βου­λιά­ξουν στην επι­δει­νού­με­νη γενι­κή κρί­ση του συστή­μα­τός τους, μόνες ή παρα­σύ­ρο­ντας και τον υπό­λοι­πο κόσμο.

Αλλά, όπως απο­κα­λύ­πτε­ται ξεκά­θα­ρα από την ανάρ­τη­ση του  Zuckerberg (και βια­στεί­τε να το κατα­λά­βε­τε πριν απο­χαι­ρε­τί­σε­τε τον μάταιο τού­το κόσμο με αυτή την αβυσ­σα­λέα και θανα­τη­φό­ρα πλά­νη), δεν είναι αυτοί που κάνουν κου­μά­ντο σε μια αστι­κή δημο­κρα­τία (δικτα­το­ρία της αστι­κής τάξης είναι ό,τι κι αν κατα­λα­βαί­νε­τε οι διά­φο­ροι). Αυτό θα έπρε­πε  να είναι εμφα­νές, όπως στο κου­κλο­θέ­α­τρο δια­κρί­νει κανείς τα νήμα­τα που κινούν τις μαριονέτες.

Όποιος κι αν είναι ο Τραμπ, είναι ο εκλεγ­μέ­νος πρό­ε­δρος μιας χώρας. Μάλι­στα της ισχυ­ρό­τε­ρης καπι­τα­λι­στι­κής. Η οποία χώρα δια­θέ­τει συνταγ­μα­τι­κά όργα­να, θεσμούς και θεσμι­κά πρό­σω­πα. Αντι­πρό­ε­δρο, Υπουρ­γι­κό Συμ­βού­λιο, Γερου­σία, Βου­λή. Έτσι του­λά­χι­στον ορί­ζει η «δημο­κρα­τία» τους. Και όμως, δεν είναι αυτά που απο­φα­σί­ζουν και επι­βά­λουν την απα­γό­ρευ­ση (το θέμα δεν είναι αν αυτό συνέ­βη δικαί­ως ή αδί­κως), αλλά το αφε­ντι­κό των συγκε­κρι­μέ­νων μέσων. Το αφε­ντι­κό, όμως, είναι ο κάθε Mark Zuckerberg. Έτσι γίνε­ται πάντα σε περιό­δους κρί­σης του συστή­μα­τος. Παίρ­νουν την κατά­στα­ση στα χέρια τους τα πραγ­μα­τι­κά αφε­ντι­κά και βγά­ζουν τα σκυ­λιά τους στη γύρα.

Σε μια αντί­στοι­χη περί­ο­δο κρί­σης του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος (που να μην ξεχνά­με πως έφε­ρε τον Β΄ΠΠ) το δήλω­ναν ξεκά­θα­ρα οι Γερ­μα­νοί βιο­μή­χα­νοι – εμπι­στευ­τι­κά τότε (Ομο­σπον­δία Γερ­μα­νι­κών Βιο­μη­χα­νιών), στις Deutsche Fuhrerbriefe (Επι­στο­λές στους ηγέτες):

«Η δια­δι­κα­σία μετά­βα­σης στην οποία βρι­σκό­μα­στε σήμε­ρα, λόγω της ανα­γκαί­ας ακύ­ρω­σης αυτών των κατα­κτή­σε­ων [ανα­φέ­ρε­ται σε μισθούς και κοι­νω­νι­κές παρο­χές] από την οικο­νο­μι­κή κρί­ση, περ­νά το στά­διο του οξυμ­μέ­νου κιν­δύ­νου, καθώς με την εξα­φά­νι­σή τους ο μηχα­νι­σμός διά­σπα­σης της εργα­τι­κής τάξης ο οποί­ος βασί­ζε­ται σε αυτές θα πάψει να λει­τουρ­γεί, με απο­τέ­λε­σμα η εργα­τι­κή τάξη να αρχί­σει να στρέ­φε­ται στην κατεύ­θυν­ση του κομ­μου­νι­σμού και η αστι­κή κυριαρ­χία να βρε­θεί αντι­μέ­τω­πη με την ανα­γκαιό­τη­τα της οργά­νω­σης ενός στρα­τιω­τι­κού πρα­ξι­κο­πή­μα­τος… Ένα αστι­κό καθε­στώς το οποίο κατα­στρέ­φει αυτές τις κατα­κτή­σεις πρέ­πει να θυσιά­σει τη σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία και τον κοι­νο­βου­λευ­τι­σμό, να δημιουρ­γή­σει ένα υπο­κα­τά­στα­τό της και να μετα­πη­δή­σει σε ένα “περιο­ρι­σμέ­νο” κοι­νω­νι­κό σύνταγμα.»

Απο­λύ­τως εξω­θε­σμι­κή και η απα­γό­ρευ­ση του προ­έ­δρου-κλό­ουν. Ένας από τους μεγα­λο­κα­πι­τα­λι­στές. Μόνος του ή με άλλους μαζί. Και αυτό, στα πλαί­σια μιας όξυν­σης της ενδο­α­στι­κής κόντρας των δια­φό­ρων ελίτ που εξου­σιά­ζουν στις ΗΠΑ. Δηλα­δή, το πραγ­μα­τι­κό αφε­ντι­κό (ένα από αυτά ή πολ­λοί μαζί) και για τους δικούς τους λόγους επέ­βα­λαν την απαγόρευση.

Παρα­δό­ξως, τα αφε­ντι­κά, στη βια­σύ­νη τους να πάρουν μέτρα, μας απο­κα­λύ­πτουν  ποιος κυβερ­νά. Βεβαί­ως και την ανη­συ­χία τους. Το παγκό­σμιο οικο­δό­μη­μά τους τρί­ζει. Απο­συ­ντί­θε­ται, κυρί­ως σ’ αυτή τη φάση, από τις εγγε­νείς αδυ­να­μί­ες και τα προ­βλή­μα­τά του. Η εξέ­λι­ξη επι­τα­χύ­νε­ται με αφορ­μή την παν­δη­μία. Η αμε­τά­κλη­τη πτώ­ση του δεν θα συμ­βεί αύριο και κάθε άλλο παρά ανώ­δυ­νη θα είναι. Ήδη συντε­λού­νται και επι­τα­χύ­νο­νται τερα­στί­ων δια­στά­σε­ων οικο­νο­μι­κό-πολι­τι­κές μετατοπίσεις.

Μέχρι τότε, ας βολευ­τού­με ανα­παυ­τι­κά κι ας απο­λαύ­σου­με τις κατα­κλυ­σμιαί­ες εξε­λί­ξεις που έρχο­νται. Που θα είναι τρο­μα­κτι­κές. Εκτός αν οι λαοί αφυ­πνι­στούν και αντι­λη­φθούν ότι παί­ζε­ται η ζωή τους και το μέλ­λον του είδους μας.

Ιερές Βλα­κεί­ες, Στέ­λιος Κανάκης