Η Λένα και η Νικόλ στα νερά των Κυκλάδων!

Στη θάλασ­σα των Κυκλά­δων κολυ­μπούν πλέ­ον, ελεύ­θε­ρες και υγιείς, η Λένα και η Νικόλ, οι μεσο­γεια­κές φώκιες που είχαν βρε­θεί ορφα­νές μόλις λίγων ημε­ρών, στην Αργο­λί­δα και στην Εύβοια και παρέ­μει­ναν επί 4 μήνες στο Κέντρο Περί­θαλ­ψης Μεσο­γεια­κής Φώκιας της MOm στα Σπάτα.

“ Έχο­ντας χωρι­στεί από τις μητέ­ρες τους στην κρί­σι­μη ηλι­κία της μίας και τριών εβδο­μά­δων αντί­στοι­χα, δεν θα μπο­ρού­σαν να επι­βιώ­σουν καθώς εξαρ­τιό­ταν ακό­μα από την μητρι­κή φρο­ντί­δα και τον θηλα­σμό. Με πολύ έντο­να σημά­δια αδυ­να­μί­ας, αφυ­δά­τω­σης και κακής δια­τρο­φι­κής κατά­στα­σης κατά τον εντο­πι­σμό τους από κατοί­κους των περιο­χών, η μετα­φο­ρά τους στο Κέντρο Περί­θαλ­ψης κρί­θη­κε ανα­γκαία και απε­δεί­χθη σωτή­ρια για τα δύο ζώα” ανα­φέ­ρε­ται σε ανα­κοί­νω­ση της MOm/Εταιρεία για τη Μελέ­τη και Προ­στα­σία της Μεσο­γεια­κής Φώκιας.

Η Λένα (μεγα­λύ­τε­ρη από τη Νικόλ κατά περί­που 6 μέρες) έφτα­σε τα 57.4 κιλά ενώ η Νικόλ τα 55 κιλά. Οι τελι­κές εξε­τά­σεις τους ήταν εξαι­ρε­τι­κά καλές και έτσι πήραν το πρά­σι­νο φως για επα­νέ­ντα­ξη στο φυσι­κό τους περι­βάλ­λον. Απε­λευ­θε­ρώ­θη­καν υγιέ­στα­τες στις Κυκλά­δες όπου και εδρεύ­ει μια από τις σημα­ντι­κό­τε­ρες αποι­κί­ες μεσο­γεια­κής φώκιας στο Αιγαίο λόγω των θαλάσ­σιων σπη­λαί­ων που χρη­σι­μο­ποιεί το είδος για ξεκού­ρα­ση και αναπαραγωγή.

“ Τα ζώα παίρ­νουν τα ονό­μα­τα των ανθρώ­πων που έχουν βοη­θή­σει στη διά­σω­σή τους, δεί­χνο­ντας ενδια­φέ­ρον γι΄αυτά όπως η κ. Λένα, στο Πόρ­το Χέλι, η οποία φιλο­ξέ­νη­σε στο σπί­τι της επι­στή­μο­νες της Mom τις μέρες που εντο­πί­στη­κε το ορφα­νό φωκά­κι” εξη­γεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρό­ε­δρος της MΟm Πάνος Δεν­δρι­νός. Σύμ­φω­να με τον ίδιο, η φώκια εξαρ­τά­ται από τη μητέ­ρα τους πρώ­τους 3–4 μήνες αλλά συμ­βαί­νει κάποιες φορές, τα μικρά να παρα­σύ­ρο­νται από ισχυ­ρά θαλάσ­σια ρεύ­μα­τα από τις σπη­λιές όπου βρί­σκουν κατα­φύ­γιο και οι μητέ­ρες να μην μπο­ρούν να τα εντοπίσουν.

Ωστό­σο, αν και η Νικόλ και η Λένα, δεν πρό­λα­βαν να παρα­κο­λου­θή­σουν συμπε­ρι­φο­ρές, όπως το κυνή­γι ψαριών από τις μητέ­ρες τους, πολύ σύντο­μα μετά την επι­στρο­φή τους στην θάλασ­σα, άρχι­σαν να κυνη­γά­νε συνερ­γα­τι­κά ένα κοπά­δι ψάρια, κατα­δει­κνύ­ο­ντας πόσο έντο­νο είναι το ένστι­κτο επι­βί­ω­σης αυτών των ζώων.