Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η μοίρα των προσφύγων στον Έβρο — Κυνηγοί και ψαράδες στον Έβρο βρίσκουν συνεχώς πτώματα

Η κατα­στο­λή στα ανα­το­λι­κά σύνο­ρα της ΕΕ και στο Αιγαίο ανά­γκα­σε πρό­σφυ­γες και μετα­νά­στες να ανα­ζη­τή­σουν νέες και πιο επι­κίν­δυ­νες οδούς προς τη γηραιά ήπει­ρο. Κυνη­γοί και ψαρά­δες στον Έβρο βρί­σκουν συνε­χώς πτώματα.

Στη βορειο­α­να­το­λι­κή Ελλά­δα ένα ελώ­δες τμή­μα του ποτα­μού Έβρου απο­τε­λεί τα σύνο­ρα Ελλά­δας-Τουρ­κί­ας. Πρό­κει­ται για μια περιο­χή με βάλ­τους, καλα­μιές και άμμο, κάτι που την καθι­στά ελκυ­στι­κό πέρα­σμα για πολ­λούς πρό­σφυ­γες. Στην πρά­ξη από τότε που η ΕΕ έκλει­σε με την Τουρ­κία την προ­σφυ­γι­κή συμ­φω­νία, η οποία μπλό­κα­ρε την πιο δημο­φι­λή οδό προς την Ευρώ­πη μέσω Αιγαί­ου, στα σχε­δόν 200 χλμ. της ελλη­νο­τουρ­κι­κής μεθο­ρί­ου κατά μήκος του ποτα­μού Έβρου αυξή­θη­καν οι προ­σφυ­γι­κές ροές.

Δεν είναι σαφές πώς κατα­φέρ­νουν πολ­λοί να περά­σουν. Μόνο πέρυ­σι, σύμ­φω­να με υπαλ­λή­λους της Frontex, απε­τρά­πη­σαν 5.500 παρά­νο­μες διε­λεύ­σεις, 80% δηλα­δή περισ­σό­τε­ρες σε σχέ­ση με την προη­γού­με­νη χρο­νιά. Την ίδια περί­ο­δο οι τουρ­κι­κές αρχές, σύμ­φω­να με τον ΟΗΕ, παρε­μπό­δι­σαν την πορεία σε σχε­δόν 21.000 ανθρώ­πους ‑τρι­πλά­σιος αριθ­μός επί­σης σε σχέ­ση με την προη­γού­με­νη χρονιά.

Το δύσκολο έργο των ψαράδων του Έβρου

Όποιοι κι αν είναι οι πραγ­μα­τι­κοί αριθ­μοί το σίγου­ρο είναι ότι τα νέα περά­σμα­τα προς την Ευρώ­πη έχουν απο­δει­χθεί άκρως επι­κίν­δυ­να. Ολο­έ­να πιο συχνά πνιγ­μέ­νοι εκβρά­ζο­νται στις όχθες του Έβρου, ενώ τα πτώ­μα­τα προ­σφύ­γων και μετα­να­στών που μετα­φέ­ρο­νται στο νεκρο­το­μείο της Αλε­ξαν­δρού­πο­λης αυξά­νο­νται συνεχώς.

Μονο­λό­τι στα ελλη­νο­τουρ­κι­κά σύνο­ρα υπάρ­χουν πολ­λοί συνο­ριο­φύ­λα­κες που κάνουν περι­πο­λί­ες, συνή­θως οι κυνη­γοί και οι ψαρά­δες της περιο­χής είναι οι πρώ­τοι που βρί­σκουν τα άψυ­χα σώμα­τα. «Δεν είναι ένα και δύο», ανα­φέ­ρει ο Νίκος Ξαν­θό­που­λος, ψαράς από την περιο­χή. «Έχω χάσει το μέτρη­μα στα πτώ­μα­τα που βλέ­πω να κατε­βά­ζει το ποτά­μι, ξεβρά­ζο­ντάς τα στις όχθες του Έβρου ή απευ­θεί­ας στο Αιγαίο».

Μάλι­στα, όπως λέει ο ίδιος χαρα­κτη­ρι­στι­κά, καμιά φορά καθώς κάθε­ται για μια ρακή στην καλύ­βα του στις όχθες του Έβρου, βλέ­πει πτώ­μα­τα τα επι­πλέ­ουν στο ποτά­μι, διπλα στις καλα­μιές. «Προ­σπα­θώ να τα τρα­βή­ξω στις όχθες και μετά καλώ την αστυ­νο­μία», λέει ο Νίκος Ξαν­θό­που­λος. «Πολ­λά από τα πτώ­μα­τα βρί­σκο­νται σε άθλια κατάσταση».

Μετά τους πρόσφυγες από τη Συρία ακολουθούν οι Τούρκοι

Αλλά ακό­μη κι όσοι κατα­φέρ­νουν να δια­σχί­σουν τον Έβρο δεν σημαί­νει ότι τα κατα­φέρ­νουν. Την περα­σμέ­νη χρο­νιά, λένε οι ντό­πιοι, δεκά­δες πτώ­μα­τα προ­σφύ­γων και μετα­να­στών βρέ­θη­καν σε καλύ­βες κυνη­γών, με εμφα­νή τραύ­μα­τα από άγρια σκυ­λιά ή άλλα ζώα. Άλλοι χτυ­πή­θη­καν από τρέ­να μέσα στην παγω­νιά. Τα πτώ­μα­τά τους βρέ­θη­καν δίπλα στις ράγες των τρένων.

Οι εικό­νες του τοπι­κού ιατρο­δι­κα­στή Παύ­λου Παυ­λί­δη από νεκρά σώμα­τα προ­σφύ­γων είναι ανα­τρι­χια­στι­κές. Σύμ­φω­να με τις ελλη­νι­κές αρχές τα περισ­σό­τε­ρα θύμα­τα είναι πρό­σφυ­γες από τη Συρία. Αλλά στη δεύ­τε­ρη θέση συνα­ντά­με Τούρ­κους πολί­τες, που προ­σπα­θούν να δια­φύ­γουν παρά­νο­μα στην Ελλά­δα λόγω του φόβου διώ­ξε­ων από την κυβέρ­νη­ση του προ­έ­δρου Ταγίπ Ερντογάν.

Πάντως στις περισ­σό­τε­ρες περι­πτώ­σεις η ταυ­τό­τη­τα των θυμά­των παρα­μέ­νει αδιευ­κρί­νι­στη. Τα λιγο­στά υπάρ­χο­ντά τους φυλάσ­σο­νται σε κλει­στές πλα­στι­κές σακού­λες στο νεκρο­το­μείο της Αλξε­να­δρού­πο­λης. Με τη βοή­θεια, ως ένα βαθ­μό, του Ερυ­θρού Σταυ­ρού ο Παύ­λος Παυ­λί­δης προ­σπα­θεί να φτιά­ξει μία βάση δεδο­μέ­νων για τα θύμα­τα, ώστε να γίνει πιο εύκο­λη στη συνέ­χεια η ταυ­το­ποί­η­σή τους. «Είναι σημα­ντι­κό για μένα να δώσου­με τα άψυ­χα σώμα­τα στους συγ­γε­νείς τους» ανα­φέ­ρει, τέλος, ο ίδιος. «Πρό­κει­ται για σεβα­σμό στο νεκρό και τους συγ­γε­νείς του».

Πηγή: Deutsche Welle / Ανθή Καρα­σάβ­βα, DW / Δ. Κυρανούδη

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο