«Η Νίκη μας και πάλι πρωτάθλημα θα πάρει» του Θανάση Κ. Βογιατζή

Παρου­σιά­ζει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Ο Θανά­σης Κ. Βογια­τζής είναι «γέν­νη­μα-θρέμ­μα» της Νέας Ιωνί­ας του Βόλου, είναι παθια­σμέ­νος ερευ­νη­τής της τοπι­κής ιστο­ρί­ας εδώ και πολ­λά χρό­νια, ενώ δια­θέ­τει και σπου­δαία λογο­τε­χνι­κή φλέβα.

Με βάση αυτά τα εφό­δια το νέο του βιβλίο «Η Νίκη μας και πάλι πρω­τά­θλη­μα θα πάρει», που κυκλο­φο­ρεί από τις εκδό­σεις Σύγ­χρο­νη Επο­χή κερ­δί­ζει αμέ­σως τις εντυπώσεις.

Όχι μόνο φυσι­κά για τον όγκο του (544 σελί­δων με πλού­σιο και ανέκ­δο­το φωτο­γρα­φι­κό υλι­κό) αλλά κυρί­ως για το πλή­θος ντο­κου­μέ­ντων και στοι­χεί­ων που περιέ­χει, για το θέμα που δια­πραγ­μα­τεύ­ε­ται αλλά και για τον τρό­πο που αυτά παρου­σιά­ζο­νται. Με γλώσ­σα απλή αλλά και λογο­τε­χνι­κή ανα­τέ­μνει τον χώρο και τον χρό­νο των ιστο­ριών του βιβλί­ου. Θα λέγα­με ότι το άθλη­μα, η ποδο­σφαι­ρι­κή ομά­δα, η πόλη είναι απλά το σκη­νι­κό ή και η αφορ­μή για να ειπω­θεί η ιστο­ρία της προ­σφυ­γιάς στη Νέα Ιωνία αλλά και σε ολό­κλη­ρο τον Ελλα­δι­κό χώρο, η ιστο­ρία του ποδο­σφαί­ρου πριν τα χρό­νια της έντο­νης εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης, αλλά και μέσα σε όλα αυτά να παρου­σια­στούν στιγ­μές της ταξι­κής πάλης της νεώ­τε­ρης ιστο­ρί­ας του τόπου μας για διά­στη­μα περί­που 60 χρόνων.

Να για­τί το βιβλίο δεν αφο­ρά μόνο τους Βολιώ­τες και μόνο τους ποδοσφαιρόφιλους.

Για το περιε­χό­με­νο του βιβλί­ου ο συγ­γρα­φέ­ας ανα­φέ­ρει-γλα­φυ­ρά- στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ: «Είναι μία έρευ­να που άρχι­σε ουσια­στι­κά τον Οκτώ­βριο του 2010, ξεκι­νώ­ντας με μία συνέ­ντευ­ξη του Ιτα­λού προ­πο­νη­τή της Νίκης Ετό­ρε Τρε­βι­ζάν, ο οποί­ος είχε έρθει στον Βόλο μετά από κάλε­σμα των παλαι­μά­χων της ομά­δας, με τη συμπλή­ρω­ση 50 χρό­νων από την άνο­δο της ομά­δας στην Α’ Εθνι­κή. Από τότε κύλη­σε πολύ νερό στο αυλά­κι. Υπήρ­ξαν στο ενδιά­με­σο οι εκδό­σεις κάποιων άλλων βιβλί­ων μου, αλλά πάντα μέσα στο μυα­λό μου ήταν να προ­χω­ρή­σει το βιβλίο της Νίκης. Ουσια­στι­κά το τελι­κό γρά­ψι­μο ξεκί­νη­σε το καλο­καί­ρι του 2018. Το βιβλίο εξε­τά­ζει τη Νίκη ως μια εμβλη­μα­τι­κή ομά­δα της περιο­χής και έχει σχέ­ση όχι μόνο με την τοπι­κή ιστο­ρία αλλά συνο­λι­κά με την ιστο­ρία του τόπου μας. Δηλα­δή έχει να κάνει με την Μικρα­σιά­τι­κη εκστρα­τεία, την κατα­στρο­φή και την άφι­ξη των προ­σφύ­γων στον Βόλο. Εξε­τά­ζει την ίδια την πορεία των προ­σφύ­γων και τη σχέ­ση με τον περί­γυ­ρο και την πόλη, αλλά και τη δική τους εξέ­λι­ξη κοι­νω­νι­κή και πολι­τι­κή. Η Νίκη σαν κόκ­κι­νη κλω­στή περ­νά­ει όλα αυτά τα χρό­νια δηλα­δή σε όλες τις επό­με­νες δεκα­ε­τί­ες του ’20, ’30, ’40, ’50 και ’60. Η Νίκη ήταν μια ομά­δα η οποία ξεκί­νη­σε σαν το πρώ­το δημιουρ­γι­κό έργο των προ­σφύ­γων. Έφτα­σε στην κορύ­φω­ση τις δεκα­ε­τί­ες του ’50-’60 και φυσι­κά από τότε τα πράγ­μα­τα έχουν αλλά­ξει άρδην και στον ίδιο τον αθλη­τι­σμό και ειδι­κό­τε­ρα στο ποδό­σφαι­ρο αλλά η Νίκη παρα­μέ­νει πάντα στο προ­σκή­νιο με φιλά­θλους από τη μία άκρια της χώρας ως την άλλη».

Όσο δε αφο­ρά τη γλυ­κιά νοσταλ­γία που βγά­ζει για επο­χές που πέρα­σαν ανε­πί­στρε­πτα χαρα­κτη­ρι­στι­κά είναι τα όσα γρά­φει στο οπι­σθό­φυλ­λο: ” Όλα αλλά­ζουν…. Αλλά­ζει σιγά-σιγά και η Νέα Ιωνία Βόλου στο όνο­μα του εκσυγ­χρο­νι­σμού. Το τσι­μέ­ντο αρχί­ζει να να εμφα­νί­ζε­ται δίπλα στις ετοι­μόρ­ρο­πες κατα­σκευ­ές των παλιών προ­σφυ­γι­κών, που παρα­μέ­νουν η καρ­διά της πόλης. Όμως, ο σίφου­νας της αντι­πα­ρο­χής σαρώ­νει τα πάντα και μαζί, χωρίς να φαί­νε­ται στην καθη­με­ρι­νό­τη­τα, τις συνή­θειες και το αγω­νι­στι­κό πνεύ­μα των πρώ­των προ­σφύ­γων… Το πέν­θος και το κλά­μα μπερ­δεύ­ε­ται με το παρα­κα­λε­τό, το γάλα σκό­νη και το μουρουνόλαδο…

Και η Νέα Ιωνία των μετα­να­στών, των άνερ­γων, των χαμέ­νων πατρί­δων και ελπί­δων τρέ­χει και δεν φτά­νει να μοιά­σει στους αίτιους της μοί­ρας της!…».

Ένα βιβλίο που χρειά­ζε­ται να δια­βα­στεί-χωρίς υπερ­βο­λή- σε κάθε γωνιά της Ελλά­δας, όχι μόνο από τα εκα­τομ­μύ­ρια των ανθρώ­πων προ­σφυ­γι­κής κατα­γω­γής αλλά και όσων πιστεύ­ουν ότι το ποδό­σφαι­ρο δεν είναι «το όπιο του λαού» αλλά το «μπα­λέ­το των φτωχών».

Σύντομο βιογραφικό

Ο Θανά­σης Βογια­τζής γεν­νή­θη­κε στη Νέα Ιωνία Μαγνη­σί­ας όπου και δια­μέ­νει, κάπου στο κέντρο. Πρώ­τη φορά εργά­σθη­κε ως δημο­σιο­γρά­φος τον Σεπτέμ­βρη του 1986 στην εφη­με­ρί­δα ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ Βόλου μέχρι το 1993. Το 1993 πήγε στην εφη­με­ρί­δα ΝΕΟΣ ΔΡΟΜΟΣ μέχρι και το 1995. Σε αυτές τις εφη­με­ρί­δες εργά­σθη­κε κυρί­ως στο ρεπορ­τάζ (δημο­τι­κό, αστυ­νο­μι­κό, δικα­στι­κό, ελεύθερο).

Το 1996 πήγε στην εφη­με­ρί­δα ΘΕΣΣΑΛΙΑ Βόλου όπου εργά­σθη­κε μέχρι και το Νοέμ­βρη του 2011, οπό­τε απο­λύ­θη­κε για συν­δι­κα­λι­στι­κούς λόγους, αρνού­με­νος να υπο­γρά­ψει μεί­ω­ση του μισθού του. Μέχρι και σήμε­ρα παρά τις τελε­σί­δι­κες δικα­στι­κές απο­φά­σεις τόσο για την κατα­βο­λή χρη­μά­των αρκε­τών χιλιά­δων ευρώ όσο και για την επα­να­πρό­σλη­ψη, η εργο­δο­σία αρνεί­ται να τις εφαρ­μό­σει. Σε αυτή την εφη­με­ρί­δα εργά­σθη­κε στο ρεπορ­τάζ της νομαρ­χια­κής αυτο­διοί­κη­σης και της Περι­φέ­ρειας Θεσ­σα­λί­ας, στο εργα­τι­κό, καθώς και στο ελεύ­θε­ρο και πολι­τι­κό ρεπορ­τάζ. Έχει εργα­στεί και ένα χρό­νο στο Ράδιο Ένα του Βόλου.

Είναι μέλος του Γενι­κού συμ­βου­λί­ου της ΠΟΕΣΥ εκλεγ­μέ­νος με το ψηφο­δέλ­τιο των ταξι­κών δυνά­με­ων του ΠΑΜΕ Τύπου, καθώς και στο γενι­κό συμ­βού­λιο της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και πρό­ε­δρος του παραρ­τή­μα­τος Βόλου. Για 12 περί­που χρό­νια και μέχρι το 2008, ήταν μέλος της διοί­κη­σης της Ερα­σι­τε­χνι­κής Νίκης στην θέση του γραμ­μα­τέα του Δ.Σ. και υπεύ­θυ­νου στα τμή­μα­τα υπο­δο­μής του μπά­σκετ. Για αρκε­τά χρό­νια έκα­νε και τον φοι­τη­τή στα ΚΑΤΕΕ Κοζά­νης, παίρ­νο­ντας κάποια στιγ­μή και το πτυ­χίο του ηλεκτρολόγου…

Πρώ­το του βιβλίο ήταν οι «Τέσ­σε­ρις ασκή­σεις ύφους» το 1985. Ακο­λού­θη­σαν το 2008 «Όταν τους ιδώ­μεν όλους υπό το πέλ­μα μας, όταν τους πατή­σω­μεν ολο­κλη­ρω­τι­κώς τότε θα ησυ­χά­σω­μεν», το 2010 το «1936 : Η πάλη των τάξε­ων», το 2012 «Αυτά που πήρε ο άνε­μος και σκόρ­πι­σε μακριά…» και το 2017 «Τα ΕΑΣΑ­Δια, Μέρες δωσι­λο­γι­σμού στο Βόλο» από τις εκδό­σεις Σύγ­χρο­νη Εποχή.

  Θανά­ση Κ. Βογια­τζή: Η Νίκη μας και πάλι πρω­τά­θλη­μα θα πάρει