Η ξεφτίλα των εργατοπατέρων — Κυνικές ομολογίες του προέδρου του ΕΚΘ

Με τον κυνι­κό­τε­ρο τρό­πο ομο­λό­γη­σε ο πρό­ε­δρος του Εργα­τι­κού Κέντρου Θεσ­σα­λο­νί­κης, Πανα­γιώ­της Τσα­ρα­μπου­λί­δης, το ρόλο της συν­δι­κα­λι­στι­κής ηγε­σί­ας (μαφί­ας τη χαρα­κτη­ρί­ζουν οι εργα­ζό­με­νοι) στην υπο­νό­μευ­ση των απερ­γιών και κινη­το­ποι­ή­σε­ων των εργα­ζο­μέ­νων. Την προ­σπά­θειά τους να «παστου­ρώ­σουν»* τους εργαζόμενους.

«Πολ­λές απερ­γί­ες δεν ήταν επι­τυ­χη­μέ­νες και βασι­κός λόγος είναι πως κι εμείς κάνα­με κατά­χρη­ση της απερ­γί­ας. Δυστυ­χώς το συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα λει­τουρ­γεί παρα­λυ­τι­κά όλα αυτά τα χρό­νια. Όταν έρχε­ται μια συγκε­κρι­μέ­νη συν­δι­κα­λι­στι­κή παρά­τα­ξη και θέτει ζήτη­μα απερ­για­κής κινη­το­ποί­η­σης, παίρ­να­με κι εμείς απο­φά­σεις όχι με βάση τα δικά μας θέλω, αλλά με βάση το περι­βάλ­λον που δημιουρ­γεί­ται. Φοβού­με­νοι ότι αν δεν πάρου­με από­φα­ση για απερ­γία θα κατη­γο­ρη­θού­με πως αφή­νου­με και περ­νά­νε πράγ­μα­τα, πέσα­με στην παγί­δα και κάνα­με πάρα πολ­λές απερ­για­κές κινητοποιήσεις».

Πόσες και πόσες δεν το κατήγ­γει­λε το ΠΑΜΕ ότι οι εργο­δο­τι­κές πλειο­ψη­φί­ες δεν ήθε­λαν την απερ­γία. Τα σωμα­τεία, από τα κάτω, τους υπο­χρέ­ω­ναν να κηρύ­ξουν απερ­γία και τις χρη­σι­μο­ποιού­σαν ως φύλο συκής (για να μη φαί­νε­ται ότι συμπο­ρεύ­ο­νται με την εργο­δο­σία και την κυβέρ­νη­ση), χωρίς ποτέ να πάρουν μια πρω­το­βου­λία για την επι­τυ­χία της απερ­γί­ας. Αντι­θέ­τως παρα­σκη­νια­κά έκα­ναν ό,τι μπο­ρού­σαν για να τις υπο­νο­μεύ­σουν. Σε κάποιες περι­πτώ­σει προ­χω­ρού­σαν σε απερ­γία όχι για να ενώ­σουν τους εργά­τες, αλλά για να τους δια­σπά­σουν (Χαρα­κτη­ρι­στι­κό το πρό­σφα­το παι­χνί­δι με τις ημερομηνίες).

Ο Πανα­γιώ­της Τσα­ρα­μπου­λί­δης είναι ο ίδιος που ως πρό­ε­δρος του ΕΚΘ, όταν τα εργο­στά­σια έκλει­ναν το ένα μετά το άλλο προ­ω­θού­σε την επα­νά­παυ­ση και το συμ­βι­βα­σμό. Και σε όσες συνέ­χι­ζαν τη λει­τουρ­γία  συνέ­στη­νε και συστή­νει  στα σωμα­τεία να απο­δε­χθούν τις επι­χει­ρη­σια­κές συμ­βά­σεις και τις μειώ­σεις μισθών ως δήθεν μέσα προ­στα­σί­ας των θέσε­ων εργασίας.

Στην ίδια συνέ­ντευ­ξη ο Πανα­γιώ­της Τσα­ρα­μπου­λί­δης καθα­ρά παρεμ­βαί­νει υπέρ της πολι­τι­κής της κυβέρ­νη­σης ΝΔ (και των συμ­φε­ρό­ντων της πλου­το­κρα­τί­ας), ζητώ­ντας μεί­ω­ση του μισθο­λο­γι­κού κόστους (!) και μεί­ω­ση της φορο­λο­γί­ας του κεφα­λαί­ου, με στό­χο την καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη του υπο­κα­τώ­τα­του μισθού, των ευέ­λι­κτων μορ­φών εργα­σί­ας των δεμέ­νων χει­ρο­πό­δα­ρα εργαζομένων.

«Είναι σίγου­ρο πως ευνο­εί τους πλου­σιό­τε­ρους, δηλα­δή την επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα και δεν είναι κακό όταν το κάνει λελο­γι­σμέ­να, όταν δηλα­δή υπάρ­χει έλεγ­χος για το πώς αξιο­ποιού­νται τα χρή­μα­τα που δίνο­νται και ότι δεν γίνο­νται βίλες και κότε­ρα. Είναι θετι­κό να γίνο­νται επεν­δύ­σεις, να ανοί­ξουν οι κρου­νοί και να μειω­θούν και οι φόροι, να μειω­θεί το μη μισθο­λο­γι­κό κόστος για να ενι­σχυ­θεί ανταγωνιστικότητα».

Οι δηλώ­σεις του Πανα­γιώ­τη Τσα­ρα­μπου­λί­δη (στο Radio North 98) έγι­ναν με αφορ­μή την επι­κεί­με­νη απο­χώ­ρη­ση του από το “τιμό­νι” του Εργα­τι­κού Κέντρου Θεσ­σα­λο­νί­κης  (μετά από πολ­λά χρό­νια και πολύ­τι­μες υπη­ρε­σί­ες στις αντι­λαϊ­κές πολι­τι­κές). Απο­χώ­ρη­ση για να συνε­χί­σει από άλλο πόστο την προ­σπά­θεια για θωρά­κι­ση αυτού του άθλιου συστή­μα­τος, τη στή­ρι­ξη των εργο­δο­τών και την υπο­νό­μευ­ση των εργατών.

* Παστού­ρω­μα είναι το δέσι­μο των ποδιών του ζώου μετα­ξύ τους, συνή­θως ένα μπρο­στι­νό και ένα πίσω της ίδιας πλευ­ράς ή τα πόδια ανά δύο δεμέ­να ο οποίο και δημιουρ­γεί μεγά­λες δυσκο­λί­ες στην παρα­μι­κρή τους κίνηση