Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στο 48ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή: Συμπόρευση με το ΚΚΕ για να φέρουμε τα πάνω-κάτω!

Παραθέτουμε την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην πολιτική εκδήλωση στο 48ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή:

«Σε κάθε γωνιά αυτής της κόκ­κι­νης πολι­τεί­ας αντη­χούν τα λόγια του Νίκου Μπε­λο­γιάν­νη, που με το γαρί­φα­λο στο χέρι, το πλα­τύ χαμό­γε­λο και την απο­φα­σι­στι­κή στά­ση μπρο­στά στο εκτε­λε­στι­κό από­σπα­σμα, “ξεκλεί­δω­σε” την αθανασία.

Ναι, αντη­χεί παντού το μήνυ­μα ελπί­δας του Φεστι­βάλ της ΚΝΕ και του “Οδη­γη­τή”:

Σε έναν κόσμο γερα­σμέ­νο, που γεν­νά τέρα­τα και έχει να επι­δεί­ξει μόνο εφιαλ­τι­κές εικό­νες, η νέα γενιά με το ΚΚΕ μπο­ρεί να παλέ­ψει και να δημιουρ­γή­σει το “μεγά­λο, το ωραίο και το συγκλο­νι­στι­κό”. Το Σοσιαλισμό!

Είμα­στε περή­φα­νοι που με την ατα­λά­ντευ­τη δρά­ση μας δίνου­με νόη­μα στο τι είναι μεγά­λο και σημα­ντι­κό στη ζωή. Για­τί μεγά­λο είναι να γίνε­σαι “ένα” με τους χιλιά­δες που βιώ­νουν την εκμε­τάλ­λευ­ση. Μεγά­λο είναι να “δίνεις μαχαί­ρι σ’ ολου­νούς” για να γίνε­ται “φως”, να γίνε­ται “νους”…

Για να πάρουν τα όνει­ρα εκδί­κη­ση, να ζήσουν τα νέα παι­διά όπως τους αξί­ζει στη σημε­ρι­νή επο­χή. Μεγά­λο είναι να μη συμ­μορ­φώ­νε­σαι στις υπο­δεί­ξεις των καλο­ταϊ­σμέ­νων του συστή­μα­τος, για το τι είναι “ρεα­λι­στι­κό” να γίνει σήμερα.

Να είσαι δηλα­δή με τους αγω­νι­στές εργά­τες στο λιμά­νι της COSCO που έσφι­ξαν τις γρο­θιές τους, πάλε­ψαν και τα κατά­φε­ραν! Και να μην παρα­σύ­ρε­σαι από όσους υπη­ρε­τούν τις περι­βό­η­τες “εμβλη­μα­τι­κές επεν­δύ­σεις” και θέλουν σακα­τε­μέ­νους εργά­τες και δικαιώματα.

Σημαί­νει να παίρ­νεις θέση δίπλα στις γυναί­κες και τα παι­διά των εργα­τών της ΛΑΡΚΟ που στα χέρια τους η σκου­ριά γίνε­ται χρυ­σός και όχι μ’ αυτούς που απο­φα­σί­ζουν να “καθα­ρί­σουν” τις επι­χει­ρή­σεις από τους εργάτες.

Σημαί­νει να στέ­κε­σαι δίπλα στους οικο­δό­μους που λιώ­νουν στα εργο­τά­ξια, ανε­βαί­νουν στις σκα­λω­σιές και υπο­γρά­φουν τελι­κά Συλ­λο­γι­κή Σύμ­βα­ση μετά από αγώ­να και όχι με αυτούς που τους λένε πως “είναι μάταιο να αγω­νί­ζο­νται, για­τί οι αγώ­νες δεν έχουν αποτέλεσμα”!!!

Μεγά­λο σημαί­νει να είσαι με την αθω­ό­τη­τα και την ορμή των μαθη­τών. Με τα τρα­γού­δια και τα συν­θή­μα­τα των φοι­τη­τών που παλεύ­ουν για μόρ­φω­ση και ζωή…

Και όχι με αυτούς που τους βρί­ζουν, τους συκο­φα­ντούν και θέλουν να κατα­στεί­λουν τους αγώ­νες τους, είτε με τα ΜΑΤ όπως κάνει η ΝΔ, είτε με τα αντι­δρα­στι­κά καλέ­σμα­τα “να μην απα­ντούν στην έντα­ση με έντα­ση”, αλλά να περι­μέ­νουν κάποιον… “σωτή­ρα”, όπως τους λέει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μεγά­λο και σημα­ντι­κό είναι να είσαι παντού, όπου η αδι­κία μεγα­λώ­νει, όπου η κατα­στο­λή και ο αυταρ­χι­σμός γιγα­ντώ­νε­ται, όπου οι κραυ­γές των κατα­πιε­σμέ­νων υψώ­νο­νται, για να μη μένει κανέ­νας μόνος του!

Μεγά­λο και σημα­ντι­κό είναι να μην κλεί­νεις τα μάτια, αλλά να καταγ­γέλ­λεις τη φρί­κη του καπιταλισμού…

Για­τί φρί­κη είναι να χάνουν τη ζωή τους στα έργα 6.500 εργά­τες, για τη διορ­γά­νω­ση του φετι­νού Μου­ντιάλ στο Κατάρ. Κι όπως είπε και ο παλαί­μα­χος σπου­δαί­ος ποδο­σφαι­ρι­στής Καντο­νά, κάνο­ντας την καταγ­γε­λία, “μερι­κές φορές στη ζωή πρέ­πει να πάρεις αποφάσεις”!

Ε, ναι, λοι­πόν! Μια τέτοια από­φα­ση, να ξεμπερ­δέ­ψου­με με τη φρί­κη του καπι­τα­λι­σμού, πρέ­πει να πάρουν σήμε­ρα όλοι οι νέοι άνθρω­ποι. Να παλέ­ψουν με το ΚΚΕ, για το μεγά­λο, το ωραίο, το συγκλο­νι­στι­κό! Για το τέλος του καπι­τα­λι­σμού και το άνοιγ­μα του δρό­μου για το σοσιαλισμό!

Για­τί σήμε­ρα το μεγά­λο ΝΑΙ, για σας τους νέους και τις νέες, στο Κατα­στα­τι­κό και στην Οργά­νω­ση της ΚΝΕ, είναι το μεγά­λο ΝΑΙ στο δύσκο­λο, αλλά μονα­δι­κά όμορ­φο ταξί­δι. Για μια κοι­νω­νία που ο καθέ­νας θα εργά­ζε­ται με τις δυνα­τό­τη­τές του και ο καθέ­νας θα αμεί­βε­ται με τις ανά­γκες του, στην πραγ­μα­τι­κή κοι­νω­νία των ανθρώπων.

Στην κοι­νω­νία αυτή που η ελευ­θε­ρία θα μετριέ­ται στη δυνα­τό­τη­τα του εργα­ζό­με­νου ανθρώ­που να μην είναι άνερ­γος, να έχει ο καθέ­νας και η καθε­μιά εξα­σφα­λι­σμέ­νη δου­λειά και να καρ­πώ­νε­ται τα απο­τε­λέ­σμα­τα της δου­λειάς του. Όπου οι σχέ­σεις των ανθρώ­πων θα απε­λευ­θε­ρω­θούν από κάθε οικο­νο­μι­κό και άλλο κατα­να­γκα­σμό, που η πραγ­μα­τι­κή αγά­πη και αλλη­λεγ­γύη θα γίνε­ται πρά­ξη στο σύν­θη­μα “Ένας για όλους και όλοι για έναν”!

Σε αυτή την κοι­νω­νία ‑που ξέρου­με πως θα έρθει και θα νική­σει με τους αγώ­νες και τις θυσί­ες μας- ένας “κατα­να­γκα­σμός” θα υπάρ­χει και θα κυριαρ­χεί: Η απα­γό­ρευ­ση εκμε­τάλ­λευ­σης ανθρώ­που από άνθρω­πο, δηλα­δή, η απα­γό­ρευ­ση της αδικίας.

Αυτό το όρα­μα-στό­χο, αυτόν τον σκο­πό, δεν τον αφή­νου­με στην άκρη για το απώ­τε­ρο μέλ­λον. Ούτε, φυσι­κά, στα­μα­τά­με τον καθη­με­ρι­νό αγώ­να, για το μερο­κά­μα­το, την Ασφά­λι­ση, την Παι­δεία, την Υγεία, το εισό­δη­μα στο χωρά­φι και το μαγα­ζί. Είμα­στε παντού και πάντα στην πρώ­τη τη γραμμή.

Στην πάλη για το σήμε­ρα, στις χαρα­μά­δες, στις ρωγ­μές που ανοί­γου­με, δεί­χνου­με τη μεγά­λη λεω­φό­ρο της αντε­πί­θε­σης και της νίκης!

Έκρηξη ελπίδας και αισιοδοξίας το Φεστιβάλ ΚΝΕ — «Οδηγητή»

Ολό­κλη­ρα 48 χρό­νια τώρα, το Φεστι­βάλ της ΚΝΕ, κάτι τέτοια “Σαβ­βα­τό­βρα­δα”, έχει “μοσχο­βο­λή­σει βασι­λι­κό κι ασβέστη”…

Έχουν τρα­γου­δη­θεί στις κόκ­κι­νες πολι­τεί­ες του, οι πόθοι, τα βάσα­να και η λεβε­ντιά των ανθρώ­πων του μόχθου. Έχουν υμνη­θεί οι αγώ­νες του λαού μας, οι αλύ­γι­στοι της ταξι­κής πάλης.

Όπως οι σύντρο­φοί μας που, πριν το θάνα­το, οργά­νω­ναν γλέ­ντια και χόρευαν “χορούς κυκλω­τι­κούς”, σίγου­ροι πως η ζωή θα βρει τη δύνα­μη και θα νικήσει!

Με τις δημιουρ­γί­ες των μεγά­λων καλ­λι­τε­χνών κι αυτές των νέων δημιουρ­γών… Με τα θεα­τρι­κά σκετς που ετοι­μά­ζουν και παρου­σιά­ζουν οι μαθη­τές… Με τους καλ­λι­τε­χνι­κούς δια­γω­νι­σμούς, τα καλέ­σμα­τα σε εικα­στι­κές δημιουρ­γί­ες, τα νέα παι­διά στέλ­νουν τα “χαι­ρε­τί­σμα­τα στην εξου­σία”… “κι ονειρεύονται”…

Και φέτος, αυτό το μεγά­λο και σπου­δαίο πολι­τι­κό και πολι­τι­στι­κό γεγο­νός συμ­βαί­νει μπρο­στά στα μάτια μας. 3 μέρες, 350 καλ­λι­τέ­χνες στις 5 Σκη­νές του Φεστι­βάλ της Αθή­νας. Μαζί μας είναι αντι­προ­σω­πεί­ες από 35 Κομ­μου­νι­στι­κές και Αντι­μπε­ρια­λι­στι­κές Νεο­λαί­ες. Ανά­με­σά τους, αγκα­λια­σμέ­νοι, οι σύντρο­φοι από την Ουκρα­νία και τη Ρωσία. Όπως και οι σύντρο­φοι από την Τουρ­κία, τη Συρία, την Κύπρο. Με χέρια ενω­μέ­να, με υψω­μέ­νες γροθιές.

Εδώ μαζί μας και οι σύντρο­φοι από την αγα­πη­μέ­νη μας Κού­βα. Τους εκφρά­ζου­με την αλλη­λεγ­γύη μας στον αγώ­να ενά­ντια στο εξο­ντω­τι­κό εμπάρ­γκο του αμε­ρι­κά­νι­κου ιμπε­ρια­λι­σμού. Ευχό­μα­στε κάθε επι­τυ­χία και στη Διε­θνή Συνά­ντη­ση των Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των, που τον Οκτώ­βρη θα φιλο­ξε­νη­θεί στην Αβά­να από το ΚΚ Κούβας!

Καλω­σο­ρί­ζου­με τους χιλιά­δες νέους και νέες που κατα­κλύ­ζουν από­ψε τον χώρο του Φεστι­βάλ! Σε αυτήν τη μεγά­λη, συγκλο­νι­στι­κή συγκέ­ντρω­ση που δεν υπάρ­χουν λόγια για να την περι­γρά­ψεις. Μια πραγ­μα­τι­κή όαση, μια έκρη­ξη ελπί­δας και αισιο­δο­ξί­ας, κόντρα σε ό,τι σάπιο έχουν βαλ­θεί ‑σώνει και καλά- να μας κάνουν να μάθου­με να αγαπάμε.

Εμείς όμως “έχου­με τη ζωή πάρα πολύ αγα­πή­σει”, γι’ αυτό ατα­λά­ντευ­τα δίνου­με όλες μας τις δυνά­μεις για να ομορφύνει.

“Μην καρ­τε­ρά­τε να λυγί­σου­με”, τους απα­ντά­με με μια φωνή! Εμείς αγα­πά­με “τον άνθρω­πο που τον μπο­δί­ζουν να βαδί­σει, που τον αλυ­σο­δέ­νου­νε”. Υψώ­νου­με τεί­χος στον ρατσι­σμό και τσα­κί­ζου­με τον φασισμό!

Πιά­νου­με τα χέρια και γινό­μα­στε μια αλυ­σί­δα, ενά­ντια στην πολύ­μορ­φη βία κατά των γυναι­κών, στην Ελλά­δα και σε όλο τον κόσμο, ιδιαί­τε­ρα αυτές τις μέρες στο Ιράν. Παλεύ­ου­με ενά­ντια στον αυταρ­χι­σμό, την κατα­στο­λή, την πανε­πι­στη­μια­κή αστυ­νο­μία και τους κάθε λογής χαφιέ­δες και “ωτα­κου­στές” του κρά­τους της δικτα­το­ρί­ας του κεφαλαίου.

Είναι όντως συγκλο­νι­στι­κό να πολε­μάς, να τρα­γου­δάς και να έχεις βαθιά πίστη ότι όσο “σκο­τά­δι κι αν ρίχνει η νύχτα”, το ξημέ­ρω­μα δεν θα αργή­σει και “οι πιο όμορ­φες μέρες θα ’ρθουν”. Είναι συγκλο­νι­στι­κό αυτό που συμ­βαί­νει σήμε­ρα εδώ!

Δεκά­δες χιλιά­δες άνθρω­ποι δια­σκε­δά­ζουν και ταυ­τό­χρο­να συζη­τούν για το σχο­λείο, τη σχο­λή και τη δου­λειά τους. Συζη­τούν για το πώς θα οργα­νώ­σουν τον αγώ­να τους, πώς θα χτί­σουν μαζί με το ΚΚΕ “ασπί­δα για το σήμε­ρα”, πώς θα θεριέ­ψουν την ελπί­δα για το αύριο!

Ναι, αυτό επεί­γει σήμε­ρα! Με τον αγώ­να μας να χτί­σου­με “ασπί­δα” για το σήμε­ρα, δυνα­μώ­νο­ντας την ελπί­δα για το αύριο. Και μπορούμε!

Καμία αναμονή δεν πρέπει να δείξει ο λαός μας

Χωρίς να χάνου­με άλλο χρό­νο, αχρη­στεύ­ου­με τη σκου­ρια­σμέ­νη παγί­δα της ανα­μο­νής που έχουν στή­σει τα επι­τε­λεία του συστή­μα­τος. Το σύστη­μα θέλει να είναι ο λαός μια ζωή “στο περί­με­νε” και να μπο­ρούν αυτοί να “τρέ­χουν” τα αντι­λαϊ­κά σχέ­διά τους για να τον ισοπεδώνουν.

Γι’ αυτό του λένε: “Περί­με­νε πότε θα βγού­με από την οικο­νο­μι­κή κρί­ση για να έρθει η ανά­πτυ­ξη μπας και περισ­σέ­ψει και για σένα κάτι”, “Περί­με­νε μη χάσου­με τώρα την ευκαι­ρία της ανά­πτυ­ξης κι εδώ είμα­στε μετά”. “Περί­με­νε για­τί τώρα μας έτυ­χε κι αυτή η στρα­βή του πολέ­μου, όπως πριν αυτή της παν­δη­μί­ας”, “Περί­με­νε να βγά­λου­με τον δύσκο­λο χει­μώ­να που έρχε­ται”, “Περί­με­νε πότε θα γίνουν εκλο­γές μπας και κάτι αλλά­ξει”. “Περί­με­νε, περί­με­νε”… Και όλο στο περίμενε!

Και τα εκλο­γι­κά σενά­ρια να δίνουν και να παίρ­νουν. Μια με τη συζή­τη­ση για τον εκλο­γι­κό νόμο: “Θα αλλά­ξει ή δεν θα αλλά­ξει;”. Μια με τις προ­σθέ­σεις και τα μαθη­μα­τι­κά: “Βγαί­νουν, δεν βγαί­νουν τα κου­κιά για το επό­με­νο αντι­λαϊ­κό κυβερ­νη­τι­κό σχήμα;”.

Και κάπου εκεί ο Μητσο­τά­κης ανα­κά­λυ­ψε την “πολι­τι­κή τερα­το­γέ­νε­ση” ‑πιά­νο­ντας στο στό­μα του και το ΚΚΕ- για να ‘χει να λέει και να δου­λεύ­ει το δικό του αφή­γη­μα-ψευ­το­δί­λημ­μα. Όπως άλλω­στε κάνει και ο Τσί­πρας, δίνο­ντας ο ένας πάσα στον άλλον.

Ο ελλη­νι­κός λαός έχει ζήσει πολ­λές πολι­τι­κές τερα­το­γε­νέ­σεις, για­τί τέτοιες είναι όλες οι αστι­κές, οι αντι­λαϊ­κές κυβερ­νή­σεις. Όλες τους είναι κυβερ­νή­σεις μειο­ψη­φί­ας στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ακό­μα και με τους όρους της αστι­κής δημο­κρα­τί­ας. Και υπη­ρε­τούν μια μειο­ψη­φία της ελλη­νι­κής κοι­νω­νί­ας, την πλουτοκρατία.

Αν ‑η μόνι­μη για την αστι­κή τάξη- ανά­γκη της “πολι­τι­κής στα­θε­ρό­τη­τας” το απαι­τή­σει, αύριο μπο­ρεί να δού­με και μια κυβέρ­νη­ση ΝΔ — ΣΥΡΙΖΑ μαζί με το ΠΑΣΟΚ για­τί αυτά που τους ενώ­νουν, όπως οι κοι­νές στρα­τη­γι­κές τους επι­λο­γές, είναι πιο σημα­ντι­κές, από αυτά που τους χωρίζουν.

Άλλω­στε, αυτές οι κοι­νές στρα­τη­γι­κές επι­λο­γές οδή­γη­σαν τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ να έχουν ψηφί­σει ένα μεγά­λο μέρος των αντι­λαϊ­κών νομο­σχε­δί­ων της “επά­ρα­της” ΝΔ. Και λίγα χρό­νια πριν είδα­με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να ψηφί­ζουν το 3ο μνη­μό­νιο που έφε­ρε η τότε κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ, την οποία επί­σης χαρα­κτή­ρι­σαν “πολι­τι­κή τερατογένεση”.

Αυτές οι κοι­νές στρα­τη­γι­κές επι­λο­γές και η ανά­γκη “πολι­τι­κής στα­θε­ρό­τη­τας” σε βάρος του λαού οδή­γη­σαν πριν 10 χρό­νια, το τότε ΠΑΣΟΚ, που ήταν το “φως”, να συγκυ­βερ­νή­σει με τη ΝΔ που ήταν το “σκό­τος”. Γεγο­νός που φάντα­ζε αδια­νό­η­το μέχρι εκεί­νη τη στιγ­μή, όπως θυμού­νται οι παλιότεροι.

Σήμε­ρα παρό­μοιες ψεύ­τι­κες δια­χω­ρι­στι­κές γραμ­μές με τη ΝΔ βάζει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Για να σερ­βί­ρει την ξανα­ζε­στα­μέ­νη σού­πα των δήθεν “προ­ο­δευ­τι­κών” ή “δημο­κρα­τι­κών” κυβερ­νή­σε­ων! Φυσι­κά πρό­κει­ται για κακέ­κτυ­πο, αλλά τους έχουν τελειώ­σει και τα εφευρήματα.

Μια κου­βέ­ντα θα τους πού­με. Άλλω­στε, το ξέρουν πολύ καλά, όπως το ξέρει και όλος ο ελλη­νι­κός λαός: Το ΚΚΕ δεν πρό­κει­ται να δεί­ξει ανο­χή, πολύ περισ­σό­τε­ρο να στη­ρί­ξει μια κυβέρ­νη­ση αντι­λαϊ­κή, αστι­κή, όποιο όνο­μα κι αν χρησιμοποιήσει.

Αυτές είναι οι πραγ­μα­τι­κές τερα­το­γε­νέ­σεις από τη σκο­πιά των συμ­φε­ρό­ντων του λαού μας. Στην “επο­χή των τερά­των”, δηλα­δή στην επο­χή του καπι­τα­λι­σμού που σαπί­ζει, τον οποίο όλοι τους προ­σπα­θούν να εμφα­νί­σουν με δήθεν “ανθρώ­πι­να” χαρα­κτη­ρι­στι­κά, οι λαοί μπο­ρούν αγω­νι­στι­κά να ξεπε­ρά­σουν τέτοιου είδους επι­κίν­δυ­νες αυταπάτες.

Το ΚΚΕ παλεύ­ει για να μπει στο “χρο­νο­ντού­λα­πο” της Ιστο­ρί­ας, ορι­στι­κά και αμε­τά­κλη­τα αυτή τη φορά, η επο­χή που γεν­νά “τέρα­τα”, για να γεν­νη­θεί ο “νέος κόσμος”, ο σοσιαλισμός.

Κι αν πριν μερι­κά χρό­νια κάποιοι δυσκο­λεύ­ο­νταν να κατα­νο­ή­σουν τη στά­ση μας, σήμε­ρα με ικα­νο­ποί­η­ση βλέ­πουν πως αν στη χώρα μας υπάρ­χουν ζωντα­νές δυνά­μεις στο εργα­τι­κό κίνη­μα, που κάθε μέρα πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται, είναι για­τί υπάρ­χει ένα κόμ­μα, το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ελλά­δας, που πήγε κόντρα στο ρεύμα.

Χωρίς να υπο­λο­γί­ζει κανέ­να κόστος, ούτε στή­ρι­ξε, ούτε ανέ­χτη­κε αντι­λαϊ­κές κυβερ­νή­σεις, όπως το 2015. Την κυβέρ­νη­ση, δηλα­δή, που δήθεν θα έφερ­νε την ελπί­δα από “αρι­στε­ρά”, για να τσα­κί­σει μετά μαζί με την ελπί­δα και το εργα­τι­κό κίνη­μα, προ­σφέ­ρο­ντας πολύ­τι­μες υπη­ρε­σί­ες στο σύστημα.

Το ίδιο κάνει και σήμε­ρα ο ΣΥΡΙΖΑ, μιλώ­ντας μάλι­στα για μια “ειρη­νι­κή επα­νά­στα­ση”! Όποιος στις μέρες μας βάζει κοσμη­τι­κά επί­θε­τα μπρο­στά από την επα­νά­στα­ση, έχει ήδη υπο­γρά­ψει συν­θη­κο­λό­γη­ση με το άδι­κο σύστη­μα της εκμε­τάλ­λευ­σης. Καμιά ανα­μο­νή, λοι­πόν, δεν πρέ­πει να δεί­ξει ο λαός μας! Καμιά ανοχή!

Το καπιταλιστικό κέρδος η αιτία της ακρίβειας και της ενεργειακής φτώχειας

Αυτή η “κανο­νι­κό­τη­τα” του καπι­τα­λι­στι­κού δρό­μου ανά­πτυ­ξης είναι η αιτία για την ακρί­βεια και την ενερ­γεια­κή φτώ­χεια που φανε­ρώ­νει ότι στον καπι­τα­λι­σμό, ακό­μη και τα πιο ανα­γκαία αγα­θά, όπως τα τρό­φι­μα, το ρεύ­μα, τα φάρ­μα­κα, τα εμβό­λια, είναι εμπο­ρεύ­μα­τα, με τις τιμές να καθο­ρί­ζο­νται με κρι­τή­ριο το κέρδος.

Αυτό που οι καπι­τα­λι­στές παρου­σιά­ζουν ως φάρ­μα­κο για το ένα σύμ­πτω­μα είναι φαρ­μά­κι για τα υπόλοιπα:

Ρίχνουν άφθο­νο κρα­τι­κό χρή­μα από τις τσέ­πες του λαού για να θωρα­κί­σουν την κερ­δο­φο­ρία των ομί­λων και “φου­ντώ­νουν” τον πληθωρισμό.

Αυξά­νουν τα επι­τό­κια για να αντι­με­τω­πί­σουν τον πλη­θω­ρι­σμό και αυξά­νουν μαζί και τα κρα­τι­κά χρέη, οξύ­νο­ντας τους ανταγωνισμούς.

Για­τί όσα μέτρα και αν πάρουν, δεν “αγγί­ζουν” την ίδια την αρρώ­στια, το καπι­τα­λι­στι­κό κέρ­δος. Δεν αγγί­ζουν το ίδιο το μεγά­λο πρό­βλη­μα που βρί­σκε­ται στο DNA του σάπιου καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος, την υπερ­συσ­σώ­ρευ­ση κεφα­λαί­ων που δεν βρί­σκει κερ­δο­φό­ρες διεξόδους.

Δεί­τε τι συμ­βαί­νει στην ΕΕ, όπου απο­δεί­χτη­κε ότι η πολι­τι­κή της δεν απο­τε­λεί ασπί­δα, όπως παρα­μυ­θιά­ζουν τα αστι­κά κόμ­μα­τα, αλλά μια από τις βασι­κές αιτί­ες των προ­βλη­μά­των μας.

Τα “δώρα” της για τον φετι­νό δύσκο­λο χει­μώ­να, που προ­κα­λούν οι επι­λο­γές της, θα είναι οι υπο­χρε­ω­τι­κές περι­κο­πές θέρ­μαν­σης και στο ηλε­κτρι­κό ρεύ­μα, οι πανά­κρι­βες τιμές και ορι­σμέ­νες επι­δο­τή­σεις που θα προ­έρ­χο­νται από εμάς τους ίδιους ως φορο­λο­γού­με­νους. Επι­δο­τή­σεις που θα επι­δο­τούν την ακρί­βεια και τα κέρ­δη των πρά­σι­νων ομί­λων. Επι­δο­τή­σεις που θα εξα­νε­μί­ζο­νται αμέ­σως από την ακρί­βεια. Επι­δο­τή­σεις όπως αυτές που ανα­κοί­νω­σε ο πρω­θυ­πουρ­γός στη ΔΕΘ, που αυξά­νουν το επί­δο­μα θέρ­μαν­σης κατά 100 ευρώ ανά νοι­κο­κυ­ριό, για 3 εκα­τομ­μύ­ρια νοικοκυριά.

Αστειό­τη­τες, δηλα­δή, με βάση τις ανά­γκες των κατοί­κων, ιδιαί­τε­ρα της Βόρειας Ελλάδας.

Η ΕΕ έχει ηττη­θεί στον ενερ­γεια­κό πόλε­μο και το μάρ­μα­ρο θα το πλη­ρώ­σουν οι λαοί της. Απο­δεί­χθη­κε ότι δεν μπο­ρεί να ανα­πλη­ρώ­σει τις απώ­λειες του ρωσι­κού φυσι­κού αερί­ου. Μετά τα νέα μέτρα που ανα­κοί­νω­σε η Κομι­σιόν, οι διε­θνείς τιμές φυσι­κού αερί­ου ανέ­βη­καν αντί να πέσουν.

Ακό­μα κι αν συμ­φω­νή­σουν τα κρά­τη-μέλη της για επι­βο­λή πλα­φόν στην τιμή του φυσι­κού αερί­ου, αυτό δεν μπο­ρούν να το επι­βά­λουν, όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και στους υπό­λοι­πους προ­μη­θευ­τές, όπως οι ΗΠΑ, η Νορ­βη­γία, η Αλγε­ρία, για­τί όλοι αρνού­νται να μειώ­σουν σημα­ντι­κά τα μεγά­λα κέρ­δη τους.

Γι’ αυτό και έχει ξεκι­νή­σει ήδη το κλεί­σι­μο, η μεί­ω­ση της παρα­γω­γής και οι απο­λύ­σεις σε μεγά­λα εργο­στά­σια της ενερ­γο­βό­ρας βιο­μη­χα­νί­ας στην Ευρώ­πη, όπως στους κλά­δους του αλου­μι­νί­ου και της χημι­κής βιο­μη­χα­νί­ας. Αν κλι­μα­κω­θεί ο πόλε­μος και υπάρ­ξει πλή­ρης δια­κο­πή εισ­ρο­ής φυσι­κού αερί­ου από τη Ρωσία, η κατά­στα­ση θα επι­δει­νω­θεί δραματικά.

Όμως η έκρη­ξη των τιμών της Ενέρ­γειας δεν οφεί­λε­ται μόνο στην κλι­μά­κω­ση του ενερ­γεια­κού πολέ­μου μετα­ξύ ΝΑΤΟ, ΕΕ και Ρωσί­ας. Τα καύ­σι­μα και το ηλε­κτρι­κό ρεύ­μα απο­τε­λού­σαν ακρι­βά εμπο­ρεύ­μα­τα πολύ πριν ξεκι­νή­σει η στρα­τιω­τι­κή ανα­μέ­τρη­ση στο έδα­φος της Ουκρα­νί­ας. Η συνε­χής αύξη­ση των τιμών είναι απο­τέ­λε­σμα της “απε­λευ­θέ­ρω­σης της αγο­ράς Ενέρ­γειας” με όλες τις μορ­φές της, όπως το Χρη­μα­τι­στή­ριο Ενέρ­γειας που απο­τε­λεί το βασί­λειο της κερ­δο­σκο­πί­ας, το οποίο θέσπι­σε ο ΣΥΡΙΖΑ και τώρα το παί­ζει “αθώα περιστερά”.

Κόλ­λη­σε η βελό­να του να λέει “να γίνει η Ελλά­δα σαν τα άλλα ευρω­παϊ­κά κρά­τη”, λες και δεν βιώ­νουν οι λαοί παντού τα ίδια αδιέ­ξο­δα, λες και δεν ετοι­μά­ζο­νται όλες οι κυβερ­νή­σεις να φορ­τώ­σουν τα βάρη πάλι στους λαούς τους.

Το ίδιο θα κάνουν και στη χώρα μας, όπως και αν κατα­λή­ξουν τα εκλο­γι­κά μαγει­ρέ­μα­τα… Για­τί ένα πράγ­μα τους κόφτει:

Να συνε­χι­στεί την επό­με­νη μέρα η πολι­τι­κή που θυσιά­ζει τις ανά­γκες μας στον βωμό των κερ­δών των μεγά­λων ομί­λων. Αυτό απο­δεί­χθη­κε ξανά, πριν λίγες μέρες, όταν η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφι­σαν μαζί την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των Ναυ­πη­γεί­ων της Ελευ­σί­νας, όπως είχαν κάνει και στα Ναυ­πη­γεία της Σύρου, με την παρά­δο­σή τους στον ίδιο αμε­ρι­κα­νι­κό όμιλο.

Άσχε­τα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρ­νη­ση, μιλού­σε για την ανά­γκη να δια­σφα­λι­στεί ο δημό­σιος έλεγ­χος και η δημό­σια ιδιο­κτη­σία των ναυ­πη­γεί­ων! Σήμε­ρα κατη­γο­ρεί τη ΝΔ για την απώ­λεια του 51% του Δημο­σί­ου στη ΔΕΗ. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν που παρα­χώ­ρη­σε το 17% και εφάρ­μο­σε το σύστη­μα ΝΟΜΕ με το οποίο η ΔΕΗ υπο­χρε­ώ­θη­κε να που­λά το παρα­γό­με­νο ρεύ­μα κάτω από το κόστος στους αντα­γω­νι­στές της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν που μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συμ­φώ­νη­σαν με το 3ο μνη­μό­νιο τη μεί­ω­ση του μερι­δί­ου στη ΔΕΗ στο 50% του συνό­λου αγο­ράς, για να επι­τα­χυν­θεί η πολι­τι­κή “απε­λευ­θέ­ρω­σης της αγοράς”.

Απο­δεί­χθη­κε επί­σης ότι δεν υπάρ­χει φιλο­λαϊ­κή συντα­γή στο πλαί­σιο της “απε­λευ­θε­ρω­μέ­νης” αγο­ράς. Αυξή­σεις στο ρεύ­μα για τα λαϊ­κά νοι­κο­κυ­ριά είχα­με και όταν το 51% της ΔΕΗ άνη­κε στο κρά­τος, αυξή­σεις έχου­με και σήμε­ρα που η κυβέρ­νη­ση εξα­κο­λου­θεί να ελέγ­χει το μάνα­τζμεντ της επιχείρησης.

Σε κάθε περί­πτω­ση τα βάρη πέφτουν στις πλά­τες του λαού! Και όταν το κρά­τος επι­δο­τεί τα κέρ­δη των ενερ­γεια­κών ομί­λων και όταν ανα­λαμ­βά­νει τις ζημιές τους, όπως πρό­σφα­τα με τις επα­να­κρα­τι­κο­ποι­ή­σεις στη Γαλ­λία και στη Γερ­μα­νία. Το κρά­τος του κεφα­λαί­ου δεν απο­τε­λεί ποτέ το αντί­βα­ρο, αλλά πάντο­τε το μεγά­λο στή­ριγ­μα των μονο­πω­λια­κών ομίλων.

Αυτό που επεί­γει σήμε­ρα για να ανα­κου­φι­στεί ουσια­στι­κά ο λαός είναι:

• Η αξιο­ποί­η­ση όλων των εγχώ­ριων πηγών Ενέργειας.

• Κόντρα στις δεσμεύ­σεις της ΕΕ.

• Η κατάρ­γη­ση του Χρη­μα­τι­στη­ρί­ου Ενέργειας.

• Του Ειδι­κού Φόρου Κατα­νά­λω­σης και του ΦΠΑ σε καύ­σι­μα και Ενέργεια.

Όλα τα υπό­λοι­πα που προ­τεί­νουν η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ είναι ανα­κύ­κλω­ση του προβλήματος.

Οι υποκλοπές είναι η «κανονικότητα» του αστικού κράτους

Τα όσα ζού­με με το σκάν­δα­λο των υπο­κλο­πών και των παρα­κο­λου­θή­σε­ων δεν είναι απλά εκτρο­πή, αλλά η κανο­νι­κό­τη­τα ενός κρά­τους που θωρα­κί­ζει τη δικτα­το­ρία του κεφα­λαί­ου για να αντι­με­τω­πί­σει τον “εχθρό-λαό” και μάλι­στα σε μια περί­ο­δο που φου­ντώ­νει η λαϊ­κή οργή. Κι αυτό το κρά­τος είναι βαθιά ταξι­κό, αντι­δρα­στι­κό είτε η ΝΔ το πλα­σά­ρει ως “επι­τε­λι­κό”, “ψηφια­κό”, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ το καμου­φλά­ρει δήθεν ως “δίκαιο”. Και στη θωρά­κι­ση αυτού του αντι­δρα­στι­κού κρά­τους έχουν βάλει πλά­τη όλοι!

Για­τί όλοι μαζί δια­μόρ­φω­σαν, ενί­σχυ­σαν το σκο­τει­νό και αντι­δρα­στι­κό θεσμι­κό πλαί­σιο του “μεγά­λου αδερ­φού” που βάζει στο στό­χα­στρο τα δικαιώ­μα­τα και τις ελευ­θε­ρί­ες του λαού. Και τώρα όλοι πρω­τα­γω­νι­στούν σε ένα άλλο σκάνδαλο.

Κι αυτό είναι το σκό­πι­μο και μεθο­δευ­μέ­νο θάψι­μο της υπό­θε­σης των υπο­κλο­πών συνο­λι­κά και ειδι­κά σε βάρος του ΚΚΕ, όπως απο­δεί­χτη­κε με τη στά­ση τους στην Εξεταστική.

Είναι βαθιά γελα­σμέ­νοι αν νομί­ζουν ότι θα κατα­φέ­ρουν να κου­κου­λώ­σουν την υπό­θε­ση παρα­κο­λού­θη­σης του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ δεν είναι χτε­σι­νό, γνω­ρί­ζει καλά τους μηχα­νι­σμούς, τα μέσα και τις μεθό­δους του κρά­τους και των κυβερ­νή­σε­ων. Με όλα αυτά έχει ανα­με­τρη­θεί και ανα­με­τριέ­ται αδιά­κο­πα σε όλη την Ιστο­ρία του.

Αυτό θα συνε­χί­σει να κάνει, για­τί αυτός είναι ο δρό­μος για όλο τον λαό μας:

Να μη δεί­ξει καμία εμπι­στο­σύ­νη, αλλά να συγκρου­στεί με τους κάθε λογής αυτό­κλη­τους “σωτή­ρες”, που αν κάτι θέλουν να σώσουν δεν είναι τα δικαιώ­μα­τα του λαού, αλλά τα συμ­φέ­ρο­ντα του μεγά­λου κεφαλαίου.

Κι αυτά ήδη γρά­φο­νται με μεγά­λα γράμ­μα­τα στο αντι­λαϊ­κό πρό­γραμ­μα της επό­με­νης κυβέρ­νη­σης που ήδη έχει στα­λεί στο τυπο­γρα­φείο. Και δεν χρειά­ζο­νται κάποιες ιδιαί­τε­ρες προ­ε­κλο­γι­κές ή μετε­κλο­γι­κές “συμ­φω­νί­ες κυρί­ων” ανά­με­σα στη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που θυμί­ζουν και λίγο το “τρα­βά­τε με κι ας κλαίω”. Για­τί όλοι τους έχουν προ­κα­τα­βο­λι­κά συμ­φω­νή­σει στα κύρια, στα βασι­κά κεφά­λαια αυτού του προ­γράμ­μα­τος, που ήδη έχουν γρα­φτεί με μεγά­λα γράμματα.

Με μεγά­λα γράμ­μα­τα γρά­φει το πρό­γραμ­μά τους την πολι­τι­κή της “πρά­σι­νης μετά­βα­σης” και της “απε­λευ­θέ­ρω­σης της Ενέρ­γειας” που δεν περι­μέ­νει τον χει­μώ­να για να φέρει τη βαρυ­χει­μω­νιά στα λαϊ­κά νοικοκυριά.

Με μεγά­λα γράμ­μα­τα γρά­φει τις δεσμεύ­σεις της ΕΕ και του Ταμεί­ου Ανά­πτυ­ξης, αυτού του νέου υπερ­μνη­μό­νιου για τον λαό, που όλοι έχουν συμ­φω­νή­σει. Όλη η φαγω­μά­ρα μετα­ξύ τους είναι για το πού, σε ποιους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους θα κατα­λή­ξει το ζεστό χρή­μα που θα πλη­ρώ­σει ξανά ο λαός.

Με μεγά­λα γράμ­μα­τα γρά­φει τις επι­κίν­δυ­νες δεσμεύ­σεις απέ­να­ντι στο ΝΑΤΟ, τις στρα­τιω­τι­κές συμ­φω­νί­ες με τις ΗΠΑ, τη Γαλ­λία, που βάζουν τον λαό μας, τη χώρα μας σε επι­κίν­δυ­νες πολε­μι­κού χαρα­κτή­ρα περιπέτειες.

Ο πόλεμος οδηγείται σε ολέθρια κλιμάκωση

Οι μέρες που ζού­με είναι οπωσ­δή­πο­τε κρί­σι­μες. Ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος στην Ουκρα­νία οδεύ­ει προς νέα ολέ­θρια κλι­μά­κω­ση. Νέες εστί­ες έντα­σης και αντα­γω­νι­σμών προ­στί­θε­νται ανά­με­σα στο στρα­τό­πε­δο των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και στο υπό δια­μόρ­φω­ση ευρα­σια­τι­κό, με τη Ρωσία και την Κίνα. Από παντού ακού­γο­νται κραυ­γές πολε­μι­κής προετοιμασίας.

Την ίδια ώρα, μια νέα καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μι­κή κρί­ση είναι προ των πυλών, ίσως και η πιο βαθιά των τελευ­ταί­ων 15 χρόνων.

Κανέ­νας πόλε­μος δεν τερ­μα­τί­ζε­ται, όταν και οι δύο πλευ­ρές ενι­σχύ­ουν τη συγκέ­ντρω­ση στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων και πολε­μι­κού υλικού.

ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στη­ρί­ζουν πολι­τι­κά, στρα­τιω­τι­κά και οικο­νο­μι­κά, ως εκεί που δεν παίρ­νει, την αντι­δρα­στι­κή κυβέρ­νη­ση του Ζελέν­σκι. Με σύγ­χρο­να πολε­μι­κά συστή­μα­τα, στρα­τιω­τι­κούς συμ­βού­λους, μισθο­φό­ρους, απο­θέ­μα­τα από τις πολε­μι­κές απο­θή­κες των χωρών του ΝΑΤΟ, ανά­με­σά τους και η Ελλά­δα, συνε­χί­ζουν και κλι­μα­κώ­νουν τον πόλε­μο για τα συμ­φέ­ρο­ντα των δυτι­κών μονοπωλίων.

Το ίδιο κάνει και η Ρωσία που βλέ­πει να απο­μα­κρύ­νο­νται οι άμε­σοι στό­χοι που είχε θέσει με την απα­ρά­δε­κτη και κατα­δι­κα­στέα στρα­τιω­τι­κή εισβο­λή στην Ουκρα­νία. Παίρ­νει μέτρα και πολι­τι­κά με τα δημο­ψη­φί­σμα­τα στα εδά­φη της Ουκρα­νί­ας και στρα­τιω­τι­κά με τη νομι­μο­ποί­η­ση παρα­στρα­τιω­τι­κών “εθε­λο­ντι­κών” τμη­μά­των, τη “μερι­κή επι­στρά­τευ­ση” εφέ­δρων, ακό­μα και την απει­λή χρή­σης πυρη­νι­κών όπλων.

Σήμε­ρα όμως, δεν είμα­στε στην αρχή του πολέ­μου. Είμα­στε μήνες μετά και όλοι μπο­ρούν να κατα­νο­ή­σουν ότι οι αστι­κές τάξεις και οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες τους συγκρού­ο­νται για το μοί­ρα­σμα του ορυ­κτού πλού­του, της Ενέρ­γειας, των εδα­φών και του εργα­τι­κού δυνα­μι­κού, των αγω­γών και των δικτύ­ων μετα­φο­ράς εμπο­ρευ­μά­των, γεω­πο­λι­τι­κών στη­ριγ­μά­των, μερι­δί­ων των αγορών.

Σήμε­ρα όλοι μπο­ρούν να δουν πως η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ και τα άλλα κόμ­μα­τα του ευρω­α­τλα­ντι­σμού, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, έχουν βαριές ευθύ­νες για την εμπλο­κή της Ελλά­δας στον πόλε­μο. Έχουν βαριές ευθύ­νες για την αξιο­ποί­η­ση των στρα­τιω­τι­κών βάσε­ων και υπο­δο­μών της χώρας, για την απο­στο­λή οπλι­κών συστη­μά­των, πυρο­μα­χι­κών και άλλων. Για τη διεύ­ρυν­ση της ΝΑΤΟι­κής συμ­μα­χί­ας με νέες χώρες, όπως η Σου­η­δία και η Φιν­λαν­δία, που μαζί ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ψήφι­σαν προχθές.

Έχουν βαριές ευθύ­νες για­τί η εμπλο­κή αυτή έχει μετα­τρέ­ψει τη χώρα μας σε πολε­μι­κό ορμη­τή­ριο, αλλά και σε στό­χο αντι­ποί­νων, επι­θέ­σε­ων σε ενδε­χό­με­νη, αλλά πιθα­νή, εξά­πλω­ση της πολε­μι­κής σύγκρουσης.

Ήδη στην τελευ­ταία Σύνο­δο Κορυ­φής της Μαδρί­της, ο ΓΓ του ΝΑΤΟ μίλη­σε για πόλε­μο “πλή­ρους κλί­μα­κας μετα­ξύ Ρωσί­ας και ΝΑΤΟ”, με “βάσα­να, ζημιές, θάνα­το, καταστροφή”!

Ακρι­βώς. Γεμά­τος βάσα­να, ζημιές, θάνα­το και κατα­στρο­φή είναι τελι­κά ο κόσμος τους. Ο οποί­ος δεν έγι­νε καλύ­τε­ρος, όπως υπό­σχο­νταν, μετά την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού. Τα μεγά­λα λόγια για “στα­θε­ρό­τη­τα, ειρή­νη και ασφά­λεια” των λαών έγι­ναν στά­χτη στα πεδία των μαχών.

Ο λαϊκός πατριωτισμός δεν ταυτίζεται με τα σχέδια των ιμπεριαλιστών

Σε αυτές τις συν­θή­κες κλι­μα­κώ­νε­ται η τουρ­κι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα. Ο Ερντο­γάν παρα­λη­ρεί, θέτο­ντας απα­ρά­δε­κτες διεκ­δι­κή­σεις σε βάρος των ελλη­νι­κών κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των και η τούρ­κι­κη αστι­κή τάξη προ­ε­τοι­μά­ζει τον γει­το­νι­κό λαό, που πει­νά­ει, για πόλεμο.

Και σε αυτές τις συν­θή­κες η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση απέ­συ­ρε πολύ­τι­μο στρα­τιω­τι­κό εξο­πλι­σμό από τα σύνορα.

Το παρα­μύ­θι ότι η εμπλο­κή στα σχέ­δια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ μας θωρα­κί­ζει απέ­να­ντι στην επι­θε­τι­κό­τη­τα της Τουρ­κί­ας, έχει τελειώ­σει προ πολ­λού. Το έχουν τελειώ­σει οι ιμπε­ρια­λι­στές σύμ­μα­χοί τους που στρώ­νουν κόκ­κι­να χαλιά στην Τουρ­κία για να την απο­σπά­σουν από την επιρ­ροή της Ρωσίας.

Καθώς όμως θα τρα­βούν το χαλί κάτω από τα πόδια της Ελλά­δας, που για λογα­ρια­σμό της αστι­κής της τάξης έχει σηκώ­σει τη σημαία του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιο­χή, είναι πολύ εύκο­λο, μετά τα “νταη­λί­κια γιοκ” του Μητσο­τά­κη, να ακο­λου­θή­σουν τα “καζάν-καζάν” του Ερντο­γάν για έναν επώ­δυ­νο συμ­βι­βα­σμό με θύμα τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα του ελλη­νι­κού λαού.

Ας βγά­λουν και κανέ­να ιστο­ρι­κό συμπέρασμα…

Τον ίδιο ρόλο ανα­λάμ­βα­νε, για χάρη των ιμπε­ρια­λι­στών συμ­μά­χων της, η ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη και πριν 100 χρό­νια, με απο­τέ­λε­σμα ο λαός μας να ζήσει μια μεγά­λη κατα­στρο­φή, τη Μικρα­σια­τι­κή Κατα­στρο­φή. Αυτό επέ­βα­λε τότε ο δήθεν “πατριω­τι­σμός” της άρχου­σας αστι­κής τάξης της χώρας.

Όπως τώρα επι­βάλ­λει εμπλο­κή στον πόλε­μο στην Ουκρα­νία, συνο­λι­κά στους ευρω­α­τλα­ντι­κούς σχε­δια­σμούς, για να κονο­μή­σουν μια χού­φτα εκμεταλλευτές.

Όμως οι εργα­ζό­με­νοι, οι άνθρω­ποι του μόχθου δεν έχου­με τα ίδια συμ­φέ­ρο­ντα με τους μεγα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες και τους εφο­πλι­στές που δια­μορ­φώ­νουν τον “πατριω­τι­σμό” τους όπως συμ­φέ­ρει τη δική τους τάξη και φυσι­κά τους περι­βό­η­τους “συμ­μά­χους” τους.

Τη μια στέλ­νουν στρα­τιω­τι­κό πολε­μι­κό υλι­κό εκτός συνό­ρων, απο­δυ­να­μώ­νο­ντας την άμυ­να, την άλλη μαγει­ρεύ­ουν υπο­χω­ρή­σεις σε βάρος των ελλη­νι­κών κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των στα τρα­πέ­ζια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Αλή­θεια, είναι αυτό πατριωτισμός;

Ο γνή­σιος λαϊ­κός πατριω­τι­σμός δεν ταυ­τί­ζε­ται με τα σχέ­δια των ιμπε­ρια­λι­στών. Το αντί­θε­το, τα αντι­πα­λεύ­ει! Επι­βάλ­λε­ται ο λαός να μη δεί­ξει καμιά εμπι­στο­σύ­νη στην όποια αστι­κή κυβέρ­νη­ση τον εμπλέ­κει στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλεμο.

Είναι άλλω­στε γνω­στό και απο­δε­κτό γενι­κά ότι ο πόλε­μος είναι συνέ­χεια της πολι­τι­κής με στρα­τιω­τι­κά μέσα!

Με το ΚΚΕ στην πρώ­τη γραμ­μή, ο κάθε πατριώ­της, ο κάθε άνθρω­πος καλής θέλη­σης μπο­ρεί και πρέ­πει να οργα­νω­θεί και να αγω­νι­στεί για την προ­ά­σπι­ση των συνό­ρων, της εδα­φι­κής ακε­ραιό­τη­τας και των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των, αλλά και να μη δεί­ξει καμιά εμπι­στο­σύ­νη στις αστι­κές κυβερ­νή­σεις, να απαι­τή­σει καμιά συμ­με­το­χή εκτός συνό­ρων Ενό­πλων Δυνά­με­ων και πολε­μι­κού υλι­κού, σε κάθε ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, να ανα­τρέ­ψει αυτούς που τον σέρ­νουν στη σφα­γή, για να έρθει αυτός στην εξου­σία και να υπο­γρά­ψει μόνι­μη ειρή­νη και ευημερία!

Να βρε­θεί με τους κομ­μου­νι­στές στην πρώ­τη γραμ­μή για να μην πλη­ρώ­σει ο λαός τις συνέ­πειες του πολέ­μου, για να σωθεί από την πεί­να και το θάνατο.

Για­τί δεν υπάρ­χει αμφι­βο­λία ότι και για την άμυ­να της χώρας ισχύ­ει πως “μόνο ο λαός θα σώσει τον λαό”!

Να δυναμώσει η αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ παντού

Τα κόμ­μα­τα του κατε­στη­μέ­νου, ρίχνουν στο λαό “άδεια” για να πιά­σουν “γεμά­τα”. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα για να εγκλω­βί­σουν τη δυσα­ρέ­σκεια που δυνα­μώ­νει, να βάλουν φρέ­νο στις αγω­νι­στι­κές διαθέσεις.

Κι όμως, αν κάτι θετι­κό μπο­ρεί να προ­κύ­ψει για τον λαό, αυτό δεν θα έρθει από τους χει­ρι­σμούς, και τις επι­λο­γές που θα κάνει η άρχου­σα τάξη και τα κόμ­μα­τά της. Θα έρθει μόνο από τη δρά­ση και τις επι­λο­γές που θα κάνει ο ίδιος ο λαός που δεν περι­μέ­νει, βγαί­νει μπρο­στά και γίνε­ται αυτός ο πρω­τα­γω­νι­στής των εξελίξεων!

Ό,τι κέρ­δι­σε ο λαός δεν το κέρ­δι­σε περι­μέ­νο­ντας από “τα πάνω”, μια αστι­κή κυβέρ­νη­ση που κάθε φορά απο­δει­κνύ­ε­ται χει­ρό­τε­ρη από την προη­γού­με­νη, για­τί έχει “κορό­να στο κεφά­λι της” τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου, τις δεσμεύ­σεις της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Ό,τι κέρ­δι­σαν οι εργα­ζό­με­νοι, ο λαός, το κέρ­δι­σαν επι­μέ­νο­ντας στην προ­ε­τοι­μα­σία, την οργά­νω­ση, τη διεκ­δί­κη­ση που ξεκι­νά “από τα κάτω”, στο Σωμα­τείο, στον Σύλ­λο­γο, στην Επι­τρο­πή Αγώ­να και συνε­νώ­νε­ται πανελ­λα­δι­κά σε ένα ενιαίο μέτω­πο πάλης.

Εκεί που τώρα πρέ­πει να σημά­νει ένας νέος αγω­νι­στι­κός συνα­γερ­μός. “Πάλης ξεκί­νη­μα, νέοι αγώ­νες” πρέ­πει να σαλ­πί­σει παντού σε κάθε κλά­δο, σε κάθε χώρο δου­λειάς, και σπου­δών, σε κάθε πόλη, γει­το­νιά και χωριό.

Με το ΚΚΕ, για να αρχί­ζουν να αλλά­ζουν οι πολι­τι­κοί συσχε­τι­σμοί παντού:

Από το κάθε Σωμα­τείο και Σύλ­λο­γο, μέχρι τις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές που θα γίνουν το αργό­τε­ρο μέχρι το επό­με­νο καλο­καί­ρι, αλλά και τις δημο­τι­κές και περι­φε­ρεια­κές εκλο­γές που θα γίνουν του χρό­νου τον Οκτώβρη.

Και οι συσχε­τι­σμοί αλλά­ζουν. Όταν στη­ρί­ζεις και εμπι­στεύ­ε­σαι αυτούς που στα­θε­ρά παλεύ­ουν για να τους αλλά­ξουν! Αυτούς που δεν λογα­ριά­ζουν θυσί­ες, δεν συμ­βι­βά­ζο­νται, δεν κάνουν βήμα πίσω, αλλά αγω­νί­ζο­νται μόνο για να τρα­βή­ξουν μπρο­στά και όλους τους υπό­λοι­πους. Προ­χω­ρούν μπρο­στά, κερ­δί­ζουν ανά­σες και εμπο­δί­ζουν τα χει­ρό­τε­ρα. Για­τί ξέρουν πως το αδύ­να­το μπο­ρεί να γίνει δυνατό.

Έτσι κι έγι­νε σε μια σει­ρά Σωμα­τεία, Εργα­τι­κά Κέντρα, Ομο­σπον­δί­ες, για­τί οι εργά­τες εμπι­στεύ­τη­καν τους κομ­μου­νι­στές, το ΠΑΜΕ, άλλους αγω­νι­στές που συμπο­ρεύ­ο­νται μαζί του.

Έτσι κι έγι­νε στους Φοι­τη­τι­κούς Συλ­λό­γους, όπου οι φοι­τη­τές εμπι­στεύ­τη­καν τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ και ανέ­δει­ξαν την “Παν­σπου­δα­στι­κή” σε πρώ­τη δύνα­μη για πρώ­τη φορά μετά το 1986. Σκορ­πί­ζο­ντας έτσι, χαρά και αισιο­δο­ξία σε νέους και νέες, αλλά και στους παλιό­τε­ρους αγωνιστές.

Κι έτσι μπο­ρεί και πρέ­πει να συνε­χί­σει να γίνε­ται. Γι’ αυτό χρειά­ζε­ται να δυνα­μώ­σει η αγω­νι­στι­κή συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ παντού, σε όλες τις μάχες και στις εκλογές!

Αυτή είναι η απά­ντη­ση σήμε­ρα σε όλους όσοι μονο­λο­γούν: “Και τι να κάνου­με”…; Αυτό ακρι­βώς να κάνε­τε! Να εμπι­στευ­τεί­τε το ΚΚΕ, την ΚΝΕ. Να πάρε­τε τη θέση σας στο κίνη­μα, στους αγώ­νες, να συμπο­ρευ­τεί­τε με το ΚΚΕ. Για να φέρου­με τα πάνω — κάτω. Μπορούμε!

Όταν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, συνο­λι­κά τα κόμ­μα­τα του κεφα­λαί­ου γρά­φουν στο πρό­γραμ­μα τους με μεγά­λα γράμ­μα­τα τα συμ­φέ­ρο­ντα του μεγά­λου κεφα­λαί­ου…, τότε η εργα­τι­κή τάξη, ο λαός πρέ­πει να γρά­ψει με μεγά­λα γράμ­μα­τα: Δυνα­τό ΚΚΕ!

Για­τί μόνο το ΚΚΕ έχει σύγ­χρο­νο επε­ξερ­γα­σμέ­νο πρό­γραμ­μα δια­κυ­βέρ­νη­σης της χώρας με την εργα­τι­κή τάξη, τον λαό στην εξου­σία. Πρό­γραμ­μα που πατά­ει στις παρα­γω­γι­κές δυνα­τό­τη­τες της χώρας μας. Αξιο­ποιεί το εργα­τι­κό επι­στη­μο­νι­κό δυνα­μι­κό της και δίνει απά­ντη­ση στο κρί­σι­μο ζήτημα:

Ο λαός, η νεο­λαία αυτού του τόπου, να ζήσει όπως τους αξί­ζει, όπως ορί­ζει η εξέ­λι­ξη της επι­στή­μης και της τεχνο­λο­γί­ας. Με ικα­νο­ποι­η­μέ­νες τις σύγ­χρο­νες πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες, απαλ­λαγ­μέ­νοι από τις αλυ­σί­δες της ανερ­γί­ας, της φτώ­χειας, της ανα­σφά­λειας και του πολέμου.

Για­τί μόνο το ΚΚΕ έχει πρό­τα­ση για τη μεγά­λη κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία όλων των κατα­πιε­σμέ­νων, ενά­ντια στα μονο­πώ­λια και το σύστη­μά τους, με στό­χο την ανα­τρο­πή τους. Για­τί τελι­κά, μόνο το ΚΚΕ μπο­ρεί να ηγη­θεί της μεγά­λης λαϊ­κής αντεπίθεσης.

Το απο­δει­κνύ­ει καθη­με­ρι­νά η δρά­ση των κομ­μου­νι­στών και των άλλων αγω­νι­στών, που παλεύ­ουν κόντρα σε θεούς και σε δαί­μο­νες για να σηκώ­σουν κεφά­λι οι εργά­τες, οι αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νοι επαγ­γελ­μα­τί­ες, επι­στή­μο­νες, αγρό­τες, όλοι οι άνθρω­ποι του μόχθου, οι νέοι και οι γυναίκες.

Για­τί το ΚΚΕ κου­βα­λά­ει στις πλά­τες του μια ηρω­ι­κή Ιστο­ρία και πεί­ρα, την Ιστο­ρία των αλύ­γι­στων της ταξι­κής πάλης από την οποία βγά­ζει συμπε­ρά­σμα­τα, γίνε­ται πιο ικα­νό και προ­χω­ρά μπροστά.

Για­τί μόνο το ΚΚΕ μπο­ρεί να εμπνεύ­σει τα πιο όμορ­φα, τα πιο μεγά­λα ιδα­νι­κά, αυτά του αγώ­να για το μεγά­λο, το ωραίο, το συγκλο­νι­στι­κό! Το Σοσιαλισμό!

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο