Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η Ομολογία του “ΒΗΜΑΤΟΣ” και η δική μας… απαιτούμενη αντίδραση

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Στο “ΒΗΜΑ” της Κυρια­κής (26/4) στο βασι­κό άρθρο της Σύντα­ξης με τίτλο «Ο πόλε­μος της οικο­νο­μί­ας» δια­βά­ζου­με: «…Η Ελλά­δα κατά πάσα βεβαιό­τη­τα μετά την κρί­ση του κορω­νοϊ­ου θα είναι η ευρω­παϊ­κή χώρα με το υψη­λό­τε­ρο δημό­σιο χρέ­ος, με τη μεγα­λύ­τε­ρη ανερ­γία και πρέ­πει να είναι ευχα­ρι­στη­μέ­νη αν δημο­σιο­νο­μι­κά, ως προς τα ελλείμ­μα­τά της δηλα­δή, δια­τη­ρη­θεί στον μέσο κοι­νο­τι­κό όρο. Και θα πλη­γεί περισ­σό­τε­ρο για­τί απλού­στα­τα είναι εξαρ­τη­μέ­νη από τις υπη­ρε­σί­ες, από τον του­ρι­σμό ιδιαι­τέ­ρως, από τις μετα­φο­ρές και βεβαί­ως από την κατα­νά­λω­ση… Χωρίς αμφι­βο­λία η Ελλά­δα έχει μπρο­στά της οικο­νο­μι­κό Γολ­γο­θά. Αυτή είναι η αλή­θεια και καλόν είναι να τη γνω­ρί­ζουν όλοι…»

Σίγου­ρα οι παρα­πά­νω εκτι­μή­σεις- που συμπί­πτουν και με αυτές διε­θνών οργα­νι­σμών π.χ ΔΝΤ- έχουν αντι­κει­με­νι­κό χαρα­κτή­ρα, λένε αλή­θειες που πρέ­πει να παρ­θούν υπόψη…

Η κατά­στα­ση και στη χώρα μας στη μετα-κορο­νο­ϊό επο­χή- θα είναι εξαι­ρε­τι­κά δύσκο­λη. Όχι φυσι­κά για όλους αλλά για τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα. Η κρί­ση του συστή­μα­τος (η παν­δη­μία λει­τουρ­γεί ως κατα­λύ­της) θα τα πλή­ξει με ιδιαί­τε­ρη σφο­δρό­τη­τα παίρ­νο­ντας υπό­ψη και τους ιδιαί­τε­ρους παρά­γο­ντες «ανά­πτυ­ξης» της ελλη­νι­κής καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας που ανα­φέ­ρο­νται και στο άρθρο (π.χ του­ρι­σμός κ.α).

Φυσι­κά στο άρθρο γίνε­ται με σαφή­νεια προ­σπά­θεια αφε­νός το σύστη­μα «να βγει λάδι» και αφε­τέ­ρου να προ­τα­θεί «οδι­κός άξο­νας» που χωρίς να το αμφι­σβη­τεί θα προ­σπα­θεί να «προ­λά­βει» ανε­ξέ­λεγ­κτες λαϊ­κές εκρή­ξεις με προ­τά­σεις για παρεμ­βά­σεις από τρά­πε­ζες, Ε.Ε και αστι­κό κράτος.

Οι αγιά­τρευ­τες αντι­θέ­σεις του συστή­μα­τος που φάνη­καν στις μέρες της παν­δη­μί­ας σε ολό­κλη­ρο τον καπι­τα­λι­στι­κό κόσμο, θα εμφα­νι­στούν και στην επό­με­νη περί­ο­δο ξανά πιο έντο­νες, βαθιές, ολέ­θριες για τους λαούς και στη χώρα μας. Η καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση είναι παρούσα.

Το ζήτη­μα είναι το πώς θα δια­βα­στεί σε επί­πε­δο συνεί­δη­σης και κοι­νω­νι­κής δρά­σης από το λαό τόσο η «ομο­λο­γία» του ΒΗΜΑΤΟΣ, όσο και η ζωή που ήδη βιώ­νει. Το αν δηλα­δή θα μετα­τρα­πεί η ζωή του (μπρο­στά στο φόβο, τον συμ­βι­βα­σμό, την απο­γο­ή­τευ­ση κλπ) σε έναν συνε­χι­ζό­με­νο Γολ­γο­θά ή αν υψώ­σει το ανά­στη­μά του και αγω­νι­ζό­με­νος μαζι­κά-συλ­λο­γι­κά και σημα­δεύ­ο­ντας πάντα τον πραγ­μα­τι­κό κοι­νω­νι­κά εχθρό και τους πολι­τι­κούς του εκπρο­σώ­πους, χαρά­ξει το δρό­μο της δικής του πραγ­μα­τι­κής Ανάστασης!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο