“Η πανδημία δεν έχει ταξικά χαρακτηριστικά… ”

«Η κρίση του κορονοϊού μάς αφορά όλους και όλοι μαζί θα την αντιμετωπίσουμε ενωμένοι»…

Ατά­κες σαν κι αυτή «φοριό­ντου­σαν» πολύ από κυβερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη και αστι­κά επι­τε­λεία εντός και εκτός Ελλά­δας πριν από δύο χρό­νια, όταν ξέσπα­σε η παν­δη­μία, επι­χει­ρώ­ντας να επι­βά­λουν σιγή νεκρο­τα­φεί­ου και να δια­μορ­φώ­σουν κλί­μα «συναί­νε­σης» για την ολο­μέ­τω­πη επί­θε­ση που κλι­μα­κώ­θη­κε από την πρώ­τη στιγ­μή, για να φορ­τω­θούν απο­κλει­στι­κά στις πλά­τες των λαών τα βάρη της βαθιάς καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης του 2020.

Στη χώρα μας, το σχε­τι­κό προ­πα­γαν­δι­στι­κό μπα­ράζ «απο­γεί­ω­σε» ο πρό­ε­δρος της ΓΣΕΕ, Γ. Πανα­γό­που­λος, ο οποί­ος δήλω­νε προ­κλη­τι­κά τον Μάρ­τη του 2020 ότι η παν­δη­μία «δεν έχει ταξι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά» και ότι πρέ­πει εργα­ζό­με­νοι, εργο­δό­τες, κρά­τος «να ανα­λά­βου­με όλοι το κόστος της αντι­με­τώ­πι­σης». Από κοντά, το ίδιο αντι­λαϊ­κό παζλ που καλού­σε τον λαό να «βάλει πλά­τη», συμπλή­ρω­νε το περι­βό­η­το πια «θα λογα­ρια­στού­με μετά» του ΣΥΡΙΖΑ…

Δύο χρό­νια μετά, οι εργα­ζό­με­νοι και οι λαοί σε όλο τον κόσμο κάνουν «λογα­ρια­σμό» και γνω­ρί­ζουν από την ίδια τους την πεί­ρα ότι η δια­χεί­ρι­ση της παν­δη­μί­ας ήταν και είναι πέρα για πέρα ταξι­κή: Το βιώ­νουν στην «απο­γεί­ω­ση» των απο­λύ­σε­ων και στη μεγά­λη ανερ­γία που παρα­μέ­νει, στην εντα­τι­κο­ποί­η­ση της δου­λειάς, στο πολύ­πλευ­ρο βάθε­μα της υπο­α­πα­σχό­λη­σης και της «ευε­λι­ξί­ας». Το βλέ­πουν στο ακό­μα πιο τσα­κι­σμέ­νο εισό­δη­μά τους, με τις μειώ­σεις μισθών και την ακρί­βεια, στα τσα­κι­σμέ­να δημό­σια συστή­μα­τα Υγείας…

Μετα­ξύ άλλων κατα­γρά­φο­νται τα εξής αποκαλυπτικά:

• Οι δισε­κα­τομ­μυ­ριού­χοι όλου του κόσμου αύξη­σαν τον πλού­το τους κατά 5 τρισ. δολά­ρια μέσα στην παν­δη­μία, από 8,6 τρισ. τον Μάρ­τη του 2020 σε 13,8 τρισ. τον Νοέμ­βρη του 2021.
• Οι 10 πλου­σιό­τε­ροι άνθρω­ποι του κόσμου (μετα­ξύ των οποί­ων οι Ιλον Μασκ, Τζεφ Μπέ­ζος, Μπιλ Γκέιτς, Μαρκ Ζού­κερ­μπεργκ, Ουό­ρεν Μπά­φετ) υπερ­δι­πλα­σί­α­σαν στο ίδιο διά­στη­μα τον πλού­το τους, από 700 δισ. δολά­ρια σε 1,5 τρισ., με ρυθ­μό αύξη­σης 1,3 δισ. δολά­ρια τη μέρα.
• Οι 10 αυτοί μεγι­στά­νες έχουν 6 φορές μεγα­λύ­τε­ρο πλού­το από το φτω­χό­τε­ρο 40% του πλα­νή­τη (3,1 δισ. άνθρω­ποι).
• Πάνω από 160 εκατ. άνθρω­ποι έπε­σαν την ίδια περί­ο­δο κάτω από το όριο της επί­ση­μης φτώ­χειας.
• 21.000 άνθρω­ποι πεθαί­νουν καθη­με­ρι­νά από αιτί­ες που σχε­τί­ζο­νται άμε­σα με παρά­γο­ντες οικο­νο­μι­κής ανι­σό­τη­τας, όπως η έλλει­ψη πρό­σβα­σης σε υγειο­νο­μι­κή περί­θαλ­ψη, η πεί­να κ.ά.

Η ανισότητα σκοτώνει ‑δράση για την καταπολέμηση της στον απόηχο του COVID-19 bp-inequality-kills

Τα παρα­πά­νω συγκε­ντρω­τι­κά στοι­χεία «βγά­ζουν μάτι» για το πού πήγα­νε και πάνε τα τερά­στια πακέ­τα διά­σω­σης των καπι­τα­λι­στι­κών οικο­νο­μιών, τα μέτρα που εφαρ­μό­στη­καν από τις αστι­κές κυβερ­νή­σεις όλων των απο­χρώ­σε­ων, αλλά δια­φη­μί­στη­καν ιδιαί­τε­ρα από τη σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία ως «επι­στρο­φή του ισχυ­ρού κρά­τους», ως «απόρ­ρι­ψη του νεο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού» και «δίχτυ στή­ρι­ξης της κοι­νω­νί­ας»… Επι­βε­βαιώ­νουν ότι και με την… «εγκα­τά­λει­ψη της λιτό­τη­τας» και με τα επε­κτα­τι­κά μέτρα δια­χεί­ρι­σης, οι πλού­σιοι έγι­ναν πλου­σιό­τε­ροι και οι φτω­χοί φτωχότεροι.

Οι τερά­στιες ανι­σό­τη­τες και η συνε­χής διεύ­ρυν­ση της ψαλί­δας ανά­με­σα στους παρα­γω­γούς του πλού­του και σε μια χού­φτα εκμε­ταλ­λευ­τές που τον καρ­πώ­νο­νται, δεν είναι βέβαια κάποιο «φυσι­κό φαι­νό­με­νο» ούτε κάτι που ξεκί­νη­σε με την πανδημία.

Είναι στοι­χεία στο ίδιο το DNA του καπι­τα­λι­σμού, τα οποία μέσα στην παν­δη­μία και με την εκδή­λω­ση της διε­θνούς οικο­νο­μι­κής κρί­σης του 2020, όπως και σε όλες τις προη­γού­με­νες κρί­σεις, ήρθαν με ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη σφο­δρό­τη­τα στην επιφάνεια.

Όλη αυτή η αθλιό­τη­τα δεν παίρ­νει καμία για­τρειά με τις χρε­ο­κο­πη­μέ­νες συντα­γές περί «ανθρώ­πι­νου καπι­τα­λι­σμού», όπως αυτές που ξανα­σερ­βί­ρει η ίδια η έκθε­ση της Oxfam και ανα­πα­ρά­γουν αστι­κά επι­τε­λεία, με παρα­μύ­θια για «δικαιό­τε­ρη κατα­νο­μή του πλού­του», «δικαιό­τε­ρη φορο­λο­γία» και «υπερ­φο­ρο­λό­γη­ση των δισε­κα­τομ­μυ­ριού­χων», που εκτός όλων των άλλων έχουν και το μαχαί­ρι και το πεπό­νι με ένα τερά­στιο πλέγ­μα φορο­α­παλ­λα­γών, φορο­λο­γι­κών «κινή­τρων», μειω­μέ­νων φορο­λο­γι­κών συντε­λε­στών και άλλων εργα­λεί­ων που τους έχουν δια­σφα­λί­σει όλες οι αστι­κές κυβερνήσεις.

Με ή χωρίς παν­δη­μία, σε ανά­πτυ­ξη και κρί­ση, ο καπι­τα­λι­στι­κός δρό­μος είναι ο δρό­μος της εκμε­τάλ­λευ­σης, της διεύ­ρυν­σης των ανι­σο­τή­των και της φτώ­χειας για τους εργα­ζό­με­νους και τον λαό, την ώρα που τερά­στια μονο­πώ­λια αυγα­τί­ζουν τα κέρ­δη τους.

Η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος από αυτήν την αθλιότητα βρίσκεται στην πάλη για τη ριζική ανατροπή της, για να γίνουν οι εργαζόμενοι ιδιοκτήτες του τεράστιου πλούτου που παράγουν, για να απαλλαγούν από τα παράσιτα που τον εκμεταλλεύονται, για να αξιοποιηθεί η τεράστια πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας για την κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή με κριτήριο την ικανοποίηση των εργατικών — λαϊκών αναγκών.