Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η προκλητική χλιδή που διάλεξαν οι εργατοπατέρες για τη διεξαγωγή του συνεδρίου της ΓΣΕΕ

Ένα περι­βάλ­λον προ­κλη­τι­κής χλι­δής διά­λε­ξαν οι εργα­το­πα­τέ­ρες για τη διε­ξα­γω­γή του συνε­δρί­ου της ΓΣΕΕ, σε πανά­κρι­βα του­ρι­στι­κά θέρε­τρα έξω από την Καλα­μά­τα, με πισί­νες, φοί­νι­κες και ακρι­βο­πλη­ρω­μέ­να φαγη­τά, σε ένα μέρος δηλα­δή που ένας εργα­ζό­με­νος με την οικο­γέ­νειά του δεν μπο­ρεί να περά­σει ούτε απέ­ξω, απο­τυ­πώ­νο­ντας τους δύο κόσμους και την άβυσ­σο που χωρί­ζει τις δύο γραμ­μές στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνημα.

Τι σχέ­ση μπο­ρεί να έχουν όλοι αυτοί οι εκπρό­σω­ποι — προ­σκυ­νη­μέ­νοι στους εργο­δό­τες με τους με όλους τους εργα­ζό­με­νους που δυστυ­χούν, υπο­φέ­ρουν και πρέ­πει να χαμο­γε­λούν για­τί απλά δου­λεύ­ουν κάποιες ώρες και παίρ­νουν ψίχουλα.

Ται­ριά­ζει όμως σε μια εργα­τι­κή αρι­στο­κρα­τία, βου­τηγ­μέ­νη και μαθη­μέ­νη στα κάθε είδους προ­νό­μια, σε κον­δύ­λια και «προ­γράμ­μα­τα» εξα­γο­ράς, απο­σπα­σμέ­νη από τα προ­βλή­μα­τα και τη ζωή των εργα­ζο­μέ­νων και εχθρι­κή στους αγώ­νες τους.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο