Ένα περιβάλλον προκλητικής χλιδής διάλεξαν οι εργατοπατέρες για τη διεξαγωγή του συνεδρίου της ΓΣΕΕ, σε πανάκριβα τουριστικά θέρετρα έξω από την Καλαμάτα, με πισίνες, φοίνικες και ακριβοπληρωμένα φαγητά, σε ένα μέρος δηλαδή που ένας εργαζόμενος με την οικογένειά του δεν μπορεί να περάσει ούτε απέξω, αποτυπώνοντας τους δύο κόσμους και την άβυσσο που χωρίζει τις δύο γραμμές στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Τι σχέση μπορεί να έχουν όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι — προσκυνημένοι στους εργοδότες με τους με όλους τους εργαζόμενους που δυστυχούν, υποφέρουν και πρέπει να χαμογελούν γιατί απλά δουλεύουν κάποιες ώρες και παίρνουν ψίχουλα.
Ταιριάζει όμως σε μια εργατική αριστοκρατία, βουτηγμένη και μαθημένη στα κάθε είδους προνόμια, σε κονδύλια και «προγράμματα» εξαγοράς, αποσπασμένη από τα προβλήματα και τη ζωή των εργαζομένων και εχθρική στους αγώνες τους.