Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η προπαγάνδα του πολέμου και η ελληνική εμπλοκή

Ένας καθο­λι­κός πόλε­μος προ­πα­γάν­δας βρί­σκε­ται σε εξέ­λι­ξη αυτές τις μέρες από την κυβέρ­νη­ση, τα αστι­κά κόμ­μα­τα και επι­τε­λεία, τα ΜΜΕ, με στό­χο να θολώ­σουν τις πραγ­μα­τι­κές αιτί­ες και τους ενό­χους του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, να νομι­μο­ποι­η­θεί η ελλη­νι­κή εμπλο­κή και να ταυ­τι­στεί ο λαός με τις πολε­μι­κές ιαχές της αστι­κής τάξης και των Αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κών συμ­μά­χων της. Ο «Ριζο­σπά­στης» συγκέ­ντρω­σε τα βασι­κά επι­χει­ρή­μα­τά τους και δίνει απάντηση.

«Η ΕΕ επέστρεψε» κι αυτό είναι καλό για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή

Η ΕΕ επέ­στρε­ψε με τον πόλε­μο στην Ουκρα­νία! Οσο ενι­σχύ­ε­ται η κοι­νή πολι­τι­κή άμυ­νας, τόσο θα δυνα­μώ­νει ο ρόλος της ως παρά­γο­ντα ασφά­λειας και σταθερότητας.

🔺 Από πού ακρι­βώς «επέ­στρε­ψε» η ΕΕ; Μήπως από το μέτω­πο της Γιου­γκο­σλα­βί­ας, όπου το 1999 πρω­το­στά­τη­σε στους ΝΑΤΟι­κούς βομ­βαρ­δι­σμούς, με σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές μάλι­στα κυβερ­νή­σεις στην πλειο­ψη­φία των κρα­τών — μελών της; Μήπως από την ιμπε­ρια­λι­στι­κή εκστρα­τεία στο Αφγα­νι­στάν, όπου επί 20 χρό­νια δια­τη­ρού­σε στρα­τεύ­μα­τα κατο­χής μαζί με τους Αμερικανούς;

Μήπως από τη Συρία, όπου συμ­με­τεί­χε ενερ­γά στην «αντι­τρο­μο­κρα­τι­κή εκστρα­τεία», ή από τη Λιβύη, όπου επί­σης έπαι­ξε πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο στην επέμ­βα­ση που ευθύ­νε­ται για το σημε­ρι­νό χάος; Μήπως επέ­στρε­ψε από την Αφρι­κή, όπου στρα­τεύ­μα­τα ευρω­παϊ­κών κρα­τών, όπως η Γερ­μα­νία, δίνουν μάχες για τα συμ­φέ­ρο­ντα των μονο­πω­λί­ων τους απέ­να­ντι στα ρωσι­κά και στα κινεζικά;

Η ΕΕ δεν «επέ­στρε­ψε», για­τί δεν έλει­ψε ποτέ από τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις και τους πολέ­μους. Ηταν πάντα παρού­σα, ως «πυλώ­νας» του ΝΑΤΟ, αφού τα 21 από 30 μέλη της ευρω­α­τλα­ντι­κής συμ­μα­χί­ας είναι και κρά­τη — μέλη της.

Τώρα μιλά­νε για το «τέλος των αντα­γω­νι­σμών» στο εσω­τε­ρι­κό της και την αρχή μιας «νέας επο­χής», με ταχύ­τε­ρα βήμα­τα στην πολι­τι­κή και στρα­τιω­τι­κή ενο­ποί­η­ση. Κόμ­μα­τα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ λένε μάλι­στα ότι μια πιο «αυτο­τε­λής εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή» της ΕΕ μπο­ρεί να λει­τουρ­γή­σει «εξι­σορ­ρο­πη­τι­κά» στις ΗΠΑ, «για την ειρή­νη και τη στα­θε­ρό­τη­τα» στην περιοχή.

«Κάθε βήμα που ενι­σχύ­ει τη συνο­χή της ιμπε­ρια­λι­στι­κής συμ­μα­χί­ας της ΕΕ ενι­σχύ­ει τον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο των εργα­ζο­μέ­νων, τη δικτα­το­ρία του κεφα­λαί­ου. Εμβά­θυν­ση της ενο­ποί­η­σης της ΕΕ σημαί­νει ενί­σχυ­ση των ενιαί­ων μηχα­νι­σμών για την εφαρ­μο­γή ενιαί­ων αντι­δρα­στι­κών κατευ­θύν­σε­ων σε βάρος των λαών», σημεί­ω­ναν οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 21ο Συνέ­δριο και αυτό επι­βε­βαιώ­νει η πεί­ρα των λαών, ειδι­κά τα τελευ­ταία 30 χρόνια.

Η υπο­γρα­φή της Συν­θή­κης του Μάα­στριχτ οδή­γη­σε σε «περισ­σό­τε­ρη Ευρώ­πη» και σημα­το­δό­τη­σε την κλι­μά­κω­ση της αντι­λαϊ­κής επί­θε­σης σε όλα τα μέτω­πα (εργα­σια­κά, ασφα­λι­στι­κό, κ.τ.λ.). Η ΟΝΕ και το κοι­νό νόμι­σμα ήταν το όχη­μα για την καθή­λω­ση των μισθών στο όνο­μα της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας, ενώ συνο­δεύ­τη­κε και από το περί­φη­μο Σύμ­φω­νο Σταθερότητας.

Η Συν­θή­κη του Σέγκεν έφε­ρε νέα μέτρα και μηχα­νι­σμούς ελέγ­χου και κατα­στο­λής, ενώ το Ευρω-Σύνταγ­μα καθιε­ρώ­νει ως «ιερή» και «ανε­πί­στρε­πτη» τη δικτα­το­ρία των μονο­πω­λί­ων στα κρά­τη — μέλη της ΕΕ, παίρ­νο­ντας επι­πλέ­ον μέτρα για τη θωρά­κι­σή της από τον εχθρό λαό.

Σήμε­ρα, στο ευρω­παϊ­κό έδα­φος, με συμ­με­το­χή όλων των κρα­τών — μελών, ξεδι­πλώ­νε­ται το ΝΑΤΟι­κό σχέ­διο για την περι­κύ­κλω­ση της Ρωσί­ας και την «ευρω­α­τλα­ντι­κή ολο­κλή­ρω­ση» των Βαλ­κα­νί­ων, που ρίχνει λάδι στη φωτιά των αντα­γω­νι­σμών και σωρεύ­ει καύ­σι­μη ύλη για πολέ­μους όπως αυτόν στην Ουκρα­νία. Χέρι χέρι με την αντι­λαϊ­κή κλι­μά­κω­ση στο εσω­τε­ρι­κό, η παρα­πέ­ρα ενο­ποί­η­ση και διεύ­ρυν­ση της ΕΕ συμπλη­ρώ­νε­ται και από ανα­βαθ­μι­σμέ­νους ρόλους στο πλαί­σιο του ΝΑΤΟ, συμ­με­το­χή σε νέες ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις και αποστολές.

Αυτό δεν σημαί­νει βέβαια ότι σβή­νουν και οι μετα­ξύ τους αντι­θέ­σεις. Είναι όλοι μαζί στο τσά­κι­σμα του λαού και τσα­κώ­νο­νται μετα­ξύ τους — και με τα άλλα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα — για τη μοι­ρα­σιά της λείας.

Η παρα­πέ­ρα ενο­ποί­η­ση της ΕΕ στην εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή και στην άμυ­να σημαί­νει μεγα­λύ­τε­ρη στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση της ιμπε­ρια­λι­στι­κής συμ­μα­χί­ας, έντα­ση του αντι­κομ­μου­νι­σμού, νέοι μηχα­νι­σμοί κατα­στο­λής και κλι­μά­κω­ση της πολε­μι­κής προ­ε­τοι­μα­σί­ας. Σημαί­νει μεγα­λύ­τε­ρες στρα­τιω­τι­κές δαπά­νες, που θα πλη­ρώ­σουν οι λαοί, για να μπο­ρεί η ΕΕ στον παγκό­σμιο αντα­γω­νι­σμό που δυνα­μώ­νει να υπε­ρα­σπί­ζε­ται με μεγα­λύ­τε­ρη «αυτο­τέ­λεια» τα ιδιαί­τε­ρα συμ­φέ­ρο­ντα των μονο­πω­λια­κών της ομί­λων, σε βάρος των λαών.

Η στάση της Ελλάδας είναι έκφραση αλληλεγγύης στην αμυνόμενη Ουκρανία απέναντι στη Ρωσία που επιτίθεται

Η Ρωσία είναι ο επι­τι­θέ­με­νος και η Ουκρα­νία ο αμυ­νό­με­νος. Εμείς πρέ­πει να στα­θού­με στο πλευ­ρό αυτού που αμύ­νε­ται, να δεί­ξου­με αλληλεγγύη.

🔺 Το γεγο­νός της απα­ρά­δε­κτης εισβο­λής της Ρωσί­ας στην Ουκρα­νία, με τις δρα­μα­τι­κές συνέ­πειές της για τον ουκρα­νι­κό λαό, όπως και τα νέα δει­νά που συσ­σω­ρεύ­ει και για τον ρωσι­κό λαό, δεν μπο­ρεί να κρύ­ψει ότι δεν προ­έ­κυ­ψε ξαφ­νι­κά στις 24 Φλε­βά­ρη 2022 αλλά είναι ένα κρί­σι­μο επει­σό­διο σε ένα σίριαλ αντι­πα­ρα­θέ­σε­ων ανά­με­σα σε ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ από τη μια και τη Ρωσία από την άλλη, με την Ουκρα­νία και τον λαό της στη μέση ως σάκο του μποξ. Πρό­κει­ται για μια πάλη μετα­ξύ ληστών για σφαί­ρες επιρ­ρο­ής και γεω­στρα­τη­γι­κά «πλε­ο­νε­κτή­μα­τα», για μερί­δια αγο­ρών, πρώ­τες ύλες, ενερ­γεια­κά σχέ­δια, και σε μια τέτοια πάλη πολύ μικρή σημα­σία έχει το «ποιος το ξεκί­νη­σε». Πόσο μάλ­λον ο λαός με αυτό το κρι­τή­ριο να δια­λέ­ξει ληστή…

Ο λαός της Ουκρα­νί­ας δέχε­ται επί­θε­ση εδώ και χρό­νια και από τα δύο στρα­τό­πε­δα των αντι­μα­χό­με­νων, από τα τμή­μα­τα της δικής του αστι­κής τάξης που παλεύ­ουν στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας για το με ποια συμ­μα­χία θα πάνε. Από τη μία ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ, που εδώ και χρό­νια προ­χω­ρούν επι­θε­τι­κά και συστη­μα­τι­κά το σχέ­διο οικο­νο­μι­κής, πολι­τι­κής και στρα­τιω­τι­κής περι­κύ­κλω­σης της Ρωσί­ας. Σε αυτό το σχέ­διο «ανα­κα­τεύ­ουν» την Ουκρα­νία από το 2004 και την περι­βό­η­τη «πορ­το­κα­λί επα­νά­στα­ση», και γι’ αυτά τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά συμ­φέ­ρο­ντα δεν είχαν κανέ­να πρό­βλη­μα να αιμα­το­κυ­λί­σουν τον λαό της χώρας το 2013 — 2014, να στη­ρί­ξουν με κάθε τρό­πο την πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κή ανα­τρο­πή του τότε Προ­έ­δρου της Ουκρα­νί­ας, αξιο­ποιώ­ντας παρα­στρα­τιω­τι­κούς μηχα­νι­σμούς και φασι­στι­κές ομά­δες, για να δέσουν τη χώρα πιο στε­νά στο ευρω­α­τλα­ντι­κό άρμα. Με τη στή­ρι­ξή τους οι κυβερ­νή­σεις της Ουκρα­νί­ας επι­τέ­θη­καν στους ρωσό­φω­νους και στα δικαιώ­μα­τα των μειονοτήτων.

Από την άλλη, η καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία επι­χει­ρεί εδώ και χρό­νια με όλα τα μέσα να ανα­κτή­σει το «χαμέ­νο έδα­φος» στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό αντα­γω­νι­σμό με τη Δύση, ενι­σχύ­ει και εκσυγ­χρο­νί­ζει το οπλο­στά­σιό της, προ­ω­θεί τα δικά της σχέ­δια καπι­τα­λι­στι­κής ενο­ποί­η­σης σε εδά­φη της πρώ­ην ΕΣΣΔ, εκμε­ταλ­λευό­με­νη την ύπαρ­ξη ρωσό­φω­νων πλη­θυ­σμών πραγ­μα­το­ποιεί επεμ­βά­σεις σε αυτά. Σε αυτό ακρι­βώς το πλαί­σιο προ­χώ­ρη­σε στην έντα­ξη της Κρι­μαί­ας στη Ρωσι­κή Ομο­σπον­δία, στή­ρι­ξε τους αυτο­νο­μι­στές του Ντον­μπάς και τώρα προ­χώ­ρη­σε στην ανα­γνώ­ρι­ση της «ανε­ξαρ­τη­σί­ας» των λεγό­με­νων «Λαϊ­κών Δημο­κρα­τιών» του Ντο­νέ­τσκ και του Λου­γκάνσκ, στο όνο­μα της προ­στα­σί­ας των οποί­ων εξα­πέ­λυ­σε την τρέ­χου­σα εισβο­λή στην Ουκρα­νία. Και η Ρωσία άλλω­στε, που εισέ­βα­λε, υπο­στη­ρί­ζει ότι επε­νέ­βη για­τί απει­λού­νταν, ότι αμύ­νε­ται απέ­να­ντι στη ΝΑΤΟι­κή απειλή.

Εκδόσεις Ατέχνως Atexnos click 2

Η «αλλη­λεγ­γύη στον αμυ­νό­με­νο», που ανα­μα­σούν όλα τα αστι­κά επι­τε­λεία στη χώρα μας, είναι ψέμα, είναι πρό­σχη­μα για τη βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή της Ελλά­δας σε αυτήν την ιμπε­ρια­λι­στι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση, γίνε­ται για λογα­ρια­σμό του ενός στρα­το­πέ­δου ληστών, αυτού του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με το οποίο πάει χέρι χέρι η ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη. Τίπο­τα από αυτά δεν έχει σχέ­ση με την προ­στα­σία του ουκρα­νι­κού λαού, ίσα ίσα όλα ρίχνουν κι άλλο λάδι στη φωτιά των αντα­γω­νι­σμών, συσ­σω­ρεύ­ουν νέα καύ­σι­μη ύλη για ακό­μα πιο γενι­κευ­μέ­νη ανάφλεξη.

Η αλη­θι­νή αλλη­λεγ­γύη και υπε­ρά­σπι­ση του λαού της Ουκρα­νί­ας είναι ο αγώ­νας σε κάθε χώρα ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, η πάλη ενά­ντια στην εμπλο­κή της κάθε χώρας σε αυτόν. Είναι η κατα­δί­κη της στρα­τιω­τι­κής επέμ­βα­σης της Ρωσί­ας αλλά και η κατα­δί­κη των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ, που πυρο­δο­τούν αυτόν τον πόλε­μο και σπρώ­χνουν την Ουκρα­νία στον όλε­θρο. Είναι η στά­ση των κομ­μου­νι­στών ευρω­βου­λευ­τών, που κατα­ψή­φι­σαν το «ουκρα­νι­κό μνη­μό­νιο» στην Ευρω­βου­λή για­τί «δένει χει­ρο­πό­δα­ρα» τον λαό της Ουκρα­νί­ας σε απα­ρά­δε­κτες οικο­νο­μι­κές και πολι­τι­κές δεσμεύ­σεις. Είναι ο αγώ­νας για να συντο­νι­στεί η πάλη των λαών ώστε αυτοί να δώσουν τη διέ­ξο­δο από τον πόλε­μο, βάζο­ντας στο στό­χα­στρο τον πραγ­μα­τι­κό τους αντί­πα­λο, τις αστι­κές τάξεις τους, τις κυβερ­νή­σεις τους και τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμμαχίες.

Συριζα Τσίπρας Μητσοτάκης

Δεν έπρεπε η Ελλάδα να στείλει στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία, αφού δεν το ζήτησαν επίσημα ΝΑΤΟ και ΕΕ

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά­ει «να στη­ρί­ξου­με την Ουκρα­νία με ανθρω­πι­στι­κή βοή­θεια, όχι με πολε­μι­κό υλι­κό, αφού αυτό δεν εμπί­πτει στις συμ­βα­τι­κές υπο­χρε­ώ­σεις της χώρας από τη συμ­με­το­χή της σε ΝΑΤΟ και ΕΕ». Υπάρ­χει …«ολί­γον εμπλο­κή» στον πόλεμο;

🔺  Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει ρεσι­τάλ υπο­κρι­σί­ας και κοροϊ­δί­ας. Για­τί την ίδια ώρα που υιο­θε­τεί όλα τα προ­σχή­μα­τα για την εμπλο­κή της χώρας στο νέο αυτό ιμπε­ρια­λι­στι­κό μακε­λειό «σβή­νο­ντας» τις ευθύ­νες ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ, την ώρα που «ξεπλέ­νει» ξεδιά­ντρο­πα τον ρόλο της ΕΕ και πρώ­τα πρώ­τα των σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κών κυβερ­νή­σε­ων στον πόλε­μο και ζητά­ει την ενερ­γό­τε­ρη εμπλο­κή της, την ώρα που ο πρό­ε­δρός του λέει στη Βου­λή ότι «κατα­νοώ πλή­ρως τις συμ­βα­τι­κές υπο­χρε­ώ­σεις που έχει η χώρα και στην Ευρω­παϊ­κή Ενω­ση και στο ΝΑΤΟ», λέει ότι μπο­ρεί τάχα να υπάρ­χει ταυ­τό­χρο­να και «ολί­γον εμπλο­κή» στα ευρω­α­τλα­ντι­κά σχέδια.

Οσο όμως κι αν ζητά­ει να ελέγ­ξει αν το «δελ­τίο απο­στο­λής» του πολε­μι­κού εξο­πλι­σμού έχει τις επί­ση­μες σφρα­γί­δες ΝΑΤΟ και ΕΕ, αυτός στέλ­νε­ται στην Ουκρα­νία μέσα σε αυτό το πλαίσιο.

Με το ίδιο σκε­πτι­κό άλλω­στε οι τερά­στιοι εξο­πλι­σμοί και μέσα που συγκε­ντρώ­νο­νται στην περιο­χή με την ενερ­γο­ποί­η­ση των ΝΑΤΟι­κών και ευρω­ε­νω­σια­κών μηχα­νι­σμών και «πρω­το­κόλ­λων» — με ορθά­νοι­χτο το ενδε­χό­με­νο και της απο­στο­λής και τμη­μά­των από τις ελλη­νι­κές Ενο­πλες Δυνά­μεις στο πλαί­σιο των «συμ­βα­τι­κών υπο­χρε­ώ­σε­ων» — είναι δικαιο­λο­γη­μέ­νοι. Με το ίδιο σκε­πτι­κό η αξιο­ποί­η­ση όλων των υπο­δο­μών, από τη Σού­δα και τη Λάρι­σα μέχρι την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, ως ορμη­τη­ρί­ου από τους Αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κούς, με βάση τις συμ­φω­νί­ες που και οι ίδιοι υπέ­γρα­ψαν φαρ­διά-πλα­τιά, είναι δικαιολογημένη.

Κι αν αύριο απο­φα­σί­σουν το ΝΑΤΟ, η ΕΕ να στεί­λουν μάχι­μες δυνά­μεις και στρα­τό στην πρώ­τη γραμ­μή, τότε προ­φα­νώς για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα υπάρ­χει κανέ­να πρόβλημα.

Οπως προ­φα­νώς δεν υπήρ­χε και κανέ­να πρό­βλη­μα ούτε στη Γιου­γκο­σλα­βία, στη Συρία, στη Λιβύη, στο Ιράκ, στο Αφγα­νι­στάν, όπου οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ και η συμ­με­το­χή της χώρας μας σε αυτές έγι­ναν με «πάσα επι­ση­μό­τη­τα» και με ΝΑΤΟι­κή βούλα.

Ας αφή­σουν λοι­πόν τα σάπια: Το «δόγ­μα» της εμπλο­κής στα ευρω­α­τλα­ντι­κά σχέ­δια για να ανα­βαθ­μί­σει η αστι­κή τάξη τα συμ­φέ­ρο­ντά της, αυτό το «δόγ­μα» που στη­ρί­ζουν όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα, όχι μόνο δεν έχει αλλά­ξει αλλά αντί­θε­τα «λάμπει» σε όλο του το μεγα­λείο και σε αυτόν τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο με ανυ­πο­λό­γι­στες συνέ­πειες για τον λαό μας.

Ούτε βέβαια και οι υπο­τι­θέ­με­νες «διπλω­μα­τι­κές λύσεις», οι συμ­φω­νί­ες και οι εύθραυ­στοι συμ­βι­βα­σμοί των ιμπε­ρια­λι­στών, τους οποί­ους ο ΣΥΡΙΖΑ παρου­σιά­ζει ως δήθεν το αντί­θε­το του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, είναι τέτοιες: Αντί­θε­τα, είναι η «άλλη όψη» του νομί­σμα­τος των αντα­γω­νι­σμών στις πλά­τες των λαών. «Προ­έ­κτα­σή» τους είναι οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί πόλε­μοι και επεμ­βά­σεις, που στην αμέ­σως επό­με­νη στρο­φή δίνουν τη σκυ­τά­λη στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή «ειρή­νη» με το πιστό­λι στον κρό­τα­φο των λαών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βέβαια τα ξέρει όλα αυτά. Απλά ξεπα­τι­κώ­νο­ντας όλα τα κόλ­πα της βρώ­μι­κης σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, δεν θέλει να αφή­σει εντε­λώς «ξεκρέ­μα­στο» ένα προ­ο­δευ­τι­κό, αρι­στε­ρό ακρο­α­τή­ριο, που δεν του έχει γυρί­σει ακό­μα την πλά­τη. Επι­στρα­τεύ­ει τέτοια κόλ­πα — αντά­ξια της κυβέρ­νη­σης του ΠΑΣΟΚ που το πρωί έδι­νε τις υπο­δο­μές της χώρας για να βομ­βαρ­δί­ζε­ται ο λαός του Ιράκ και το από­γευ­μα «δια­δή­λω­νε» κατά του πολέ­μου — για να στρα­τεύ­σει κάτω από δήθεν «φιλει­ρη­νι­κό» μαν­δύα τμή­μα­τα του λαού στην πολι­τι­κή που οδη­γεί στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και την εμπλοκή.

Ο αναθεωρητισμός της Ρωσίας “δίνει ιδέες” στην Τουρκία και απειλεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας

Εχθρός μας είναι ο ανα­θε­ω­ρη­τι­σμός. Αν κυριαρ­χή­σει, θα τον βρού­με μπρο­στά μας στο Αιγαίο και στην Κύπρο από την Τουρ­κία. Πώς θα ζητή­σου­με τότε στή­ρι­ξη από τους συμ­μά­χους μας αν εμείς δεν στη­ρί­ξου­με τώρα την Ουκρανία;

🔺 Είναι πρό­κλη­ση για τον λαό μας το παρα­μύ­θι ότι η μεγα­λύ­τε­ρη εμπλο­κή της χώρας στα ΝΑΤΟι­κά σχέ­δια τη θωρα­κί­ζει δήθεν απέ­να­ντι στην επι­θε­τι­κό­τη­τα της… συμ­μά­χου Τουρκίας.
Όσοι το δια­κι­νούν κάνουν πως δεν είδαν ότι είναι ακρι­βώς τα ΝΑΤΟι­κά σχέ­δια στην περιο­χή και η προ­σπά­θεια για τη δια­σφά­λι­ση της ΝΑΤΟι­κής συνο­χής, στο πλαί­σιο του σφο­δρού αντα­γω­νι­σμού με Ρωσία και Κίνα, αυτά που «βάζουν ιδέ­ες» και δίνουν αέρα στα πανιά των απα­ρά­δε­κτων διεκ­δι­κή­σε­ων της Τουρκίας.

Η συζή­τη­ση στη Βου­λή, με την κυβέρ­νη­ση και τον ΣΥΡΙΖΑ να συμ­φω­νούν στην «ανά­γκη» επι­τά­χυν­σης των διευ­θε­τή­σε­ων στο Αιγαίο, λόγω της «νέας κατά­στα­σης» που προ­κα­λεί ο πόλε­μος στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή, είναι απο­κα­λυ­πτι­κή. Από τη μια «δεί­χνουν» ως κίν­δυ­νο για τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα τον «ανα­θε­ω­ρη­τι­σμό» της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης και από την άλλη «τρέ­χουν» να κλεί­σουν τα ανοι­χτά μέτω­πα στα Ελλη­νο­τουρ­κι­κά με ΝΑΤΟι­κή «ομπρέ­λα», ώστε να θωρα­κί­ζε­ται από τους αντα­γω­νι­στές η νοτιο­α­να­το­λι­κή πτέ­ρυ­γα της ιμπε­ρια­λι­στι­κής συμμαχίας.

Κάνουν πως δεν είδαν το ΝΑΤΟ — που με τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις του από τα Βαλ­κά­νια έως τη Μ. Ανα­το­λή «διδά­σκει» ανα­θε­ω­ρη­τι­σμό και επα­να­χά­ρα­ξη συνό­ρων εδώ και δεκα­ε­τί­ες — να κάνει τον «Πόντιο Πιλά­το» ή ευθέ­ως να στη­ρί­ζει όλες τις επι­θε­τι­κές ενέρ­γειες και προ­κλή­σεις της τουρ­κι­κής ηγε­σί­ας, όταν αυτή εισέ­βα­λε στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη ως «ανά­χω­μα» στη Ρωσία και, βέβαια, όταν μόλις δύο χρό­νια πριν παρα­βί­α­ζε τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα Ελλά­δας και Κύπρου και το ΝΑΤΟ έστη­νε μηχα­νι­σμούς διευ­θέ­τη­σης των «δια­φο­ρών».

Η πεί­ρα δεί­χνει άλλω­στε πως η δια­χρο­νι­κή στή­ρι­ξη που έχουν προ­σφέ­ρει οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις στις ΝΑΤΟι­κές επεμ­βά­σεις και σχέ­δια συνυ­πάρ­χει με την ανα­βάθ­μι­ση των διεκ­δι­κή­σε­ων της τουρ­κι­κής ηγε­σί­ας σε βάρος των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των της χώρας. Δεν έχει κανείς παρά να κοι­τά­ξει μόνο τα τελευ­ταία χρό­νια: Η εμπλο­κή στα σχέ­δια ΗΠΑ — ΝΑΤΟ «απο­γειώ­θη­κε» με τις συμ­φω­νί­ες που υπέ­γρα­ψαν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ με τις ΗΠΑ, και το ίδιο και οι αμφι­σβη­τή­σεις της Τουρ­κί­ας και οι αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κές παρεμ­βά­σεις προ­κει­μέ­νου να τρέ­ξουν μια ώρα αρχύ­τε­ρα οι επι­κίν­δυ­νες «διευ­θε­τή­σεις».

Αλλά και η ιστο­ρι­κή πεί­ρα μιλά­ει για τα παρα­μύ­θια τους: Με την κατο­χή της Κύπρου με τις πλά­τες των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ, με τα Ιμια και τις συμ­φω­νί­ες που ακο­λού­θη­σαν, με το «γκρι­ζά­ρι­σμα» του Αιγαί­ου, εκεί όπου το ΝΑΤΟ δεν ανα­γνω­ρί­ζει σύνο­ρα, δίνο­ντας κι άλλο «αέρα στα πανιά» των απα­ρά­δε­κτων διεκ­δι­κή­σε­ων της Τουρ­κί­ας που πλέ­ον έχει φτά­σει να αμφι­σβη­τεί ως και την κυριαρ­χία των ελλη­νι­κών νησιών.

Μάλι­στα, η κυβέρ­νη­ση και τα αστι­κά επι­τε­λεία επι­στρα­τεύ­ουν τελευ­ταία και τον απα­ρά­δε­κτο όρο του «ΝΑΤΟι­κού εδά­φους» που ανοί­γει πολύ επι­κίν­δυ­νους δρό­μους σε βάρος των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των της χώρας, μια «κερ­κό­πορ­τα» ώστε — όπως λένε ήδη για τις θαλάσ­σιες και ενα­έ­ριες ζώνες — αύριο-μεθαύ­ριο να απαι­τη­θεί και η συν­δια­χεί­ρι­ση με το ΝΑΤΟ επι­διαι­τη­τή και στο «ΝΑΤΟι­κό έδαφος».

Γι’ αυτό και η μεγα­λύ­τε­ρη συμ­βο­λή απέ­να­ντι στον ανα­θε­ω­ρη­τι­σμό και την προ­κλη­τι­κό­τη­τα της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης, τα σχέ­δια για αλλα­γές συνό­ρων, δεν είναι το βαθύ­τε­ρο μπλέ­ξι­μο στα ΝΑΤΟι­κά σχέ­δια που τα τρο­φο­δο­τούν, αλλά να δυνα­μώ­σει, μαζί και με τον τουρ­κι­κό λαό, η πάλη για απο­δέ­σμευ­ση από την ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­μα­χία του ΝΑΤΟ και όλες τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες, με τους λαούς να έχουν την εξουσία.

Πρέπει να πληρώσουμε το “τίμημα της ελευθερίας”

Η εμπλο­κή μας στον πόλε­μο είναι αυτο­νό­η­τη, επει­δή αυτό είναι το τίμη­μα της ελευ­θε­ρί­ας. Στο τέλος του δρό­μου βρί­σκο­νται η ασφά­λεια και στα­θε­ρό­τη­τα, η ενερ­γεια­κή και γεω­πο­λι­τι­κή ανα­βάθ­μι­ση της χώρας.

🔺 Ο λαός καλεί­ται να στη­ρί­ξει τη βαθύ­τε­ρη ελλη­νι­κή εμπλο­κή στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς και πολέ­μους με χρε­ο­κο­πη­μέ­νες υπο­σχέ­σεις ότι στην άκρη του τού­νελ υπάρ­χει φως για την ανα­βάθ­μι­ση της Ελλά­δας στον ενερ­γεια­κό και γεω­πο­λι­τι­κό χάρ­τη. Ποιο «τίμη­μα» καλεί­ται όμως να πλη­ρώ­σει, πέρα από τον μόνι­μο κίν­δυ­νο να απο­τε­λέ­σει στό­χο και θύμα στρα­τιω­τι­κών αντι­ποί­νων από τους αντί­πα­λους του ΝΑΤΟ;

Οι οικο­νο­μι­κές συνέ­πειες του πολέ­μου και της ελλη­νι­κής εμπλο­κής είναι ήδη εδώ για τον λαό.

- Είναι τα 4 δισ. ευρώ των ΝΑΤΟι­κών εξο­πλι­σμών, τους οποί­ους πλέ­ον η κυβέρ­νη­ση συν­δέ­ει ανοι­χτά με την υπε­ρά­σπι­ση του «ΝΑΤΟι­κού εδά­φους», που καμιά σχέ­ση δεν έχει με την άμυ­να της χώρας. Αντί­θε­τα, καλ­λιερ­γεί το έδα­φος στην τουρ­κι­κή αστι­κή τάξη να κλι­μα­κώ­νει την πολι­τι­κή των αμφι­σβη­τή­σε­ων και των γκρί­ζων ζωνών, όπως έκα­νε και στο Αιγαίο, το οποίο βαφτί­στη­κε ΝΑΤΟι­κή θάλασ­σα και «ενιαί­ος επι­χει­ρη­σια­κός χώρος» του ΝΑΤΟ. Πανά­κρι­βο στρα­τιω­τι­κό υλι­κό έχει στα­λεί ως «πολε­μι­κή βοή­θεια» στην Ουκρα­νία και έπε­ται συνέ­χεια, αφού η κυβέρ­νη­ση έχει αφή­σει ανοι­χτό να στεί­λει μέχρι και πολε­μι­κά αεροσκάφη.

- Είναι οι πολε­μι­κές ανα­τι­μή­σεις στο φυσι­κό αέριο και το πετρέ­λαιο, που έχουν εκτο­ξεύ­σει τις τιμές τους σε ρεκόρ δεκα­ε­τί­ας, συμπλη­ρώ­νο­ντας τις μεγά­λες αυξή­σεις από την απε­λευ­θέ­ρω­ση της αγο­ράς Ενέρ­γειας και την «πρά­σι­νη» ανά­πτυ­ξη. Το τίμη­μα των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών και του πολέ­μου είναι το ακρι­βό­τε­ρο ρεύ­μα, η μεγα­λύ­τε­ρη ενερ­γεια­κή φτώ­χεια, οι τιμές — φωτιά σε μετα­κι­νή­σεις και βασι­κά αγα­θά, με τον πλη­θω­ρι­σμό να τρέ­χει τον προη­γού­με­νο μήνα στα επί­πε­δα ρεκόρ του 6,3%.

- Είναι ο δημο­σιο­νο­μι­κός λογα­ρια­σμός του πολέ­μου, που η απο­πλη­ρω­μή του έχει ήδη αρχί­σει. Αρκεί να δια­βά­σει κανείς την έκθε­ση της Ευρω­παϊ­κής Επι­τρο­πής με τις κατευ­θυ­ντή­ριες γραμ­μές για το 2023, για την «ανά­γκη προ­σαρ­μο­γής των δημο­σιο­νο­μι­κών πολι­τι­κών ως αντί­δρα­ση στις ταχέ­ως μετα­βαλ­λό­με­νες συν­θή­κες» και «επι­και­ρο­ποί­η­ση ανά­λο­γα με τις ανά­γκες». Ο λαός πλή­ρω­σε την καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη και κρί­ση. Τώρα του φορ­τώ­νουν και το δίδυ­μο αδερ­φά­κι τους, τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο. Ηδη οι υπέ­ρο­γκες πολε­μι­κές δαπά­νες για τη θωρά­κι­ση του ΝΑΤΟι­κού «συστή­μα­τος ασφά­λειας» δημιουρ­γούν νέα τερά­στια κρα­τι­κά ελλείμ­μα­τα και χρέη, που θα πλη­ρώ­σουν μέχρι δεκά­ρας οι λαοί.

- Είναι οι επι­πτώ­σεις από τις κυρώ­σεις και τα αντί­με­τρα που επι­βάλ­λουν εκα­τέ­ρω­θεν τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά στρα­τό­πε­δα και κατα­λή­γουν κι αυτές στην τσέ­πη του λαού. Για παρά­δειγ­μα, οι ξενο­δο­χο­ϋ­πάλ­λη­λοι και οι βιο­πα­λαι­στές είναι αυτοί που θα πλη­ρώ­σουν ακρι­βό­τε­ρα τις συνέ­πειες στον Του­ρι­σμό, αφού 600.000 Ρώσοι και Ουκρα­νοί δεν θα έρθουν φέτος στη χώρα. Το έργο το έχουν ξανα­δεί και οι βιο­πα­λαι­στές αγρό­τες που πλή­ρω­σαν τη νύφη για τις κυρώ­σεις του 2014. Πέρα από τα ακρι­βό­τε­ρα καύ­σι­μα, αγρο­τι­κά εφό­δια και πρώ­τες ύλες, με τα οποία ήταν αντι­μέ­τω­ποι και πριν από τον πόλε­μο, η ζημιά θα είναι ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη, αν υπο­λο­γί­σει κανείς ότι το εμπάρ­γκο που επι­βλή­θη­κε τότε στη Ρωσία από την ΕΕ, τους στοι­χί­ζει περί τα 160 εκα­τομ­μύ­ρια κάθε χρόνο!

Από την άλλη βέβαια, στη σκιά του πολέ­μου, επι­τα­χύ­νε­ται ο σχε­δια­σμός για μεγά­λες επεν­δύ­σεις στον ενερ­γεια­κό τομέα, με στό­χο και την απε­ξάρ­τη­ση της ΕΕ από το ρώσι­κο αέριο. Σ’ αυτόν τον σχε­δια­σμό η ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη επι­διώ­κει να ανα­βαθ­μι­στεί, από τη μετα­τρο­πή της χώρας σε ενερ­γεια­κό και δια­κο­μι­στι­κό κόμ­βο, με την κατα­σκευή νέων ενερ­γεια­κών υπο­δο­μών στην Ελλά­δα και στα Βαλ­κά­νια, τη χάρα­ξη νέων δρό­μων για τη διο­χέ­τευ­ση φυσι­κού αέριου στην Ευρώ­πη, τη μεγα­λύ­τε­ρη συμ­με­το­χή του ελλη­νό­κτη­του εφο­πλι­στι­κού στό­λου στην παγκό­σμια μετα­φο­ρά του LNG.

Τι θα κερ­δί­σει απ’ όλα αυτά ο λαός; Απο­λύ­τως τίπο­τα! Το δεί­χνει η πεί­ρα από τη μέχρι τώρα συμ­με­το­χή στον αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κό ενερ­γεια­κό σχε­δια­σμό: Αγω­γοί φτιά­χτη­καν, τερ­μα­τι­κοί σταθ­μοί σχε­διά­στη­καν, συμ­μα­χί­ες έγι­ναν, δρό­μοι χαρά­χτη­καν, όμως ο λαός πλη­ρώ­νει πανά­κρι­βα το ρεύ­μα, η ενερ­γεια­κή φτώ­χεια μεγα­λώ­νει, χιλιά­δες απο­λύ­σεις γίνο­νται στον ενερ­γεια­κό τομέα.

Υπάρ­χει άλλω­στε και το παρά­δειγ­μα της Ουκρα­νί­ας, η οποία απο­τε­λεί ενερ­γεια­κό και δια­κο­μι­στι­κό κόμ­βο στα όρια της Ευρα­σί­ας, αλλά ούτε στα­θε­ρό­τη­τα, ούτε ασφά­λεια, ούτε ευη­με­ρία έφε­ρε στον λαό της. Αντί­θε­τα, τον έρι­ξε στη λάβα του πολέμου…

Με την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο είμαστε στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας»

Με την εμπλο­κή στον πόλε­μο είμα­στε στη «σωστή πλευ­ρά της Ιστο­ρί­ας», για­τί υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε το διε­θνές δίκαιο, τη δημο­κρα­τία, την ελευ­θε­ρία απέ­να­ντι στην απο­λυ­ταρ­χία. Καθή­κον κάθε προ­ο­δευ­τι­κού ανθρώ­που είναι να στα­θεί στην από ‘δώ πλευρά…

🔺 Η «σωστή πλευ­ρά» της Ιστο­ρί­ας για τον λαό δεν είναι να δια­λέ­ξει στρα­τό­πε­δο ληστών, να δεί­ξει ανο­χή ή να στη­ρί­ξει τα πολε­μο­κά­πη­λα σχέ­δια των ιμπε­ρια­λι­στών. Δεν είναι να δια­λέ­ξει τη στοί­χι­ση με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ ή με τη Ρωσία. Κανέ­να «διε­θνές δίκαιο» δεν υπε­ρα­σπί­ζο­νται οι κυβερ­νή­σεις που βου­τά­νε στο αίμα τους λαούς, είτε με το ένα είτε με το άλλο ιμπε­ρια­λι­στι­κό στρα­τό­πε­δο, υπη­ρε­τεί­ται η «απο­λυ­ταρ­χία» των μονο­πω­λί­ων, η δικτα­το­ρία του κεφαλαίου.

Για τις κυβερ­νή­σεις και τα κόμ­μα­τα της αστι­κής τάξης, για τα κρά­τη και τις συμ­μα­χί­ες τους, η «Ιστο­ρία» γρά­φε­ται με το αίμα των λαών, κι αυτό το έχουν βιώ­σει οι λαοί όλου του κόσμου ιδιαί­τε­ρα τα τελευ­ταία 30 χρό­νια: «Ιστο­ρία» έγρα­ψαν η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με τη συν­δρο­μή όλων των κυβερ­νή­σε­ων — μελών τους, που πριν ακό­μα στα­μα­τή­σουν το χει­ρο­κρό­τη­μα για την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού έπνι­ξαν στο αίμα δύο φορές τα Βαλ­κά­νια, άλλες δύο φορές το Ιράκ, το Αφγα­νι­στάν, αργό­τε­ρα τη Συρία, τη Λιβύη κ.ο.κ.

Σε όλες αυτές τις «ιστο­ρι­κές στιγ­μές», η αστι­κή τάξη της χώρας, οι κυβερ­νή­σεις και τα κόμ­μα­τά της, όλοι μαζί «ζυγι­σμέ­νοι — στοι­χι­σμέ­νοι» βρέ­θη­καν στην ίδια «πλευ­ρά» της Ιστο­ρί­ας, συντά­χθη­καν με το έγκλη­μα και τη βαρ­βα­ρό­τη­τα, με την πιο ακραία εκδο­χή της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης. Οι «ιστο­ρι­κές στιγ­μές» για την αστι­κή τάξη είναι αυτές που μπλέ­κουν τον λαό στο κου­βά­ρι των αντι­θέ­σε­ων, φέρ­νουν το σπίρ­το όλο και πιο κοντά στο φιτί­λι, όπως έγι­νε τα τελευ­ταία χρό­νια με τη Συμ­φω­νία των Πρε­σπών, τη στρα­τη­γι­κή συμ­φω­νία ΗΠΑ — Ελλά­δας, την ελλη­νο­γαλ­λι­κή συμφωνία.

Ολοι οι παρα­πά­νω είναι στη μία «πλευ­ρά» της Ιστο­ρί­ας, στην ίδια πλευ­ρά με τους εκμε­ταλ­λευ­τές, τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομίλους.

Στην άλλη πλευ­ρά είναι το δίκιο των λαών, κι εδώ μπαί­νει το πραγ­μα­τι­κό δίλημ­μα: ‘Η με τους ιμπε­ρια­λι­στές ή με τους λαούς! Η «σωστή πλευ­ρά της Ιστο­ρί­ας» στο δίλημ­μα αυτό απα­ντά­ει απε­ρί­φρα­στα: «Με τους λαούς!», κι εκεί βρί­σκε­ται η πραγ­μα­τι­κή πρό­ο­δος για την κοινωνία:

Στην άρνη­ση να δια­λέ­ξει ο λαός φονι­κή μηχα­νή που θα εξα­πο­λύ­σει το μακελειό.

Στην απόρ­ρι­ψη κάθε προ­σχή­μα­τος για τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις όπως και για την εμπλο­κή σε αυτές.

Στη μάχη μέσα στη χώρα μας για την απε­μπλο­κή από τον πόλε­μο, για την απο­δυ­νά­μω­ση των στρα­το­πέ­δων που τον διε­ξά­γουν, για να σωθεί ο λαός.

Στον αγώ­να για να μη χρη­σι­μο­ποιεί­ται ούτε σπι­θα­μή γης ως ορμη­τή­ριο επι­δρο­μών, για να μην ενι­σχύ­ε­ται κανέ­να από τα αντι­μα­χό­με­να στρατόπεδα.

Η «σωστή πλευ­ρά» της Ιστο­ρί­ας είναι αυτή που φέρ­νει τους λαούς πιο κοντά στο δικό τους μέλ­λον: Με την πάλη για απο­δέ­σμευ­ση από τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς οργα­νι­σμούς, για να κάνουν οι εργα­ζό­με­νοι κου­μά­ντο στον τόπο τους, μέσα από τη δική τους εξου­σία. Αυτή είναι η «πλευ­ρά» που κάνει τους λαούς «εγγυ­η­τές» της ειρή­νης, της αδερ­φο­σύ­νης μετα­ξύ τους, των αμοι­βαί­ων επω­φε­λών σχέ­σε­ων, και όχι να σέρ­νο­νται πίσω από σχέ­δια κατα­λή­στευ­σης του πλού­του τους «με το πιστό­λι στον κρόταφο».

Ναπο­λέ­ων Σου­κα­τζί­δης Το μεγα­λείο ενός αγω­νι­στή της Αντί­στα­σης, του Θέμου Κορνάρου

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο