Φίλες και φίλοι,
Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Η εργα­τι­κή τάξη, τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, δεκα­ε­τί­ες τώρα μετρά­νε από το Μάτι μέχρι τη Χαλ­κι­δι­κή, από τη Μάν­δρα μέχρι τη δια­χρο­νι­κά χτυ­πη­μέ­νη Δυτι­κή Αθή­να, εκα­το­ντά­δες νεκρούς, τερά­στιες απώ­λειες λαϊ­κής περιου­σί­ας, λαϊ­κών κατοι­κιών, καλ­λιερ­γειών εκα­το­ντά­δων χιλιά­δων στρεμ­μά­των, κτη­νο­τρο­φι­κού κεφα­λαί­ου και υπο­δο­μών, άλλο­τε από πυρ­κα­γιές, άλλο­τε από πλημ­μύ­ρες, άλλο­τε από σει­σμούς, άλλο­τε από βιο­μη­χα­νι­κά «ατυ­χή­μα­τα».

Η μία μεγά­λη κατα­στρο­φή ακο­λου­θεί την προη­γού­με­νη. Και κάθε φορά, η μόνι­μη επω­δός είναι πως πολι­τι­κά υπεύ­θυ­νος για τους θανά­τους και τις κατα­στρο­φές δεν υπάρ­χει. Αλλο­τε έκα­νε πολύ ζέστη, άλλο­τε φύσα­γε, άλλο­τε έβρε­ξε πολύ, άλλο­τε έφται­γε η κακιά στιγμή.

Τα ΜΜΕ ανα­πα­ρά­γουν επί­μο­να την κυρί­αρ­χη προ­πα­γάν­δα. Οτι για τις κατα­στρο­φές φταί­νε όλοι εκτός από το σύστη­μα και τις κυβερ­νή­σεις του. Φταί­νε οι ακραί­ες και­ρι­κές συν­θή­κες, η κλι­μα­τι­κή αλλα­γή, οι ασύμ­με­τρες απει­λές, τα λάθη στον σχε­δια­σμό υπη­ρε­σια­κών παρα­γό­ντων. Ακό­μη και οι κάτοι­κοι που αυθαιρέτησαν!

Ο,τι και να κάνουν, όση κυβερ­νη­τι­κή προ­πα­γάν­δα απο­προ­σα­να­το­λι­σμού και ψευ­τιάς και αν επι­στρα­τεύ­σουν, δεν πρό­κει­ται ούτε μπο­ρούν να πεί­σουν κανέ­ναν για την αιτία της τρα­γω­δί­ας, που επι­βε­βαιώ­νει τη λαϊ­κή ρήση «όπου φτω­χός κι η μοί­ρα του». Γι’ αυτό είναι ανα­γκαία η κινη­το­ποί­η­ση των φτω­χών εργα­τι­κών — λαϊ­κών στρω­μά­των. Η φτη­νή προ­πα­γάν­δα πάνω στα απο­κα­ΐ­δια, στα ποτά­μια λάσπης, προ­σβάλ­λει τους νεκρούς από τις πλημ­μύ­ρες, τις πυρ­κα­γιές, τους σεισμούς.

Οι κατα­στρο­φές που εξε­λίσ­σο­νται δια­χρο­νι­κά σε όλη την Ελλά­δα, οι ανθρώ­πι­νες ζωές που χάθη­καν και οι κατε­στραμ­μέ­νες περιου­σί­ες φανε­ρώ­νουν σε όλο τους το «μεγα­λείο» τα «επι­τεύγ­μα­τα» της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας, που οικο­δο­μεί­ται στη βάση της εκμε­τάλ­λευ­σης των εργα­ζο­μέ­νων και της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης των πάντων σε όφε­λος των μεγά­λων συμφερόντων.

Οι μεγά­λες ευθύ­νες όλων των μέχρι σήμε­ρα κυβερ­νή­σε­ων, μηδε­μιάς εξαι­ρου­μέ­νης, απο­κα­λύ­πτο­νται ξεκά­θα­ρα στην προ­ώ­θη­ση μιας πολι­τι­κής αστι­κής ανά­πτυ­ξης στην οποία μονα­δι­κό κρι­τή­ριο είναι η συνε­χής αύξη­ση του κέρ­δους. Κρι­τή­ριο που οδη­γεί στις συνε­χείς εκπτώ­σεις των ανα­γκαί­ων μέτρων προ­στα­σί­ας του περιβάλλοντος.

Αυτό το κρι­τή­ριο απο­κλεί­ει ουσια­στι­κά μέτρα προ­στα­σί­ας από τους κιν­δύ­νους. Απο­κλεί­ει την επαρ­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση κατάλ­λη­λων δομών. Απο­κλεί­ει τον ολο­κλη­ρω­μέ­νο σχε­δια­σμό με στό­χο τις κοι­νω­νι­κές ανάγκες.

Οι ευθύ­νες τους απο­κα­λύ­πτο­νται στη δασι­κή πολι­τι­κή και γενι­κό­τε­ρα στην πολι­τι­κή χρή­σης της γης, με την οποία επι­διώ­κουν την έντα­ση της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης της γης, που απο­κλεί­ει την ολο­κλη­ρω­μέ­νη δια­χεί­ρι­σή της και υπο­τάσ­σει κάθε σπι­θα­μή γης στην καπι­τα­λι­στι­κή εκμετάλλευση.

Απο­κα­λύ­πτο­νται περί­τρα­να στην υπο­στε­λέ­χω­ση — ανε­πάρ­κεια και προ­σω­πι­κού και μέσων και υπο­δο­μών των κρα­τι­κών υπη­ρε­σιών και ειδι­κό­τε­ρα στο Πυρο­σβε­στι­κό Σώμα, στη Δασι­κή Υπη­ρε­σία, στις κρα­τι­κές δομές Υγεί­ας (νοσο­κο­μεία, Κέντρα Υγεί­ας κ.λπ.).

Απο­κα­λύ­πτο­νται στην ελλι­πή εκπαί­δευ­ση των υπη­ρε­σιών έκτα­κτης ανά­γκης, μετα­ξύ των οποί­ων και του Πυρο­σβε­στι­κού Σώμα­τος, αλλά και στην έλλει­ψη εκπαί­δευ­σης και ασκή­σε­ων ετοι­μό­τη­τας του πλη­θυ­σμού κ.λπ.

Στην απου­σία ανα­γκαί­ων υπο­δο­μών για την πρό­λη­ψη των κατα­στρο­φών και για τη δυνα­τό­τη­τα ουσια­στι­κής υλο­ποί­η­σης των σχε­δί­ων αντι­με­τώ­πι­σής τους.

▪️ Η υπόκλιση στο κέρδος, αιτία για την υπονόμευση της πολιτικής προστασίας

Όποια πλευρά κι αν εξετάσουμε, ο ταξικός χαρακτήρας της αστικής πολιτικής, η αναγκαστική υπόκλιση στο κέρδος ως μοναδικό κριτήριο είναι η βαθύτερη αιτία για τη συστηματική υπονόμευση της πολιτικής προστασίας σε συνθήκες καπιταλισμού.

Το κέρ­δος δεν «αντέ­χει» τις δικλί­δες προ­στα­σί­ας που απαι­τού­νται για να υπάρ­χει ασφά­λεια των εγκα­τα­στά­σε­ων, κατάλ­λη­λη χωρο­θέ­τη­σή τους. Γι’ αυτό και η όποια πολι­τι­κή προ­στα­σία υφί­στα­ται, στην καλύ­τε­ρη περί­πτω­ση θεω­ρεί­ται ένα δευ­τε­ρεύ­ον «πάρερ­γο», θυσιά­ζο­ντας την ασφά­λεια και την προ­στα­σία του λαού.

Οι νομο­θε­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες της κυβέρ­νη­σης περι­λαμ­βά­νουν δια­τά­ξεις οι οποί­ες στην πρά­ξη υπο­νο­μεύ­ουν συστη­μα­τι­κά την πολι­τι­κή προ­στα­σία. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα είναι το πρό­σφα­το «ανα­πτυ­ξια­κό» πολυ­νο­μο­σχέ­διο της ΝΔ, μεγά­λο τμή­μα του οποί­ου πρέ­πει να πιστω­θεί στον ΣΥΡΙΖΑ, που το είχε προετοιμάσει.

Η «fast track» δια­δι­κα­σία κρα­τι­κής έγκρι­σης μιας νέας επέν­δυ­σης, την οποία θεσμο­θέ­τη­σε η κυβέρ­νη­ση ΝΔ με το πολυ­νο­μο­σχέ­διο, ενι­σχύ­ει το πλαί­σιο που είχε ήδη δια­μορ­φω­θεί από τις προη­γού­με­νες κυβερνήσεις.

Απο­κλεί­ει στην πρά­ξη οποια­δή­πο­τε σοβα­ρή προ­σπά­θεια αξιο­λό­γη­σης των επι­πτώ­σε­ων που θα έχει μια νέα βιο­μη­χα­νι­κή εγκα­τά­στα­ση στο περι­βάλ­λον, ακό­μα και σε συν­θή­κες ομα­λής λειτουργίας.

Πόσο μάλ­λον την αξιο­λό­γη­ση της συμπε­ρι­φο­ράς μιας εγκα­τά­στα­σης σε συν­θή­κες έντο­νων και απρό­βλε­πτων και­ρι­κών φαι­νο­μέ­νων ή σε συν­θή­κες μιας σοβα­ρής βλά­βης, αξιο­λό­γη­ση που όμως απο­τε­λεί τον ακρο­γω­νιαίο λίθο μιας σοβα­ρής πολι­τι­κής πρό­λη­ψης και πολι­τι­κής προστασίας.

Την ίδια κατεύ­θυν­ση έχουν και οι ρυθ­μί­σεις «διευ­κό­λυν­σης» των περι­βαλ­λο­ντι­κών αδειο­δο­τή­σε­ων, για επεν­δύ­σεις που γίνο­νται μέσα σε επι­χει­ρη­μα­τι­κά πάρ­κα και για επεν­δύ­σεις που εκσυγχρονίζονται.

Το πλαί­σιο περι­βαλ­λο­ντι­κών αδειο­δο­τή­σε­ων ήταν, ήδη από τα πριν, του­λά­χι­στον ανε­παρ­κές. Οι περιο­ρι­σμοί και οι απαι­τού­με­νοι έλεγ­χοι σε μεγά­λες εγκα­τα­στά­σεις, με υψη­λά επί­πε­δα κιν­δύ­νου, για ένα ατύ­χη­μα μεγά­λης έκτα­σης που μπο­ρεί να έχει εκτε­τα­μέ­νες συνέ­πειες, ήταν ήδη ισχνοί.

Το «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο ήρθε να τους περιορίσει κι άλλο, χωρίς οι περιορισμοί αυτοί να απηχούν πραγματικά επιστημονικά δεδομένα.

Αλή­θεια, από πού προ­κύ­πτει ότι μια εγκα­τά­στα­ση χημι­κής βιο­μη­χα­νί­ας είναι λιγό­τε­ρο επι­κίν­δυ­νη αν εγκα­τα­στα­θεί μέσα σε ένα επι­χει­ρη­μα­τι­κό πάρκο;

Πέραν αυτού, η ανά­θε­ση, ουσια­στι­κά, στο κεφά­λαιο να ελέγ­χει τον εαυ­τό του, αφού ο ιδιώ­της δια­χει­ρι­στής του πάρ­κου ελέγ­χει τους όρους των ιδιω­τών επεν­δυ­τών στο πάρ­κο, ανα­δει­κνύ­ει τον τρα­γέ­λα­φο των ρυθμίσεων.

Δίκαια προ­κα­λεί την οργή των κατοί­κων, κυρί­ως της περιο­χής μας, της Δυτι­κής Αθή­νας και της Δυτι­κής Αττι­κής γενι­κό­τε­ρα, η δολο­φο­νι­κή πολι­τι­κή που ακο­λου­θεί­ται. Για μια από τις πιο επι­βα­ρυ­μέ­νες περι­βαλ­λο­ντι­κά περιο­χές της χώρας, το καπι­τα­λι­στι­κό κρά­τος, αντί να προ­σπα­θή­σει του­λά­χι­στον να διορ­θώ­σει την άναρ­χη επέ­κτα­ση εκα­το­ντά­δων βιο­μη­χα­νι­κών μονά­δων στην περιο­χή, συνε­χί­ζει να δια­μορ­φώ­νει συν­θή­κες «πυρι­τι­δα­πο­θή­κης», απει­λώ­ντας με κατα­στρο­φή τερά­στιας κλί­μα­κας, με δυνη­τι­κά μεγά­λο αριθ­μό θυμά­των, σε περί­πτω­ση ενός ατυχήματος.

Αντί να προ­σπα­θεί να απορ­ρυ­πά­νει την περιο­χή, «βγά­ζει» τη μάσκα της προ­στα­σί­ας του περι­βάλ­λο­ντος και «κατε­βά­ζει» το επί­πε­δο όχλη­σης στο οποίο λογί­ζε­ται μια βιο­μη­χα­νία αν βρί­σκε­ται μέσα σε οργα­νω­μέ­νο πάρκο.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, το ίδιο το πλαί­σιο και η μεθο­δο­λο­γία κατη­γο­ριο­ποί­η­σης είναι προ­βλη­μα­τι­κή και δια­μορ­φω­μέ­νη με τέτοιο τρό­πο ώστε κυριο­λε­κτι­κά να δημιουρ­γεί όρους για την ουσια­στι­κή κατα­πά­τη­ση της απα­ραί­τη­της περι­βαλ­λο­ντι­κής προστασίας.

Αντί ενός αυστη­ρού πλαι­σί­ου εξέ­τα­σης κάθε εγκα­τά­στα­σης, με βάση τις συγκε­κρι­μέ­νες συν­θή­κες λει­τουρ­γί­ας, δυστυ­χώς προ­κρί­νε­ται ένα γενι­κό «τσου­βά­λια­σμα» σε αυθαί­ρε­τες κατη­γο­ρί­ες, μόνο και μόνο για να διευ­κο­λύ­νε­ται η αδειο­δό­τη­σή τους.

Η καπι­τα­λι­στι­κή λει­τουρ­γία της οικο­νο­μί­ας υπο­νο­μεύ­ει στην πρά­ξη την υλο­ποί­η­ση μιας ολο­κλη­ρω­μέ­νης πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας, αφού μέτρα που μπο­ρούν να αυξή­σουν την ασφά­λεια μιας εγκα­τά­στα­σης, που μπο­ρούν να θωρα­κί­σουν τους εργα­ζό­με­νους και τους κατοί­κους σε περί­πτω­ση μιας αστο­χί­ας, ακρι­βώς επει­δή έρχο­νται σε αντί­θε­ση με την κερ­δο­φο­ρία δεν λαμ­βά­νο­νται υπό­ψη από τον κεφα­λαιο­κρά­τη στον οποίο ανή­κει η εγκατάσταση.

Η κατα­στρο­φή του περι­βάλ­λο­ντος και της υγεί­ας των εργα­ζο­μέ­νων, τόσο σε περί­πτω­ση κανο­νι­κής λει­τουρ­γί­ας όσο και σε περί­πτω­ση αστο­χί­ας, δεν συνυ­πο­λο­γί­ζε­ται στην εξί­σω­ση. Αυτή άλλω­στε είναι η φύση του καπι­τα­λι­στι­κού τρό­που παρα­γω­γής. Παρά­γει απο­κλει­στι­κά και μόνο για το κέρ­δος των λίγων. Και συνε­πώς, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, η ίδια η νομο­θε­σία για το περι­βάλ­λον και την πολι­τι­κή προ­στα­σία υπο­τάσ­σε­ται σε αυτόν το στόχο.

▪️ Κραυγαλέα αδιαφορία για τις συνθήκες ζωής του λαού

Το πλαί­σιο πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας από τις πλημ­μύ­ρες, που δημο­σί­ευ­σε πρό­σφα­τα η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, είναι ένα χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα αυτού του αδιέ­ξο­δου για τον εργα­ζό­με­νο λαό δρό­μου ανάπτυξης.

Τόσο ο τρό­πος εκτί­μη­σης του κιν­δύ­νου από τις πλημ­μύ­ρες, τα μέτρα πρό­λη­ψης, όσο και τα μέτρα δια­χεί­ρι­σης, δια­πνέ­ο­νται συνο­λι­κά από την κραυ­γα­λέα αδια­φο­ρία για τις συν­θή­κες ζωής του λαού η οποία χαρα­κτη­ρί­ζει αυτό το σάπιο και άδι­κο σύστημα.

Επι­χει­ρεί­ται να εμφα­νι­στούν οι πλημ­μύ­ρες — και μάλι­στα οι αιφ­νί­διες — ως φαι­νό­με­να ανα­πό­φευ­κτα, για τα οποία «δεν μπο­ρού­με να κάνου­με τίπο­τα», που οφεί­λο­νται «στη γεω­μορ­φο­λο­γία της χώρας» και που φυσι­κά επι­τεί­νο­νται σημα­ντι­κά από την «κλι­μα­τι­κή αλλα­γή» και τα «ακραία και­ρι­κά φαι­νό­με­να» που τη συνοδεύουν.

Και τα λέμε αυτά ξανά, μόνο και μόνο για να θυμί­σου­με τις όμοιες — ακό­μα και στη δια­τύ­πω­σή τους — ανα­φο­ρές, τόσο του σημε­ρι­νού όσο και του προη­γού­με­νου πρωθυπουργού.

Η προ­πα­γάν­δα των «ακραί­ων και­ρι­κών φαι­νο­μέ­νων», της «ιδιαί­τε­ρα έντο­νης βρο­χό­πτω­σης» ή του «στρα­τη­γού ανέ­μου» και της σύν­δε­σής της με την κλι­μα­τι­κή αλλα­γή, ως των αιτιών για τις κατα­στρο­φές, είναι γνωστή.

Αλή­θεια, τι μας λένε οι κύριοι αυτοί, χωρίς να ντρέ­πο­νται, κοροϊ­δεύ­ο­ντας ασύστολα;

Είναι άρα­γε έντο­νο, πρω­τό­γνω­ρο και­ρι­κό φαι­νό­με­νο το ότι φυσά­ει μελ­τέ­μι 8 μπο­φόρ τον Αύγου­στο, στην Αττι­κή και στην Εύβοια;
Είναι άρα­γε πρω­τό­γνω­ρο φαι­νό­με­νο πως κάθε χρό­νο, σε ορι­σμέ­νους από τους χιλιά­δες χει­μάρ­ρους που έχει η χώρα, ρίχνει τη βρο­χή της 100ετίας, ή είναι μόνο μια απλή στα­τι­στι­κή πραγματικότητα;
Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, σε αντί­θε­ση με αυτά που ισχυ­ρί­ζο­νται, η απο­τί­μη­ση που κάνει το κρά­τος για τον κίν­δυ­νο από πλημ­μύ­ρες υπο­τι­μά, και μάλι­στα με δολο­φο­νι­κό τρό­πο, τον κίνδυνο.

Χαρα­κτη­ρι­στι­κά ανα­φέ­ρου­με πως η σχε­τι­κή ακο­λου­θού­με­νη μεθο­δο­λο­γία απο­τι­μά σήμε­ρα τον σχε­τι­κό κίν­δυ­νο στην Πετρού­πο­λη και στο Χαϊ­δά­ρι ως ανύ­παρ­κτο, ακό­μα και για πλημ­μύ­ρες των 100 ετών. Η λογι­κή «κόστους — οφέ­λους» στο από­γειό της.

Ο κίν­δυ­νος εκτι­μά­ται ως μικρός και, αν προ­κύ­ψει η πλημ­μύ­ρα, τότε φταί­ει ο κακός μας ο καιρός!

Η ίδια η λογι­κή για επί­πε­δα κιν­δύ­νου, και άρα επί­πε­δα προ­στα­σί­ας, με βάση την ανα­με­νό­με­νη συχνό­τη­τα εμφά­νι­σης του φαι­νο­μέ­νου, είναι βαθιά προ­βλη­μα­τι­κή. Για­τί η συχνό­τη­τα εμφά­νι­σης του κιν­δύ­νου αντι­πα­ρα­βάλ­λε­ται με το κόστος.

Το δεύτερο επίπεδο, όπου εμφανίζεται ο βαθιά αντιφατικός και αδιέξοδος χαρακτήρας του ίδιου του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης στην αντιπλημμυρική προστασία, αφορά τις δράσεις πρόληψης του φαινόμενου των πλημμυρών.

Σε επι­στη­μο­νι­κό επί­πε­δο, η πρό­λη­ψη του φαι­νο­μέ­νου απαι­τεί μια ολο­κλη­ρω­μέ­νη δια­χεί­ρι­ση του συνό­λου της λεκά­νης απορ­ρο­ής, ξεκι­νώ­ντας από τα «ανά­ντη» της ροής, από τα βου­νά, όπου πέφτει το πολύ νερό, προ­χω­ρώ­ντας στα πεδι­νά και φτά­νο­ντας τελι­κά στο σημείο απορ­ρο­ής του, στη θάλασσα.

Ομως, η καπι­τα­λι­στι­κή ιδιο­κτη­σία στη γη απο­κλεί­ει γενι­κά μια επι­στη­μο­νι­κή δια­χεί­ρι­ση της λεκά­νης απορ­ρο­ής στο σύνο­λό της, αφού αυτή συνί­στα­ται σε πολ­λές διε­σπαρ­μέ­νες ατο­μι­κές ιδιο­κτη­σί­ες, ενώ παρα­κά­τω, η άναρ­χη και αυθαί­ρε­τη δόμη­ση στο εσω­τε­ρι­κό του αστι­κού ιστού είναι και αυτή τελι­κά πλευ­ρά του ίδιου προβλήματος.

Παράλ­λη­λα, η δια­χεί­ρι­ση των δασών και των ορει­νών όγκων, με στό­χο την απο­φυ­γή πλημ­μυ­ρι­κών φαι­νο­μέ­νων, είναι μια δρα­στη­ριό­τη­τα με μικρό οικο­νο­μι­κό ενδια­φέ­ρον για το μεγά­λο κεφά­λαιο. Και γι’ αυτό, ενώ απο­τε­λεί προ­τε­ραιό­τη­τα για την πρό­λη­ψη των πλημ­μυ­ρών, ουσια­στι­κά έχει αφε­θεί στην τύχη της.

Αντί­θε­τα απ’ αυτό, η καπι­τα­λι­στι­κή αξιο­ποί­η­ση των ορει­νών όγκων, με την παρά­δο­σή τους στις τάχα «πρά­σι­νες» μορ­φές Ενέρ­γειας, πολ­λα­πλα­σιά­ζει το πρόβλημα.

Οι χιλιά­δες ανε­μο­γεν­νή­τριες, το οδι­κό δίκτυο που απαι­τούν, οι εκχερ­σώ­σεις και η τσι­με­ντο­ποί­η­ση των βου­νών, έχουν το αρνη­τι­κό τους απο­τύ­πω­μα στις πλημ­μύ­ρες, απο­δει­κνύ­ο­ντας και από εκεί πως οι «πρά­σι­νες» μορ­φές Ενέρ­γειας αφο­ρούν μάλ­λον τα 100 ευρώ που παρά­γουν και όχι κάτι άλλο. Και γι’ αυτό εδώ ισχύ­ει από­λυ­τα το «πράσ­σειν άλογα».

▪️  Έργα χαμηλής ποιότητας με κριτήριο την κερδοφορία των ομίλων

Ο αστι­κός αντι­πλημ­μυ­ρι­κός σχε­δια­σμός τελι­κά περι­στρέ­φε­ται γύρω από εκεί­νο το κομ­μά­τι που μπο­ρεί να εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­θεί άμε­σα, δηλα­δή τα έργα αντι­πλημ­μυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας. Ομως, ακό­μα και αυτά υλο­ποιού­νται με λάθος σχε­δια­σμό και λάθος τρό­πο, ανα­φο­ρι­κά με την ικα­νό­τη­τα που έχουν να καλύ­ψουν τις λαϊ­κές ανάγκες.

Σχε­διά­ζο­νται και κατα­σκευά­ζο­νται τμη­μα­τι­κά, για­τί πρέ­πει να εντα­χθούν μέσα στον αντα­γω­νι­σμό πολ­λών ομί­λων, που όλοι θέλουν ένα κομ­μά­τι της πίτας, με άναρ­χο και ανι­σό­με­τρο τρό­πο, οδη­γώ­ντας νομο­τε­λεια­κά σε κακοτεχνίες.

Σχε­διά­ζο­νται και κατα­σκευά­ζο­νται με κρι­τή­ριο την κερ­δο­φο­ρία των κατα­σκευα­στι­κών ομί­λων, με μόνι­μο απο­τέ­λε­σμα τις τερά­στιες υπερ­βά­σεις κόστους και τη χαμη­λή ποιότητα.

Δίπλα σ’ αυτό, η ανά­πτυ­ξη στον καπι­τα­λι­σμό οξύ­νει αντι­κει­με­νι­κά, φαι­νό­με­να όπως των πλημ­μυ­ρών. Το οδι­κό δίκτυο που κατα­σκευά­ζε­ται απ’ τους μεγά­λους ομί­λους, όχι απλά αδυ­να­τεί να λάβει υπό­ψη του τις συνο­λι­κές επι­πτώ­σεις στην υδρο­λο­γία της περιο­χής, αλλά συχνά την επι­βα­ρύ­νει άμεσα.

Μεγά­λα έργα υπερ­βαί­νουν ακό­μα και τις σχε­δια­στι­κές παρα­μέ­τρους και τις Μελέ­τες Περι­βαλ­λο­ντι­κών Επι­πτώ­σε­ων, που ανα­θε­ω­ρού­νται εκ των υστέ­ρων, για να αυξή­σουν την κερ­δο­φο­ρία τους, οδη­γώ­ντας σε κατα­στρο­φή του περι­βάλ­λο­ντος, όπως οι πλημ­μύ­ρες στην κοι­λά­δα του Αχε­λώ­ου στην Αιτωλοακαρνανία.

Η ουσιαστική πρόληψη, αλλά και η ουσιαστική αντιμετώπιση των φαινόμενων όταν συμβαίνουν, είναι τελικά ασύμβατη με την ίδια την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Καταρ­χάς, η ίδια η αδυ­να­μία ουσια­στι­κής πρό­λη­ψής τους είναι βασι­κή αιτία και για την αδυ­να­μία δια­χεί­ρι­σής τους, αφού τα μέτρα ουσια­στι­κής πρό­λη­ψης μπο­ρούν να περιο­ρί­σουν την έκτα­ση και την έντα­ση του φαι­νο­μέ­νου καθι­στώ­ντας τη δια­χεί­ρι­σή του ευκο­λό­τε­ρη. Ομως, το κίνη­τρο του κέρ­δους και η φύση αυτού του κρά­τους γενι­κό­τε­ρα επί­σης δια­μορ­φώ­νουν την έκτα­ση και το είδος των μέτρων αντι­με­τώ­πι­σης τέτοιων καταστροφών.

Μέτρα θωρά­κι­σης, ανα­μόρ­φω­σης και νέου σχε­δια­σμού της πόλης και των υπο­δο­μών, για να μπο­ρούν να αντα­πε­ξέλ­θουν από πλημ­μυ­ρι­κά και άλλες φυσι­κές ή ανθρω­πο­γε­νείς κατα­στρο­φές, είναι σήμε­ρα πρα­κτι­κά ανύ­παρ­κτα στον σχε­δια­σμό πολι­τι­κής προστασίας.

Η πρό­βλε­ψη για την αύξη­ση των ακά­λυ­πτων χώρων ή για τη δια­μόρ­φω­ση υπο­δο­μών που μπο­ρούν να προ­στα­τέ­ψουν τον πλη­θυ­σμό από εκδή­λω­ση φυσι­κών φαι­νό­με­νων, συχνά δεν υπάρ­χουν ούτε στα χαρτιά.

Ο ίδιος ο σχε­δια­σμός αντι­πλημ­μυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας είναι ένα γενι­κό­λο­γο ευχο­λό­γιο, ένας κατά­λο­γος από τίτλους δρά­σε­ων που πρέ­πει να υλο­ποι­ή­σουν κατά βάση οι δήμοι, πραγ­μα­τι­κός στό­χος του οποί­ου είναι να κατα­νεί­μει τις ευθύ­νες για τις ελλεί­ψεις μετά την εκδή­λω­ση της πλημμύρας.

Τελεί­ως αντιε­πι­στη­μο­νι­κά, ανα­τί­θε­ται στον εκά­στο­τε δήμο ο κύριος όγκος του σχε­δια­σμού, παρά το γεγο­νός ότι η πλημ­μύ­ρα, ως φαι­νό­με­νο, έχει εκτε­τα­μέ­να γεω­γρα­φι­κά όρια και αφο­ρά υδρο­λο­γι­κές λεκά­νες και όχι δήμους, ενώ και τα μέσα αντι­με­τώ­πι­σής της έχουν σημα­ντι­κά μεγα­λύ­τε­ρη έκταση.

Πέραν αυτού, οι αρμο­διό­τη­τες ανα­τί­θε­νται στους δήμους, χωρίς να υφί­στα­ται χρη­μα­το­δό­τη­ση, σχε­τι­κό προ­σω­πι­κό ή εκπαί­δευ­ση, ουσια­στι­κά μετα­φέ­ρο­ντας το κόστος με αντα­πο­δο­τι­κό τρό­πο στους δημότες.

Το σχέ­διο δρά­σης για τις πλημ­μύ­ρες δεν προ­βλέ­πει καν έναν μηχα­νι­σμό για την πρό­βλε­ψη εμφά­νι­σης πλημ­μύ­ρας. Ανα­θέ­τει στους δήμους την εκτί­μη­ση αυτή, παρα­θέ­το­ντας απλά ορι­σμέ­νους παρά­γο­ντες που επι­δρούν στο αν θα εμφα­νι­στεί ή όχι πλημμύρα.

Αλή­θεια, ο κάθε δήμος θα εκτι­μή­σει το υδρο­γρα­φι­κό δίκτυο, τη γεω­λο­γία και τη γεω­μορ­φο­λο­γία της λεκά­νης απορ­ρο­ής, τον κορε­σμό του εδά­φους από τις βρο­χο­πτώ­σεις, τη φυτο­κά­λυ­ψη και άλλα, για να εκτι­μή­σει αν θα προ­κύ­ψει πλημμύρα;

Το λεγό­με­νο «σχέ­διο δρά­σης» δεν προ­βλέ­πει καν στοι­χειώ­δη μέτρα, όπως τον εντο­πι­σμό σε κάθε περιο­χή των σημεί­ων που μπο­ρεί δυνη­τι­κά να εκδη­λω­θεί πλημ­μυ­ρι­κό φαι­νό­με­νο και την κατά­στρω­ση συγκε­κρι­μέ­νων σχε­δί­ων απά­ντη­σης σε κάθε ενδε­χό­με­νο. Δεν προ­βλέ­πει εκπαί­δευ­ση και ασκή­σεις του πλη­θυ­σμού για τέτοια φαι­νό­με­να. Δεν προ­βλέ­πει καν έναν κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό επαρ­κώς στε­λε­χω­μέ­νο και εξο­πλι­σμέ­νο, προ­κει­μέ­νου να ανταπεξέλθει.

Η επί­κλη­ση των εθε­λο­ντι­κών ομά­δων σε επί­ση­μο κρα­τι­κό κεί­με­νο προ­κα­λεί ρίγος, αφού απο­τε­λεί στην ουσία έμμε­ση, αλλά απο­λύ­τως ρητή ομο­λο­γία της ανε­πάρ­κειας του κρά­τους να αντα­πε­ξέλ­θει σ’ αυτά τα καθή­κο­ντα. Ομοί­ως, οι προ­βλέ­ψεις για τη στή­ρι­ξη των πλημ­μυ­ρο­πα­θών είναι του­λά­χι­στον αστείες.

▪️ Μεγάλα κενά στην πρόληψη και τον σχεδιασμό έκτακτης ανάγκης

Στα ίδια συμπε­ρά­σμα­τα θα κατα­λή­ξου­με, όποιο άλλο θέμα και αν εξε­τά­σου­με: Είτε την προ­στα­σία από τους σει­σμούς, από τις πυρ­κα­γιές, τα βιο­μη­χα­νι­κά ατυ­χή­μα­τα μεγά­λης έκτασης.

Οποιο θέμα από αυτά κι αν εξε­τά­σου­με, θα δια­πι­στώ­σου­με τα μεγά­λα κενά τόσο σε επί­πε­δο πρό­λη­ψης, όσο και σε επί­πε­δο σχε­δια­σμού έκτα­κτης ανά­γκης. Εύκο­λα μπο­ρεί ο καθέ­νας να δια­πι­στώ­σει την πλή­ρη απου­σία ενη­μέ­ρω­σης και εκπαί­δευ­σης του πλη­θυ­σμού για τέτοιου είδους καταστάσεις.

Γνω­ρί­ζου­με όλοι, για παρά­δειγ­μα, ότι δεν έχουν πραγ­μα­το­ποι­η­θεί ασκή­σεις ετοι­μό­τη­τας του πλη­θυ­σμού για μεγά­λες κατα­στρο­φές, όπως π.χ. οι σεισμοί.

Η παντε­λής απου­σία ολο­κλη­ρω­μέ­νου σχε­δια­σμού για την καθο­δή­γη­ση του πλη­θυ­σμού κατά τη διάρ­κεια που εξε­λίσ­σε­ται μια κατα­στρο­φή, φάνη­κε ανά­γλυ­φα και στην πυρ­κα­γιά στο Μάτι και στις άλλες κατα­στρο­φές στις οποί­ες θρη­νή­σα­με δυστυ­χώς νεκρούς. Τα όποια σχέ­δια υπάρ­χουν, στην καλύ­τε­ρη περί­πτω­ση υπάρ­χουν στα χαρ­τιά, χωρίς να έχει ενη­με­ρω­θεί ο πλη­θυ­σμός, χωρίς να υπάρ­χουν το ανα­γκαίο προ­σω­πι­κό και τα μέσα να υλο­ποι­η­θεί ο όποιος σχε­δια­σμός, π.χ. εκκέ­νω­σης του πλη­θυ­σμού εφό­σον απαιτηθεί.

Τι να πρω­το­α­να­φέ­ρου­με; Την ανε­πάρ­κεια προ­σω­πι­κού και μέσων της Πυρο­σβε­στι­κής; Του ΕΚΑΒ; Των νοσο­κο­μεί­ων και Κέντρων Υγεί­ας για περί­θαλ­ψη και απο­κα­τά­στα­ση των πλη­γέ­ντων; Την απου­σία οδών μαζι­κής δια­φυ­γής αν χρεια­στεί εκκέ­νω­ση; Την απου­σία ελεύ­θε­ρων χώρων κατα­φυ­γής σε περί­πτω­ση σεισμού;

Ο κατά­λο­γος είναι ατέ­λειω­τος και τεκ­μη­ριώ­νει ότι οι κάτοι­κοι αφή­νο­νται στην ουσία στην τύχη τους και κιν­δυ­νεύ­ουν σε μια κατα­στρο­φή. Ομως, ακό­μη περισ­σό­τε­ρο, αυτό που δεί­χνει τον πολι­τι­κό χαρα­κτή­ρα του προ­βλή­μα­τος, είναι η ανε­πάρ­κεια και των όποιων σχε­δί­ων υπάρ­χουν στα χαρτιά.

Τα σχέ­δια δεν βασί­ζο­νται σε μια εκτί­μη­ση επι­κιν­δυ­νό­τη­τας που θα λαμ­βά­νει υπό­ψη το σύνο­λο των κιν­δύ­νων σε κάθε συγκε­κρι­μέ­νο δήμο και περιο­χή και την αλλη­λε­πί­δρα­σή τους. Δεν επι­και­ρο­ποιού­νται, λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψη αλλα­γές που έχουν συμ­βεί σε μια περιοχή.

Ολα αυτά που ενδει­κτι­κά ανα­φέ­ρου­με, καθι­στούν, σε τελευ­ταία ανά­λυ­ση, κενό γράμ­μα σχέ­δια έκτα­κτης ανά­γκης, ακό­μη και στην περί­πτω­ση που έχουν εκπονηθεί.

Το ίδιο το νομο­θε­τι­κό πλαί­σιο της πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας με τα κενά που έχει, σε συν­δυα­σμό με τον ελλι­πή έλεγ­χο εφαρ­μο­γής των σχε­τι­κών κανο­νι­σμών οδη­γούν τελι­κά στη σημε­ρι­νή εκρη­κτι­κή κατάσταση.

Είναι βαθιά ταξική επιλογή τους αυτό το χάλι. Κι ας λένε ό,τι θέλουν, για να κρύψουν ακριβώς αυτό. Είναι μέρος της μεγαλύτερης εικόνας της ζωής μας, γιατί η πολιτική που θυσιάζει τη ζωή και το περιβάλλον για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, είναι η ίδια με αυτή που κόβει μισθούς και συντάξεις, κατεδαφίζει εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Η άγρια, η απάνθρωπη πίεση της καθημερινότητας, η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και του περιβάλλοντος, όλα αυτά συνοδεύουν την ανεργία, την ανέχεια, τη φοροληστεία, με την οποία ζει η λαϊκή οικογένεια, με τα μνημόνια, που είναι ακόμα εδώ παρόντα.

Είναι ψέμα­τα όταν λένε ότι δεν υπάρ­χουν χρή­μα­τα, αφού για τις στρα­τιω­τι­κές ανά­γκες του ΝΑΤΟ και όχι για τις ανά­γκες υπε­ρά­σπι­σης της αμυ­ντι­κής ικα­νό­τη­τας της χώρας, δίνουν ζεστό χρή­μα στις αμε­ρι­κα­νι­κές πολε­μι­κές βιο­μη­χα­νί­ες που φτά­νει το αστρο­νο­μι­κό ποσό των 4 δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων ευρώ κάθε χρόνο.

Είναι ψέμα­τα όταν λένε ότι δεν μπο­ρούν να βρουν τα χρή­μα­τα, την ίδια ώρα που χαρί­ζο­νται χρέη δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων στο μεγά­λο κεφά­λαιο, σε συγκε­κρι­μέ­νους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους ή τους απαλ­λάσ­σουν από τη φορο­λο­γία. Και την ίδια ώρα, αυτοί οι όμι­λοι εξά­γουν κεφά­λαια σε άλλες χώρες.

🔺 Απέναντι στο σημερινό αδιέξοδο δρόμο, μονόδρομος για το λαό η νέα κοινωνία, ο σοσιαλισμός 🔻

Σε αυτό το σύστη­μα, που έχει για θεό το κέρ­δος, βρί­σκε­ται η πηγή του κακού για τις κατα­στρο­φές από τις πυρ­κα­γιές, τις πλημ­μύ­ρες, τις γκρε­μι­σμέ­νες γέφυ­ρες, λόγω έλλει­ψης σύγ­χρο­νου, κεντρι­κού και επι­στη­μο­νι­κού σχεδιασμού.

Η υλο­ποί­η­ση των σημε­ρι­νών επι­στη­μο­νι­κών και τεχνο­λο­γι­κών δυνα­το­τή­των, για την πρό­λη­ψη και την προ­στα­σία από φυσι­κές και τεχνο­λο­γι­κές κατα­στρο­φές, μπο­ρεί να δια­σφα­λι­στεί μόνο στο πλαί­σιο μιας ανώ­τε­ρης οργά­νω­σης της κοι­νω­νί­ας, όπου σκο­πός της ανά­πτυ­ξης θα είναι η ικα­νο­ποί­η­ση των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών και όχι το καπι­τα­λι­στι­κό κέρδος.

Η κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, στη γη, στα βουνά, στα ποτάμια και στα δάση, είναι ο άξονας που επιτρέπει τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής, με τρόπο ώστε να ικανοποιούνται συνδυαστικά οι ανάγκες των εργαζομένων. Με έναν τρόπο που η καπιταλιστική σχέση αδυνατεί να πραγματοποιήσει.

Η αλλα­γή του σκο­πού της παρα­γω­γής και ο επι­στη­μο­νι­κός κεντρι­κός σχε­δια­σμός της οικο­νο­μί­ας, στο έδα­φος της κοι­νω­νι­κής ιδιο­κτη­σί­ας των μέσων παρα­γω­γής, μπο­ρεί να δια­σφα­λί­σει την ουσια­στι­κή πρό­λη­ψη και τη χάρα­ξη σχε­δί­ων αντι­με­τώ­πι­σης που θα λαμ­βά­νουν υπό­ψη το σύνο­λο των κιν­δύ­νων και την αλλη­λε­πί­δρα­σή τους, την ολο­κλη­ρω­μέ­νη εκπαί­δευ­ση των εργα­ζο­μέ­νων και την ενη­μέ­ρω­ση των κατοί­κων, τον ουσια­στι­κό συντο­νι­σμό των αρμό­διων κρα­τι­κών φορέ­ων, την ανα­γκαία επι­στη­μο­νι­κή έρευ­να για την ουσια­στι­κή μεί­ω­ση της επικινδυνότητας.

Γι’ αυτό καλούμε σήμερα την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, την αγροτιά, τη νεολαία, τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων να πάρουν πια την ίδια την υπόθεση στα χέρια τους.

Μπαί­νου­με μπρο­στά, για να δυνα­μώ­σουν άμε­σα οι αγώ­νες του λαού, για να απαι­τή­σου­με απο­φα­σι­στι­κά την ολο­κλη­ρω­μέ­νη δια­χεί­ρι­ση και προ­στα­σία των δασι­κών οικο­συ­στη­μά­των και στο πλαί­σιό της τη Δασο­προ­στα­σία, με σύγ­χρο­νο αντι­πυ­ρι­κό σχεδιασμό.

• Τη συνο­λι­κή δια­χεί­ρι­ση των υδά­των που περι­λαμ­βά­νει τη διευ­θέ­τη­ση των χει­μάρ­ρων σε κάθε υδρο­λο­γι­κή λεκά­νη και όχι σημεια­κές παρεμ­βά­σεις στα όρια των πόλε­ων ή χωριών, και την αύξη­ση των υδα­τι­κών απο­θε­μά­των επί­γεια και υπόγεια.
• Την ολο­κλη­ρω­μέ­νη αντι­σει­σμι­κή θωρά­κι­ση και προ­στα­σία των δημό­σιων και κοι­νό­χρη­στων κτι­ρί­ων και χώρων, των κατοικιών.
• Χωρο­τα­ξι­κό σχε­δια­σμό που θα λαμ­βά­νει υπό­ψη τα κρι­τή­ρια της ασφά­λειας, της προ­στα­σί­ας του περι­βάλ­λο­ντος, της υγεί­ας του λαού.
• Οι υπο­δο­μές, οι εγκα­τα­στά­σεις, ο εξο­πλι­σμός θα λει­τουρ­γούν και θα συντη­ρού­νται με βάση τις προ­δια­γρα­φές ασφάλειας.
• Την απα­ραί­τη­τη χρη­μα­το­δό­τη­ση για την υλο­ποί­η­ση του σχε­δια­σμού των έργων, εργα­σιών και κάθε απα­ραί­τη­της ενερ­γεί­ας ή δια­δι­κα­σί­ας, που να εξα­σφα­λί­ζο­νται από τον κρα­τι­κό προϋπολογισμό.
• Να υπάρ­χει επαρ­κές ειδι­κευ­μέ­νο και εκπαι­δευ­μέ­νο προ­σω­πι­κό στις βιο­μη­χα­νι­κές μονά­δες, στα νοσο­κο­μεία και σε κάθε άλλο χώρο που μπο­ρεί να πλη­γεί και να είναι εξα­σφα­λι­σμέ­νο ότι θα ακο­λου­θού­νται δια­δι­κα­σί­ες ασφά­λειας, θα υπάρ­χει ουσια­στι­κός κρα­τι­κός έλεγ­χος του συνό­λου των δια­δι­κα­σιών που απαι­τού­νται για την πρόληψη.

Το πρό­βλη­μα αυτό αφο­ρά ιδιαί­τε­ρα περιο­χές όπου υπάρ­χουν εγκα­τα­στά­σεις με επι­κίν­δυ­νες ουσί­ες (π.χ. βιο­μη­χα­νί­ες υψη­λής επι­κιν­δυ­νό­τη­τας που δια­χει­ρί­ζο­νται εύφλε­κτες, τοξι­κές ή εκρη­κτι­κές ουσί­ες, αγω­γοί μετα­φο­ράς πετρε­λαιοει­δών, φυσι­κού αερί­ου και άλλα).

Βεβαί­ως, δεν περιο­ρί­ζε­ται μόνο σε αυτές τις περι­πτώ­σεις. Ακό­μη και σε μια πολυ­κα­τοι­κία ή σε ένα χώρο συνά­θροι­σης κοι­νού, όπως είναι ένας κινη­μα­το­γρά­φος ή ένας χώρος άθλη­σης, η πρό­λη­ψη των πυρ­κα­γιών και η προ­ε­τοι­μα­σία αντι­με­τώ­πι­σης είναι αναγκαίες.

Η πλη­θώ­ρα παρα­δειγ­μά­των από ατυ­χή­μα­τα, με πυρ­κα­γιές και εκρή­ξεις σε αστι­κές και βιο­μη­χα­νι­κές περιο­χές στη χώρα μας, αλλά και στο εξω­τε­ρι­κό, υπο­γραμ­μί­ζει τη σημα­σία της πρόληψης.

Απέναντι σ’ αυτόν τον αδιέξοδο δρόμο, μια νέα κοινωνία, ο σοσιαλισμός, ανατέλλει ως μονόδρομος 🔻

Σ’ αυτό το πλαί­σιο, το κύριο βάρος θα δίνε­ται στη συνο­λι­κή δια­χεί­ρι­ση της γης και στην προ­στα­σία και ανόρ­θω­ση των δασι­κών οικο­συ­στη­μά­των, που απαι­τεί μεσο-μακρο­πρό­θε­σμο επι­στη­μο­νι­κό κεντρι­κό σχε­δια­σμό και ενιαία αντι­πυ­ρι­κή προ­στα­σία, με κύριο βάρος στην πρό­λη­ψη και την ειδι­κή δια­χεί­ρι­ση της δασι­κής βλάστησης.

🔺 Τώρα με το ΚΚΕ για να οργανωθεί η πάλη 🔻

Ως Κόμ­μα, συνε­χί­ζου­με την προ­σπά­θεια ανα­λυ­τι­κής διε­ρεύ­νη­σης όλων των επι­μέ­ρους θεμά­των αυτού του σύν­θε­του και μεγά­λου ζητήματος.

Το αμέ­σως επό­με­νο διά­στη­μα θα παρου­σιά­σου­με και πιο ανα­λυ­τι­κά τις θέσεις μας για τον συνο­λι­κό σχε­δια­σμό της πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας, για κάθε πλευ­ρά των φυσι­κών και τεχνο­λο­γι­κών κατα­στρο­φών, καθώς και για την ολο­κλη­ρω­μέ­νη αντι­με­τώ­πι­ση που θα εστιά­ζει στην αλλη­λε­πί­δρα­ση όλων των παρα­γό­ντων κινδύνου.

• Δυνα­μώ­νο­ντας αυτόν τον προ­σα­να­το­λι­σμό, το εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα, με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα, μπο­ρεί να παλέ­ψει για άμε­σα ζητή­μα­τα σήμε­ρα που επεί­γει η αντι­με­τώ­πι­ση και η λύση τους, όπως:
• Να εκπο­νη­θεί ολο­κλη­ρω­μέ­νος, ουσια­στι­κός, επι­στη­μο­νι­κός σχε­δια­σμός συν­δυα­στι­κής απο­τί­μη­σης για το σύνο­λο των κιν­δύ­νων, φυσι­κών και τεχνο­λο­γι­κών, με ευθύ­νη και χρη­μα­το­δό­τη­ση του κράτους.
• Να ληφθούν τα ανα­γκαία άμε­σα μέτρα πρό­λη­ψης εκδή­λω­σης κατα­στρο­φών και ελα­χι­στο­ποί­η­σης των επι­πτώ­σε­ών τους, όπως:
• Ολο­κλη­ρω­μέ­νος σχε­δια­σμός των απα­ραί­τη­των έργων υπο­δο­μής, αντι­πλημ­μυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας, ολο­κλη­ρω­μέ­νης δια­χεί­ρι­σης των δασών, μέτρα προ­σει­σμι­κού ελέγ­χου και προ­στα­σί­ας για τα δημό­σια κτί­ρια και τους χώρους συγκέ­ντρω­σης πολ­λών ανθρώ­πων, ουσια­στι­κός και συνε­χής έλεγ­χος της στα­τι­κής επάρ­κειας και ασφά­λειας σε περί­πτω­ση σει­σμού όλων των κτι­ρί­ων, απο­τί­μη­ση κιν­δύ­νου, συνε­χείς έλεγ­χοι και λήψη όλων των ανα­γκαί­ων μέτρων ελα­χι­στο­ποί­η­σης του κιν­δύ­νου στις τεχνο­λο­γι­κές εγκαταστάσεις.
• Να εκπο­νη­θεί ολο­κλη­ρω­μέ­νος σχε­δια­σμός αντι­με­τώ­πι­σης τεχνο­λο­γι­κών και φυσι­κών κατα­στρο­φών, εκπαί­δευ­ση και ενη­μέ­ρω­ση του πλη­θυ­σμού, κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση για ανά­πτυ­ξη της Ερευ­νας σε αυτήν την κατεύθυνση.
• Η οργά­νω­ση της πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας, της αντι­με­τώ­πι­σης φυσι­κών και τεχνο­λο­γι­κών κατα­στρο­φών σε επί­πε­δο δομής, υπο­δο­μών, εξο­πλι­σμού, σχε­δια­σμού και αντι­με­τώ­πι­σης να είναι απο­κλει­στι­κή μέρι­μνα και ευθύ­νη του κρά­τους, με καθο­ρι­σμέ­νους ρόλους για όλες τις εμπλε­κό­με­νες υπη­ρε­σί­ες και κρα­τι­κά όργανα.
• Να ενι­σχυ­θούν ουσια­στι­κά οι κρα­τι­κοί μηχα­νι­σμοί αδειο­δό­τη­σης ελέγ­χου και επο­πτεί­ας των εγκα­τα­στά­σε­ων και να ανα­τρα­πεί το ισχύ­ον πλαί­σιο περι­βαλ­λο­ντι­κής αδειο­δό­τη­σης που διευ­κο­λύ­νει την τοπο­θέ­τη­ση και τη χωρο­θέ­τη­ση των εγκα­τα­στά­σε­ων, στην κατεύ­θυν­ση ολο­κλη­ρω­μέ­νης, επι­στη­μο­νι­κής εκτί­μη­σης του συνό­λου των επι­πτώ­σε­ων από μια εγκα­τά­στα­ση, σε κανο­νι­κή λει­τουρ­γία, σε ατύ­χη­μα και κατά την από­συρ­σή της.
• Να καταρ­γη­θούν το πλαί­σιο χρή­σε­ων γης, η αντι­δρα­στι­κή δασι­κή νομο­θε­σία, που ψήφι­σαν οι κυβερ­νή­σεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και δια­σφα­λί­ζει τα συμ­φέ­ρο­ντα του μεγά­λου κεφα­λαί­ου που υπο­τάσ­σει το περι­βάλ­λον στο κέρ­δος και καθι­στά αδύ­να­τη την ουσια­στι­κή πολι­τι­κή προστασία.
• Να χρη­μα­το­δο­τη­θούν απ’ τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό και να ενι­σχυ­θούν μαζι­κά με μόνι­μο προ­σω­πι­κό και με όλο τον απαι­τού­με­νο εξο­πλι­σμό όλες οι κρα­τι­κές δομές πρό­λη­ψης, δια­χεί­ρι­σης και πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας, Υγεί­ας και εκτί­μη­σης και πρό­γνω­σης των φυσι­κών και τεχνο­λο­γι­κών κατα­στρο­φών, με μόνι­μο προ­σω­πι­κό και εξο­πλι­σμό. Να χρη­μα­το­δο­τη­θεί το σύνο­λο των ανα­γκαί­ων τεχνι­κών μέσων για την αντι­με­τώ­πι­ση των φυσι­κών και τεχνο­λο­γι­κών καταστροφών.
• Να προ­χω­ρή­σουν άμε­σα η τακτι­κή ενη­μέ­ρω­ση και εκπαί­δευ­ση του λαού για το σύνο­λο των φυσι­κών και τεχνο­λο­γι­κών κατα­στρο­φών, η δια­μόρ­φω­ση κατάλ­λη­λα εκπαι­δευ­μέ­νου προ­σω­πι­κού έκτα­κτης ανά­γκης, η εγκα­τά­στα­ση και λει­τουρ­γία πλη­ρο­φο­ρια­κού συστή­μα­τος δια­χεί­ρι­σης κιν­δύ­νων, σε κάθε περιο­χή με ευθύ­νη του κράτους.
• Να δια­σφα­λι­στεί η άμε­ση και ουσια­στι­κή στή­ρι­ξη και απο­κα­τά­στα­ση των πλη­γέ­ντων από καταστροφές.
• Να υπάρ­ξει προ­σα­να­το­λι­σμός των ελεγ­κτι­κών μηχα­νι­σμών του κρά­τους στον έλεγ­χο της εργο­δο­τι­κής ευθύ­νης για την ουσια­στι­κή και συν­δυα­σμέ­νη εφαρ­μο­γή των κανο­νι­σμών για την εργα­σια­κή και δημό­σια ασφάλεια.
• Να ληφθούν όλα τα απα­ραί­τη­τα μέτρα προς την κατεύ­θυν­ση κάλυ­ψης των συν­δυα­σμέ­νων λαϊ­κών ανα­γκών για ασφα­λή, ποιο­τι­κή, φτη­νή κατοι­κία που θα καλύ­πτει το σύνο­λο των σύγ­χρο­νων προδιαγραφών.

Φίλες και φίλοι, Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Από δω, από το Ιλιον, από τις πολύ­πα­θες εργα­το­γει­το­νιές της Δυτι­κής Αθή­νας, απευ­θύ­νου­με κάλε­σμα αγω­νι­στι­κής συμπό­ρευ­σης και συστρά­τευ­σης με το ΚΚΕ, για να οργα­νω­θεί η διεκ­δί­κη­ση, η πάλη, για να αλλά­ξει ο συσχε­τι­σμός σε όφε­λος της λαϊ­κής πλειο­ψη­φί­ας που στε­νά­ζει από την πολι­τι­κή που ενι­σχύ­ει τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους σε βάρος της εργα­τι­κής τάξης, των λαϊ­κών στρω­μά­των, πολι­τι­κή με την οποία ευθυ­γραμ­μί­ζο­νται η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ πριν και όλα τα κόμ­μα­τα του συστήματος.

🔺 Τώρα με το ΚΚΕ για την προστασία της ζωής μας, της ζωής των παιδιών μας.

✔️  Δεί­τε επίσης

• ΝΙΚΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ |> Οι ευθύ­νες για τις ελλεί­ψεις βαραί­νουν κυβερ­νή­σεις και τοπι­κές αρχές
• ΕΥΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ |> Τα κενά στην πολι­τι­κή προ­στα­σία σχε­τί­ζο­νται με τη φύση του αστι­κού κράτους
• ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΖΗΣ |> Η εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση της γης και των κατα­σκευών εμπό­διο στην αντι­σει­σμι­κή θωράκιση